Australijskie psy pasterskie: historia rasy, temperament i zasady opieki

Australijskie psy pasterskie, podobnie jak wiele innych ras, hodowano sztucznie. Pomimo faktu, że farmy są teraz wyposażone w większy sprzęt, psy czajniki nie straciły popularności (pierwotnie zostały pozyskane do prowadzenia zwierząt), nadal są kochane. Stali się dobrymi i wiernymi przyjaciółmi.

Owczarki australijskie (lub uzdrowiciele) i owczarki australijskie o krótkich ogonach mają ściśle związane korzenie. Pochodzą z XIX wieku z oswojonych dingo i collie. Można powiedzieć, że jest to udany wynik odważnego eksperymentu Thomasa Halla z Nowej Południowej Walii. Krzyżował te zwierzęta na swojej farmie, wykorzystując uzyskane potomstwo do swoich potrzeb. Australijscy farmerzy potrzebowali silnych i trwałych pomocników, aby strzec i prowadzić swoje stada na duże odległości.

Jednak do 1870 r. Uzdrowiciele byli wyłącznie własnością gospodarstw Halla. Po śmierci właściciela cała jego własność, w tym ziemia i żywe stworzenia, które je zamieszkiwały, zostały ustalone na aukcji.

Psy pasterskie zostały ulepszone przez wiele lat krzyżowania z innymi rasami, wśród których były głównie Kelly i Dalmatyńczycy. Następnie wyniki doprowadziły do ​​powstania dwóch nowoczesnych ras. Stali się australijskimi uzdrowicielami (pasterzami) i australijskimi owczarkami krótkimi.

Do końca II wojny światowej przedstawiciele tych ras nie opuszczali granic rodzimego kontynentu. Dopiero gdy żołnierze wrócili do Ameryki i Kanady, psy-kotły dotarły do ​​innych krajów, gdzie zostały docenione. Silni i silni pasterze zostali asystentami amerykańskich rolników.Pod koniec lat 80. pierwsi przedstawiciele tych ras zostali wprowadzeni na terytorium Wielkiej Brytanii, a stamtąd do innych krajów europejskich.

W Rosji psy te pojawiły się w 2004 roku, kiedy sprowadzono polską suczkę. Następnie, 7 lat później, otrzymali swoje pierwsze potomstwo. A także w 2011 r. Przedstawiciele rasy z Australii zostali sprowadzeni do Rosji.

Owczarek australijski jest silnym, silnym i odpornym zwierzęciem. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się to niewygodne, ale przy bliskiej znajomości uzdrowiciel okazuje się zwinny i zwinny. Jednym ze znaków wskazujących na rasę jest przewaga długości zwierzęcia nad jego wzrostem (stosunek 10: 9). Owczarek australijski można nazwać kompaktowym. Wysokość takiego zwierzęcia zwykle nie przekracza 50 centymetrów w kłębie (u samców), u samic - do 45–48 cm, odpowiednia dla nich masa ciała to 15–23 kilogramy.

Istnieją dwie opcje farbowania włosów przedstawicieli Kettle Dog, chociaż zwykle szczenięta rodzą się białe (jak dalmatyńczycy lub z białymi śladami).

• Niebieski, niebieski lub niebieski z plamami. Może to być jednolity kolor lub mogą występować plamy (plamy, ślady). Mogą być rozmieszczone równomiernie w całym ciele lub w oddzielnych częściach ciała (głowa, kończyny, gardło, na zewnątrz uda). Oznaczenia są zróżnicowane w kolorze: czarny, jasnobrązowy, musztardowy, niebieski (jaśniejszy w porównaniu z resztą koloru), brązowy.

• Czerwone lub czerwone przeplatane. Kolor jest jednolity, a na głowie mogą również znajdować się czerwone, czerwone i ciemnoczerwone odcienie. Plamy na ciele mogą być również obecne, ale są niepożądane i mogą wpływać na koszt szczeniaka w kierunku jego zmniejszenia.

Najnowszy standard owczarka australijskiego i psa krótkiego ogona został przyjęty w 2012 roku. Wszelkie zmiany, które nie są w nim zawarte, są uważane za nieprawidłowe. Takie zwierzęta nie mogą brać udziału w zawodach międzynarodowych ani krajowych. Zgodnie z tym standardem owczarki australijskie i psy o krótkich ogonach są opisane w następujący sposób:

• cele i cele: w celu ochrony i wypasu zwierząt (w szczególności dużych rogatych zwierząt), ponieważ są to psy pasterskie;
• sylwetka: uzdrowiciele harmonijni, niewielcy i proporcjonalnie zbudowani;
• stosunek długości i wysokości zwierzęcia w kłębie wynosi 10: 9;
• część czaszki głowy: szeroka czaszka, rozmiary głowy proporcjonalne do tułowia, lekko wypukła część czołowa, spłaszczona, gdy zbliża się do kufy;
• twarz: muskularne kości policzkowe, czarny nos, usta zwykle suche i jędrne;
• kufa: mocna, szeroka, średniej długości;
• zęby i zgryz: normalny nożycowy; 42 mocne i mocne zęby, dzięki którym pies może gryźć duże zwierzęta nogami, na przykład krowę, stąd nazwa uzdrowiciela rasy, co tłumaczy się jako pięta;
• uszy są daleko od siebie, lądowanie jest szerokie, nieco mniejsze niż średnia wielkość; mają spiczastą czubek i rozszerzają się do podstawy;
• oczy i spojrzenie: w średnim wzroku zauważalne są oczy średniej wielkości, o średnim dopasowaniu, czujność i umysł;
• część szyjna jest średniej długości, muskularna, pozbawiona zawieszenia;
• futerał: zad długi, głęboki, średniej szerokości, mocny grzbiet, płaska górna linia, mocny i szeroki dolny grzbiet;
• ogon: zwykle nie jest zatrzymany, w spoczynku najczęściej jest pomijany, ma niskie lądowanie;
• przednie kończyny: umieszczone bezpośrednio, równolegle do siebie; palce są krótkie i kończą się twardymi opuszkami, nogi są nieco zaokrąglone, przedramiona są mocne, łopatki są skośnie ustawione i mocne;
• tylne nogi: szeroko rozstawione, mocne, silne, muskularne; stawy skokowe i kolanowe mają dobrze określone kąty, biodra są długie i szerokie.

Sierść jest zwykle gładka, ma gruby i krótki podkład. Pozostałe włosy są wodoodporne, grube, ściśle przylegające, proste i szorstkie. Na twarzy i na przedniej powierzchni kończyn włosy są zwykle krótsze niż u reszty zwierzęcia. Standardem psa w czajniku jest długość płaszcza od 2,5 do 4 cm. Zmiana tej wartości na dowolną stronę jest małżeństwem i pretekstem do wykluczenia zwierzęcia z konkursu i rejestru rasy.

Ta rasa, jak każda inna, ma swoje pozytywne i negatywne strony. Pierwsze obejmują:

• oddanie
• wytrzymałość;
• wesoły charakter;
• wesołość;
• dobrze dogaduj się z dziećmi i kochaj je;
• wysoki umysł;
• lekkość;
• skłonność do nauki.

Za punkty ujemne uważa się:

• pewna nierównowaga charakteru;
• nawyk gryzienia zwierząt;
• potrzeba mieszkania w dużym domu, warunki mieszkania nie są dla niej odpowiednie, co może również wpływać na zachowanie zwierzęcia;
• niektóre minusy obejmują koszt takiego przyjaciela, ponieważ minimalna cena za szczeniaka wynosi około 25 tysięcy rubli, chociaż fani są gotowi rozłożyć takie kwoty.

W negatywnych aspektach należy wspomnieć o chorobach charakterystycznych dla tej rasy. Wśród nich warto zauważyć, co następuje:

• dysplazja stawów (często stawy biodrowe);
• postępująca ślepota i zanik siatkówki;
• głuchota jest wrodzoną wadą odziedziczoną od Dalmatyńczyków, częściej objawiającą się u szczeniąt z białymi znakami lub białymi po urodzeniu;
• zmniejszona ostrość słuchu w jednym lub obu uszach;
• wada zgryzu;
• zmniejszenie liczby zębów (niektórych zębów po prostu brakuje lub wyraża się jako podstawy, uważa się za standardowe, jeżeli spadek liczby wynosi nie więcej niż 3 zęby na 42).

Przejaw nieuzasadnionej agresywności i tchórzostwa jest uważany za wadę. Z natury szczenięta mają optymalny stosunek instynktu opiekuńczego i innych, oddania, wierności. Dla jego pana i rodziny jest to świetny przyjaciel i pies pracujący, strażnik ziemi rolnej i zwierząt lub w domu. Uzdrowiciele traktują nieznajomych i obcych z rozwagą i nieufnością. Wyraża się to zarówno w odniesieniu do ludzi, jak i zwierząt.

Psy czajniki są jednak dobrze wyszkolone i wyszkolone. Są posłuszne i często pozytywne, wesołe, kochają dzieci i dobrze się z nimi dogadują. Ale zanim zostawisz je bez opieki z dziećmi, musisz upewnić się, że nauczyłeś psa, aby nie gryzł za darmo. Te psy są idealne dla osób aktywnych i wysportowanych.

Owczarki australijskie były pierwotnie hodowane do życia i pracy na otwartej przestrzeni. Dlatego zamknięte małe pokoje i apartamenty nie nadają się do życia uzdrowicieli, najlepiej - w domu z działką. Jeśli pies mieszka w mieszkaniu, właściciel powinien być przygotowany na to, że wkrótce pojawią się negatywne cechy charakteru. Zwierzę staje się zbyt agresywne lub ospałe, zachowanie staje się niestabilne i często skacze w nastroju, może odmówić jedzenia. Również pies z czajnikiem może uciec, podczas gdy niepożądane jest stosowanie łańcucha i zamkniętej woliery.

Ponieważ dzikie psy (takie jak dingoes) pozostawiły duży ślad w rodowodzie tej rasy, należy unikać pokarmów, które nie były częścią diety ich przodków. Wynika to z faktu, że brak enzymów dla tego pokarmu jest uwarunkowany genetycznie. Optymalna jest obecność w menu kaszek mlecznych i niskotłuszczowego surowego mięsa, podczas gdy ta ostatnia powinna stanowić około 50%. Przewaga pokarmów zawierających strawne węglowodany może prowadzić do chorób trzustki lub rozwoju złośliwych nowotworów przewodu pokarmowego.

Lista zabronionych produktów obejmuje:

• przyprawy i przyprawy;
• pieprz;
• cebula;
• cukier
• czosnek
• grzyby;
• drożdże
• chleb
• produkty mączne;
• ziemniaki
• cytrusy;
• wędzone;
• keczup;
• wieprzowina
• kasze pszenne.

Jeśli owczarek australijski mieszka w prywatnym domu, musi zrobić osobną otwartą kabinę, a korzystanie z łańcucha jest niepożądane. Jeśli zwierzę mieszka w mieszkaniu, czas trwania spacerów wzrasta do 3-4 godzin dziennie podczas spaceru pies musi biegać, skakać, grać aktywnie - potrzebna jest odpowiednia aktywność fizyczna. Ich brak prowadzi do przejawów agresywności i pojawienia się nadwagi, co oznacza zwiększone ryzyko choroby. Przynajmniej raz w roku musisz być zbadany przez weterynarza.

Przedstawiciele tej rasy nie potrzebują strzyżenia. Oznacza to, że można to zrobić na żądanie właściciela lub w indywidualnych przypadkach. W normalnych porach roku włosy należy czesać 1-2 razy w tygodniu za pomocą szczotki z gęstym włosiem. Podczas linienia procedura jest przeprowadzana codziennie. W niektórych przypadkach konieczne jest wykąpanie psa, ponieważ sierść brudzi się podczas używania miękkiego szamponu dla psa.

Jeśli zaobserwujesz niezbędną aktywność fizyczną, nie ma potrzeby regularnego obcinania paznokci. Mielą się same. Raz w miesiącu zalecają cięcie podstawowego pazura. Jeśli na łapach występuje pękanie, należy je umyć i nasmarować kremem leczniczym. Raz w tygodniu musisz sprawdzić oczy i, jeśli to konieczne, przepłukać je wywar z rumianku. Również przy tej regularności musisz myć zęby specjalną pastą dla psów i miękką szczoteczką.

Trzeba o tym pamiętać pies nie jest zabawką, ale żywym stworzeniem, za które odpowiedzialny jest właściciel, więc zanim zaczniesz zwierzaka, zastanów się dobrze.

W następnym filmie znajdziesz ciekawe fakty na temat rasy owczarka australijskiego.