Wszystko o psach szpiców

Szpic ma szczególne miejsce wśród miłośników psów. Psy towarzyszące, których historia pochodzenia sięga tysięcy lat, mają zróżnicowany wygląd, dzięki czemu wydają się puszystymi zabawkami. Materiał w tym artykule ma pomóc czytelnikowi znaleźć odpowiedzi na interesujące pytania dotyczące psów tej rasy. Zastanowimy się nad opisem zwierząt, ich głównymi odmianami, rozwagą nad naturą zwierząt domowych, a także niuansami ich utrzymania i hodowli.

Historia powstania szpicu jest dość kontrowersyjna i ma wiele legend. Według jednej wersji psy te towarzyszyły magom, którzy przyszli pokłonić się urodzonemu Chrystusowi. Inna legenda mówi, że psy te były asystentami pasterzy, trzecia - że istniały w czasach starożytnych w Egipcie, Chinach i Rzymie. W rzeczywistości tak jest: istnienie psów w dawnych czasach dowodzą płótna artystów, a także monety i rysunki na wazonach minionych cywilizacji.

Ktoś uważa, że ​​korzenie pochodzenia tej rasy sięgają od północy. Znaleziska archeologiczne w połączeniu z badaniami naukowymi dowodzą, że szczątki przodków współczesnego szpicu znalezione w 1862 r. Pochodzą z 2900–1900 lat pne. Niektórzy badacze byli w stanie udowodnić, że rasa powstała znacznie wcześniej (około 4000 lat przed naszą erą).

Obrazy Greków i Rzymian udowodniły, że psy były tu mniejsze. Ich czaszka zwykle nie przekraczała 15 cm, kufa była stosunkowo wąska, a nos krótki. Również z tyłu głowy było pewne nasilenie.

Niemcy byli przekonani o potrzebie utrzymania standardowej wagi (nie więcej niż 7 kg)dlatego do hodowli wybrano tylko miniaturowych przedstawicieli rasy. Stopniowo szpice te stawały się coraz mniejsze. Nawiasem mówiąc, ciekawy jest również fakt, że ich kolor, podobnie jak waga, zależał kiedyś od regionu lęgowego.

W ten sposób Niemcy rozpoczęli tworzenie odrębnej linii szpiców, zwanej niemiecką, chociaż znaki ostatecznie zostały ustalone w Anglii. Od tego czasu psy zaczęły być popularne wśród szlachty królewskiej. Pewnego razu angielska królowa Wiktoria posiadała około 15 ras szpiców królewskich. Od epoki wiktoriańskiej zaczęli brać udział w wydarzeniach wystawowych, które właśnie się pojawiły.

Warto zauważyć, że królowa Wiktoria uwielbiała rasy dekoracyjne szpiców. Szczególnie podobały jej się psy, których wysokość w kłębie nie przekraczała 22 cm. Do tej pory zwierzęta takie są uważane za najmniejszą ze wszystkich odmian szpiców. Nie są przystosowane do żmudnych obciążeń i są raczej partnerami, choć wymagają dużo czasu na konserwację i wychowanie.

Wiele interesujących faktów związanych jest z historią powstania rasy. Na przykład w ubiegłym wieku kobiety zajmowały się hodowlą poszczególnych ras szpiców. Świadczą o tym istniejące oficjalne listy hodowców.

Szpice mają wiele odmian, co tłumaczy różnicę w opisie ich wyglądu i charakteru. Wszystkie jednak pochodziły od tak zwanego psa „torfowego”, który żył jeszcze w epoce kamienia łupanego. Jednocześnie rozmiary przedstawicieli rasy szpiców mogą się znacznie różnić, a także wagi. Niektóre szpice są duże, inne są typowymi przedstawicielami „mimicznego” wyglądu i wymiarów., co szczególnie poprawia dobór odpowiedniej fryzury lub tak zwanej pielęgnacji.

Poszczególne szpice, jako dorośli, ważą nieco ponad 1 kg. Psy tej rasy rozwijają się średnio do 5-9 miesięcy. Różnica w wydajności zależy od różnorodności psów: na przykład, duże zwierzęta potrzebują więcej czasu, aby dorosnąć. Jednak ogólnie uważa się, że okres aktywnego wzrostu kończy się, gdy zwierzę ma 12 miesięcy.

W tym czasie samce były gotowe do krycia. Psy tej rasy żyją około 12-16 lat, chociaż średni termin może zostać skrócony z powodu różnych czynników (na przykład niewłaściwej opieki i złej diety, obecności chorób patologicznych lub zaburzeń genetycznych).

Niemowlęta mogą urodzić się z niewielką wagą: w chwili urodzenia mogą wynosić 90-120 gramów. W wieku dorosłym pies czasami zmienia się nie do poznania, stając się uroczym futrzanym przyjacielem. Wymiary dużego szpica są imponujące: ich waga może osiągnąć 22 kg ze wzrostem w kłębie do 55 cm, a dziś kolory szpica mogą mieć niebieski, sobolowy odcień, bóbr i trójkolorowy.

Spitz krzyżuje się z psami innych ras, a mestizos z reguły dziedziczą najlepsze cechy swoich rodziców. Na przykład skrzyżowanie husky z szpicem pozwoliło uzyskać rasę Pomsky, szpic półkrwi, a chihuahua stał się znany jako pająk.

Jeśli chodzi o ogólny standard, ma wiele charakterystycznych cech. Klasyczny dorosły szpic, zgodnie z ustalonym standardowym opisem, ma małą głowę. Z góry może wydawać się nieco szeroki, ale widok z przodu dowodzi, że kształt kufy u psów jest zwężony. Nos może być lekko spłaszczony, ale niekoniecznie szeroki i mały.

Jego kolor, zgodnie ze standardem, może być czarny lub ciemnobrązowy. Wargi zwierząt domowych bez fałd, ciasno przylegające. Oczy na twarzy kufy wydają się małe, można je ustawić pod kątem, powieki są prawie zawsze ciemne.

Zgodnie z ogólną charakterystyką zgryz szpica ma kształt nożycowy, uszy są małe, ułożone ściśle do góry. Szyja jest mała, plecy krótkie i proste, zad nie jest ścięty, dość szeroki i krótki. Kolor szpica może być inny, na przykład:

• czarny bez żadnych jasnych znaków;
• czarno-srebrne z ciemniejszym kolorem na końcach włosów;
• czysta biel lub rzadkie punkty mleczne;
• gładki brąz bez podpalacza;
• ognista czerwień bez wzoru i plam w innym kolorze.

Jednak niezależnie od odmiany norma wyraźnie określa wymagania dotyczące wełny. Nie powinien się zwijać, a podkład musi być prosty, mimo że jego długość może być zarówno krótka, jak i długa. Najlepszy pies szpic to ten o prostej sierści i grubym podszerstku.

Niezależnie od odmiany przedstawiciele rasy czują się wielcy. Dlatego często nie obliczają swojej siły i szans, zastraszając większe psy lub koty. Mimo to są bardzo aktywni i mobilni. Nie nudzą się i dlatego zawsze reagują na uwagi właścicieli, jeśli zauważą, że właściciele nie mają nic przeciwko zabawie lub spacerowi z nimi.

Głośnym szczekaniem pokażą wicher swoich emocji, a małe psy wolą odstraszyć od nich obcych.gdy mają wątpliwości co do własnego zwycięstwa w konflikcie. Adoracja dźwięku własnego głosu jest często przyczyną niezadowolenia wśród sąsiadów, jeśli zwierzę mieszka w budynku mieszkalnym. Trening jest zbawieniem od problemu: w trakcie treningu pies staje się mniej hałaśliwy.

Często właściciele uderzają energią Spitz i ich niepokojem. Ich żywotność wystarcza na spacery, gry, szkolenia i pomoc domownikom. Niesamowitą jakością tych zwierząt jest zrozumienie atmosfery panującej w domu. Szpice mogą być partnerami, czują nastrój właścicieli, mogą stać się lojalnymi przyjaciółmi dla ludzi w każdym wieku, z wyjątkiem małych dzieci.

Jednak psy są całkowicie bezbronne przed samotnością. Jeśli nie poświęcicie im należytej uwagi, tęsknią i dosłownie gubią się, nie wiedząc, gdzie skierować swoją energię. Potrzebują ludzkiej pieszczoty i opieki. Brak uwagi może przerodzić się w psoty. Szpice potrzebują zarówno stresu fizycznego, jak i psychicznego.

Pomimo tego, że szpic wygląda uroczo i przyjaźnie, osobny przedstawiciel rasy może sobie pozwolić na dominację słabych zwierząt.

Rasa szpiców ma wiele odmian. Na przykład klasyfikacja może opierać się na zaliczeniu oddzielnej grupy zgodnie z przeznaczeniem. Postępując w ten sposób, treserzy psów jako całość rozróżniają trakcję, polowanie, owczarki i psy stróżujące. Ponadto większość gatunków szpiców można nazwać bardziej prawdopodobnymi zwierzętami stróżującymi niż myśliwymi lub pasterzami.Jedynego myśliwego słusznie można nazwać szpicem fińskim.

Bez względu na różnorodność i wielkość szpice mają doskonały słuch, dlatego informują właścicieli o każdym niebezpieczeństwie głośną i dźwięczną korą. Psy trakcyjne można sklasyfikować jako osoby zdolne do transportu towarów, biegające przez długi czas w uprzęży. Gatunek ten obejmuje szpic Samojeda (Samoyed), a także szpic Norbotten, choć dziś są rzadko używane w zespołach trakcyjnych.

Również warunkowo szpice można klasyfikować według wielkości, dzieląc zwierzęta na zwierzęta miniaturowe, małe, średnie i duże. Każdy typ zwierzęcia ma swoje własne różnice, które przejawiają się nie tylko wyglądem, ale także cechami charakteru. To tłumaczy różne zachowanie psów. Jeśli chodzi o nazwy, szpic ma ich wiele. Ta rasa obejmuje psy: Bataksky, Volpino (włoski), Keeshond (Wolfspitz), Kleinspitz (mały Spitz), niemiecki duży, średni Mittelspitz, pomorski (karzeł).

Ponadto rasa obejmuje samojedy, fińską, japońską, francuską, angielską, lapońską, rosyjską, a także szkocką. Zwierzęta różnią się rodzajem sierści.

Na przykład rasy karłów osiągające wzrost w kłębie nie przekraczający 22 cm wyróżniają się największą przyjaznością. Lubią pochlebiać właścicielom, mimo że należą do dekoracyjnych zwierząt domowych, mają dużo odwagi i czasem udowadniają, że wcale nie są zabawkami. Jednocześnie odważne psy o czystym głosie ważą od 1,5 do 3 kg. Ta linia odmian obejmuje pomorskie miniaturowe psy.

Jeśli chodzi o rasy niemieckie, to osobna kategoria opiekunów psów wyróżnia szpic niemiecki lub wilczyca jako oddzielną, większą różnorodność psów. Pomorzanie są często myleni z Niemcami, chociaż te dwa typy mają oczywiste różnice zewnętrzne. Na przykład kluczową różnicą jest wielkość: wzrost odmiany niemieckiej może osiągnąć 35 cm lub więcej. Ponadto jego twarz jest bardziej wydłużona w porównaniu do pomarańczy. Różni się także sierść psów dwóch odmian: jest grubsza wśród niemieckich odpowiedników.

Warto zauważyć, że pomorskie szpice różnią się między sobą: mają inny typ kufy. Może być jak niedźwiedź. Co więcej, wydaje się okrągły, nie wydłużony, a czasem nawet nieco spłaszczony. Patrząc na takiego psa, wydaje się, że ma pełne policzki, uniesiony podbródek i oczy blisko nosa.

Kufa typu lis ma bardziej wydłużony kształt. W tej formie podbródek zwierzęcia jest wydłużony i wąski, policzki są puszyste, a nos zupełnie przypomina guzik. Zabawkowa twarz ma swoje własne różnice, choć przypomina niedźwiedzia. Jeśli przyjrzysz się jej uważnie, zauważysz, że ta twarz jest bardziej płaska, z różnicami w pozycji oczu. W typie zabawki nie są tak blisko nosa i są umieszczone nieco wyżej.

Psy miniaturowe mają najbardziej zróżnicowany kolor. Na przykład w budach można kupić szczenięta w kolorze niebieskawym, białym, czerwonym, piaskowym, szarym, brązowym, czarnym. Każdy kolor jest unikalny na swój sposób. Zaskakujące jest również to, że miniaturowe zwierzaki są w stanie szybko zaadaptować niektóre funkcje swoich właścicieli.

Ta linia szpiców obejmuje osobniki ze wzrostem w kłębie od 23 do 29 cm. Te dzieci nazywa się Kleinspitz. Dotyczy to również niektórych pomarańczy, których wzrost wynosi 28 cm (samice - 26 cm). Są to psy towarzyszące, które nie wymagają aktywnego wysiłku fizycznego i wyczerpującego treningu. Ponadto włoskie Volpino z lisią twarzą pasuje do tych wymiarów, których wysokość w kłębie zwykle nie przekracza 28 cm i waży do 4,5 kg.

Psy te wyróżniają się posłuszeństwem, są łatwe do trenowania ze względu na dobrą pamięć różnych zespołów. Mimo całej swojej dekoracyjności wyczuwają niebezpieczeństwo i mogą natychmiast zmienić nastrój, jeśli sytuacja tego wymaga. Na przykład, żartobliwość może radykalnie zmienić się w czujność i powagę. Warto zauważyć, że psy te są niezwykle potrzebne, aby pozbyć się nadmiaru energii, ale nie można narażać ich krótkich nóg na długie obciążenia.

Szpice te dobrze dogadują się z krewnymi tej samej płci, a także z innymi zwierzętami mieszkającymi w domu. Jednak niektórzy przedstawiciele rasy są bardzo drażliwi i nie rozumieją, kiedy są nadmiernie ściskani, a tym bardziej ciągnięci za włosy. Kleinspitz jest bardzo wesoły, ale jednocześnie osobliwy. Na przykład nie idą w ręce wszystkich ludzi, wymagają dużo cierpliwości w edukacji i szkoleniu.

Waga poszczególnych osobników tej linii czasami osiąga 8-9 kg, pomarańcze tego typu ważą nie więcej niż 6 kg. Zwierzęta te mają wygląd zabawki, co tłumaczy się pielęgnacją puszystego futra. Zawsze chętnie przychodzą z pomocą właściciela, są w stanie podnieść jego nastrój. W związku z tym są często włączani przez osoby starsze i samotne.

Małe psy charakteryzują się żywym charakterem i bystrością. Pilnie potrzebują codziennych spacerów na świeżym powietrzu, aby zachować zdrowie. Są nieagresywni, zabawni i aktywni. Ponadto psy te, podobnie jak psy mini-szpic, są ruchome ze względu na swój rozmiar. Możesz zabrać je ze sobą wszędzie.

Kategoria ta obejmuje osobniki o wzroście w kłębie od 30 do 35-38 cm, w tym Mittelspitz (imigranci z Niemiec), wyróżniający się ogromną energią i masą do 12 kg. Żyją średnio 14 lat, ale oczekiwana długość życia może zależeć od opieki i przestrzegania zasad utrzymania (w tym higieny i terminowych wizyt u weterynarza). Podobnie jak Kleinspitz, środki pośrednie są niemiecką odmianą jednej rasy.

Kiedyś były one nazywane psami z północnych zaprzęgów. Ich wygląd różni się od ich małych braci: nie są tak zwarte, mają bardziej wydłużoną twarz i nos. Jest nieco podobny do lisa, nos psa jest ciemny, sierść jest długa, ogon puszysty, zgięty w półkole. Kolor może być inny (zwykły biały, czarny, czerwonawy, popielaty i brązowy).

Szpice te wymagają wczesnej socjalizacji ze względu na upór, z jakim zmagają się hodowcy, którzy stracili czas szkolenia. Często szpice te opierają się treningowi, odmawiając wykonania poleceń właściciela. Właściciele muszą wykazać się dużym wysiłkiem, aby uniknąć powtarzających się powtórzeń. Ważne jest, aby zapewnić, że psy nie nudzą się podczas szkolenia, ponieważ wykonywanie tych samych poleceń wydaje się nudne i głupie.

W przeciwieństwie do poprzednich odmian psy te są niezbędne do aktywności fizycznej. Są aktywni i niezależni, z odpowiednim przeszkoleniem, przywiązują się do domu i oddają się właścicielom. Musisz być z nimi wielkim wynalazcą, ponieważ psy dosłownie uwielbiają gry, ale nie tego samego typu. Szpice te są niepożądane, aby ograniczać spacery i ruchy, ponieważ niewydana energia rozwija się w agresję i szalejące szczekanie.

W porównaniu z innymi przedstawicielami rasy psy te są zazdrosne i nie tolerują rywalizacji w walce o uwagę właściciela. Ich poziom żywotności jest niższy niż w szpicu dekoracyjnym: w niektórych przypadkach psy mogą wyrywać zło na inne zwierzęta domowe mieszkające w domu. Różnią się fakturą wełny, co wpływa na złożoność pielęgnacji.

Duże rasy szpiców mają własne charakterystyczne różnice w zachowaniu i wyglądzie. Ich wzrost w kłębie może wynosić średnio od 42 do 51 cm, wzrost samic waha się od 41 do 46 cm.Do tej kategorii psów należą Grosspits, potomkowie owczarków północnych. Są klasyfikowane jako szpic niemiecki niemiecki, charakteryzujący się wysokim stopniem obserwacji.

Kolor tych zwierząt może być biały, czarny, czekoladowy. Ponadto norma wyraźnie stwierdza, że ​​kolor nie powinien być śladami ani zanieczyszczeniami innych kolorów. Na zewnątrz psy te są nie tylko większe niż poprzednie, wyróżniają się muskularną sylwetką i obecnością długowłosego futra. W przeciwieństwie do dekoracyjnych krewnych są silni i wymagają aktywnego wysiłku fizycznego.

Ten gatunek szpica jest uważany za rzadki, u tych psów głowa ma kształt klina, zwęża się w kierunku końca nosa, jest proporcjonalna do ciała. Uszy grosspitza zawsze stoją, zęby są białe i z reguły mocne.

Jasnymi przedstawicielami tej linii są gładkie włosy Keskhond, które są często nazywane wilczymi psami. Wysokość tych psów w kłębie wynosi średnio 55 cm; takie zwierzę waży około 30 kg. W rzeczywistości są to krewni niemieckiego szpicu, ale ich ojczyzną jest Holandia. Ze wszystkich odmian psy te mają największe wymiary ciała.

Od dawna są używane jako stróże i polowania. Dziś nie stracili instynktu, w wyniku czego indywidualni hodowcy zabierają je ze sobą na polowanie. Psy mają niesamowity wygląd: wyróżniają się ciemnym nosem i charakterystyczną kolorystyką, podobną do wilka. Te psy mogą żyć zarówno w domu, jak i na ulicy. Mają grubą i długą sierść, która zapobiega zamarzaniu psów nawet na mrozie.

Te psy są czyste i potrafią samodzielnie myć twarz, jak koty. Mają jasny temperament: te szpice są pewne siebie, towarzyskie i niezależne. Szczeniak Wolfspitz jest jak huragan, ale z wiekiem staje się spokojny i rozsądny. Jednocześnie żywotność psa pozostaje taka sama jak w dzieciństwie.

Podczas treningu zwierzęta te nie znoszą płaczu: jest to przyczyną utraty zainteresowania treningiem i treningiem. Taki pies może nauczyć się tylu drużyn, ile jego kongresmen cyrkowy. Jej zasoby życiowe wynoszą średnio 14-16 lat.

Niezależnie od odmiany Spitz ma wiele zalet. Na przykład jednym z nich jest ich panujący wygląd. Te psy są wyjątkowe, niektóre z nich przypominają młode, inne przypominają wilki. Przy odpowiedniej pielęgnacji i wychowaniu są dumą właścicieli i zajmują należne im miejsce na imprezach wystawienniczych.

Te zwierzaki są niezwykle wrażliwe: wychwytują intonację głosu danej osoby i dlatego rozumieją, jak się zachować w określonej sytuacji. Na przykład niektórzy przedstawiciele rasy mogą nie tylko bawić się z właścicielami, ale także litować się nad nimi. Ponadto zwierzęta często dostosowują się do nastroju osoby, co nie wszystkie zwierzęta robią.

Ich radość czasami potrafi zainspirować osobę z depresją. Nawiasem mówiąc, interesujący jest również fakt, że kolor psów wywołuje efekt uśmiechu. Patrząc na zwierzaka, można odnieść wrażenie, że w domu mieszka „uśmiechnięty pies”. Zwierzę jest prawie zawsze przyjazne, spadki nastroju są rzadkie.

Niektórzy przedstawiciele rasy charakteryzują się szczególną czystością. Jak koty liżą swój płaszcz kilka razy dziennie. Jednocześnie nie opierają się higienie, jeśli są do tego przyzwyczajeni od młodych pazurów. Są wdzięczni właścicielom za uwagę i troskę.

Szpice chętnie towarzyszą swoim panom, często wykazują tolerancję wobec ludzi, a niektórym osobom udaje się zachować emocje dla siebie (w przypadkach, gdy nie lubią obcych). Zasadniczo ich zaprzyjaźnienia i radzenia sobie można zazdrościć.Są to odpowiedni asystenci i towarzysze, dlatego są odpowiednie dla właścicieli o różnych statusach społecznych.

Jednak ze wszystkimi zaletami Spitz ma wady. Na przykład, nie każdy hodowca jest w stanie wytrzymać komunikację psa przez długi czas, co przejawia się w wesołym i dźwięcznym szczekaniu. Jeśli jednocześnie mieszka w budynku mieszkalnym, którego ściany są słabo izolowane od hałasu, właściciele domu mogą mieć problemy z sąsiadami. Ogłuszające szczekanie słychać na kilku piętrach.

Równie znaczącą wadą jest predyspozycja do genetycznie zdeterminowanych anomalii i patologii. Na przykład w poszczególnych szpicach zęby mleczne nie wypadają. Zmiana dentystyczna zachodzi z pomocą lekarza weterynarii, który specjalizuje się w stomatologii. Niektóre osoby mają nadmiernie głęboką podstawę korzenia i dlatego mogą pozostać w dziąsłach.

Inne zwierzęta mogą doświadczać zapaści tchawicy, otwartego przewodu tętniczego. Ponadto psy są podatne na zwichnięcie rzepki, a także na choroby takie jak wnętrostwo, endokardioza, kamień nazębny, nieżyt nosa i przewlekłe zapalenie krtani i tchawicy. Poszczególni przedstawiciele rasy, podobnie jak ludzie, mogą rozwinąć zaćmę. Ze względu na wysoką zdolność skakania i kruche kości szpice karłowate są podatne na kontuzje.

Małe szczenięta mają słaby żołądek, więc właściciel powinien starannie wybrać pokarm. Ponadto zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy mają predyspozycje do udarów cieplnych i procesów zapalnych skóry. Warto zauważyć taki niuans, jak aktywna utrata włosów w pomarańczach. Utrata włosów czasami prowadzi do tego, że szpic staje się łysy. Ta patologia jest uleczalna, ale im wcześniej problem zostanie zidentyfikowany, tym lepiej.

Nie oznacza to, że utrzymywanie i utrzymywanie szpiców jest tanie. Musisz zainwestować w łóżko, naczynia, zabawki, szczepienia, badania profilaktyczne, karmę, produkty pielęgnacyjne i kąpiel.

Zwyczajny szpic jest bardzo aktywny dla wszystkich członków rodziny, w tym dzieci. Jeśli jednak dzieci są jeszcze bardzo małe, niepożądane jest pozostawienie ich samych ze zwierzętami domowymi, których przyczyną jest nadmierna energia. Pies może nie obliczyć własnej siły, powalając dziecko, które dopiero uczy się chodzić. Jeśli chodzi o typ właściciela, szpice są całkowicie nieodpowiednie dla właścicieli mokasynów. Te psy są od siebie wymagające, nawet najmniejsze naruszenie schematu opieki stanie się problemem.

Należy zauważyć, że niektórzy hodowcy uważają szpic za psy alergiczne. Podczas linienia sierść zwierząt domowych odkłada się na prawie wszystkich rzeczach w domu. Jest ich dużo, dlatego liczba alergenów rośnie aż do zakończenia procesu linienia. Jeśli właściciel lub członkowie jego rodziny nie są uczuleni na wełnę, problem ten nie wystąpi.

Hodowla psów tej rasy jest uważana za trudną, co jest szczególnie prawdziwe w przypadku miniaturowych odmian. Nie wszystkie urodzone szczenięta spełniają ten standard. Ponadto nie wszystkie osobniki są dopuszczone do hodowli ze względu na niespójność w swojej klasie. Warto zauważyć, że samice często nie są szczególnie zainteresowane samcami szpiców: w stosunku do nich często wykazują obojętność.

Jednak chłopiec szpic, który zna krycie, nieustannie dąży do krycia, co wpływa na jego zachowanie. Ciągle poszukuje pary, staje się niespokojny, co może przerodzić się w agresję. W przypadku hodowli ważne jest przestrzeganie szeregu warunków, wśród których ważna jest wielkość obojga partnerów.

W przypadku szpica niemieckiego zasada ta nie ma zastosowania. Nie jest tu tak ważne, czy kobieta jest mniejsza czy męska. Ale jeśli krzyżujesz zwierzęta domowe więcej niż jednego gatunku, rodzą się szczenięta, których wygląd będzie różnić się od prawdziwych Niemców.

Knitting in Spitz ma swoje własne niuanse. Na przykład kobieta musi być na nią gotowa, co oznacza, że ​​musisz poświęcić chwilę podczas rui, która zwykle trwa w ciągu 22 dni, podzielona na dwa etapy. Bezużyteczne jest wpuszczanie mężczyzny do kobiety w pierwszej połowie rui (przodka), która trwa średnio od 5 do 12 dni. W tej chwili zachowanie psa jest agresywne, dlatego nie przyznaje się do partnera.

Sam rui, trwający średnio dwa tygodnie, jest bardziej odpowiedni do krycia. Psy pozostawia się w pustym pokoju, zabierając wszystko, co mogłoby odwrócić ich uwagę. Jeśli pies ma już doświadczenie z samicą, nie ma problemów z kryciem. W okresie rui samiec jest dwukrotnie łączony ze szpicem. Ciąża u psów trwa od około 58 do 64 dni.

Długa wełna może skomplikować dzianie. Dlatego przed kryciem jest ścinana u każdego partnera w okolicy narządów płciowych. Ten aspekt jest szczególnie ważny, jeśli dwóch partnerów łączy się po raz pierwszy. Podczas hodowli ważne jest, aby wziąć pod uwagę wiek partnerów.

Szpic rośnie inaczej w zależności od odmiany. Uważa się, że w pełni psy są tworzone przez 2-3 lata. Co więcej, każdy etap rozwoju ma swoje własne niuanse. Na przykład u szczeniąt skóra jest nadal widoczna nawet przez miesiąc, części ciała, dzięki którym można określić przyszły kolor sierści, nie mają niezbędnych proporcji.

Szczeniak rodzi się ślepy, noworodki otwierają oczy w wieku dwóch tygodni, ich słuch pojawia się 2,5 tygodnia po urodzeniu. Na początku drugiego miesiąca małe zwierzaki mają wycięte zęby dziecka, dlatego muszą kupować zabawki i sprzątać cenne rzeczy. Po 2 miesiącach rysuje się cechy charakteru dziecka.

Po 3-4 miesiącach dowiaduje się, jak pierwszy w życiu wcielił się w dziecko, w którym puch dziecka został zastąpiony prawdziwymi dorosłymi włosami. W tej chwili szczenięta łysieją, przez co stają się bardzo brzydkie. Po sześciu miesiącach linienie może być kontynuowane, w tym czasie zęby są całkowicie zmienione. W wieku 9 miesięcy zwierzę osiągnęło wiek, w którym może wziąć udział w wystawach. Jego futro zostało całkowicie odnowione i stał się psem o atrakcyjnym wyglądzie.

Utrzymanie szpiców oznacza przestrzeganie zasad higieny, jego szkolenie, terminowe i prawidłowe karmienie, chodzenie, a także badanie profilaktyczne u weterynarza i szczepienie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na grubą wełnę: szybko rozpada się ona w splątanie, jeśli właściciel pominie procedury czesania. W przypadku tych psów musisz wybrać odpowiedni grzebień, nie tylko grzebień, potrzebują one również plastra lub furminatora, dzięki któremu właściciel będzie mógł pozbyć się swojego futrzanego zwierzaka z martwych włosów, które psy noszą od miesięcy.

Uszy, oczy i zęby należy regularnie myć. Ponadto psy potrzebują higieny pazurów: są oczyszczane z nagromadzonego brudu i przycinane na czas. Psy często nie powinny być kąpane; do mycia należy zakupić specjalne szampony i odżywki, które nadadzą włosowi jedwabisty wygląd i ułatwią rozczesywanie. Mycie zwierzaka częściej niż raz w miesiącu jest niepożądane.

Wraz z pojawieniem się szczeniaka w domu musisz zadbać o zakup wygodnej kanapy i noszenie, które ochronią delikatne kości dziecka w pierwszych miesiącach jego życia w nowym domu.Własne łóżko pozwoli zwierzakowi zrozumieć jego miejsce, które jest pierwszą i kluczową zasadą edukacji. Jeśli zostanie zaproszony do łóżka lub mebli tapicerowanych, taki pies będzie skazany na niezrozumienie granic i zasad ustanowionych w domu.

W miarę starzenia się będziesz musiał kupić kaganiec, co jest szczególnie ważne dla przedstawicieli ras dużych ras. Aby w czasie, gdy zęby psa się zmieniają, nie gryzie wszystkiego, dostaje własne zabawki. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że naczynia na szpicu muszą mieć własne. Nie wiąże się to z wrażliwością, ale widząc naczynia na stole, podobne do tego, z którego zwierzę je, nie zrozumie, że to nie jest jego miejsce jedzenia.

Chodzenie jest koniecznością, a od najmłodszych lat będziesz musiał trenować swojego zwierzaka z obrożą. Ze względu na ich częstotliwość i regularność będzie można szybko przyzwyczaić psa do toalety na ulicy. Obroża musi być wybrana z uwzględnieniem wieku i wielkości zwierzęcia. W deszczowe dni na ozdobnych psach należy nosić kombinezony ochronne.

W diecie psów powinny znajdować się wszystkie zdrowe witaminy i minerały. W przeciwnym razie odporność zwierzęcia zostanie osłabiona. Idealnie, te psy potrzebują naturalnego pożywienia: dobrze jedzą owsiankę, gotowane mięso, ryby, a nawet warzywa. Surowe ryby nie są dla nich dobre, takie jak mąka (chleb lub makaron). Wylane od psów z mąki mają zaburzenia jelitowe.

Nie można leczyć szpiców słodyczami lub słodkimi potrawami. To powoduje rozwój próchnicy i jest czynnikiem wywołującym otyłość. Nie należy włączać roślin strączkowych i ziemniaków do diety: nie każdy członek rasy ma żołądek, aby poradzić sobie z takim pożywieniem. Jednak twarożek jest dla nich przydatny, jak gotowana wątroba i serce.

Spożywane mięso powinno być chude. Psy muszą otrzymać marchewkę, świeże owoce, suszone owoce, kefir, grykę i ryż. Nie powinni jeść niczego tłustego ani wędzonego. Kiełbasa, frytki i podobne produkty są dla nich niedopuszczalne. Wielokrotność przyjmowania pokarmu u małego szczeniaka wynosi 5 razy dziennie. W wieku 8 miesięcy pies nie powinien jeść więcej niż dwa razy dziennie.

Bez względu na liczbę posiłków pies powinien zawsze mieć miskę świeżej wody. Nie trzeba wlewać do niego płynów, których nie piją gospodarstwa domowe.

Konieczne jest zaangażowanie się w szkolenie zwierzaka, gdy tylko poczuje się komfortowo w nowym miejscu. Jeśli pozwolisz sytuacji dryfować, słodki pies zacznie dominować właścicielkę, robiąc wszystko, co przychodzi jej do głowy (do tego stopnia, że ​​może sobie pozwolić na zaznaczenie w mieszkaniu). Właściciel będzie musiał nie tylko uczyć zwierzaka różnych drużyn, ale także odstawić od siebie te szkodliwe nawyki, które szczeniak mógł nabyć w hodowli.

Na przykład niektóre osoby będą musiały odstawić gryzienie, inne - szczekają głośno i przez długi czas. Zajęcia z socjalizacji i szkolenia powinny odbywać się w zabawny sposób. W przeciwnym razie pies się nudzi i przestaje zwracać uwagę na potrzebę wykonania jednego lub drugiego zadania. Nie możesz pozwolić szczeniakowi przyzwyczaić się do gryzienia przedmiotów, które lubisz: musi zrozumieć, że ma do tego specjalne przedmioty.

Psy reagują na intonację głosu właściciela. Szybko rozumieją, kiedy i dlaczego są chwaleni, i dlatego starają się być posłuszni swoim właścicielom.

Psy szpic są ulubieńcami hodowców, o czym świadczą recenzje właścicieli pozostawione na portalach informacyjnych.Komentarze wskazują na aktywny tryb życia i niepokój przedstawicieli tej rasy. Spitz kocha właścicieli za ich spontaniczność i pozytywne nastawienie, są lojalni, lojalni i umiarkowanie przebiegli. Jak wskazano w komentarzach, psy te uzasadniają nazwę „towarzyszy”.

Naprawdę potrafią pocieszyć i uwolnić właścicieli bluesa. Według hodowców psy są otwarte, potrafią dostosować się do rytmu życia ich właścicieli, pomimo pewnej swobody. Można je przechowywać w mieszkaniach i domach prywatnych. Uwielbiają grę w przeciąganie liny, nadrabianie zaległości, lubią bawić się zabawkami, nie zdradzają ich.

Jeśli chodzi o wyjazd, właściciele są zgodni co do jego złożoności. Płaszcz ze szpicu jest dość gruby, wielu musi nosić towarzyszy profesjonalnych fryzjerów, aby nadać płaszczowi przyzwoity wygląd. Według oceny właścicieli jest podatny na splątanie i zanieczyszczenie. Podczas linienia należy go czesać codziennie za pomocą furminatora.

Interesujące fakty o szpicu w poniższym filmie.