Wszystko o dongach ghuli

Jedną z najrzadszych ras psów jest gul-dong, zwany inaczej buldogiem pakistańskim ze względu na kraj pochodzenia rasy. Jest to przedstawiciel poważnych ras psów związanych z walką. Rozważ wszystkie główne cechy pakistańskiego buldoga w tym artykule.

Ta rasa ma około dwustu lat, pochodzi z Pakistanu, hodowana przez krzyżowanie ras takich jak bulli kutta i gul-terr do walk psów i zawodów z niedźwiedziem.

Analogi tej rasy nie istnieją, a także kluby i żłobki do hodowli. Bardzo poważna rasa jest jednak prawie niemożliwa do spotkania w Europie, ale jest bardzo popularna w krajach azjatyckich w środkowej i południowej części Indii i Pakistanu. W wielu krajach świata jest zakazany ze względu na jego agresywny charakter.

Pomimo faktu, że rasa nie jest rozpoznawana przez żaden klub szkoleniowy, nadal ma swoje własne standardy.

• Głowa jest duża, mocna, czasem wydaje się nieproporcjonalna, czoło jest szerokie i płaskie, kufa jest krótka, ale wydłużona.
• Jeśli pies jest używany do walki, konieczne jest zatrzymanie ogona i uszu. Uszy są dość nisko ścięte, stają się krótkie i dokładnie wystają. Bez zatrzymywania uszy składają się w trójkąt. Ogon jest cienki, zwęża się do czubka i zwisa z tyłu. Nie podnosi się wysoko, nawet jeśli pies jest podekscytowany.
• Oczy są małe, szeroko oddalone od siebie, mają kształt migdałów, kolor tęczówki, zwykle brązowy lub bursztynowy.
• Nos jest czarny, okrągłe, mięsiste usta.
• Szyja jest średniej długości, czasem z zawieszeniem.
• Klatka piersiowa psa jest wystarczająco szeroka, silna i muskularna. Żołądek jest zawsze wciągnięty.
• Masywne kończyny średniej długości, zaokrąglone palce, twarde opuszki. Samo ciało jest bardzo potężne, wysportowane, siła gul-dong jest porównywana z Alabai.

W zależności od płci wysokość i waga psów jest różna:

• mężczyzna - wzrost w kłębie od 80 do 105 centymetrów, waga od 55 do 75 kilogramów;
• suka - wzrost w kłębie od 60 do 80 centymetrów, waga od 45 do 57 kilogramów.

Sierść jest gęsta, krótka, gładka i sztywna, często biała z różnymi plamami. Najczęstszym kolorem jest biały ze śladami różnych kolorów i odcieni. Przedstawiciele tej rasy psów znajdują się w kolorze tygrysa, płowy, szary, brązowo-czerwony.

Plamy z reguły o różnych rozmiarach znajdują się w całym ciele, w większym stopniu dominując na brzuchu, pachwinie, kończynach, głowie. Grzbiet może być nieco „zmatowiony”. Psy o czystym białym kolorze są również dość powszechne.

Oczywiście pakistański buldog ma wiele zalet i wad. Rozważ wszystkie zalety rasy:

• najlepszy asystent w polowaniu na duże zwierzęta;
• dzięki właściwemu podejściu do edukacji staje się najwierniejszym przyjacielem i orędownikiem;
• doskonała ochrona prywatnego domu;
• opieka jest dość prosta i nie wymaga specjalnych wydatków.

Wady rasy gul-dong:

• nie nadaje się do roli niani dla dzieci i jako pies do towarzystwa dla osób starszych;
• z natury ma bardzo agresywny charakter;
• jedna z najbardziej niebezpiecznych ras na świecie;
• odpowiedni tylko dla doświadczonych właścicieli, którzy potrafią właściwie wyszkolić psa;
• Możesz kupić takiego szczeniaka tylko w krajach, w których są popularne, w Rosji jest to prawie niemożliwe.

Gul-dong ma bardzo fajne usposobienie, jest bystry i bystry, jednak trening może być bardzo problematyczny, ponieważ jest uparty i uwielbia dominować. Dlatego rodziny z małymi dziećmi lub nastolatkami powinny powstrzymać się od zakupu takiego zwierzaka. Nawet szczeniak przejawia agresję u dziecka, które chce zbliżyć się do jego własności. Gul Dong ma instynkt krwi, aby strzec i bronić swojego terytorium. A jednak takie psy zawsze będą zazdrosne o właściciela dla innych członków gospodarstwa domowego.

Aby uniknąć tragicznych sytuacji, warto zastanowić się i pomyśleć sto razy - Czy muszę mieć poważnego psa w rodzinie, w której są dzieci, które po prostu nie mogą się pokazać silniejsi.

Ponadto gul-dong jest bardzo zazdrosny o innych przedstawicieli fauny w domu, jest bardzo dużym właścicielem. Dong-dong nie są skłonni dzielić swojego miejsca, misek i zabawek dla psów z kimś innym.

Jeśli od najmłodszych lat zostanie przywieziony do domu dla istniejących zwierząt, będzie mógł przyzwyczaić się do konkurentów, a następnie traktować je normalnie, starając się zaprzyjaźnić. Bardzo ważne jest, aby każde gospodarstwo domowe stało się liderem dla psa, gdy będzie jeszcze w „delikatnym” wieku, zwierzę będzie doskonałą i niezawodną ochroną oraz prawdziwym przyjacielem dla wszystkich członków rodziny.

Apartament miejski nie nadaje się dla tej rasy psów, ponieważ są bardzo energiczne i mobilne. Jeśli trzymany w mieszkaniu, to zapewnij swojemu zwierzakowi wystarczającą liczbę długich spacerów z niezbędną aktywnością fizyczną.

Pakistański buldog nie nadaje się do warunków miejskich, ponieważ odczuwa zbyt silną niechęć do innych zwierząt i ludzi. Nie zapomnij założyć kufy i mieć silną smycz, jeśli wyprowadzasz psa na spotkanie innych zwierząt i ludzi. Nie ufaj chodzeniu słabej fizycznie osobie, dziecku lub kobiecie: gul-dong jest silnym psem, w którym to przypadku utrzymanie go jest prawie niemożliwe.

Oczywiście byłyby to najlepsze warunki wiejski domek, w którym dla zwierzaka zbudowano dość przestronną wolierę z wysokim żywopłotem.

Pomimo obecności woliery i własnego podwórza pies musi być wyprowadzany codziennie. Wyładuj energię, trenuj swojego psa na długi bieg - co najmniej godzinę przy dobrej pogodzie i co najmniej pół godziny przy złej, zimnej lub deszczowej pogodzie. Jeśli pies jest mokry w chłodne dni, po powrocie do domu osusz płaszcz ręcznikiem.

Warto to powiedzieć psy tej rasy w ogóle nie tolerują przeciągów, mrozu i zimna, przyzwyczajone do ciepłego indyjskiego klimatu i ze względu na krótki płaszcz. Ale w upale czują się wystarczająco dobrze. Dlatego upewnij się, że kabina ma dobre dopasowanie desek bez szczelin, jest sucha, izolowana, a zimą ma temperaturę co najmniej zero stopni, a lepiej - wyższą.

Nowo narodzone szczenięta powinny być trzymane w suchym i ciepłym pudełku. Miot z reguły ma od sześciu do ośmiu bramek. Aby wybrać szczeniaka dla siebie, lepiej je obserwować, gdy osiągną wiek jednego miesiąca. Tutaj już będzie jasne, czy szczenięta zdają standard, i możesz zobaczyć, jak się manifestują. Zaleca się wybranie najbardziej czułego i nieagresywnego, jeśli nadal zamierzasz dostać takiego psa w mieszkaniu lub w warunkach miejskich.

Dong Gul żyją od około 10 do 12 lat. Oczywiście wszystko zależy od warunków pozbawienia wolności, właściwego odżywiania i odziedziczonych cech. Przypadki odnotowano, gdy pies żył przez ponad 18 lat.

Aby zdobyć wiarygodnego przyjaciela dla siebie i swojej rodziny, musisz rozpocząć trening od dwóch miesięcy i kontynuować go przez całe życie zwierzęcia. Tylko doświadczony hodowca psów z doświadczeniem w szkoleniu takich ras może odpowiednio wychować swojego zwierzaka. Najlepiej, jeśli właścicielem tego psa będzie pies z doświadczeniem. Chociaż nawet wszyscy treserzy nie mają odwagi zawrzeć takiego czworonożnego przyjaciela: już jest dużo czasu i wysiłku, aby zainwestować w tego psa, aby był on przyjacielem, a nie niebezpiecznym wrogiem.

Aby trening był skuteczny, należy natychmiast wyjaśnić szczeniakowi, który jest odpowiedzialny. Jeśli nie zostanie to zrobione, to później nie będzie możliwe uspokojenie temperamentu takiego psa i to nie on będzie podporządkowany w domu, ale ty. W żadnym wypadku nie powinieneś być delikatny podczas treningu i wybaczać błędy i pomyłki. Do właściwie wykonanych czynności i poleceń warto zachęcić szczeniaka pyszną ucztą i słowami aprobaty. Krzyczenie lub bicie psa nie jest tego warte.

Gul-dongi są bardzo inteligentnymi psami, a jeśli zostaniesz liderem takiego psa, posłuszeństwo będzie pełne i niezaprzeczalne. Jednak okazując agresję w jego kierunku, ryzykujesz wpadnięciem w kłopoty. Oczywiście możliwe i konieczne jest zbesztanie tej sprawy, ale warto to zrobić z pewną intonacją w głosie, który pies dokładnie zidentyfikuje jako sygnał do poddania się, jeśli nauczysz go tego od dzieciństwa.

Poziom również nie jest konieczny, w przeciwnym razie będziesz musiał stale udowadniać swoje umiejętności przywódcze. Pozwól zwierzakowi od najmłodszych lat dowiedzieć się, że jest drugi w hierarchii społecznej.

W zależności od tego, kogo chcesz podnieść - myśliwego, strażnika lub wojownika - poświęć więcej czasu na szkolenie w tym konkretnym kierunku. Ścigaj psa częściej w specjalnych obszarach z przeszkodami w lesie, ćwicząc różne polecenia, które są przydatne do polowania, treningu chwytania, stosuj specjalne środki ochronne.

Niewątpliwym plusem jest łatwość opieki nad przedstawicielami tej rasy. Ponieważ pies jest krótkowłosy okresowo, kilka razy w tygodniu, wystarczy go czesać szczotką z naturalnym włosiem lub specjalną rękawiczką o krótkim włosiu i wytrzeć wilgotną szmatką. Drapanie powinno odbywać się w kierunku wzrostu włosów w całym ciele, z wyjątkiem klatki piersiowej. Należy to zrobić od brzucha do szyi. Ale czesanie ogona jest całkowicie opcjonalne.

Musisz kąpać psa 2-3 razy w roku specjalnym szamponem. Różne produkty higieniczne dla ludzi nie będą działać. Zdobądź specjalny szampon ziołowy. Należy go nakładać na całe ciało, z wyjątkiem głowy, aby dokładnie się spienić i uważać, aby produkty higieniczne i woda nie dostały się do uszu, oczu i śluzówki jamy ustnej.

Pod koniec procedur wodnych należy wytrzeć psa do sucha ręcznikiem. Nie jest pożądane stosowanie suszarki do włosów, ponieważ możliwe jest suszenie skóry gorącym powietrzem, a zimnym strumieniem powietrza można zamrozić mokrego zwierzaka. Dlatego podaj psu osobisty ręcznik frotte.

Zwróć szczególną uwagę na uszy. Sprawdzaj je codziennie. Wytrzyj uszy co najmniej raz w tygodniu 3% nadtlenkiem wodoru lub chlorheksydyną (bez alkoholu). Przetrzyj tylko widoczne części ucha od wewnątrz na zewnątrz. Upewnij się, że płyn nie wnika głęboko do ucha, chyba że są to specjalne krople do głębokiego czyszczenia uszu. Przyzwyczaj psa do procedur higienicznych od dzieciństwa, aby w wieku dorosłym nie było z tym problemu.

Białe psy są bardziej podatne na głuchotę, zarówno wrodzone, jak i nabyte w procesie życia. Dlatego uważnie monitoruj zwierzaka i, w przypadku pierwszych podejrzeń, skonsultuj się z lekarzem.

Przetrzyj wyładowanie oka wilgotnym wacikiem. Nie używaj waty do tego celu, aby nie pozostawiać małych włókien na błonie śluzowej oka. Może to prowadzić do ślepoty. Lepiej używaj zwykłej czystej chusteczki do nosa. Nie przecieraj również oczu mokrymi chusteczkami. Wyjątkiem są specjalne ściereczki do oczu zwierząt.

Jeśli wydzielina z oczu jest obfita, a maść tetracyklinowa nie pomaga, powinieneś skonsultować się z weterynarzem, ponieważ może to wskazywać nie tylko reakcję alergiczną lub przeziębienie, ale także poważną chorobę. Skontaktuj się również z weterynarzami, jeśli nie ma w ogóle absolutorium.

G.Głównym problemem psów gul-dong są zęby. Należy na nie zwrócić szczególną uwagę. Co trzy dni należy je czyścić specjalną pastą i miękką szczoteczką do zębów. Chodzi o to, że gul-dongi są bardziej podatne na powstawanie płytki nazębnej i kamienia niż inne rasy, co powoduje bardzo nieprzyjemny zapach, a także choroby zębów i dziąseł. Aby tego uniknąć, naucz swojego zwierzaka, aby mył zęby od dzieciństwa, a ponadto kup mu specjalne smakołyki, które pomogą pozbyć się tej plagi.

Zapobieganie powstawaniu kamienia nazębnego obejmie również zabawki gumowe, specjalne kości ze ścięgien, a także suchą karmę. Niezależnie od tego pasta do zębów powinna być szczotkowana przynajmniej raz w tygodniu, szczególnie w okresie formowania się zgryzu i zmiany zęba.

Makaron można znaleźć w dowolnej klinice weterynaryjnej lub aptece, a także w specjalistycznych tabletkach do mycia zębów. Ale przed ich użyciem warto skonsultować się z weterynarzem. Zdrowe dziąsła gul-dong są różowe, jeśli zmieniają kolor na czerwony, następuje proces zapalny, ponieważ pojawił się kamień nazębny.

To są podstawowe zalecenia dotyczące opieki. Ogólnie rzecz biorąc, gul-dongi są z reguły rzadko podatne na choroby, ponieważ mają dobrą, stabilną odporność. Istnieje jednak kilka chorób, które można przyznać psom tej rasy poprzez dziedziczenie:

• niestabilność psychiki;
• reakcje alergiczne na żywność, leki;
• edukacja na temat stawów biodrowych;
• słaba krzepliwość krwi;
• cukrzyca;
• zapalenie ucha środkowego i zapalenie ucha;
• choroby skóry.

Przy pierwszych objawach, jeśli pies zaczął źle jeść lub jest zbyt spokojny, nie reaguje na polecenia, należy skontaktować się z kliniką weterynaryjną.

Tutaj masz dwie opcje do wyboru: karmić domowym jedzeniem lub używać zbilansowanych, przygotowanych pasz. Nie należy łączyć obu tych opcji, aby uniknąć problemów zdrowotnych.

Do roku szczenię powinno być karmione do sześciu razy dziennie małymi porcjami. Jeśli rozważymy bardziej szczegółowo, wówczas taką liczbę posiłków należy przestrzegać do czterech miesięcy; następnie do sześciu miesięcy musisz karmić cztery razy dziennie, a od sześciu miesięcy do roku - trzy razy. Zapewni to rosnącemu ciału dziecka tworzenie prawidłowego szkieletu, mięśni i masy tłuszczowej.

Po roku musisz przenieść psa na dwa lub jednorazowe posiłki, ale ze wzrostem porcji. Aby szkielet mógł się dobrze rozwijać, pokarmy zawierające wapń muszą być zawarte w diecie. Należą do nich kefir, twarożek.

Warzywa należy gotować lub parzyć wrzącą wodą. Po schłodzeniu wymieszaj je z owsianką, kaszą gryczaną lub owsianką i dodaj olej roślinny.

W zrównoważonej diecie głównym składnikiem jest chude mięso lub podroby. Ten ostatni powinien być podawany tylko dorosłym, którzy mogą je łatwo przeżuć. Lepiej jest używać mięsa z kurczaka, wołowiny, cielęciny lub królika. Indyk też.

Nie trzeba go gotować - wystarczy zalać wrzącą wodą lub podać bezpośrednio na surowo. Nie powinieneś angażować się w ryby. Bardzo rzadko można go rozpieszczać, aby nasycić się witaminami i aminokwasami. Kości ryb powinny być starannie wybrane. Wszelkie inne mogą być podane bez strachu. Jaja powinny być również uwzględnione w diecie.

Wybierając gotowe posiłki dla psa, nie oszczędzaj i nie karm karmy premium. Tania dla tej rasy nie będzie działać. W każdym razie, niezależnie od tego, jakie jedzenie wybierzesz, musisz uzupełnić je specjalnymi witaminami, które pomogą lekarzowi weterynarii wybrać. Nadal trzeba stale monitorować aby pies miał wystarczającą ilość wody i był swobodnie dostępny.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku psów, które jedzą suchą karmę. Pęczniejąc w żołądku, biorą tam cały płyn, co powoduje, że zwierzę musi być stale uzupełniane.

Podczas równoważenia diety zwierzęcia warto wziąć pod uwagę, że absolutnie konieczne jest wykluczenie takich produktów:

• cukier
• sól;
• przyprawy i przyprawy;
• mleko
• tłuste mięso (wieprzowina, jagnięcina);
• rośliny strączkowe;
• chleb, ciasto;
• ziemniaki
• słodycze, ciasteczka.

Podczas treningu jako „piernik” możesz zachęcać do sera lub krakersów gotowanych niezależnie bez przypraw.

Przegląd psów walczących w Pakistanie znajduje się poniżej.