Drathaar: opis rasy i cechy treści

Niemiecki drathaar jest doceniany przez hodowców psów na całym świecie. Pies należy do klasy myśliwych, ma wiele zalet i bardzo oryginalny wygląd. Materiał w tym artykule będzie interesujący dla tych, którzy chcą lepiej poznać to zwierzę.

Historia pochodzenia psów jest kontrowersyjna i jest energicznie dyskutowana do dziś. Jednak niezależnie od opinii Niemcy uważane są za miejsce narodzin drathaarów myśliwskich. Od czasów starożytnych w tym kraju hodowano psy myśliwskie, których cechy jakościowe były znane na całym świecie. Jednak ze względu na wąską specjalizację niemieccy hodowcy musieli pomyśleć o hodowli psów uniwersalnego typu. Zadaniem hodowców było wychowywanie zwierząt na polowanie, które jednocześnie posiadały wszystkie najlepsze cechy znanych wówczas psów innych ras.

Na przełomie XIX i XX wieku szczególnie aktywnie pracowano z materiałem genetycznym. Do skrzyżowania użyliśmy wskaźnika pudla, shtikhelhaar, a także gryfa. To od tych psów pojawiły się pierwsze draathaary. Hodowcy próbowali przywieźć takie psy, które byłyby w stanie poradzić sobie z różnymi zadaniami, oprócz polowania. I dlatego w hodowli wykorzystano materiał genowy i lokalne psy.

Stopniowo wygląd psów myśliwskich zaczął się zmieniać. Poprawiły się jego wskaźniki estetyczne, zwierzęta nabrały pewnej elegancji. Wraz z tym poprawiły się ich zdolności myśliwskie i węch.Niemniej hodowcy nie poprzestali na tym, ponieważ w tym czasie psy nie mogły długo pracować w wodzie, czego powodem była krótka sierść. Łowcy chcieli, aby ich zwierzęta były lepiej chronione nie tylko przed wodą, ale także przed trudnym terenem.

Tak zaczęło się krzyżowanie Kurzhaarów z psimi włosami. Poprawie uległa hodowla w przybliżeniu w latach 1850–1860. Jeśli chodzi o gryfy, nie wiadomo na pewno, który gatunek tych zwierząt wykorzystano do poprawy godności zwierząt. Według jednej opinii były to gryfy Cortali.

Drathaara doskonale pokazał się w polowaniu na dziki i zające. Byli sławni jak psy pasterskie, ponieważ radzili sobie z wypasem zwierząt. Ponadto mogą być ochroniarzami i wyszukiwarkami. A jednak, pomimo ich uniwersalności, ich droga do powszechnego uznania nie była szybka.

Pod koniec XIX wieku moda na wystawy psów pojawiła się w Niemczech. W tym czasie kraj narodził się z nacjonalizmu i został zjednoczony, dlatego też standaryzacja zwierząt zaczęła przywiązywać szczególną wagę. Każdy hodowca próbował wyhodować najlepsze psy, ludzie zaczęli prowadzić księgi rodowodowe, co doprowadziło do formalnego uznania drathaarów.

Bardzo szybko niemieckie psy myśliwskie zyskały popularność w Europie i już w 1920 roku przybyły do ​​Stanów Zjednoczonych. Jednak na początku Amerykanie nie wzięli Dratharów na swoją prawdziwą wartość, ponieważ nie wierzyli, że pies może być uniwersalny.

Drathaar odnosi się do wytrzymałych i silnych zwierząt, o czym świadczy rozwinięta i stonowana budowa ciała. Pies o różnorodnych możliwościach ma raczej atrakcyjny wygląd. Średnia waga pojedynczego przedstawiciela rasy wynosi od 23 do 32 kg, a samice ważą mniej. Samce są większe, ich wzrost w kłębie waha się od 61 do 68 cm, podczas gdy rozmiary suk są mniejsze, ich wzrost w kłębie wynosi od 57 do 64 cm.

Psy te zwykle żyją 12-14 lat, ale pod pewnymi warunkami okres ten może nieznacznie wzrosnąć. Jeśli pies nie otrzyma odpowiedniej opieki, jego długość życia może ulec skróceniu. Może to zależeć od różnych czynników, w tym właściwego odżywiania, regularności spacerów, systematyki badań profilaktycznych, a także higieny i wykrywania chorób na wczesnym etapie.

Pojawienie się draathaara jest niezapomniane: przedstawiciel tej rasy ma tak zwaną brodę, co nadaje jej pewną brutalność. Takie psy mają ścisłą, niemal wojskową postawę, oryginalną twarz, przez co pies wydaje się zbyt poważny. Oprócz rzadkiej brody pies może mieć wąsy, których nie ma wiele jego ras innych ras.

Skład niemieckich gliniarzy jest średni, konstytucja jest lekko wysuszona, a psy te nie są podatne na otyłość. Maksymalnie mogą sobie pozwolić na zdobycie kilku dodatkowych kilogramów. Ich ruchy są potężne, zamiatające, ale jednocześnie nie pozbawione gładkości i harmonii. Kluczowym punktem normy jest fakt, że ich skośna długość ciała jest prawie porównywalna z wysokością w kłębie. Jednocześnie dozwolone jest, aby długość była większa niż wzrost o 3 cm.

Kształt głowy Drathaarów ma kształt klina i jest proporcjonalny zarówno do płci, jak i wzrostu pojedynczego zwierzęcia.Kufa jest nieco obniżona, czaszka jest spłaszczona, umiarkowanie szeroka, zaokrąglona po bokach.

Wargi Drathaar są grube i dobrze przylegają, mają wystarczającą pigmentację, biorąc pod uwagę kolor koszulki. Ugryzienie u tych zwierząt jest podobne do nożyczek, preparat dentystyczny jest kompletny i składa się z 42 zębów. Zaczep jest pionowy bez przerw. Uszy są proporcjonalne do ciała, szerokie, ale nie skręcone.

Szyja jest długa i sucha, ale jednocześnie muskularna, ma mały łuk. Oczy rasowych Niemców nie są zbyt głęboko osadzone, pozbawione wybrzuszeń, charakteryzują się ciasnym dopasowaniem i pigmentacją powiek. Im ciemniejsze, tym lepiej. Nos z szerokimi nozdrzami jest zwykle pomalowany na dowolny kolor charakterystyczny dla psów tej rasy.

Ciało korpusu smoków jest lekko rozciągnięte, może mieć spadzisty grzbiet. W tym przypadku dolna część pleców psa rasowego jest silna i muskularna. Zad jest szeroki, ma niewielkie nachylenie.

Drathaaram charakteryzuje się wystarczającym zasięgiem do przodu i silnym pchnięciem tylnych nóg. Ustawienie przednich i tylnych nóg jest równoległe, postawa jest dumna. Skóra tych psów jest ściśle przylegająca, nie ma fałd. Jeśli chodzi o płaszcz, jego struktura jest podobna do drutu. Co więcej, rasa ta ma nie tylko grubowłose włosy: gliny tego gatunku wcale nie cierpią na wodę, ponieważ mają nieprzemakalny podkład.

Długość sierści u różnych psów może wynosić od 2 do 4 cm. Futro nie ukrywa muskularności ciała, a ze względu na swoją sztywność i gęstość zwierzę nie boi się ani złej pogody, ani możliwych uszkodzeń mechanicznych. Na łapach sierści psa pies jest krótszy i grubszy, ale nie bardziej miękki. Jeśli chodzi o charakterystyczną brodę, włosy te nie są długie, ale najtwardsze.

Kolor zwierzęcia może być inny. Na przykład, oprócz brązowych plamek z punktami i bez, może być czarny z plamkami. Ponadto w tym przypadku kolor może mieć charakterystyczne plamy. Oprócz tych kolorów natura może nadać niemieckiemu piesowi brązowemu kolor, który może być nie tylko monofoniczny, ale także ze znakiem na mostku.

Poszczególnych przedstawicieli rasy można pomalować na rzadkiej plamce, na której główne tło jest białe, a same znaki mogą być czarne lub brązowe. Inne kolory nie są uwzględnione w standardzie i podlegają dyskwalifikacji.

Pomimo tego, że psy są uważane za polowanie i psy, wyróżniają się zrównoważonym charakterem. Są niezwykle inteligentni i lojalni wobec swoich panów. Dlatego mogą stać się dobrymi przyjaciółmi, a nawet partnerami, co znacznie rozszerza krąg ich hodowców. Psy mogą domyślnie być posłuszne nie tylko jednemu właścicielowi: poszczególni przedstawiciele rasy są posłuszni wszystkim domownikom.

Jednak błędem byłoby nazywanie tych psów uniwersalnymi dzisiaj, ponieważ ich umiejętności polowania często przekraczają granice. Ze względu na doskonały instynkt i inne cechy psy te są wykorzystywane do pracy w Ministerstwie ds. Nagłych Wypadków. Ponadto można je nazwać asystentami kontroli narkotyków, artystami w cyrku. Więcej tych psów jest doskonałymi stróżami.

Psy od dzieciństwa charakteryzują się aktywnością i pozytywnym nastawieniem. Ruch jest ich życiowym credo, a także potrzebą pracy. Oprócz tego, że zwierzęta te nie boją się wody, nie zamokną i nie boją się niskiej temperatury.

Bardzo trudno jest pozostać obojętnym wobec tych śmiesznych brodatych mężczyzn. W trudnych czasach są w stanie wesprzeć, a czasami będą próbować rozszerzyć właściciela na grę, a ponadto chętnie okażą swoją czułość i przywiązanie do właścicieli. Jednak w odpowiednim momencie psy szybko poruszają się w sytuacji i przechodzą do ochrony, wykazując najlepsze cechy ochronne i odwagę.

W tym samym czasie psy te początkowo nie są agresywne wobec obcych. Zachowują się ostrożnie z nieznajomymi, ale nie można tego powiedzieć, gdy pies widzi swoich krewnych. Tutaj jest w stanie pokazać wiele swoich emocji i uczuć. W tym samym czasie Drathaar może komunikować się z innymi zwierzętami w bardzo przyjazny sposób.

Rasowy Niemiec może mieszkać zarówno w mieszkaniu, jak i prywatnym domu.

W żadnym wypadku drathaara nie powinna być ograniczona w ruchu. Nawet spacery z niemieckim psem wskazującym powinny być wyjątkowe. Na przykład pies z przyjemnością może towarzyszyć właścicielowi podczas jazdy rowerem lub regularnego biegu sportowego. Na tej podstawie staje się jasne, że hodowca drathaarów musi być również aktywny i sportowy.

Oprócz tego jego najlepsze cechy dla psa to organizacja, odpowiedzialność i wola. Dzięki takiemu właścicielowi pies jest zawsze gotowy do biegania, a nawet pływania. Ponadto zwierzę odczuwa takie spacery ze szczególnym podekscytowaniem, ponieważ zwierzę uwielbia zawody. Dlatego w edukacji i szkoleniach należy wykorzystywać aktywność i zdolność reagowania na każdą pracę.

W przeciwieństwie do wielu braci psiej rodziny drathaarów wyróżnia się nie tylko inteligencją i bystrością, ale także cierpliwością i cierpliwością.

Słuch i węch zwierzęcia są tak wyostrzone, że podczas polowania pies łatwo może znaleźć ranną ofiarę ukrywającą się w niedostępnym miejscu. Po znalezieniu pies zawsze informuje właściciela o znalezisku. Jeśli chodzi o relacje z dziećmi mistrza, w większości przypadków drathaars wykazują cechy doświadczonych niani. Jednak zwierzęta rzadko pozwalają dzieciom siedzieć, ponieważ dosłownie pragną gier na świeżym powietrzu. Zimą psy mogą jeździć na sankach.

Co się tyczy pojedynczych zwierząt domowych żyjących z drathaarami, u małych gryzoni i ptaków policjanci widzą potencjalną ofiarę. Bez względu na wychowanie, prędzej czy później pies będzie na nie polował. Jeśli mieszka w prywatnym domu, bardzo szybko zniszczy nie tylko szczury, ale także myszy (jeśli w ogóle). Ta okolica jest nie do przyjęcia dla tych psów.

Wśród innych cech psa warto zauważyć nietolerancję samotności.

Jak każde inne zwierzę, drathaars mają swoje zalety i wady. Wśród plusów można zauważyć ich zdolność do penetracji w różne niedostępne miejsca, których nie mają krewni innych ras. W porównaniu z innymi psami, psy te mogą polować w każdą pogodę bez ukrywania się przed deszczem lub wiatrem.Są bezgłośni podczas polowania, a podczas treningu mogą zbierać zwierzynę gestem lub gwizdkiem właściciela.

Również jak pokazują recenzje właścicieli, drathaary prawie zawsze wracają z polowania na zdobycz. Aktywnie reagują na wezwanie do gry i często pozwalają dzieciom „osiodłać się”. Osobną kategorią dla tych psów są pijani ludzie: umysł psa wystarczy, aby nie okazywać agresji osobie. W stosunku do podrażnionych ludzi drathaarowie wolą nie atakować, ale odpychać je łapami.

Zalety obejmują funkcje bezpieczeństwa. Nieznajomi wolą nie wpuszczać Drathaara do domu, jeśli właściciel nie wyrazi na to zgody. Pies będzie warczeć na nieznajomych, wstanie, aby ich ostrzec, ale w ostateczności pokazuje zęby i agresję. Kolejną zaletą psa jest jego zdolność do polowania nie tylko w ciepłym sezonie, ale także w zimie. Zaspy śnieżne nie staną się dla niego przeszkodą, jeśli właściciel zamierza polować.

Ich niezbędną zaletą jest umiejętność radzenia sobie nie tylko z małą ofiarą. W razie potrzeby zwierzęta te mogą polować razem z właścicielem nie tylko na ptaka, ale także na dużą bestię. Jeśli jednak hodowca nie jest szczególnie przywiązany do zwierzaka i zmienia swoje szkolenie z dnia na dzień, pies ma wszelkie szanse, by dorastać jako głupi, skłonny do psot.

Jeśli chodzi o zdolność psa do podejmowania niezależnych decyzji, jakość tę można przypisać zarówno plusom, jak i minusom.

W przypadku braku treningu zwierzę może zachowywać się obojętnie wobec kotów. W niektórych przypadkach, przy braku innej ofiary, może prowadzić kota. Jeśli szczeniak jest wcześnie uspołeczniony, problem ten zwykle nie pojawia się. Punktem ujemnym jest zazdrość, którą zwierzę może okazywać w stosunku do właściciela. Jeśli w domu mieszkają inne psy lub koty, poszczególnym drathaarom może się wydawać, że te zwierzęta zwracają większą uwagę.

Wśród innych niedociągnięć można zidentyfikować i tendencję do strzelania od rzadkich przedstawicieli tej rasy. Wyjaśnia to nie tyle złe nastawienie właściciela, co jego nieuwzględnienie potrzeb zwierzęcia. Pies potrzebuje świeżych emocji i wrażeń, bez cierpienia, cierpi. Pies, który czuje się samotny, może skubać buty i zepsuć przedmioty gospodarstwa domowego.

Jednak kształtowanie się jego postaci odbywa się podczas szkolenia i edukacji, a zatem każda zdrowa i silna wola osoba może wyhodować prawdziwego przyjaciela ze zwierzęcia. Jeśli chodzi o zdrowie, psy te mają predyspozycje do niektórych chorób dziedzicznych.

Drathaar różni się od innych braci psiej rodziny. Na przykład, jeśli porównamy z Kurzhaarem, oba te psy są psami punktowymi. Płaszcz w Drathaar jest jednak dłuższy, ponadto Kurzhaar zamarza w zimie, pomimo gęstości futra. Różnice między tymi psami polegają na zachowaniu: Kurzhaar jest bardziej niepoważny i nie tak agresywny wobec bestii. Pod pewnymi względami jest jeszcze bardziej przyjazny.

Kufa smoków ma brodę, a wśród braci jest pokryta delikatnymi włosami. Jeśli porównamy rozmiary psów dwóch ras, to są one prawie takie same, ale na zewnątrz drathaary wydają się większe.Kolejną różnicą jest stopień prostoty szkolenia: łatwiej jest nauczyć się i wychować kurzhaar, ponieważ przedstawiciele tej rasy nie kwestionują znaczenia jakiegokolwiek zespołu, którym mówił właściciel. Jeśli chodzi o naturę mestizo, psy podobnie potrzebują realizacji własnej energii. Ciągle muszą się poruszać, są podekscytowani i spragnieni przygód. Kurzhaary są jednak skłonne do walki z psami.

Jeśli porównamy drathaara z podobnym, hodowcy mają różne opinie. Zarówno ten, jak i inny pies uważa się za uniwersalny. Jednak z uwagi na praktykę każde zwierzę może zostać przeszkolone do określonego rodzaju gry. Husky są dobre do polowania na zwierzęta futerkowe, łosie, dziki, niedźwiedzie i ptaki łowne. Lepiej jednak radzą sobie z ofiarami średniej wielkości.

Właściciel powinien wybrać psa na podstawie tego, na co dokładnie będzie polować. Dlatego błędem byłoby nazywanie jakiegokolwiek zwierzęcia lepszym lub gorszym. Doświadczeni hodowcy uważają, że talent obu psów jest doskonały, ale żerują na różnych ofiarach, co wyjaśnia kluczowe kryteria selekcji. Zarówno podobni, jak i drathaar po cichu ścigają zdobycz, a kiedy odkryte, że podobne daje głos, drathaar zajmuje stanowisko w oczekiwaniu na polecenie właściciela.

Przekonani fani drathaara uważają, że jest lepszy. Jeśli pies zostanie przyciągnięty do dużej bestii, po jego odkryciu daje głos właścicielowi, przyciągając jego uwagę. Niektóre rodzaje husky są używane jako psy zaprzęgowe. Jednak jeśli drathaaru potrzebuje codziennego treningu z aktywnością fizyczną, podobne nie potrzebują codziennych ćwiczeń. Ale mieszkanie w mieszkaniu jest dla niej trudne, a ponadto nie poluje na borsuka i lisa.

Jeśli chodzi o różnice między drathaarem i spanielem, istnieją tutaj pewne niuanse. Według hodowców polowanie ze spanielem różni się od zachowania psa. Spaniele nie zawsze działają z postawą, podczas gdy niemiecki w polowaniu jest bardziej uniwersalny. Pracuje zarówno na ptaku, jak i na bestii, ale bez bezpośredniego kontaktu z dużymi niebezpiecznymi zwierzętami.

Niektóre spaniele nie przynoszą zwierzyny, inne znajdują ją w krzakach i przekazują właścicielowi. Inni mocują zranione łapy zwierząt do ziemi, ale nie kończą. Według właścicieli-myśliwych spaniele często podnoszą swoją ofiarę w ruchu i szczekają.

Do wyboru pseudonimów dla zwierzaka należy dokładnie podejść. Nie każdy pseudonim, którego dziś używają hodowcy psów, będzie odpowiadał charakterowi i wyglądowi tego psa. Pierwszą rzeczą do rozważenia jest to, że nazwa nie powinna być długa. Zwierzęta szybko zapamiętują krótkie pseudonimy i wystarczy, że pseudonim składa się z dwóch (maksymalnie trzech) sylab. Jednocześnie pseudonim nie powinien być miękki, brzmi jak kot.

Na dzisiejszych portalach informacyjnych hodowcom oferowana jest ogromna liczba opcji na pseudonimy dla psów, ale niestety nie wszystkie z nich są warte wyboru. Na przykład z listy możliwych opcji należy natychmiast usunąć obraźliwe pseudonimy, takie jak Gryaznul, Damn, Gryazka, Bes, Shaitan, Khmyr, Rakshas (demon wśród Indian). Kolor nie powinien być postrzegany jako coś brudnego i nieodpowiedniego.

Łatwo jest zobaczyć, jakie imię pies może wybrać, patrząc na niego. Opcje takie jak Demon, Rolf, Macr nie są dla niego dobre, a pseudonimy Gray, Graf będą całkiem odpowiednie. Wykluczono opcje dotyczące nazw członków rodziny lub przyjaciół, a także pseudonimów dla nazw zespołów. Nie nazywaj zwierząt rasowych takimi pseudonimami jak Sharik, Polkan, Chuk, Huck.

Nie podawaj im także pseudonimów kotów (na przykład Fluff, Marsik, Barsik), w tym kończących się na „ks” (Max, Zeus, Marks), ponieważ pseudonim spółgłoski spowoduje, że pies zwróci uwagę, gdy ktoś wywoła kota.Co więcej, nie musisz nazywać psa Apollo, Sułtanem, Czubajsem, Ermakiem, Mefistofelem, Obamą, Trumpem ani żadną inną postacią polityczną (historyczną).

Jeśli chodzi o dziewczęta drathaarów, są tu także pewne niuanse. Na przykład nie warto nadawać psu głupich przezwisk, takich jak Gavka, Shavka, Chakka, Moska, Masya, Tosya, Zita, Dusya, Lucy. Z pewnością właścicielowi się to nie spodoba, gdyby jego rodzice nazywali go Głupcem lub Obormotem. Wybierając pseudonim, musisz wziąć pod uwagę status psa, a zatem imię powinno brzmieć pięknie, dźwięcznie.

Na przykład dziewczynę można nazwać Jess (Jesse), Zara, Richie, Chasey, Roxy, Remy, Rhonda, Sophie, Chloe. Ponadto pseudonimy Emma, ​​Terra, Trace, Sheila, Grett to dobre opcje. Jeśli chcesz brzmienia i statusu, możesz wybrać imię skrócone z długiego wskazanego w rodowodzie.

Aby wyrzucić energię psa, zwierzę musi chodzić co najmniej dwa razy dziennie po ulicy. Pies podczas spaceru musi mieć czas nie tylko na zabawę, ale także na bieganie, dlatego pięciominutowe spacery wcale nie są dla niej odpowiednie. Ponadto zwierzę musi uświadomić sobie potencjał myśliwego. A jeśli z jakiegoś powodu właściciel nie może zabrać psa na polowanie, należy go zastąpić wizytami w specjalnym klubie, w którym zwierzę w pełni pokaże swoje talenty i umiejętności.

Średnio czas trwania ogólnego spaceru dziennie powinien wynosić co najmniej dwie godziny. Ponadto zwierzę nie potrzebuje spacerów, a zatem czas przeznaczony na spacer musi być racjonalnie wykorzystany. Na przykład może to być połączenie gry ze szkoleniem. Zwierzę musi biec co najmniej 2 km dziennie. Oprócz aktywności fizycznej zwierzę potrzebuje również informacji. Ponadto uwielbia nie tylko biegać i pracować, ale także zagłębiać się w ziemię, a także czegoś szukać.

Właściciel musi wcześniej przygotować się na przybycie szczeniaka do domu. Na przykład zwierzę potrzebuje własnego kącika, własnych rzeczy i przyborów. Potrzebna jest również własna pościel, aby zwierzę mogło zrozumieć swoje miejsce od dzieciństwa.

Aby wybrać rasowego szczeniaka Drathaara, musisz udać się do hodowcy ze zdjęciem, jasne pomysły na standard rasy. Jeszcze lepiej jest zaprosić specjalistę, który potrzebuje tylko jednego spojrzenia, aby zrozumieć, w jaki sposób trzymano szczeniaka, czy jest zdrowy, jak aktywny jest i czy nadaje się do szkolenia na konkretnym typie ofiary.

Wygląd szczeniąt niemieckiego psa wskazującego jest dość oryginalny. Małe dzieci mają dużą głowę, typowe ciało dla niemowląt i poczucie winy. Czasami nawet wydaje się smutny, czoło jest nieco wydłużone, łapy wydają się duże, ale ogólnie jego budowa jest proporcjonalna. Po 1,5 miesiąca szczenięta szybko przybierają na wadze, au niektórych osób w momencie zakupu wynoszą od 6 do 10 kg.

W naszym kraju osobniki czystej krwi są zarejestrowane około 800, ale w ciągu roku liczba ludności rośnie tylko nieznacznie. Wybierając dziecko, musisz zwrócić uwagę na wiele czynników, zaczynając od rodowodu rodziców. Dokumenty powinny mieć trzy oceny po zaliczeniu testów, ocenione w punktach. Im więcej punktów, tym lepiej mile widziane są także dyplomy wystawowe z doskonałymi ocenami.

Szczenięta są zwykle pobierane z hodowli, gdy mają 45 dni. W tym samym czasie dziecko, które lubi, powinno być aktywne, jego płaszcz powinien świecić, oczy powinny być czyste, uszy powinny być różowe. Nie możesz brać dzieci, które mają wydzieliny pod oczami, obrzęk brzucha, wykryty łupież, niewydolność pleców. Ponadto nie należy kupować szczeniaka z lepkimi włosami, co wskazuje na jego słabą zawartość i wątpliwą jakość opieki.

Schemat żywieniowy drathaary może być inny. Na przykład może to być żywność naturalna, żywność granulowana lub rozsądna kombinacja. Jednak niezależnie od rodzaju pożywnej diety, w jednym posiłku nie powinno być jednocześnie gotowego i suchego jedzenia. Jeśli chodzi o „suszenie”, takie jedzenie jest wygodniejsze, ponieważ nie trzeba go gotować. Wystarczy wybrać jedną z serii holivików lub kanałów premium.

Powinien zawierać dużo naturalnego mięsa, które zwykle jest wskazane na opakowaniu. Tania pasza jest wytwarzana z mąki mięsnej, w której co najwyżej znajdują się podroby lub posiekane kopyta. Biorąc pod uwagę, że nie ma w nich nic użytecznego, niepożądane jest, aby zabrać je dla swojego zwierzaka.

Niemożliwe jest kupowanie żywności na wagę, ponieważ po otwarciu dużego opakowania zaczyna się utleniać. Im więcej będzie w sklepie, tym gorsza będzie jego jakość, a także świeżość. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wybranie małego opakowania granulowanego produktu dla aktywnych psów o szorstkich włosach. Jednocześnie przyjmowanie tego samego pokarmu za każdym razem jest niepożądane, ponieważ zwierzę potrzebuje różnorodności pokarmu.

Również pasza, w przeciwieństwie do naturalnej żywności, wymaga mniej na paszę, ponieważ ten produkt jest skoncentrowany. Jest jednak zrównoważony, zawiera witaminy i składniki odżywcze. Kupując taki produkt, należy zwrócić uwagę na kategorię wiekową, dla której jest przeznaczony. Oprócz niego konieczne jest zapewnienie psu stałego dostępu do świeżej wody, dlatego miska wody powinna stale znajdować się w kuchni.

Jeśli zdecydujesz się karmić zwierzę naturalnym pokarmem, nie możemy zapominać, że powinien on być nasycony witaminami i minerałami. Menu powinno zawierać produkty takie jak chude mięso, warzywa sezonowe, kefir, twarożek. Ponadto musisz regularnie karmić grykę, ryż i płatki owsiane. Przynajmniej raz w tygodniu pies musi otrzymać jaja.

Szczenięta muszą być karmione częściej niż dorosłe psy. Z reguły po zakupie dzieci karmione są około 4-5 razy dziennie. W miarę starzenia się zwierzę jest karmione rzadziej, stopniowo zmniejszając liczbę posiłków i zwiększając ilość spożywanego pokarmu. Lepiej jest karmić swojego zwierzaka o tych samych godzinach rano i wieczorem. Jeśli szczenię karmi się „suszeniem”, granulki najpierw nasącza się, aby nie zaszkodziły powstawaniu zębów i nie zraniły szczeniaka.

Dzienna szybkość karmienia jest obliczana na podstawie wagi i wieku zwierzęcia. Jest podzielony przez liczbę karmień.

Żyły, chrząstka, a także blizna konieczna do tworzenia psich stawów powinny znajdować się w pożywnej diecie młodych osób. Ponadto konieczne będzie wyposażenie zwierzęcia w kompleksy witaminowe, które są wybierane nie tylko na podstawie wieku zwierzęcia, ale również biorąc pod uwagę jego stan zdrowia. Nie można przekarmić gundoga myśliwskiego, ponieważ nadwaga w niektórych przypadkach może powodować choroby ogólnoustrojowe.

Lista zakazanych pokarmów, które są przeciwwskazane dla tych psów, obejmuje wszelkie słodycze, pikantne i wędzone pokarmy, smażone i surowe kiełbasy, kiełbaski, pikle i kości rurkowe.Psy nie powinny być karmione przed treningiem lub aktywnością fizyczną. Nie możesz traktować ich jedzeniem ze stołu lub wkładać ich do talerzy, z których jedzą członkowie rodziny. Zwierzęta powinny mieć własne naczynia i powinny być trzy miski: na płyn, pokarm i „kwaśne mleko”.

Opieka nad zwierzętami będzie zgodna z podstawową higieną i ogólnymi zasadami, które są przestrzegane dla wszystkich rodzajów psów. Na przykład jest to regularna pielęgnacja włosów, zębów, pazurów, uszu i oczu. Ponadto od najmłodszych lat konieczne jest częste badanie zwierzęcia przez specjalistę, terminowe podanie szczepionki i leczenie przeciwpasożytnicze. Ważne jest, aby pokazać zwierzę specjalistom nie tylko wtedy, gdy jest chore, ale także w celu zapobiegania.

Jeśli chodzi o pielęgnację futra, nie będzie to trudne ze względu na jego strukturę i długość. Jeśli inne psy muszą czesać martwe włosy przez długi czas w celu normalnego nowego wzrostu, a także pozbyć się plątaniny, tutaj nie jest to potrzebne.

Aby jego płaszcz został zaktualizowany w odpowiednim czasie, hodowca musi czesać zwierzaka specjalnym grzebieniem nie częściej niż raz w tygodniu. Podczas linienia mnożność procedur musi zostać zwiększona do dwóch razy w tygodniu. Biorąc pod uwagę, że wszystkie grzebienie nie są odpowiednie dla tego psa, należy kupić opcję z metalowymi zębami, wybierając akcesorium do pielęgnacji, biorąc pod uwagę rozmiar psa, długość jego sierści i gęstość. Jeśli grzebień nie zostanie prawidłowo podniesiony w sklepie, wydłuży to czas czesania martwych włosów i może sprawić, że zabieg będzie bolesny.

Rzadko kąpią się drathaary (głównie raz na sześć miesięcy). Jeśli jednak pies wrócił z polowania lub chodzenia zbyt brudny, nie można tego zrobić bez umycia. Hodowcy powinni również wziąć pod uwagę taką cechę, jak utrata sztywności futra i jego naturalne cechy przy częstej kąpieli szamponem w zoo. W razie potrzeby sam zwierzak nigdy nie odmawia rozpryskiwania się na otwartej wodzie.

Uszy psa muszą być stale sprawdzane, ponieważ brudzą się, uwalniając skorupę siarki. Jeśli właściciel wykryje stan zapalny, nieprzyjemny zapach lub płyn w tych obszarach, pies powinien natychmiast zabrać do weterynarza. Konieczne jest również zachowanie higieny oczu, aby zapobiec możliwości zatykania się i stanów zapalnych. Mniej więcej raz w tygodniu wyciera się je wilgotną wacikiem nasączonym słabym roztworem herbaty lub rumianku.

Po przejściu musisz wytrzeć i zbadać łapy psa pod kątem ran, odprysków i pęknięć. Jeśli poduszki łap są pokryte pęknięciami, oznacza to brak tłuszczu, dlatego konieczne jest włączenie oleju roślinnego do diety.

Jak pokazuje praktyka, im wcześniej właściciel zacznie trenować szczeniaka, tym lepiej i szybciej trenuje się zwierzę. Aby zapamiętać najprostsze polecenia, szczeniak potrzebuje nie więcej niż 2-3 treningów. Polecenia „siedzą”, „głos”, „kłamią”, „stoją” i „nie mogą” zwierzę pamięta natychmiast. Nie musi stale utrwalać nabytych umiejętności, ponieważ pies pamięta te polecenia przez całe życie.

Drathaary mogą zadowolić swoich panów prezentami w postaci szczurów lub gryzoni polowych. Ich mentor musi być stanowczy i poważny w edukacji. Nie można jednak mówić o nadużyciach autorytarnego stylu komunikacji z psem.

Odwaga wobec psa jest wpajana oszukiwaniu, zachęcając szczeniaka do odwagi podczas szkolenia, jego lęku przed strzałami i rodzaju zdobyczy, bez względu na to, jak duże są. Dziecko pamięta zapachy prochu i salwy broni podczas polowania, z dala od miejsc publicznych i cywilizacji. Na początkowym etapie szkolenia szczeniak powinien słyszeć strzały w odległości około 200 m od niego. Jeśli go nie przestraszą, odległość między zwierzakiem a strzałem będzie stopniowo zmniejszana.

Pierwsze szkolenie najlepiej wykonać pod okiem przewodnika lub myśliwego. Często kurs obejmuje zajęcia pływania na wodach otwartych. Ponieważ niektóre szczenięta boją się wody od dzieciństwa, trening pływacki powinien być stopniowy, pobity przez jakąś grę.

Lekcje należy łączyć z myślnikami, grami i szybkimi zadaniami. Naucz się nosić przedmioty dla szczeniąt po 5 miesiącach. Jest gotowy do przeniesienia, gdy uczy się natychmiast i poprawnie reagować na mistrzowski głos właściciela. Podczas pierwszych lekcji szkoleniowych używa się wypchanego ptaka, który pies musi nauczyć się przynosić na prośbę właściciela.

Średnio zwierzę powinno przynieść swojemu właścicielowi cztery rodzaje zdobyczy. Jednocześnie technikę szkolenia można przedstawić w formie symulacji polowania. Tutaj pies uczy się wytrwałości, akceptacji postawy, a także oczekiwań polecenia właściciela. Dobrze jest, jeśli od dzieciństwa uczy się zwierząt domowych polowania nie tylko na ptactwo wodne, ale także na bażanta i zająca.

O rasie Drathaar, patrz poniżej.