Elektryczne maszyny do szycia

Mechaniczne maszyny do szycia zostały zastąpione elektrycznymi. Działają z powodzeniem od dziesięcioleci, umożliwiając zwiększenie wydajności pracy. Szybkość ich pracy jest kilkakrotnie wyższa niż w przypadku czysto mechanicznych urządzeń do szycia.

Wszyscy są przyzwyczajeni do nazywania elektrycznej maszyny do szycia maszyną elektromechaniczną, ale tutaj tylko silnik napędzający jej mechanizm jest elektryczny. Dlatego dalej nazwiemy to elektromechanicznym. Różni się od elektronicznego brakiem „zaawansowanych” funkcji. Urządzenie wykonuje tylko główną pracę - tak, aby części igły i czółenka poruszały się tam iz powrotem, przepuszczając nić przez warstwy tkaniny. Sam materiał jest przesuwany za pomocą dodatkowych rolek, które umożliwiają nie przyszywanie jednego ściegu do drugiego, plątanie i skręcanie nici w tym samym miejscu, ale wyłożenie tych ściegów w rzędzie, tworząc regularny i równomierny szew. Wydajność pracy na maszynie do pisania w porównaniu do w pełni ręcznego szycia może wzrosnąć z dziesiątek razy dla początkujących do setek - dla doświadczonych szwaczek.

Podstawą pracy elektromechanicznej maszyny do szycia jest zastąpienie wysiłku szwaczki wydanej na obrót koła napędowego, energii kinetycznej otrzymanej z silnika elektrycznego. Wał napędowy, który był wcześniej obracany ręcznie, za pomocą pasów lub kół zębatych, jest połączony z wałem silnika. Zasilanie silnika jest najczęściej uruchamiane za pomocą pedału nożnego. Możliwe jest przełączenie silnika dowolnej nogi, naciskając pedał. W ten sposób obie ręce u szwaczki są zajęte wyrównywaniem tkaniny podczas układania szwu i tak, aby wyszedł równomiernie.

Model elektroniczny ma na przykład programowalne tryby automatyzacji i przyspieszenia procesu haftu. Jak dobrze dostępne są dziesiątki odmian różnych szwów, umożliwiając krawcowi zbliżenie się do najbardziej niedostępnych miejsc nowo zszytego lub naprawionego produktu.

I jeszcze jedna różnica. Na przykład przy złamanej igle lub luźnej stopce do szycia zwykła maszyna będzie próbowała kontynuować pracę, nie zwracając uwagi na złamanie. W trybie elektronicznym kilka czujników odpowiada za szereg usterek, które po prostu blokują dalsze działania użytkownika, dopóki problem nie zostanie rozwiązany.

Swoim wyglądem maszyna do szycia sięga XVIII wieku. Następnie skopiowali ręcznie wykonany ścieg. W 1814 r. Austriacki krawiec Joseph Madersperger podał do publicznej wiadomości igłę z okiem nie u podstawy, ale na szpiczastym końcu. Następnie Fisher, Gibbon, Walter Hunt, Elias Howe i wielu innych mistrzów zaczęło opracowywać maszynę, która umożliwia szycie za pomocą takiej igły. W 1830 r. Barthelemy Timonier opatentował pierwszą instalację, która czasami przyspieszała szycie za pomocą igły z otworem w pobliżu czubka, a pierwszy otwarty przez niego warsztat szycia był bardzo pożądany.

W 1845 roku Elias Howe w Ameryce stworzył mechanizm szycia za pomocą wahadłowca. Prędkość w tym czasie była imponująca - 300 cykli igły na minutę. W tym przypadku igła powodowała tarcie w poziomie, a nie w pionie, jak w nowoczesnych maszynach. Odpowiednio, zszyte paski materii biegły pionowo. Odchylenie szwu od linii prostej doprowadziło do zatrzymania mechanizmu i wymagało pewnych umiejętności od szwaczy.

W 1850 r. W maszynie do pisania Wilsona, aw 1851 r. W aparatach Singer i Gibbs jako standard przyjęto pionowy skok igły. Warstwy materiału przesuwane poziomo, napędzane zębatkami. Później koło zębate zastąpiono płytą z zębami. Dalsza poprawa miała na celu zwiększenie wydajności maszyn do szycia.

Maszyny do szycia Singer pojawiły się w Rosji na początku XX wieku, a ich produkcja pod tą marką została opanowana w Podolsku pod Moskwą. Wraz z dojściem do władzy bolszewików i po wojnie secesyjnej nowo sowieccy przywódcy zmienili nazwę zakładu Zinger na PMZ o nazwie Kirow ”, a od 1923 r. Produkowano pierwsze radzieckie maszyny do szycia pod marką„ Gosshveimashina ”i„ PMZ ”.

Jednak niemieckie wydarzenia były używane przez ponad dekadę. Następnie pojawiły się marki „Podolsk” i „Mewa” oparte na tym projekcie. Doświadczeni rzemieślnicy amatorzy używali niezależnie montowanych silników prądu przemiennego zamiast uchwytu z kołem napędowym.

Dziś wszystkie te produkty są własnością kolekcjonerów antyków. Zostały one zastąpione nowoczesnymi kompaktowymi elektromechanicznymi i elektronicznymi maszynami do szycia, które upraszczają szycie i zapewniają użytkownikowi nowy poziom komfortu oraz kilkukrotnie szybszą pracę.

Ręczna maszyna do szycia jest już znaną jednostką, w której napęd obraca się ręcznie (za pomocą dodatkowego koła zębatego wyposażonego w zwykły „skręt”, taki jak ten, który jest teraz nakładany na ręczne „dynamo” w celu naładowania akumulatorów) lub za pomocą pedału redukcyjnego, obracanie który jest przeprowadzany obiema nogami. W tym drugim przypadku pedał nożny jest połączony z dźwigniami obracającymi wał; cała instalacja znajduje się na specjalnym biurku lub stole do szycia, a pasek jest nawinięty z dużego koła, nawinięty na koło napędowe maszyny.

Elektromechaniczna maszyna do szycia różni się od ręcznej tylko tym, że ręczny rotator jest zastąpiony silnikiem elektrycznym pracującym ze standardowym napięciem przemiennym wynoszącym 220 woltów. Do przełączania napędu elektrycznego przewidziany jest pedał nożny, naciskany tylko przez jedną z nóg, a nie obie.

Doświadczeni użytkownicy przekształcali radzieckie samochody, używając na przykład klucza telegraficznego z kodu Morse'a jako przełącznika. Dzisiaj „pedał zapłonu” jest wyposażony w taką maszynę - nic nie trzeba przerabiać. Przełączanie trybów odbywa się za pomocą jednego lub więcej przycisków (przełączników, przełączników lub mini-dźwigni).

Elektroniczne maszyny do szycia mogą zawierać zarówno własną tablicę sterowania, w której „wbudowane” jest oprogramowanie wewnętrzne, i można nimi sterować za pomocą komputera stacjonarnego lub laptopa. W obu przypadkach samochody mają własny wyświetlacz, szereg przycisków i przełączników. W pierwszym przypadku maszyna jest w stanie poradzić sobie sama z własnym „oprogramowaniem układowym”, które jest wystarczająco „inteligentne”, aby móc używać nawet najbardziej „pretensjonalnego” trybu. W drugim przypadku komputerowa maszyna do szycia nie będzie działać sama - potrzebuje zewnętrznego programu z zewnętrznego urządzenia.

Dziś najlepsi producenci, zaczynając od najbardziej zasłużonych, znajdują się w następujący sposób:

• Piosenkarz,
• Janome,
• Bracie
• Nowy dom
• Babylock,
• Elna
• Pfaff
• Husqvarna,
• Bernina,
• Juki.

Jak pokazało życie kilku pokoleń użytkowników, najstarsza z marek jest nadal uważana za lidera.

Ostateczny wybór zależy od charakteru pracy - naprawy ubrań i akcesoriów, być może prostego szycia lub ambitnych planów i szycia naprawdę pięknych rzeczy od zera, może stworzenia autorskiej mody na rzeczy, kreatywności, oryginalności. W pierwszym przypadku odpowiednia jest maszyna elektromechaniczna - ma tylko najczęstsze i najprostsze tryby szycia. W drugim i trzecim - elektronicznym, z możliwością szycia dziesiątek różnych szwów w wykonaniu aż do sztuki automatycznego haftu.

Zasady przygotowania i strojenia urządzenia mogą się różnić. Zależą od typu i modelu. Rozważ ogólny schemat pracy.

• Włóż igłę do mechanizmu szycia. Płaskie cięcie igły jest odwrócone.
• Nawiń nić na szpulkę do granic możliwości za pomocą specjalnego nawijacza na samej maszynie. Wyciągnij 10-15 cm nici ze szpulki dolnej. Zainstaluj i zablokuj szpulkę dolną u dołu mechanizmu.
• Zainstaluj szpulę nici na przeznaczonym do tego sworzniu, rozwiń pół metra nici i przełóż ją przez wszystkie otwory i haki określone w instrukcji. Nie przerywaj tej sekwencji. Przełóż nić do igły.
• Przenieś oba wątki na bok.podnoszenie samej stopy.
• Podłącz pedał do maszyny do pisania. Podłącz cały system do gniazdka elektrycznego.

Nowoczesne maszyny do szycia mogą korzystać z dostarczonego zasilacza. Aby sprawdzić jakość maszyny, włóż paski testowe materiału, wybierz żądany tryb szwu i spróbuj je zszyć (zszyć).

W następnym filmie znajdziesz przegląd elektromechanicznej maszyny do szycia Janome MX55.