Karelski-fiński husky: opis rasy i jej hodowla

Karelski fiński husky to wspaniały pies, który potrafi wykazać się najlepszymi zdolnościami roboczymi w najtrudniejszych warunkach. Kiedyś pojawienie się tej rasy było koniecznym krokiem związanym z potrzebą zapewnienia traperom futerkowym niezawodnego towarzysza o doskonałym zapachu. Ale nigdy nie przeznaczono jej na oficjalny status. Początkowo materiał hodowlany używany wiele lat później doprowadził do zjednoczenia husarii karelskich z fińskimi szpicami - pod tą nazwą rasa pojawia się dziś na wystawach.

Pierwsze eksperymenty dotyczące hodowli rasy zwanej husky karelski-fiński przeprowadzono ponad 100 lat temu, na początku XX wieku. Stado mieszane łączyło cechy swoich rodziców - olonetów i karelskich psów komercyjnych z fińskim szpicem. Powstały inwentarz żywy miał jasny czerwony kolor i znacznie wyższą wydajność niż pierwotni producenci. Aby uniknąć ściśle powiązanego krzyżowania w hodowli, najczęściej stosowano wlew krwi szpica fińskiego, rejestrując go u producentów już jako przedstawicieli nowej rasy.

Powstałe mestizo było uważane za rasowe i do 1984 roku było całkiem odpowiednie zarówno dla myśliwych, jak i przedstawicieli federacji. Ale wraz z powstaniem zwierząt gospodarskich stało się jasne, że bez zjednoczenia ze szpicem fińskim dalsza hodowla nie ma sensu.Ponadto brak porozumienia z Finami nie pozwolił na rejestrację rasy na poziomie międzynarodowym, ponieważ jej nazwa zawierała zagraniczny toponim. Niemożliwe było również nazywanie psów wyłącznie psami rasy karelskiej; w tym czasie metalizacja obejmowała prawie 90% zwierząt.

Stworzenie RKF również nie wyjaśniło - automatycznie akceptując wszystkie wymagania FCI, po prostu wykluczyło możliwość legalizacji popularnej rasy komercyjnej. W standardzie organizacji dostępna jest tylko opcja szpica fińskiego. Od 2006 roku wszystkie zwierzęta hodowlane zarejestrowane w tym czasie przez kluby zostały im oficjalnie przypisane. Przyczyną zniknięcia nazwy husky karelski-fiński była umowa podpisana z FKC (fiński analog RKF) w sprawie połączenia dwóch gałęzi hodowlanych w jeden wspólny standard.

W rzeczywistości raz pozbawiło to jedną z najbardziej obiecujących ras domowych psów wszelkich szans na oficjalne uznanie. Co więcej, wielu hodowców nie zgadza się, że krajowy materiał hodowlany nie był wystarczający, aby podkreślić autentyczną, lokalną linię hodowlaną. Hodowla karelskiego husky, potomka podobnej starej rasy karelskiej, jest dziś kontynuowana przez entuzjastów.

Charakterystyka szczeniąt i wzorce dorosłych husky karelskich-fińskich odpowiadają dziś tym przyjętym dla szpica fińskiego. Przedstawiciele rasy żyją długo - do 12-14 lat, zachowując aktywność fizyczną przez prawie cały ten czas.

Karelski fiński husky wygląda imponująco. Puszyste rude włosy mają ciepły miodowy odcień, piwne lub czarne oczy nadają wyraz kufie. Zwarta budowa i niska wysokość w kłębie - nie więcej niż 42-50 cm dla samców i 38-46 cm dla samic, pozwalają zachować zwinność podczas polowania na zwierzęta. Standaryzowany opis obejmuje również ograniczenia dotyczące masy ciała - waga psów, w zależności od płci, waha się od 7 do 13 kg.

Główne różnice między husarami karelskimi a szpicem fińskim zawsze były widoczne. Obca rasa, której standard jest obecnie akceptowany jako podstawa, początkowo miała bardziej atrakcyjny fenotyp. Jednocześnie podczas hodowli karelskiego husky nacisk kładziono na cechy pracy. Dziś nie znaleziono kompromisu, tylko w standardzie fińskiego szpicu hodowane są jednocześnie dwie gałęzie - działająca i dekoracyjna.

Kompaktowy rozmiar, średnia wysokość i sucha, mocna budowa są dalekie od jedynych cech rodowych tego psa.

Szpic fiński (dawniej laika karelska-fińska) ma następujące cechy.

• Mocna kwadratowa obudowa. Plecy nie zwisają, kłębie są dobrze zarysowane, zad jest wyraźnie zaznaczony, opadający, linia brzucha podciągnięta.
• Szyja wizualnie krótki, z dużą krawędzią, faktycznie ma długość proporcjonalną do ciała.
• Kończyny prosty i mocny, ustawiony równolegle. Tylne nogi mają masywne części kości udowej, piszczę mięśniową, a staw skokowy jest niski. Łapa jest zwarta, mocno ściśnięta, ma zaokrąglony kształt; przednie łapy są gorsze od tyłu.
• Ogon długie sięganie do stawu skokowego. W pobliżu podstawy tworzy ostry zakręt, rzucony w tył, z opuszczoną końcówką.
• Płaszcz do włosów stosunkowo krótkie na nogach i głowie, tułowiu, ogonie, biodrach dobrze owłosione. Futro psa jest wspaniałe, nie pasuje do ciała, u samców w łopatce pozostałe włosy są prawie równoległe do ciała. Charakterystyczny kolor szpicu fińskiego jest czerwony, jaśniejszy z tyłu, na kościach policzkowych, uszach, nogach, ogonie, płaszcz jest wyraźnie jaśniejszy. Dozwolona jest obecność białego paska na klatce piersiowej, pokrzywy na nogach.
• Głowa zwarta, owalna w górnej części, lekko wypukła po bokach. Kark i czoło nie są zbyt wyraźne, przedni rowek jest spłaszczony. Stop jest jasno określony, ale bez nadmiernego nacisku.Głowa wygląda harmonijnie w stosunku do ciała. Kufa jest sucha i wąska, ma gładkie plecy bez garbów.
• Oczy sadzone ukośnie, mają kształt migdałów, niewielki rozmiar. Tęczówka jest zawsze ciemna, bez wyjątków.
• Zęby gładka i mocna, z symetrycznym zestawem. Dozwolone jest tylko zgryz nożycowy. Szczęki są silne.

Zgodnie ze standardem wady rasy obejmują powiększenie głowy i kufy, masę kości, nadmierne lub zbyt słabe skręcenie ogona. Wady obejmują również słaby rozwój żuchwy, miękkie śródręcza, niewłaściwe uszy.

Fińskie szpice z tęczówką w kolorze żółtym lub niebieskim, duże białe ślady na ciele, klatce piersiowej, nogach i falistym płaszczu podlegają ubojowi. Kolejną wadą jest pigmentacja nosa. Agresywne, złośliwe zwierzęta nie mogą się kojarzyć.

Karelski-fiński husky to zabawny pies o żywym umyśle i wspaniałym charakterze. Zwierzę ma swoją godność i wymaga szacunku dla siebie. W szkoleniu zwierząt nie należy okazywać autorytaryzmu i agresji.

W młodości i dzieciństwie husky karelsko-fińskie są niezwykle zależne od właściciela, ich przywiązanie może również powodować pewne problemy w treści. Zwierzę jest znudzone, aktywnie wyraża swoje uczucia głośnym szczekaniem. Jednak ekstremalne posłuszeństwo i przywiązanie do zwierzęcia zastępuje niezależność, która zamienia się w upór. Jednak szpic fiński doskonale wyczuwa nastrój właściciela i uzyskanie od nich posłuszeństwa jest nadal możliwe.

Psy są nieufne wobec obcych, prawie nie tolerują ich obecności na terytorium, które uważają za własne. To sprawia, że ​​karelski fiński husky jest dobrym stróżem, który może ostrzec właściciela o podejściu nieznajomych. Zwierzęta są łagodne w stosunku do dzieci, dość cierpliwe, potrafiące stać się dobrymi towarzyszami gier. Ale lepiej jest oferować komunikację z psem uczniom i młodzieży - dzieci mogą być zbyt delikatne.

Oceniając zachowanie husarii karelsko-fińskiej, należy wziąć pod uwagę następujące kwestie.

1. Instynkt łowiecki. W przypadku braku wycieczek terenowych zwierzę zaspokoi swoje potrzeby w zakresie śledzenia i łapania zwierzyny na terytorium domu lub mieszkania. Konieczne jest zapewnienie psu dość intensywnego przypływu energii.
2. Przebiegłość i niezależność. Te dwie cechy znacząco wpływają na proces uczenia się, ponieważ pies szybko ochładza się do tych samych czynności.
3. Nietolerancja i zazdrość innych zwierząt. Jeśli w rodzinie goszczącej husky karelski z łatwością dostosuje się i znajdzie swoje miejsce w hierarchii, to nigdy nie będzie wspólnego języka z istniejącymi zwierzętami domowymi. Należy się przygotować na to, że w domu będzie tylko jeden pies. Możesz jednak zdobyć parę fińskich szpiców - rodacy dobrze się ze sobą dogadują.
4. Głośne szczekanie. Pies daje głos z dowolnego powodu, zawsze i wszędzie. Hałas rasy ogranicza możliwość jej utrzymania w mieszkaniu miejskim.
5. Nieustraszoność i odwaga. Prawdziwy bohater - karelski fiński husky jest genetycznie pozbawiony poczucia strachu przed niebezpieczeństwem. Jednocześnie podczas polowania zwierzę nie traci głowy i łatwo znajduje dogodną pozycję do ataku, pozostając niewrażliwym.

Przy wybieraniu kenijsko-fińskiego szczeniaka husky bardzo ważne jest prawidłowe określenie płci zwierzęcia. Chłopcy są bardziej kochający wolność i wolni. Dziewczyny są o wiele bardziej przywiązane, łatwiejsze do trenowania. Musisz zabrać dziecko do domu nie wcześniej niż półtora miesiąca, doświadczeni hodowcy radzą odłożyć znajomości, aż pies osiągnie 3 miesiące.

Do polowania możesz wybrać nie idealne zwierzę na zewnątrz, ale od naprawdę zaufanych producentów o rozwiniętych cechach roboczych. Aby wziąć udział w pokazach i wystawach, musisz początkowo wybrać szpic fiński od rodziców klasy pokazowej o nieskazitelnym wyglądzie. Zdobycie psa „dla duszy” jest konieczne tylko wtedy, gdy właściciel jest gotowy w pełni zapewnić zwierzęciu niezbędną ilość aktywności fizycznej.

Wybierając szczeniaka, należy zwrócić uwagę na następujące ważne i znaczące punkty:

• wiek pary rodzicielskiej to źle jest, gdy psy są dopuszczone do hodowli, która nie osiągnęła półtora roku;
• dostępność pracowników i dyplomy mistrzów od producentów - jest to dobre, ale nie gwarantuje dziedziczenia cech przez potomność;
• zestaw ucha - od 6 tygodni zajmują standardową pozycję dla rasy;
• liczba szczeniąt w miocie - optymalna liczba nie przekracza 5;
• czas urodzenia - Najbardziej futrzane futra w zimowym szpicu fińskim;
• stan układu mięśniowo-szkieletowego - nie powinno być oznak krzywicy;
• ogólny widok zwierzaka - musi być zdrowy, nie wychudzony, aktywny.

Możliwe jest stworzenie komfortowych warunków dla utrzymywania karelskiego fińskiego husky w bezpośrednim kontakcie z właścicielem. Jest to rasa domowa, która nie nadaje się do łańcucha lub ogrodzenia. Puszyste włosy wciąż nie są wystarczająco dobre, aby ogrzać zwierzę w ciężkich rosyjskich mrozach. W ciepłym sezonie dozwolone jest trzymanie w wolierze podłączonej do domu i wyposażonej w baldachim, dom i wszystko, co niezbędne do wygodnego życia.

Szczeniak w mieszkaniu lub domu musi zdecydowanie przeznaczyć swoje miejsce, które będzie znał. Tutaj ustawiono leżak, zabawki. Pies musi koniecznie ograniczać dostęp do głównej sypialni - małe szpice fińskie zwykle kładą się do łóżka, a jeśli je spotkasz, będziesz musiał dzielić łóżko ze zwierzęciem przez wiele lat. Możesz odstawić szczeniaka, aby zajął miejsce na łóżku, kiedy po raz pierwszy był w domu, pokrywając powierzchnię gazetami.

Spacery husky karelski-fiński zaczynają się od półtora miesiąca. Dla szczeniaka pobyt na ulicy nie powinien być zbyt długi - wystarczy 15-20 minut. Stopniowo czas ten wzrasta.

Procedura opieki nad karelskim fińskim husky sprowadza się głównie do dokładnego czesania psa dwa razy w roku - w okresie linienia. Przez resztę czasu zwierzę nie traci sierści, praktycznie nie ma specyficznego zapachu. Twarde włosy zewnętrzne nie są podatne na plątanie; wystarczy czesanie zwierzaka dwa razy w tygodniu twardą żelazną szczotką. Procedura kąpieli odbywa się nie więcej niż 3 razy w ciągu roku. Po kontakcie z mikroflorą bagienną lub rzeczną podczas polowania płaszcz płucze się czystą wodą.

Pielęgnacja oczu sprowadza się okresowa kontrola i poranne usuwanie grudek tworzących się w kącikach oczu. Procedury higieniczne wykonuje się za pomocą bawełnianego wacika zamoczonego we wlewie rumianku. Jeśli natura wydzieliny zmienia się w ropną, z zaczerwienieniem gałki ocznej, obfitym łzawieniem, konieczne jest pokazanie zwierzaka weterynarzowi.

Pazury są przycinane co miesiąc; małżowiny uszne są badane co tydzień. Psy wymagają również regularnego szczotkowania, które należy powtarzać co najmniej raz na 3-4 dni. Procedura jest wykonywana przy użyciu specjalnej dyszy i pasty weterynaryjnej. Płytkę nazębną w domu usuwa się za pomocą specjalnych patyczków do żucia ze sklepu zoologicznego, ale lepiej jest okresowo usuwać nagromadzone depozyty w biurze weterynarza.

Ważnym elementem opieki nad zwierzętami jest ochrona przed pasożytami skóry wysysającymi krew.

Szpic fiński, często w lesie, musi być regularnie badany po przybyciu do domu w celu wykrycia pasożytów zewnętrznych.

Kompaktowe szpice fińskie nie są wybredne w kwestii swojej diety. Możesz karmić je pełnym produktem gotowym od trzeciego miesiąca życia. Psy łatwo przyzwyczajają się do trybu standardowego i nie są skłonne prosić o suplement. Dostają suchą karmę tylko z obowiązkowym dostępem do czystej wody. Młodzież otrzymuje również do 20% świeżego chudego mięsa - wołowiny, cielęciny, możliwe jest stosowanie wstępnie zamrożonej żywności.

Karmienie produktami naturalnymi obejmuje krojenie żywności na kawałki - Nie zaleca się podawania mielonego lub drobno posiekanego jedzenia. Od 7 tygodni husky mogą dawać chrząstkę kostną zwierzętom i ptakom. Kości gryzą nie wcześniej niż w wieku trzech miesięcy. Ze zbóż w pierwszych miesiącach zaleca się podawanie semoliny na mleku. Od 3-4 miesięcy dają płatki owsiane, ryż, grykę, proso, gotowane w bulionie mięsnym.

Dorosłe husky karelskie-fińskie korzystają ze sfermentowanych produktów mlecznych, świeżych warzyw - marchewki, brokułów, filetów z ryb morskich. Przydatne jest oferowanie psom suszonych owoców i sera jako uczty. Z naturalnym karmieniem obowiązkowe włączenie suplementów witaminowych i mineralnych do diety zwierzęcia.

To pozwala dyscyplinować zwierzę, pokazuje mu, że właściciel dyktuje zasady w domu. Szczeniak jest karmiony do 6 razy dziennie przez półtora miesiąca, ośmiomiesięczne zwierzę już przechodzi na dietę dla dorosłych z dwoma posiłkami dziennie.

Husky karelsko-fińskie to zwierzęta, które łatwo trenować w młodym wieku. Ale wraz z wiekiem nauka nowych umiejętności staje się problemem. Szybko tracą zainteresowanie nauką, łatwo manipulują właścicielem, prosząc o pyszne gadżety. Ukończenie jednego zespołu zajmuje do 30 lekcji - to poważnie opóźnia proces opanowania nawet podstawowego zestawu sygnałów od właściciela.

Standardowy proces szkolenia jest zawsze bezpośrednio związany z przyjęciem podstawowego zestawu poleceń przez psa. Pierwszym z nich jest rozpoznanie własnego pseudonimu. Trzymiesięczny szczeniak musi znać swoje miejsce, przyjść na wezwanie właściciela i rozróżniać zakazy. Polecenia „Sit”, „Lie”, „Stand” są badane w wieku sześciu miesięcy.

Można już uczyć niemowlęta urodzone wiosną pływania latem, aby pies nie bał się wody, w tym szybkich rzek i zimnych strumieni.. Trening odbywa się od spacerów po kałużach i płytkiej wodzie. Następnie pies może pływać w płytkich stawach. Rozwój tej umiejętności jest szczególnie ważny w przypadku zwierząt zakupionych do polowania. Po każdej kąpieli w otwartym zbiorniku pies potrzebuje prysznica, który pozwoli mu zmyć brud, kurz i mikroflorę bakteryjną.

Jako nastolatki husky karelsko-fińskie mają imponującą siłę niszczącą. W domu psują i gryzą wszystko, pomimo zakazów - w ten sposób aktywny pies uczy się świata. Pozostawianie ich samych przez długi czas jest wysoce odradzane.

Na wsi fiński szpic ma inne pokusy. Niezniszczalny instynkt myśliwski wywołuje pragnienie ataku na drób. Jeśli taki incydent miał miejsce po raz pierwszy, zwykle wystarczy polecenie „Nie można”.

Karelski-fiński husky to rasa myśliwska, znana ze swojej wszechstronności. Ale doświadczeni myśliwi uważają go za najlepszy wybór do łapania małych zwierząt futerkowych lub głuszca. Polowanie z psem w tym przypadku jest prawie bez wysiłku - szuka, zatrzymuje się, straszy grę, przynosi zastrzelone zwierzę i ptaka.

Jeśli zainteresowanie bestią nie pojawi się, szkolenie zostanie przełożone na jeden do dwóch miesięcy. Przy pewnym intensywności treningu doświadczonym myśliwym udaje się przygotować powóz do zaangażowania niedźwiedzia. Ale to podejście można przypisać raczej kategorii pokazów - w zwykłym polowaniu na takie wyczyny są zdolne tylko bardzo cierpliwi i sprytni polubienia.

Przebudzenie instynktów w szpicu fińskim często następuje bardzo późno - w wieku około półtora roku. Nie martw się ale prace mające na celu wzbudzenie zainteresowania polowaniem powinny być stopniowo przeprowadzane. Szczeniak otrzymuje pobity ptak, skórki zwierząt. W obecności bardziej doświadczonego psa są one traktowane jako przykład przez psa do grawerowania. Młode husky karelsko-fińskie dobrze uczą się na przykładzie starszego przyjaciela.

Podczas polowania na dużą bestię psy tej rasy wykazują niesamowitą dokładność i ostrożność. Zwinny i zwinny karelski fiński husky może trzymać się z daleka od gniewnej bestii, a jego dźwięczny głos pozwala odwrócić uwagę dzika od myśliwego. Warto to dodać Ten wytrwały i odważny pies praktycznie nie ma sobie równych w zdolnościach do wydobywania dziczyzny, podobnie jak jego przodek starej rasy karelskiej.

Przede wszystkim warto rozważyć autentyczne fińskie nazwy, które dobrze pasują do przedstawicieli tej wyjątkowej rasy. Aby szczeniak szybciej zapamiętywał swój pseudonim, zaleca się wybranie krótkiej i dźwięcznej kombinacji liter z solidnym zakończeniem.

Nazwy związane z lokalnymi karelskimi, rosyjskimi nazwami miejsc lub nazwami zwierząt uzyskanymi za pomocą psów tej rasy są nie mniej popularne wśród myśliwych. Psy charakteryzują się imionami: Odważny, szybki, sobolowy, uralski, Aldan, Abrek, Nabat, Suyan, Falk, Yarro. Właściciele fińskich dziewcząt szpiców mogą polecać imiona takie jak Wiewiórka, Irys, Achcha, Vlast, Gokto, Fidget, Zateika, Lange, Ora, Secchi, Elf.

Właściciele husky karelsko-fińskie zawsze zwracają uwagę na wesoły charakter i rzadkie piękno swoich zwierzaków. Psy są miłe i przywiązane do członków rodziny, dziewczynki są szczególnie przywiązane do dzieci, często stają się dobrymi towarzyszami w swoich aktywnych grach. Wiele psów rasy fińsko-fińskiej wykazuje zdolności myśliwskie już w wieku sześciu miesięcy.

Szpic fiński jest idealnym towarzyszem dla biegaczy, rowerzystów. Pies jest prawie niezmordowany i jest w stanie wytrzymać wiele godzin maratonów bez dodatkowego wysiłku.

Właściciele myśliwych uważają husky fińsko-karelski za jedną z najlepszych ras komercyjnych. Jest uniwersalny, niezbędny w produkcji małych zwierząt futerkowych i ptaków, i nie poddaje się niedźwiedziom lub dzikom. Zwierzę pracuje w wodzie nie gorzej niż gliniarze, często z nim polują na kaczki. Co więcej, pies nie psuje ptaka i dostarcza go właścicielowi bezpiecznie i zdrowo.

Możesz dowiedzieć się więcej o edukacji karelskiego fińskiego husky w następnym wideo.