Chart afgański: opis i treść rasy

Chart afgański jest dość popularną rasą. To nie przypadek, że hodowcy psów na całym świecie się zakochali. Arystokratyczny wygląd zwierząt w połączeniu z życzliwością i oddaniem nie pozostawia nikogo obojętnym. Zapoznajmy się z tymi niesamowitymi stworzeniami, rozważmy opis rasy, niuanse pielęgnacji i treningu.

Kraj pochodzenia rasy jest oficjalnie uznawany za Afganistan. Na jego terytorium znaleziono zdjęcia zwierząt bardzo podobnych do chartów afgańskich. Archeolodzy uważają, że zostały wykonane w II wieku pne. e. W tym samym czasie podobne rysunki znaleziono w Iranie. Przybliżony czas ich pojawienia się to XI wiek pne. e.

Chociaż odkrycia sugerują, że miejscem pochodzenia tych pięknych zwierząt mógł nie być Afganistan, rasę nadano takiej nazwie. Faktem jest, że to właśnie w tym kraju zdobyli szczególną popularność.

A dziś przedstawiciele tej rasy są bardzo doceniani w Afganistanie.

Początkowo psy afgańskie lubiły już biegać, rozwijając dużą prędkość. Instynkt łowiecki był również obecny. Przedstawiciele rasy pomogli właścicielom polować zarówno na małą, jak i dużą zwierzynę. Wytrzymałość i siła pozwoliły im nie tylko ścigać, ale także chwytać zdobycz.

Zwierzęta były również wykorzystywane jako strażnicy. Zapewnili zarówno bezpieczeństwo ludzkiego domu, jak i bezpieczeństwo zwierząt gospodarskich.Miejscowi arystokraci uważali psy za swoich osobistych ochroniarzy, co wynikało z poświęcenia i siły zwierząt domowych. Również spektakularny wygląd psów tylko podniósł status bogatych ludzi.

Pierwszy oficjalny klub rasy pojawił się w 1926 roku. Stało się to w Anglii. Później psy zostały uznane przez amerykańskich ekspertów. Nieskazitelny wygląd, doskonała pula genów i zdolność adaptacji pozwoliły nam szybko ustalić standardy rasowe.

Pomimo niezwykłego piękna i wdzięku, chart afgański nie jest dekoracyjny. Rasa ta należy do grupy psów myśliwskich. Jednak zwierzęta te są kupowane nie tylko do polowania. Wielu mieszkańców miasta traktuje je jak zwykłe zwierzęta domowe.

Piękno tych psów jest niesamowita. Długie nogi, pełen wdzięku szyja i arystokratyczny kufa są uzupełnione królewską postawą. Płynna satynowa wełna dodaje jeszcze więcej wyrafinowania do wyglądu.

Pomimo wyrafinowania zewnętrznego Afgańczycy są dość silnymi zwierzętami. Psy są uważane za duże, muskularne, silne. Rozważ bardziej szczegółowo cechy rasy.

• Głowa U osób rasowych głowa jest ustawiona tak, aby zapewniała maksymalną widoczność terenu. Kształt czaszki jest wydłużony. Kufa jest elegancka, ale szczęki mocne. Standardowym zgryzem są „nożyczki” lub „szczypce”. Oczy mają kształt migdałów, zwykle ciemnobrązowy. Dozwolony jest również odcień orzecha, choć mniej preferowany. Nos może być czarny lub brązowy (w zależności od koloru). Uszy są duże, zwisające, przyciśnięte do głowy, obficie owłosione.
• Body. Ciało psa jest harmonijnie złożone. Tył jest płaski, średniej długości. Skrzynia jest szeroka. Szyja jest umiarkowanie długa. Ogon jest nisko osadzony. W przeciwieństwie do innych części ciała ma na sobie niewiele włosów. Jednocześnie przekręca pierścień, co sprawia, że ​​wygląd zwierzaka jest jeszcze bardziej interesujący. Nogi Afgańczyków są długie, silne. Tylne są mocniejsze.
• Wełna. Długa miękka wełna jest dumą przedstawicieli tej rasy. Krótkie włosy pokrywają kufę. Od linii czoła włosy stopniowo się wydłużają, tworząc rodzaj „fryzury”. Tylna część ma również krótszy płaszcz. Uszy, szyja, brzuch i łapy pokryte są jedwabiście długimi włosami. Co dziwne, takie luksusowe „włosy” wcale nie przeszkadzają zwierzętom w aktywnym ruchu. Wiadomo, że podczas jazdy Afgańczyk może osiągnąć prędkość do 50 km / h.
• Kolor. Dowolny kolor jest dozwolony. Najczęstsze psy to beżowe, czerwone, jesionowo-srebrne, czekoladowe odcienie. Śnieżnobiałe okazy są bardzo piękne. Są osoby w kolorze tygrysa. Mile widziana kontrastowa „maska” na twarzy. Wyjątek stanowią osoby całkowicie białe i czarne. Ale białe plamki na wełnie innego koloru są uważane za odchylenie od normy.
• Waga i wzrost Najwięksi mężczyźni ważą 35 kg. Samice zwykle nie przekraczają 20 kg. Wysokość mężczyzn wynosi od 65 do 75 cm (w kłębie). Samice dorastają do 65-70 cm.
• Żywotność Zwykle Afgańczycy żyją do 11 lat. Maksymalna długość życia tych psów wynosi 13 lat.

Afgańskie szczenięta są bardzo zabawne i towarzyskie. Dorośli są również kochający i słodcy, ale już bardziej powściągliwi w przejawianiu emocji.

Arystokratyczny wygląd zwierząt w pełni pokrywa się z ich manierami. Chart afgański to spokojne, spokojne zwierzaki. Są bardzo lojalni wobec swoich panów, szybko przywiązują się do ludzi. Ochrona gospodarza jest dla nich ważna, chociaż zwierzęta nie są podatne na agresję.

Warto zauważyć, że natura przedstawicieli tej rasy nie jest prosta.Trudno je kształcić. Czasami zajmuje to lata. Jednak ludzie nazywający takie psy głupcami są w błędzie.

Przedstawiciele tej rasy nie są skłonni do udowodnienia swojego przywództwa wśród innych zwierząt domowych, chociaż czasami mogą być zazdrośni o właściciela. Afgańczycy znają swoją wartość, czują się wyjątkowo. Czasami są nawet aroganccy. Na przykład pies może wspiąć się na łóżko bez oczekiwania na pozwolenie. Jeśli zwierzę nie lubi podanego mu pseudonimu lub w określonym momencie nie chce iść do właściciela, może nie odpowiedzieć na wezwanie.

Właściciel powinien podejść do takiej niezależności zwierzaka ze zrozumieniem. Każdy duży pies ma swój charakter i rozwija poczucie samowystarczalności. Takiemu zwierzęciu nie jest łatwo pogodzić się z rolą podległej istoty.

Jak już wspomniano agresja wobec Afgańczyków nie jest nieodłączna. Są spokojni, spokojni. W przypadku nieznajomych takie psy zachowują się ostrożnie, ale są powściągliwe. Aby wyprowadzić zwierzaka z równowagi, mogą tylko źle wychowane dzieci.

Pies będzie obrażony, nawet jeśli właściciel niesprawiedliwie go ukarze. Jednak nie zawsze można zauważyć zdenerwowane uczucia kudłatego zwierzaka. Jako typowy mieszkaniec Wschodu taki pies umiejętnie ukrywa emocje, zachowując jednocześnie godność.

Afgańczyk może dogadać się z innymi psami tylko wtedy, gdy zna je od najmłodszych lat i dorasta z nimi. Ale mniejsze zwierzęta (chomiki, koty itp.) W tej sytuacji lepiej nie zaczynać. Wywołają instynkt łowiecki zwierzęcia i chęć ścigania zdobyczy.

Oczywiście każde zwierzę jest bystrą osobowością. Możesz się wydawać nieśmiałym, spokojnym mężczyzną i krnąbrnym kapryśnym psem. Jednak niezależnie od charakteru wszyscy Afgańczycy potrzebują aktywnego stylu życia. Dlatego jeśli z jakiegoś powodu nie możesz przywiązywać dużej uwagi do zwierzęcia i zabierać go na długie spacery, lepiej wybrać inną rasę.

Najlepsze warunki życia dla Afgańczyków to prywatny dom, w którym jest dużo przestrzeni, a także możliwość biegania i zabawy przez cały dzień. Jednak wielu trzyma zwierzęta w mieszkaniach miejskich i twierdzi, że psy czują się świetnie.

Oczywiście komfort zwierzęcia jest bezpośrednio związany z jego temperamentem. Spokojne psy mogą łatwo tolerować brak miejsca, ale w każdym razie wymagane są długie spacery. Warto pamiętać, że takie psy potrzebują stałej komunikacji. Nie mogą znieść samotności, więc przestrzeń zagrody nie zastępuje uwagi zwierzaka właściciela.

Często Afgańczycy wspinają się na sofę lub krzesło, woląc odpoczywać w komforcie. Odsadzenie od tego zwierzęcia jest niezwykle trudne. Zazwyczaj właściciele poddają się, pozostawiając zwierzakowi prawo do leżenia na meblach.

Lokalizacja powinna być dogodna. Nie umieszczaj go w przeciągu lub w pobliżu akumulatora. Wybierając kanapę, lepiej dać pierwszeństwo modelowi z podstawą ortopedyczną. Oczywiście nie zapomnij o rozmiarze.

Jeśli nie chcesz się denerwować, gdy znajdziesz nadgryzione meble lub uszkodzone buty, zapewnij swojemu zwierzakowi różnorodne zabawki. Wskazane jest również zakup specjalnych patyczków dentystycznych w sklepie zoologicznym.

Chodzenie po chartach afgańskich musi trwać co najmniej 1,5 godziny. W takim przypadku większość czasu należy poświęcić na aktywne ćwiczenia, szybki bieg.Spróbuj przedstawić psa innym dużym psom na ulicy. Pozwoli to zwierzęciu zdobyć nowe doświadczenie i uspokoić go w domu.

Miejsce do spacerów powinno być starannie wybrane. Wypuszczając psa ze smyczy, nie trać czujności. Gorący orientalni przystojni mężczyźni wcale nie boją się samochodów. Nie postrzegają ich jako zagrożenia, wręcz przeciwnie, postrzegają samochody jako zabawne zabawki. Oprócz tego, że pies może wybiec na jezdnię, może również gonić kota. Biorąc pod uwagę szybkość, jaką Afgańczyk może rozwinąć, utrata go z oczu jest bardzo łatwa.

Dlatego wskazane jest wyprowadzanie psa na spokojne pustynne terytoria, pola lub ogrodzone tereny. W takich miejscach zmniejsza się ryzyko niebezpiecznych sytuacji.

Afgańczycy spokojnie noszą zimno i wysoką wilgotność. Jeśli chodzi o upał, jest to trudny okres dla zwierząt. W upalne dni spacery należy skracać. Wystarczająco 20 minut, aby pies się rozciągnął bez ryzyka udaru cieplnego. W takim przypadku wskazane jest, aby wyprowadzić ją wczesnym rankiem i późnym wieczorem.

Warto również wziąć pod uwagę, że pod koniec lata łopian i inne rośliny kolczaste dojrzewają. Łatwo przylegają do długiej sierści zwierzęcia. Usuwanie takich śmieci z futra psa jest żmudnym i trudnym zadaniem. Dlatego lepiej unikać spacerów po łąkach i lasach, preferując tereny o mniej gęstym krajobrazie.

Pielęgnacja jest istotną częścią opieki nad chartem afgańskim. Przedstawiciele tej rasy nie znikają, co wymaga ich czesania. Ponadto, jeśli nie zwrócisz uwagi na opiekę nad sierścią zwierzaka, jego luksusowy płaszcz szybko zmieni się w coś zmieszanego i nieporządnego.

Czesanie sierści psa powinno odbywać się warstwami. Musisz zacząć od dołu. Nie ignoruj ​​wstępnego nawodnienia. Faktem jest, że suche włosy są bardzo delikatne, mogą pękać i ulegać elektryzacji. Szczególną uwagę należy zwrócić na obszary między nogami. Tutaj wełna często odpada. Włosy na ogonie są ułożone tak, aby zwisały pionowo. W górnej części powinno powstać proste rozstanie.

Do pierwszego roku życia sierść zwierzęcia jest w fazie aktywnego wzrostu. W tym okresie wystarczy przeczesać zwierzę szczotką z naturalnym włosiem. Częstotliwość - raz na 2 dni. Po roku chart ma już dobrze uformowany płaszcz. Rozstanie pojawia się na głowie. Włosy na nogach i bokach stają się dłuższe. W tej chwili właściciel musi nabyć nóż do przycinania. Jest to konieczne w celu przetworzenia obszaru pleców, a także uporządkowania obszarów na bocznych powierzchniach szyi psa.

Strzyżenie rasy nie jest przewidziane w standardach rasy. Jeśli jednak włosy pod pachami i pod ogonem zostaną nieco krótsze, opieka nad zwierzęciem stanie się łatwiejsza. Faktem jest, że w tych miejscach powstaje większość czarnoksiężników. Oczywiście ta mała sztuczka nie jest odpowiednia dla tych właścicieli, którzy będą wystawiać swoich czworonożnych faworytów na wystawach.

Zbyt często kąpanie kudłatego przyjaciela nie jest tego warte. Idealną opcją jest jeden dzień kąpieli w miesiącu (rzadziej). Do mycia używaj specjalnego szamponu weterynaryjnego. Następnie nałóż odżywkę. Czystego psa wyciera się ręcznikiem i suszy suszarką do włosów. Warto pamiętać, że uszy Afgańczyków są myte osobno. Z kolei są one obniżane do basenu, w którym znajduje się ciepły wodny roztwór szamponu. W takim przypadku ważne jest, aby woda nie dostała się do kanałów usznych.

Jest jeszcze jeden ważny niuans: pamiętaj o całkowitym wysuszeniu sześciu zwierząt domowych natychmiast po zabiegu wodnym.Jeśli położy się na mokrym „płaszczu”, ona się załamie i przestanie być przewiewna.

Główne środki higieny obejmują okresową kontrolę uszu i oczu zwierzęcia. Należy je również czyścić wacikiem, który należy najpierw zwilżyć płynem weterynaryjnym. Jeśli obserwuje się zaczerwienienie lub pies jest niespokojny (kręci głową, próbuje podrapać się w ucho), wówczas występują problemy zdrowotne. W takim przypadku skontaktuj się z weterynarzem.

Pielęgnacja paznokci zależy od sytuacji. Pies może sam to zmielić. Jeśli tak się nie stanie, należy je odciąć. Procedura jest przeprowadzana kilka razy w miesiącu. Możesz określić długość pazurów na podstawie wzroku i dźwięku. Jeśli zwierzę chrzęści podczas chodzenia, konieczne jest przycięcie. Zwiększy to komfort samego zwierzęcia i pozwoli uchronić się przed przypadkowymi zadrapaniami.

Przed wystawą właściciele nadają psom szczególny akcent. W wigilię zwierzaka myje się i suszy. Następnie zakładają kombinezon, który pozwala dłużej utrzymać wełnę w czystości. Uszy są często noszone na uszach. W przypadku łap specjalne pokrowce na buty są przeznaczone dla zwierząt.

Afgańczycy mają doskonałe zdrowie i dobrą odporność. Niemniej jednak problemy mogą przytrafić się każdemu. Każda interwencja chirurgiczna tych delikatnych stworzeń jest bolesna. Dlatego ważne jest, aby zidentyfikować problemy w odpowiednim czasie i natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Uważaj, nie zapomnij sprawdzić oczu swojego zwierzaka, ponieważ jest to słaby punkt wśród przedstawicieli tej rasy. Monitoruj również stan płaszcza i higienę. Słaba opieka może prowadzić do zapalenia skóry.

Pamiętaj, aby zostać zaszczepionym. Pies powinien zostać zaszczepiony przez specjalistę.

Jak każde żywe stworzenie, Afgańczyk potrzebuje odpowiedniej, zbilansowanej diety bogatej w witaminy. Szczenięta w wieku poniżej 4 miesięcy są karmione 5 razy dziennie. Dla dzieci w wieku od 4 do 6 miesięcy miska jest napełniana 4 razy dziennie. Następnie (do 1 roku) przestrzegaj trzech posiłków dziennie. Dorośli są karmieni dwa razy dziennie. Wielkość porcji różni się w zależności od wagi psa.

Dieta dla zwierząt domowych powinna zawierać co najmniej 20% białka. Aby obliczyć wartość odżywczą produktów i poprawnie skomponować menu, możesz użyć specjalnych tabel. Jeśli właściciel wybierze gotowe jedzenie, zadanie zostanie ułatwione.

Karmienie na sucho jest korzystne dla zwierzęcia. Najważniejsze jest, aby wybrać kanały premium i super premium. Pozwoli to zaoszczędzić czas na gotowanie dla psa i dostarczy mu niezbędnych cennych substancji.

Jeśli zdecydujesz się przestrzegać naturalnej diety, niskotłuszczowy twarożek może stać się źródłem wapnia dla zwierzęcia. Przydatne są również gotowane jajka (żółtko), mięso, ryby. Warto tylko zauważyć, że Afganom nie można podawać wieprzowiny. Inne rodzaje mięsa (wołowina, drób) są całkiem odpowiednie. Podroby są czasami dopuszczalne. Oprócz osób opuszczających menu dorosłych zawiera również świeże warzywa i gotowane zboża w postaci płatków.

Przy naturalnym odżywianiu nie ignoruj ​​suplementów mineralnych. Może to być olej rybny lub wodorosty. W okresie aktywnego wzrostu i rozwoju Afgańczycy otrzymują kompleksy witaminowe przeznaczone dla psów.

Lista zakazanych produktów spożywczych innych niż wieprzowina obejmuje kiełbasa, mąka i produkty słodkie, rośliny strączkowe.

Chart afgański potrafi szybko się uczyć, ale jego niezależność i upór często przeszkadzają. Nie jest to zaskakujące, ponieważ początkowo rasa zakładała udział psów w szybkiej zagrodzie, a nie śledzenie różnych drużyn. Jednak wiele trzyma piękne zwierzęta w mieszkaniach miejskich i, oczywiście, chce zaszczepić im posłuszeństwo i dyscyplinę.

Musisz zacząć wychowywać zwierzaka od momentu jego nabycia. Zwiększy to szanse na sukces. Już w wieku 8–9 tygodni dzieci mogą dostrzegać informacje i przyzwyczajać się do określonych standardów zachowania. Jeśli zaczniesz trenować po sześciu miesiącach, właściciel psa może napotkać już uformowaną upartą postać.

Pokaż szczeniakowi swoje osobiste terytorium z koją, wyraź jasno, że powinien tu być podczas snu.

Szkolenie można rozpocząć w domu. Sam możesz opanować najprostsze zespoły. Jest „Sit”, „Lie”, „Place”, „Come to me!”, „Fu”. Jeśli masz szczęście, możesz nauczyć swojego zwierzaka, jak dać ci łapę. Te podstawowe polecenia umożliwią posłuszeństwo psa.

Podczas treningu ważne jest, aby pamiętać o naturze i wysokiej wrażliwości zwierzaka. Nie możesz go skarcić, nie mówiąc już o pobiciu go nawet w przypadku odmowy wykonania zadania. Tylko miłość i szacunek pozwolą ci nawiązać kontakt z czworonożnym przyjacielem. Ale pochwała psa jest koniecznością.

Warto wiedzieć, że trudno jest odróżnić rasowego szczeniaka rasy Chart afgański od innych psów, dlatego lepiej udać się do zaufanego miejsca, aby kupić zwierzę. Wybierz duże, silne i ruchliwe dziecko. Aby zmniejszyć ryzyko chorób genetycznych u twojego psa, sprawdź rodowód obojga rodziców.

Imię zwierzaka powinno być krótkie i łatwe do wymówienia. Możesz nazwać czwartego przyjaciela na cześć postaci mitycznej lub literackiej lub po prostu wymyślić ekskluzywne imię. Jeśli nic nie przychodzi ci do głowy, możesz wybrać jedną z poniższych opcji.

Dla dziewcząt: Ada, Lada, Dina, Alma, Adele, Gerda, Nessie, Laura, Gina, Wendy.

Dla chłopców: Flor, Argon, Lód, Archie, Brandon, Lord, Prince, Richard, Charlie.

Dowiesz się o cechach rasy z następnego filmu.