Hiszpański pies wodny: opis, charakter i zawartość rasy

Wybór zwierzaka, zwłaszcza psa, jest odpowiedzialną decyzją, ponieważ zwierzę to będzie z tobą i twoimi dziećmi przez co najmniej 10 lat. Dlatego warto rozważyć opis takiej rasy, jak hiszpański pies wodny, a także zapoznać się z zasadami trzymania tych zwierząt i cechami ich natury.

Pierwsza wzmianka o tej rasie w źródłach hiszpańskich pochodzi z 1110 roku. Nie wiadomo dokładnie, jak te psy pierwotnie weszły na terytorium Hiszpanii, ale dwie najpopularniejsze wersje mówią, że albo przybyły na Półwysep Iberyjski z Afryki Północnej wraz z podbijającymi Maurami w VIII wieku, albo zostały wprowadzone przez kupców z terytorium współczesnej Turcji. W samej Hiszpanii rasa ta od dawna nazywana jest „psem tureckim”. Zwierzęta te od dawna są nieodzownym pomocnikiem chłopów i były wykorzystywane przede wszystkim do wypasu zwierząt gospodarskich. Inne czynności nie były im obce - wielu z nich przeszkolono, aby pomagać rybakom w wyciąganiu sieci z wody, a nawet na polowanie, gdzie byli wybierani do zabijania zwierzyny.

Z czasem rasa wodna była stopniowo zastępowana z pastwiska przez owczarki niemieckie i belgijskie. Na początku ubiegłego wieku izolowane populacje pozostały tylko w północnej Hiszpanii (Asturia i Kantabria), a także w zachodniej i południowej Andaluzji. Dopiero w 1973 r. „Perro de aqua espanol” (nazwa tej rasy brzmi po hiszpańsku) przyciągnęło uwagę profesjonalnych hodowców zaangażowanych w jej hodowlę i ustanawianie standardów. Wreszcie w 1992 r. standard tej rasy został uznany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną pod numerem 336.

Zgodnie ze standardem rasy jego rasowi przedstawiciele mają pewne cechy zewnętrzne.

• Kręcone włosy, który z wiekiem zaczyna skręcać się w sznur. Kolor powinien być biały, czarny lub brązowy. Białe, czarne lub brązowe plamy są dozwolone na płaszczu.
• Wysokość w kłębie powinna wynosić od 40 do 50 cm dla dorosłych mężczyzn i od 38 do 45 cm dla dorosłych kobiet. Masa samców powinna mieścić się w przedziale od 16 do 20 kg, podczas gdy u kobiet wskaźnik ten powinien wynosić od 12 do 16 kg.
• Głowa powinien być masywny z płaskim kształtem czaszki i wyraźnym przejściem od kufy do czoła. Nos powinien być farbowany w tym samym kolorze, co większość sierści zwierzęcia.
• Oczy powinny mieć różne odcienie brązu (od piwnego do ciemnobrązowego) i znajdować się w stosunkowo dużej odległości od siebie.
• Uszy musi być wiszący i mieć kształt trójkąta.
• Pies musi posiadać szeroka i głęboka komoda z wypukłymi żebrami. Grzbiet powinien być prawie prosty z lekko opadającym zadem. Brzuch tych zwierząt nie powinien wybrzuszać się. Szyja powinna być krótka, ale raczej muskularna.
• Łapy powinny być mocne, a podkładki na nich wyglądają jak kot.

Prawidłowo wykształceni przedstawiciele hiszpańskiej rasy wodnej wyróżniają się serdecznym i przyjaznym charakterem, który pokazują nie tylko właścicielowi, ale także reszcie jego rodziny. Nawet nieznajomym zwierzęta te zamiast agresji wykazują jedynie ostrożność.

Zwierzęta te są silnie przywiązane do właściciela i nie tolerują rozdzielenia się z nimi. Ponadto odczuwają potrzebę stałej aktywności i rzadko siedzą w jednym miejscu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku szczeniąt, które mogą poświęcić się zabawom prawie przez cały dzień.

Sama nazwa tej rasy wskazuje na ich zamiłowanie do procedur wodnych. Widząc staw, zwierzę radośnie popędzi do niego, nawet jeśli jest to mała kałuża. Co z tego? w deszczową pogodę warto chodzić po „Hiszpanie” na smyczy.

Pomimo dość dobrego poziomu zdrowia i odporności na większość chorób, rasa ta ma kilka charakterystycznych chorób, które mogą być również przenoszone na potomstwo, a mianowicie:

• choroby oczu - jaskra, postępujący zanik siatkówki, zaćma, dystioza (pojawienie się dodatkowych rzędów rzęs);
• choroba tarczycy;
• hipoadrenokortykalizm (niewystarczające wydzielanie adrenaliny i kortyzolu);
• niewydolność trzustki;
• różne alergie;
• dysplazja (zaburzenie rozwoju) stawów biodrowych.

Pomimo miłości tych psów do pływania, ważne jest, aby nie spędzać zbyt wiele czasu w zimnej wodzie, w przeciwnym razie możliwa jest częściowa lub całkowita utrata słuchu.

W młodym wieku szczenięta tej rasy są często ranne, więc właściciele powinni ograniczać swój poziom aktywności, nie pozostawiając ich samych na długo.

Średnia długość życia tych zwierząt wynosi od 10 do 14 lat.

Hiszpańskie psy wodne są na ogół dość bezpretensjonalne. Jednak ich energia i potrzeba aktywności fizycznej determinują główny wymóg utrzymania rasy - obowiązkowy spacer rano i wieczorem przez co najmniej godzinę.

Główną cechą opieki nad tymi zwierzętami jest to, że nie trzeba ich czesać.. Ich włosy są zwinięte w loki i sznurowadła, a ich czesanie nie tylko spowoduje dyskomfort zwierzęcia, ale także zepsuje jego wygląd. Zamiast czesania włosy można obciąć (ale nie więcej niż 1 raz w roku). Pielęgnacja tych psów jest całkowicie opcjonalna i jest obowiązkowa tylko wtedy, gdy zamierzasz zabrać zwierzaka ze sobą na polowanie. Podczas strzyżenia należy pamiętać, że zgodnie ze standardem rasy długość sierści na całym ciele zwierzęcia musi być taka sama.

A także nie zaleca się zbyt częstego kąpania tych zwierząt. Kąpiel jest zalecana tylko wtedy, gdy pies jest bardzo brudny. Musisz umyć takiego psa w ciepłej wodzie za pomocą neutralnego szamponu dla zwierząt. Wskazane jest suszenie sierści na zewnątrz.

Podatności u tej rasy to uszy i oczy, dlatego ważne jest, aby je regularnie czyścić. Czyszczenie uszu przeprowadza się co najmniej 1 raz w tygodniu za pomocą wacików bawełnianych, które można zwilżyć solą fizjologiczną lub płynem weterynaryjnym. Psy muszą myć oczy przy pierwszych oznakach procesów zapalnych lub ich widocznego zanieczyszczenia. Aby to zrobić, możesz użyć serwetek z gazy lub wacików zwilżonych wodą, solą fizjologiczną lub balsamem.

Ponieważ do lat 70. ubiegłego wieku rasa ta nie była uważana za dekoracyjną i była używana głównie w warunkach wiejskich, psy hiszpańskie nie mają specjalnych wymagań dietetycznych. Ważne jest, aby przestrzegać ogólnych zaleceń dotyczących karmienia psów i obejmować mięso (niezbyt tłuste, najlepiej gotowane), podroby (wątroba, serce, nerki, żołądki), kasze gryczane lub ryżowe, gotowane warzywa, niskotłuszczowe sfermentowane produkty mleczne (twarożek lub kefir). Włączenie ryb morskich do diety nie będzie zbyteczne, ale nie więcej niż dwa razy w tygodniu i na pewno zostanie oczyszczone z kości.

Stosowanie suchej paszy, w szczególności pełnoporcjowej, również nie jest zabronione. Ważne jest, aby zmieniać wodę w pojeniu co najmniej 1 raz dziennie.

Główną zaletą tego zwierzaka jest jego życzliwość zarówno wobec ludzi, jak i zwierząt. Historycznie psy te były przyzwyczajone do współistnienia z owcami, kozami i innymi zwierzętami domowymi, więc praktycznie nie ma żadnych wybuchów agresji przeciwko innej bestii wśród hiszpańskich zwierząt wodnych.

Kolejną zaletą tej różnorodności psów jest to, że ze względu na stosunkowo niedawne zainteresowanie profesjonalnych hodowców rasa ta nie miała czasu stracić instynktu pasterza i łowiectwa, co oznacza, że ​​można ją polecić właścicielom gospodarstw i terenów łowieckich, gdzie może w pełni wykazać swoje umiejętności.

Główną wadą rasy jest naturalna energia i potrzeba regularnej aktywności fizycznej. Chodzenie z takim zwierzakiem wymaga więcej czasu (od dwóch godzin dziennie) niż spokojniejszych ras psów. W przeciwnym razie zwierzę może zepsuć się w domu, wpaść w depresję, a nawet zachorować.

Kolejną wadą hiszpańskich psów jest energiczny i niezależnydzięki czemu konieczne jest spędzanie z psem dużo czasu i staranne dostosowywanie jego zachowania, szczególnie na wczesnych etapach szkolenia. Jednak ze względu na wrodzony spokój takiego psa nie może być używany jako strażnik.

Pomimo dobrego zdrowia rasa ta jest podatna na wiele niebezpiecznych chorób, które należy wykryć na wczesnym etapie, w przeciwnym razie ich wzrok, słuch lub układ hormonalny zostaną nieodwracalnie uszkodzone. Przy ogólnej bezpretensjonalności w opiece psy te wymagają ciągłego monitorowania stanu uszu i oczu.

Wreszcie, rasa nie jest zbyt powszechna w Rosji, więc aby uzyskać rasowego szczeniaka, trzeba go długo szukać (lub zamówić w Hiszpanii), układając od 650 do 2000 $.

Zobacz więcej o cechach rasy w następnym filmie.