Xoloitzcuintle: gatunek rasy, jak go powstrzymać?

Xoloitzcuintle lub meksykański bezwłosy pies jest dobrze znany nie tylko w Meksyku, ale także daleko poza jego granicami. Na terytorium naszego kraju rasa ta jest również dość popularna, ponadto hodowcy psów kiedyś kupili takiego psa, a w przyszłości pozostają wierni tylko tej rasie.

Xoloitzcuintle to wyjątkowa rasa, która powstała w naturalny sposób bez interwencji człowieka. Niestety nie udało się ustalić dokładnej przyczyny pojawienia się bezwłosych psów, jednak większość naukowców skłania się do wersji spontanicznych mutacji genetycznych w populacji ich najstarszych przodków. Odkrywcy wprowadzili przodków meksykańskiego bezwłosego psa na kontynent amerykańskiktóry przekroczył Cieśninę Beringa i osiadł na nowych żyznych ziemiach.

Legenda przetrwała do dziś, że bóg Sholotl, czczony przez Azteków, zesłał to szlachetne zwierzę na ziemię, aby towarzyszyć umarłym do bram raju. Właśnie dlatego pogrzebowi zmarłego krewnego towarzyszyło zabicie Xoloitzcuintle, a rytuał ten został zachowany w plemionach indyjskich przez długi czas. Dowodem na to są wykopaliska archeologiczne w Meksyku i Stanach Zjednoczonych, a także lokalizacja zmumifikowanych bezwłosych psów pochowanych obok ich właścicieli.

Znaleziono także gliniane figurki Xoloitzcuintle z V wieku. Pne e., co wskazuje na szczególne podejście ludzi do tych psów.Istnieje opinia, że ​​zjadano bezwłose meksykańskie psy, wierząc, że ich mięso ma wielką magiczną moc, dając ludziom dar opatrzności. Ponadto Aztekowie wierzyli, że psy są w stanie leczyć dolegliwości, tłumacząc to gorącą skórą.

Idylla wspólnego istnienia Azteków i Xoloitzcuintlesów została naruszona przez konkwistadorów, którzy podbijając Nowy Świat, zniszczyli kulturę i tradycje rdzennej ludności i narzucili jej własny styl życia. Wraz z wieloma starożytnymi rytuałami psy popadły w hańbę, którą nieznajomi uważali za symbol przestarzałych budowli i skazanych na zniszczenie. W wyniku masakr, które często przeprowadzano w celu wykorzystania zwierząt do jedzenia, do końca XVI wieku. populacja najstarszych psów osiągnęła historycznie niski poziom. Rasa została uratowana przed wyginięciem przez kilku jej przedstawicieli, którzy mieli szczęście mieszkać w odległych górskich osadach Meksykugdzie konkwistadorzy po prostu nie mogli dostać.

Jednak odrodzona rasa na początku XIX wieku. został ponownie poddany masakrom i tym razem wyłącznie w celach handlowych. Faktem jest, że przedsiębiorczy Meksykanie zaczęli używać skóry psów do szycia skórzanych przedmiotów. To oburzenie trwało prawie pół wieku i tylko w 1850 r. Postacie kulturalne wzbudziły opinię publiczną i zwróciły uwagę na problem zabijania niewinnych zwierząt. Z pomocą amatorskich hodowców psów udało im się wyposażyć kilka wypraw i wysłać je do górskich wiosek Meksyku, gdzie wciąż pozostała dość duża liczba bezwłosych psów. Dzięki zachowanym okazom powstały pierwsze żłobki, a do 1887 r. Rasa została oficjalnie uznana przez American Kennel Club.

Los rasy nie był łatwy. Były zawroty głowy, takie jak zwycięstwo meksykańskiego bezwłosego psa na wystawie w 1940 roku i niefortunne upadki, kiedy hodowcy psów stracili zainteresowanie rasą, z powodu której Amerykańska Unia Kynologiczna usunęła ją z rejestru. Psy stawały się coraz mniejsze, a ich właściciele prawie przestali uczestniczyć w wystawach. Tak więc Xoloitzcuintle zagrożono wyginięciem po raz drugi i tylko dzięki wysiłkom entuzjastów ponownie powstał z popiołów.

Drugi narodziny rasy zawdzięcza treserowi psów Normanowi Pelhamowi Wrightowi, który ponownie udał się do odległych meksykańskich wiosek w 1954 roku i kupił kilkanaście psów od Indian. Po przybyciu do domu podjął pracę hodowlaną, podczas której sformułowano wstępny standard rasy i spisano historię jego powstania.

Dorosły pies rasy Xoloitzcuintle wygląda bardzo imponująco. Zwierzę ma silną cerę, pełne wdzięku formy i dość proporcjonalną budowę ciała.

• Główną cechą rasy jest mocna i elastyczna skóra. Jest całkowicie odporny na ukąszenia pasożytów i krwiopijnych owadów, a także odporny na wszelkiego rodzaju urazy i urazy. Skóra dorosłych psów jest bardzo dobrze rozciągnięta i nie tworzy fałd, z wyjątkiem fałd tylko brwi. Wręcz przeciwnie, szczenięta są dosłownie cętkowane zmarszczkami, które są całkowicie wygładzone wraz z dorastaniem zwierzęcia. Kolor skóry może być bardzo różnorodny. Standard dopuszcza pokrycia żółte, czarne, szare, brązowe i orzechowe, na których często występują plamy w innym kolorze.

• Głowa zwierzęcia jest wysoko osadzona i proporcjonalna do wielkości ciała. Czaszka ma strukturę typu wilka, mały występ z tyłu głowy i lekko zwęża się do nosa. Linia czoła jest równoległa do kufy, która z kolei charakteryzuje się gładkimi konturami i płaskimi policzkami.

• Nos ma dobrze zdefiniowany płat, którego kolor jest całkowicie identyczny z kolorem skóry. Tak więc u czarnych psów nos jest prawie czarny, w złotożółtym i brązowym - kawie lub miąższu, au psów w cętki - częściowo pigmentowany.

• Usta zwierzę jest dość suche i przylega do zębów.

• Uszy Xoloitzcuintle są duże i długiewysoko, dzięki czemu pies wygląda jak nietoperz. Kiedy zwierzę jest czujne, stoją prawie pod kątem prostym.

• Oczy mają kształt migdałów i dokładnie powtórz kolor skóry. Najczęstsze są odcienie żółty, bursztynowy, czerwono-brązowy, kawowy i czarny. Powieki są suche i gęste z wyraźnie widocznym szarym, czarnym lub brązowym obrzeżem. Daje to czujność i czujność.

• Zęby bezwłosych psów są raczej słabe., zamykając się w zgryz nożycowy, szczęki są mocne, pożądana jest kompletna formuła zęba, ale opcjonalna.

• Szyja zwierzęcia jest bardzo elegancka, stopniowo rozszerzając się u podstawy i przechodząc do kłębu. Pułapka jest lekka i elegancka.

• Ciało Xoloitzcuintle jest nieco wydłużone i koreluje z wysokością w kłębie jako 10/9. Klatka piersiowa jest lekko zwężona i znajduje się na poziomie łokci. Grzbiet jest prosty i krótki, z ukośnie ustawionymi mocnymi łopatkami. Lędźwie wystaje nieco powyżej linii grzbietu i ma wydatne mięśnie. Żołądek jest podnoszony, a cienki ogon jest ozdobiony eleganckim chwostem.

• Kończyny są mocne, proste i muskularne.z połączeniami skierowanymi do tyłu. Czasami wilcze pazury znajdują się na rękach królików, które należy usunąć.

• Otulacz wełniany całkowicie nieobecny, chociaż u niektórych osób występują gruboziarniste i rzadkie włosy o długości 2,5 cm na czole i kosmyku.

Biorąc pod uwagę cechy rasy, nie można zatrzymać się na wadach. W ten sposób pies może zostać zdyskwalifikowany na wystawie za szponiastą stopę, grzebień na czubku głowy, kształt łapy kota, kifozę, zbyt luźną skórę, która tworzy liczne fałdy, przycięty lub skrócony ogon, wybrzuszone oczy i opadające lub przycięte uszy. Zbyt szeroka głowa, wada zgryzu, płaszcz w obszarach, w których jest to niedopuszczalne, jest również uważana za wadę., jądra nie opuszczone do moszny, obecność pazurów, a także nieprawidłowe zachowanie, które wyraża się w nadmiernym tchórzostwie lub, przeciwnie, agresywności.

Ponadto nadmiernie kobiece samce i duże suki, psy albinos, a także osoby z nierozwiniętymi mięśniami, wyraźnym zawieszeniem i lekką pigmentacją tęczówki są uważane za wadę. Jednak właściciele osób, które nie spełniają standardowych cech, nie powinni się denerwować, ponieważ każdy pies rasy Xoloitzcuintle może uzyskać „zerowy” rodowód. Jeśli chodzi o koszt szczeniąt tego rzadkiego, pełnego wdzięku psa, zaczyna się on od 10 tysięcy, a kończy na 150 tysiącach rubli (2019).

Xoloitzcuintle charakteryzuje się zrównoważonym charakterem i spokojnym usposobieniem.Psy są łatwo szkolone i są odpowiednie dla początkującego hodowcy psów jako pierwszego zwierzaka. Charakterystyczną cechą nagich psów jest rozwinięte poczucie własności, dzięki czemu są one szczególnie przyjazne dla swoich rzeczy - zabawek, miejsca do spania i filiżanki jedzenia. Ponadto są uważane za monogamiczne i wybierają dla siebie jako właściciela jednego z członków rodziny. Zwierzę zwykle komunikuje się również z innymi członkami gospodarstwa domowego, ale tylko jedna osoba rozpozna lidera.

Meksykańskie bezwłose psy są uważane za dobrych strażników i stróżów, ostrzegających właściciela przed niebezpieczeństwem niezwykłego zachowania. Pies kręci się i wybrednie biegnie wokół właściciela, jednak nie daje głosu. Ten model zachowania psa podczas odwiedzania nieproszonych gości jest bardzo wygodny dla rodzin, w których są dzieci i osoby starsze, których zwierzę nie obudzi głośnym szczekaniem, jeśli ktoś zapuka do drzwi. Psy powstrzymują uczucia wobec obcych, jednak nie wykazują oczywistej agresji. Ale jeśli zwierzę zobaczy, że właściciel lub ktoś z domu jest w prawdziwym niebezpieczeństwie, natychmiast go obroni.

Jeśli chodzi o relacje z innymi zwierzętami, u dorosłych czasami występuje agresja w zoo xoloitzcuintle. Jest jednak skierowany wyłącznie do nieznanych zwierząt, a pies w swojej rodzinie koegzystuje pokojowo z innymi psami i kotami. Inną cechą charakterystyczną bezwłosych psów meksykańskich jest nadmierna obsesja, która wynika z chęci zwierzęcia do aktywnego udziału we wszystkich sprawach rodzinnych. Pies jest niezmiernie szczęśliwy, gdy właściciel zabiera go ze sobą, i strasznie się martwi, gdy zostaje sam w mieszkaniu. Dlatego taka rasa nie jest odpowiednia dla trwale nieobecnych właścicieli, ponieważ bardzo słabo toleruje samotność i zaczyna wycie.

Wyjściem z sytuacji może być zakup innego nagiego psa, z którym zwierzę szybko znajdzie wspólny język i będzie się bawić podczas nieobecności właścicieli. Jeśli chodzi o stosunek do dzieci, Xoloitzcuintle dobrze się z nimi dogaduje i chętnie bierze udział we wszystkich swoich przedsięwzięciach. Jednak instynkt „niania” u tych psów jest nieobecny, dlatego od najmłodszych lat potrzebują socjalizacji w stosunku do dzieci.

Meksykańskie bezwłose psy żyją od 12 do 15 lat, a ich długość życia zależy od warunków przetrzymywania, stanu emocjonalnego zwierzęcia oraz obecności chorób dziedzicznych i nabytych. Psy tej rasy charakteryzują się częstymi reakcjami alergicznymi i zapaleniem skóry, które są wynikiem niewłaściwego odżywiania lub opieki. Ponadto, z powodu braku sierści, skóra psów jest czasami ranna podczas chodzenia po lesie i zabawy z innymi psami. Z tego samego powodu na skórze często obserwuje się oparzenia słoneczne. Dlatego pomimo faktu, że rasa pochodzi ze słonecznego Meksyku, obecność psów na ulicy w palącym słońcu powinna być ograniczona.

Ponadto najczęstsze choroby obejmują osłabienie chrząstki, które wyraża się w wiszących uszach, a także utratę zębów i tworzenie się niezdrowej, brzydko pachnącej płytki nazębnej na skórze. Jeśli opisane objawy zostaną znalezione, zwierzę należy natychmiast pokazać lekarzowi weterynarii, który określi przyczynę choroby i zaleci leczenie.

Xoloitzcuintle jest klasyfikowany według dwóch kryteriów: obecności wełny i rozmiaru. Zgodnie z pierwszym znakiem są absolutnie łysi, często mają niewielką wiązkę włosów na głowie i osoby o krótkich włosach. Bezwłosy czubaty w swoim genotypie mają gen „bezwłosy”, który spontanicznie mutował u zarania rasy. Takie mutacje nie są rzadkie z natury i często występują u kotów i szczurów.

Osobniki krótkowłose stanowią niewielką mniejszość w ściółce i rodzą się w wyniku pracy genów odpowiedzialnych za podkład i znajdują się w stanie recesyjnym. Obecność lub brak sierści jest bezpośrednio związany ze stanem zębów, dlatego łyse psy nie mają przedtrzonowców i często brakuje siekaczy. U krótkowłosych przedstawicieli rasy zęby są w pełni obecne. Reszta nagich i puszystych osobników jest identyczna i nie ma między sobą fundamentalnych różnic.

Zgodnie z drugim kryterium różnic (wielkości) bezwłose meksykańskie psy są standardowe, średnie i miniaturowe. Pierwszy typ obejmuje osoby o wysokości 46–62 cm i wadze od 9 do 19 kg. Drugą grupę stanowią psy o wzroście 36–45 cm i wadze 6–12 kg. Trzeci typ obejmuje małe psy o wysokości w kłębie 22–35 cm, o wadze nie większej niż 8 kg.

Xoloitzcuintles to wyłącznie psy domowe i kategorycznie nie nadają się do trzymania na ulicy. Meksykanom poleca się osoby podatne na reakcje alergiczne na sierść zwierząt, a także rodziny z małymi dziećmi i osobami starszymi. Psy są dobre, ponieważ nie wydzielają zapachu psów, który jest do pewnego stopnia obecny prawie u wszystkich psów.

Od pierwszych dni pojawienia się szczeniaka w domu konieczne jest wyposażenie w niego ławki kuchennej i miejsca do jedzenia. Aby to zrobić, musisz kupić lub zrobić zrób to sam miękki ciepły materac i umieścić go z dala od urządzeń grzewczych i przeciągów. Ponadto musisz przygotować koc, który będzie wymagany na początku, gdy szczeniak jest jeszcze mały. Dorosłe psy są jednak często chronione, szczególnie poza sezonem, przy braku centralnego ogrzewania.

Ważnym warunkiem trzymania zwierzaka jest chodzenie. Powinieneś chodzić z Meksykiem w wieku 4 miesięcy po tym, jak wszystkie niezbędne szczepienia zostały już podane. Za pierwszym razem, gdy zabierasz swojego zwierzaka, powinno to być tak często, jak to możliwe - najlepiej po każdym posiłku i wieczorem. Xoloitzcuintles dość szybko rozumieją, czego się od nich wymaga, i w wieku 7 miesięcy zaczynają chodzić do toalety na ulicy.

Xoloitzcuintle to mięsożerca, więc połowę jego diety powinno stanowić mięso i podroby. Ale biorąc pod uwagę fakt, że łysy pies nie ma kilku zębów, składnik mięsny powinien być podawany w postaci mięsa mielonego lub konserwy. Resztę jedzenia należy również zmielić do stanu papkowatego. Należy to jednak zrobić tylko wtedy, gdy zwierzę ma 6 lub więcej zębów, w innych przypadkach konieczne jest podanie zwierzęciu stałego pokarmu. Wskazane jest krojenie mięsa na małe kawałki.

Tworząc menu dla Xoloitzcuintle, należy pamiętać, że 70% z nich powinno składać się z żywności o wysokiej zawartości białka. Jeśli planujesz karmić zwierzę naturalnymi produktami, zaleca się włączenie do menu mięsa indyka, jagnięciny lub królika, a także niskotłuszczowych ryb morskich, wcześniej oczyszczonych z kości. Konieczne jest również podawanie zbóż, świeżych i gotowanych warzyw oraz owoców sezonowych, z wyjątkiem owoców cytrusowych. Kilka razy w tygodniu należy włączyć do diety niskotłuszczowy twarożek i śmietanę.

Jednak najpoważniejszym problemem, z którym mierzą się właściciele meksykańskich bezwłosych psów, jest ich predyspozycja do reakcji alergicznych na wiele produktów. Należą do nich wołowina, kurczak, niektóre rodzaje ryb rzecznych, jajka, soja i cukier. Oprócz tych produktów pies nie powinien otrzymywać tłustych, zepsutych i przeterminowanych pokarmów, wędzonych mięs, pikli, przyprawionych potraw, ciastek, pokarmów bogatych w węglowodany i sztuczne dodatki, roślin strączkowych, grzybów, kości rurkowych i ziemniaków. Xoloitzcuintles powinien otrzymywać mączkę kostną, olej rybny (ostrożnie) oraz kompleksy witaminowe i mineralne jako suplement diety.

Jednak częściej niż psy podatne na alergie są karmione karmą premium premium, w której wszystkie niezbędne elementy są w optymalnych ilościach i w akceptowalnej kombinacji. Wybierając pokarm, powinieneś kierować się wielkością zwierzęcia, a także jego wiekiem i aktywnością.

Ze względu na brak sierści opieka nad nagim meksykańskim psem jest dość prosta. Łysie zwierzęta nie cierpią na pasożyty, nie potrzebują regularnego czesania i częstego mycia. Ponadto xoloitzcuintles nie blakną ani nie pachną. Dlatego głównym przedmiotem opieki nad takimi psami jest skóra. Należy go czyścić co tydzień wilgotną szmatką i okresowo smarować specjalnym środkiem nawilżającym, który należy kupić w sklepie zoologicznym.

Również skóra zwierzęcia musi być chroniona przed bezpośrednim działaniem promieniowania ultrafioletowego i nie może pozwalać psu przebywać na słońcu przez długi czas. Przed chodzeniem zaleca się smarowanie ciała zwierzęcia kremem przeciwsłonecznym, który po powrocie do domu należy dokładnie wytrzeć wilgotną szmatką.

Zimą zwierzę powinno być noszone w ciepłym kombinezonie, nawet jeśli planowane jest zabranie go do toalety na kilka minut. Bezwłose psy powinny być myte raz na 3 miesiące, ponieważ częstsze kąpiele mogą powodować suchą skórę spowodowaną utratą warstwy ochronnej. Meksykańska skóra musi być regularnie nawilżana. Jako środek nawilżający możesz użyć oliwy z oliwek lub migdałów z dodatkiem witamin A i E. Przedstawiciele xoloitzcuintle Shorthair są czesani kilka razy w tygodniu miękką szczotką.

Oprócz skóry, zęby, uszy i oczy zwierzęcia wymagają pielęgnacji. Aby oczyścić zęby, pies musi kupić zabawki do żucia lub dać jedzenie oczyszczające, jednak najlepszą opcją jest klasyczne cotygodniowe szczotkowanie przy użyciu specjalnych past i pędzli. Uszy zwierzęcia należy regularnie badać pod kątem zaczerwienienia i wydzieliny, a w razie potrzeby czyścić za pomocą podpasek higienicznych i nadtlenku wodoru. Oczy wymagają również regularnego usuwania wydzieliny mokrym wacikiem i wywar z rumianku. Jeśli pojawi się ropa lub zbyt duża wydzielina, natychmiast pokaż psa weterynarzowi.

Pazury zwierzęcia należy przyciąć, gdy tylko pojawi się charakterystyczny pukanie do podłogi, i sprawdzaj je po każdym spacerze pod kątem obrażeń. W deszczową pogodę, przed pójściem na spacer, postaw miskę gorącej wody przy drzwiach wejściowych. Podczas spaceru woda ostygnie do komfortowej temperatury, co pozwoli natychmiast po powrocie zmyć mokry piasek i brud z łap.

Właściciele Xoloitzcuintle często spotykają nieprzyjemne zjawisko: powstawanie trądziku i czarnych plam na ciele zwierzęcia.Jest to uważane za normalne dla szczeniąt w wieku do 8 miesięcy i jest czyszczone drobno ściernym szorowaniem i balsamem.

Dzięki wysokiej inteligencji i wrodzonemu skupieniu na ludziach edukacja Xoloitzcuintle jest zadaniem całkowicie rozwiązalnym nawet dla początkującego. Jedyną rzeczą do rozważenia podczas treningu jest upór i krnąbrność niektórych osób, zwłaszcza mężczyzn. Dlatego nie warto traktować na równi ze zwierzęciem tej rasy. Od pierwszej lekcji należy pokazać szczeniakowi, który jest szefem w domu i zmusić go do posłuszeństwa. W przeciwnym razie pies dorośnie niegrzeczny i trudno będzie go nazwać na zamówienie.

Aby rozpocząć wychowywanie zwierzaka, należy towarzyszyć mu. W tym celu szczeniak musi zostać jak najszybciej przedstawiony ludziom, przedstawiony innym zwierzętom i dzieciom. Już wkrótce mały Xoloitzcuintle przestanie się bać głośnych dźwięków, hałasu pojazdów i tłumów. W przyszłości pomoże to uniknąć problemów, gdy pies jest w społeczeństwie i zapewni bezpieczeństwo innym.

Możesz uczyć meksykańskich prostych poleceń samodzielnie, korzystając z klasycznego schematu nagród i kar. Jedyne, co należy jasno zrozumieć, to to, że w żadnym wypadku nie można pokonać zwierzaka. Jeśli pies oddaje się i nie chce wykonywać poleceń, wystarczy głośny krzyk i surowy wygląd: Xoloitzcuintle jest bardzo inteligentnym psem i natychmiast zrozumie, że właściciel nie jest szczęśliwy. Konieczny jest ogólny kurs meksykański, szczególnie dla agresywnych zwierząt, z którym profesjonalista będzie znacznie łatwiej sobie poradzić. Po rozpoczęciu zajęć ważne jest, aby nie pomijać treningów i nie przerywać ich nawet w chłodne dni. Pies powinien być cieplejszy do ubierania i nieznacznie skracać czas treningu.

Nagim psom nie należy zezwalać na walkę z innymi psami, a hodując konflikt, należy natychmiast hodować zwierzęta i zabierać je na smyczy. Wymóg ten wynika z faktu, że naga skóra Meksykana może zostać uszkodzona podczas walki, co doprowadzi do pojawienia się brzydkich blizn.

Wybierając pseudonim dla szczeniaka xoloitzcuintle, należy pamiętać, że dla psów o tak niezwykłym wyglądzie, żadne imię nie będzie działać. Powinien być piękny, szlachetny i dodatkowo podkreślać ekscentryczność zwierzaka. Zadanie jest znacznie uproszczone, gdy pies jest nabywany w hodowli rodowodowej, w której już nadano mu nazwę zgodnie z rodowodem i zasługami jego przodków w obu liniach. W tym przypadku pseudonim, jeśli to konieczne, jest zredukowany do postaci jednej lub dwóch sylab, a do niej należy wyszkolenie szczeniaka.

Jeśli imię nie zostało podane dziecku lub wskazano tylko pierwszą literę pseudonimu, zwierzę domowe chłopca może nazywać się Amigo, Angel, Basco, Benito, Burito, Grand, Graf, Diego, Hidalgo, Calypso, Carlos, Manuel, Mateo, Miguel, Nestor, Oswald, Oscar, Pecos, Real Madryt, Ricky, Sebastian, Tamale, Chavez lub Charo. Dziewczynę można nazwać Aya, Bonita, Gringo, Dorothea, Zara, Isabelle, Camila, Consuela, Mariachi, Manuel, Marta, Nayda, Olivia, Paulina, Rosarita, Hana, Jimena i Esperanza.

Xoloitzcuintle jest dość egzotycznym psem i przyciąga uwagę innych. Nie można jednak mieć zwierzaka tylko ze względu na niezwykły wygląd zewnętrzny: Meksykanin wymaga wystarczającej uwagi i twierdzi, że jest pełnoprawnym członkiem rodziny.

Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji rasy, zobacz następny film.