Dlaczego pies potrzebuje ogona?

„Tailed Pets” - tak nazywają się koty i psy. Natura nie stwarza niczego zbędnego lub niepotrzebnego, co oznacza, że ​​ta część ciała jest niezbędna dla zwierzęcia. Dlaczego pies potrzebuje ogona? Jakie funkcje wykonuje?

Z punktu widzenia fizjologii psi ogon jest kontynuacją kręgosłupa i składa się z kilku kręgów.

U różnych ras ma inny kształt i długość. Wskaźniki te zależą od miejsca, w którym odmiana została wyhodowana, a także od funkcji, dla których była przeznaczona.

Rozróżnia się następujące typy ogonów.

• „Dziennik”. Prosty, wydłużony poziomo gruby ogon. Ta forma została odziedziczona po wspólnym przodku - wilku. Obecnie bardzo rzadko. Przykłady obejmują St. Bernards, Newfoundlands, Labradors.

• Trochę różni się od ogona typu „log” „Saber”. Najbardziej charakterystycznymi przewoźnikami są Dalmatyńczyk, Dog Niemiecki, Owczarek Niemiecki, Collie. Kiedy pies jest spokojny, taki ogon jest opuszczony i lekko zgięty, przypominający szablę. W stanie podekscytowania unosi się poziomo lub nieco powyżej linii grzbietu.

• Hak na ogon kształt jest podobny do poprzedniej wersji i różni się tylko tym, że jego końcówka jest bardziej zgięta. Dostępne u pasterzy rasy białej i południowo rosyjskiej, Bedlington.

• «Sierp„. Ta forma znajduje się w mestizos husky, a także w Chow Chows, Spitz. Jego cechą jest to, że pochyla się nad plecami, ale nie leży na nim.

• Następnym typem jest „pierścień”. Całkowicie zgięty i leży na grzbiecie psa. Najczęściej takie rasy są w posiadaniu ras północnych, zarówno myśliwych, jak i zaprzęgów, takich jak husky syberyjskie, husky i malamuty Alaski.Co zaskakujące, gatunki te są najbliższymi potomkami wilków, w których ogon ma kształt kłody.

• Są rasy z ogonem w dwóch turach (mopsy), w postaci spirale (Akita Inu, Bassenji) lub korkociąg (buldog francuski).

• Wśród myśliwych w czasach starożytnych istniał osobny terminologia w imieniu różnych rodzajów psich ogonów. Na przykład dla chartów nazywano to „regułą”, dla psów - „gon”, a dla wskaźników - „wędką”. Cienki, długi ogon setera nazywany jest piórkiem, skrzydłem lub flagą.

Jeśli narysujemy analogię do ludzkiego ciała, ogon można w przybliżeniu porównać z rękami. Huśtanie się podczas chodzenia, gestykulacja podczas rozmowy - te funkcje dłoni pomagają czuć się pewniej.

Psy są dokładnie takie same: za pomocą ruchów ogonów utrzymują równowagę, szczególnie podczas szybkiego biegania lub chodzenia po nierównych powierzchniach, po ostrych zakrętach, gdy trzeba szybko dogonić uciekającą ofiarę. Ten narząd pomaga im pozostać na wodzie podczas pływania.

Ogon jest również ważny podczas komunikacji z krewnymi. Bezpośrednio pod nim, po bokach odbytu u zwierząt, znajdują się specjalne gruczoły wydzielnicze. Wydzielają płyn, za pomocą którego psy znakują terytorium i komunikują się o sobie swoim rodakom. Ogon unoszony do góry silnym ruchem, niczym wachlarz, przenosi swój zapach dookoła. Jeśli pies chce zachować „incognito”, opuszcza ogon, zamykając gruczoły.

Oto kilka znaczeń.

• Zrelaksowany, przylegający do pleców - pies jest spokojny i przyjazny. Ale jednocześnie zwraca uwagę na to, co się dzieje.
• Uniesiony pionowo, napięty i nieruchomy - zwierzę odczuwa pewne niebezpieczeństwo i przygotowuje się do stawienia mu czoła. Może także pachnieć ofiarą.
• Pominięte - wyraz pokory, poddania się i uznania władzy. To oznaka smutku, gdy pies tęskni za właścicielem lub wskazuje na złe samopoczucie.
• Energiczne ruchy śmigła - Radość, dzika radość na spotkaniu.
• Ciasno ogon - pies się czegoś boi.

Jeśli uważnie obserwujesz zwierzaka, zauważysz, że ogon jest prawie stale w ruchu.

Pies z jego pomocą komunikuje się ze światem zewnętrznym, właścicielami, krewnymi, przekazuje informacje. Przywódcy stada, w większości „władze”, dumnie podnoszą ogon, uosabiając dominującą pozycję w okolicy i rozprzestrzeniając swój zapach.

W procesie badania zachowania zwierząt w różnych sytuacjach naukowcy zidentyfikowali jedną interesującą cechę. Pod wpływem pozytywnych emocji ruchy ogona są bardziej skierowane w prawo, a z negatywnym, negatywnym oddziaływaniem, wręcz przeciwnie, w lewo.

Machanie ogonem nie zawsze jest oznaką radości i dobrego nastroju.

Pies macha do nich, spotykając się i poznając swoich krewnych, kiedy wyraża pokorę właścicielowi i chce przeprosić za jakąś sztuczkę, niewygodną w towarzystwie nieznajomych, ale nie ma odwagi lub boi się przejawiać agresję.

Szczenięta, gdy się rodzą, nie wiedzą, jak machać ogonem. Ta umiejętność stopniowo rozwija się o około półtora miesiąca. Dzieciak postrzega ogon jako coś obcego, bawi się nim, próbuje go złapać.

Jeśli dorosły pies zaczyna robić to samo, może być kilka przyczyn:

• tęskni, stara się przyciągnąć uwagę właściciela, bawi;
• jest pod wpływem stresu, ataków paniki;
• możliwa jest także choroba nerwowa, wymagana jest już konsultacja z weterynarzem.

Psy bezogonowe nie są z natury. I bez względu na to, ilu hodowców próbowało wyhodować taką rasę, nic z tego nie wyszło.

Moda na zatrzymanie, czyli całkowite przycięcie ogona, ma swoje korzenie w średniowiecznej Anglii.

W tym czasie wprowadzono tam podatek od długości ogonów psów. Właściciele, chcąc zaoszczędzić pieniądze, zaczęli je skracać. Stopniowo ta cecha zaczęła być uważana za standard niektórych ras (zwłaszcza hodowanych w Wielkiej Brytanii).

Obetnij także ogony uczestników walk psów. Teraz, w związku z bardziej szczegółowymi badaniami fizjologii i psychiki psów, kwestionuje się zasadność tej procedury.

Jak w każdej firmie, są plusy i minusy.

Pozytywne czynniki obejmują względy bezpieczeństwa zwierzęcia podczas wykonywania dowolnego zadania. Na przykład podczas pogoni za drapieżną bestią zdrowie, a nawet życie psa zależy w dużej mierze od tego, czy wróg jest w stanie złapać go za ogon. Cóż, jeśli nie jest, to nie ma niebezpieczeństwa.

To samo dotyczy zwierząt służących w siłach zbrojnych, organach ścigania, zespołach ratowniczych, organizacjach zaangażowanych w niszczenie szczurów.

Dlatego operacja usunięcia ogona jest wykonywana wyłącznie zgodnie ze wskazaniamigdy wynika to z dbałości o utrzymanie życia i zdrowia psa.

Negatywną stroną jest uszkodzenie ciała. Jeśli potrzebna jest ulga, odbywa się to w bardzo młodym wieku, najlepiej zanim szczeniak osiągnie wiek pięciu dni.

Jeśli operacja się nie powiedzie, pies będzie odczuwał stały ból i dyskomfort.

Wszystkie te czynniki mogą prowadzić do zmiany charakteru i zachowania na gorsze.

Dlatego ostatnio w wielu krajach zabroniono zatrzymywania się jako nieludzkiego czynu w stosunku do zwierząt. Dozwolone jest dotarcie tylko do tych psów, w przypadku których obecność ogona stanowi pewne niebezpieczeństwo.

Oczywiście nikt jeszcze nie anulował istniejących standardów rasowych, a osoby w pełni z nimi zgodne mogą uczestniczyć w wystawach. Każdy właściciel decyduje, czy usunąć ogon swojego psa, czy nie. Ale jeśli już postanowiono przestać, powinieneś pamiętać o ważnych punktach:

• musisz to zrobić w młodym wieku, w ciągu pierwszych pięciu dni życia;
• Operacja musi być wykonana przez lekarza weterynarii.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe punkty, możemy śmiało powiedzieć, że pies naprawdę potrzebuje ogona - do poruszania się, komunikacji z innymi psami i z ludźmi. W końcu tylko dla piękna i pewności siebie - ponieważ z jaką dumą niosą tę naturalną dekorację!

O tym, dlaczego pies potrzebuje ogona, zobacz następny film.