Zatrzymywanie uszu i ogona u psów: cel, zalety i wady

Historycznie niektóre odmiany psów poddawane są zatrzymywaniu uszu i ogonów. W tej chwili treserzy psów nie są zgodni co do zasadności tej procedury.

Tradycja zatrzymywania psów jest zakorzeniona w starożytnym Egipcie. Podczas wykopalisk archeologicznych odkryto malowidła ścienne i monety przedstawiające psy z przyciętymi uszami - znaleziska te pochodzą z V wieku. Pne e.

Bańki były powszechne w innych krajach. Tak więc słynny ówczesny podróżnik, Pylos, w swoich annałach opisał „barbarzyński zwyczaj” Rzymian - odcinanie ogonów i uszu psów. Rzymianie wierzyli, że w ten sposób można uratować zwierzęta domowe przed wściekłością.

Wiadomo, że w średniowieczu wprowadzono podatek od psów domowych, których wysokość różniła się w zależności od celu i specjalizacji zwierzęcia. Aby rozróżnić wartość psa, odcięto mu uszy lub ogony, a także ogony i uszy.

Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku przyjęto w Europie „Konwencja o prawach zwierząt domowych”, która ustanowiła zakaz chirurgii plastycznej psa w przypadkach, gdy nie są one spowodowane koniecznością medyczną.

W Rosji zakaz ten nie ma zastosowania, dlatego w naszym kraju decyzja o zaprzestaniu pozostaje w gestii hodowcy.

Dzisiaj Nie ma zgody co do potrzeby obrzezania uszu i ogona wśród opiekunów psów - większość z nich jest skłonna do bezsensowności tej brutalnej operacji. Jednak dość imponująca grupa specjalistów twierdzi, że zatrzymanie jest częścią długiej tradycji, której celem jest poprawa wyglądu zwierzęcia.

Skąd wzięła się tradycja obcinania ogonów i uszu psów? W dawnych czasach psy w większości przypadków pełniły określone obowiązki - strzegły stad, strzegły domów, broniły swego pana lub brały udział w zaciętych bitwach.

Podczas wykonywania swoich funkcji zwierzęta były często ranne, otrzymywały krwawiące rany, a to uszy i ogon cierpiały częściej niż reszta ciała psa.

W dzisiejszych czasach psy są głównie konwojami, dlatego zatrzymanie odbywa się na prośbę właściciela, jeśli wierzy, że w ten sposób jego czworonożny przyjaciel będzie wyglądał groźniej, ostrzej i silniej.

Ponadto istnieje wiele wskazań medycznych, w których zaprzestanie staje się konieczną koniecznością, obejmują one:

• rany szarpane i inne uszkodzenia mechaniczne;
• liczne stany zapalne i nieleczone wrzody;
• martwica wszystkich typów;
• oparzenia;
• odmrożenie;
• nowotwory złośliwe i łagodne.

Podobnie jak wszystkie interwencje chirurgiczne, zatrzymanie ma pewne przeciwwskazania. W szczególności nie wykonuje się obrzezania psów chorych, osłabionych i powracających do zdrowia po chorobie. Ponadto niewłaściwy powrót czworonożnego przyjaciela może spowodować zakaz.

Bańki są przeprowadzane tylko w klinikach weterynaryjnych, ponieważ w salach operacyjnych spełnione są wszystkie wymagania dotyczące sterylności, a do dyspozycji lekarza są wszystkie narzędzia niezbędne w przypadku nieplanowanych sytuacji.

Interwencja w domu jest dozwolona w wyjątkowych przypadkach i tylko przez profesjonalnego lekarza weterynarii.

Po pierwsze, podajemy argumenty przemawiające za zatrzymaniem.

• Stan sanitarny zwierzęcia. Według niektórych lekarzy weterynarii, a także amatorów, uszy po zabiegu są mniej podatne na zapalenie ucha środkowego, zapalenie i wpływ ciał obcych. Ucięte uszy są mniej narażone na ukąszenia przez kleszcze, komary i inne pasożyty. Ze względu na otwartość kanału słuchowego i brak głównej części małżowiny usznej pies jest znacznie mniej podatny na choroby zakaźne.
• Estetyka. Psy, których głównym zadaniem jest ochrona ich pana i jego własności, zawsze powinny wyglądać groźnie, a zatrzymanie od dawna uważane jest za przejaw potężnych i agresywnych psów.
• Funkcjonalność. W dawnych czasach uszy zawsze się zatrzymywały i chociaż obecnie nie mówimy o spotkaniu ze zwierzętami drapieżnymi i uczestniczeniu w walkach psów, to jednak w walce z innymi psami lub osobą przeciwnik zawsze może zranić zwierzaka, jeśli ma on wystarczająco dużo dla uszu obrońcy.

Ale są też argumenty przeciwko zatrzymaniu.

• Wszelkie przycinanie uszu i ogona – jest to przede wszystkim interwencja chirurgiczna, aw konsekwencji cierpienie zwierzęcia, pogorszenie jego stanu psychicznego pod wpływem znieczulenia, bólu i samej operacji.
• Wielu lekarzy weterynarii twierdzi, że wartość sanitarno-higieniczna procedury jest poważnie przesadzona, a przedstawione argumenty nie mają podstaw.
• Hodowcy z dużym doświadczeniem uważają, że estetyka przyciętych uszu i ogonów jest kwestią sporną.
• Naukowcy z całego świata doszli do powszechnej opinii, że zatrzymanie niektórych zwierząt powoduje znaczną szkodę, ponieważ zarówno uszy, jak i ogony, wraz z wyrazem twarzy, są uważane za jeden ze środków komunikacji psów. Ponadto ogon jest jednym z głównych narzędzi do kontrolowania ruchu psów.
• Zwierzęta z przyciętymi uszami nie mogą być wystawiane na zawody w krajach europejskich, w których procedura jest zabroniona.

Procedura zatrzymania w Rosji jest przeprowadzana głównie dla psów służbowych, które z natury mają długie uszy, w szczególności Zwyczajowo zatrzymywane są psy następujących ras:

• psy;
• rottweilery:
• trzcina cukrowa;
• terierki;
• Sznaucery
• bokserki;
• Owczarki środkowoazjatyckie i rasy kaukaskiej;
• Dobermany;
• teriery Staffordshire.

Kosmetyczne cięcie ogona dla psów nie jest uważane za obowiązkowe i zwykle odbywa się według uznania hodowcy, najczęściej procedura jest poddawana:

• kurtshaarov;
• Dobermany;
• Spaniele wszystkich rodzajów (rosyjski, amerykański Cocker Spaniel i inne odmiany);
• Sznaucery olbrzymie;
• Teriery (Yorkshire, Yagd Terriery, Welsh Terriery i Fox Terriery);
• pudle;
• sznaucery miniaturowe;
• Cane Corso.

Uszy należy zatrzymać w momencie, gdy chrząstka, a także naczynia krwionośne, nie są jeszcze w pełni uformowane, ale jednocześnie szczeniak jest już silny i jest w stanie poradzić sobie z okresem rehabilitacji. Z reguły uszy są odcinane w ciągu 2-3 miesięcy, ale do tego momentu wykonywana jest podobna operacja jest pytaniem otwartym. Tradycyjnie do roku psy w wieku powyżej 12 miesięcy nie są już poddawane zabiegom kosmetycznym.

Psy małych ras zwykle rozwijają się znacznie szybciej, dlatego można je zatrzymać nieco wcześniej, a duże zwierzęta, przeciwnie, formują się znacznie dłużej, ponieważ przechodzą operację nieco później. Tylko weterynarz może ocenić stopień gotowości psa do takich procedur.

W każdym razie nie zaleca się przeprowadzania usuwania małżowiny usznej przed psami, zanim osiągną półtora miesiąca, ponieważ w tej chwili nadal trudno jest przewidzieć kształt uszu i wybrać optymalną opcję obrzezania, a po roku są one już w dużej mierze uformowane, a zatrzymanie będzie wiązało się z silnym bólem dla zwierzęcia.

W przypadku ogonów sytuacja jest nieco inna - lepiej przycinać je u noworodków w okresie od 3 do 10 dni życia psa. U takich małych psów krwawienie jest minimalne, a rana goi się bardzo szybko, u wielu weterynarzy dokowanie ogona w młodym wieku odbywa się nawet bez znieczulenia.

Lekarze nie są zgodni co do tego, jak bolesna jest ta procedura dla psów - niektórzy przechodzą obrzezanie bez najmniejszego pisku, inni długo jęczą, pokazując swój dyskomfort. W każdym razie zarówno ogon, jak i małżowina uszna psa mają zakończenia nerwowe, które po zranieniu dają sygnały do ​​mózgu. Jednak w każdym przypadku są one indywidualne: u niektórych psów próg bólu jest niski, podczas gdy u innych jest dość wysoki. Jeśli nie udało Ci się przyciąć ogona przed 10 dniami, spróbuj wykonać procedurę do miesiąca.

Różnorodne nauszniki na wiele sposobów zależy od odmiany psa i cech jego wyglądu. Na przykład u owczarków kaukaskich zwykle usuwa się całe uszy, w rasach takich jak Staffordshire Terrier i pit bull, tylko 2⁄3 jest przycinanych, u Dobermanów i Dogów Niemieckich, nawet po obrzezaniu pozostają dość duże uszy.

Krawędzie można również przycinać na wiele sposobów - zwykle nacięcie jest proste lub w kształcie litery S.

Ogony powinny być zatrzymywane na niektórych kręgach. Ale faktem jest, że w tak młodym wieku, kiedy szczenięta mają zaledwie kilka dni, dość trudno jest wyczuć kręgi, dlatego odcinek ogona jest przycinany wyłącznie zgodnie z życzeniem właściciela psa.

Niektórzy hodowcy uważają, że po zatrzymaniu uszu samodzielnie wstają - jest to powszechne nieporozumienie. Aby uszy stały poprawnie, należy je przykleić, zgodnie z zaleceniami hodowcy lub obserwatora weterynaryjnego.

Dlatego częstym powodem, dla którego uszy nie stoją, są zagniecenia przed sklejeniem należy upewnić się, że naprawdę są. Aby je ustalić, konieczne jest ściśnięcie podstawy małżowiny usznej i jak najdokładniej sondowanie całego płótna, powoli przesuwając się w górę od podstawy.

Mechanizm korygowania sytuacji zależy od lokalizacji obszaru problemowego. Jeśli dotknie to górnej części, sytuacja zostanie naprawiona poprzez przyjęcie specjalnych witamin, jeśli blizna znajduje się w podstawie lub w środku małżowiny usznej, potrzebujesz klejenia. Zwykle odbywa się to za pomocą masywnych struktur. Wskazane jest przeprowadzanie wszystkich manipulacji pod nadzorem doświadczonego lekarza weterynarii, ponieważ jeśli rama zostanie zainstalowana niepoprawnie, w najlepszym przypadku masz do czynienia z produkcją, która nie spełnia standardów rasy, aw najgorszym przypadku naruszeniem krążenia krwi zwierzęcia.

Zatrzymanie ucha najczęściej odbywa się bez żadnych specjalnych konsekwencji dla ciała psa: młode szczenięta łatwo to tolerują, a ich tkanki goją się dość szybko. Jednak w zależności od indywidualnych cech psów czasami mogą pojawić się problemy i nie zawsze zależą one od jakości operacji - opieka pooperacyjna ma większy wpływ na proces gojenia.

Aby uniknąć negatywnych skutków zatrzymania, pies potrzebuje wysokiej jakości opieki.

W szczególności, aby zwierzę nie uszkodziło szwów, należy użyć specjalnego urządzenia - elżbietańskiego kołnierza, wykonanego ze stożkowego tworzywa sztucznego. Jeśli zwierzę cierpi zbyt mocno, można mu podać łagodny środek przeciwbólowy.

Bardzo ważne jest monitorowanie stanu stawów - muszą one być czyste i sterylne. Zwykle do przetwarzania użyj:

• lśniąca zieleń;
• nalewka z nagietka lub rumianku;
• jodoform, streptocyd, kseroform i inne proszki antyseptyczne.

Szwy pooperacyjne usuwa się w dniach 7-14.

Po wyzdrowieniu konieczne jest ciągłe wzmocnienie chrząstki ucha, w tym celu zwierzęta otrzymują regularny masaż.

Za pierwszym razem po operacji psy mogą odczuwać dezorientację, ból, a nawet stan szoku. W tym trudnym okresie ważne jest, aby zadbać o stan psychiczny swojego zwierzaka - wesprzeć go, odwrócić uwagę i w każdy możliwy sposób okazać swoją miłość i opiekę.

O zatrzymywaniu uszu u psów, zobacz następne wideo.