Szpic Pomorski: opis rasy i charakteru, kolorów i pielęgnacji

Współcześni hodowcy psów są podzieleni na dwa obozy zainteresowań. Niektóre hodują psy dużych ras, inne wychowują miniaturowych czworonożnych przyjaciół. Ale pomimo różnic między wielkością psów a ich danymi zewnętrznymi, każda rasa psa wymaga dużej uwagi, zwłaszcza szpicu pomorskiego.

Nie każdy pies może pochwalić się tak interesującą i pełną wydarzeń historią swojej rasy. Trudno sobie wyobrazić, że przodkowie małych puszystych grudek spokojnie węszących na ściółce były znacznie większe i pierwotnie zamieszkiwali północne części współczesnego kontynentu europejskiego. Dowodem na to są wykopaliska archeologiczne, wśród których znaleziono pogrzeb z epoki neolitu, w którym znaleziono szkielety starożytnego szpica.

W tym czasie psy torfowe były używane jako psy pociągowe, ponieważ wyróżniały się wytrzymałością i niezwykłą siłą. Nawiasem mówiąc, ta metoda transportu jest nadal popularna w krajach o wiecznych zimach.

W krajach południowych psy te były trzymane i hodowane jako strażnicy zacumowanych łodzi i statków. Również przodkowie Pomorzan chronili nieruchomości. Ale wraz z nadejściem średniowiecza życie psów torfowych zmieniło się radykalnie. Dzięki słodkiemu wyglądowi, entuzjazmowi i energii psy te zaczęły kąpać się w uwadze i miłości europejskich arystokratów. Bogate damy zaczęły pojawiać się na imprezach towarzyskich w towarzystwie owłosionego czworonożnego przyjaciela.

Wystarczająco duże i bardzo namacalne zainteresowanie opisanymi psami, z których pochodzi szpic pomorski, po raz pierwszy wykazali mieszkańcy Niemiec. Gęsta i intensywna praca niemieckich hodowców psów doprowadziła do pojawienia się rasy Spitzhunda, która do VIII wieku została praktycznie rozpowszechniona na terytorium państwa średniowiecznego.

Przez długi czas kynolodzy z różnych krajów nie mogli znaleźć wiarygodnych danych i dojść do wspólnej opinii na temat kwestii związanej z ojczyzną Pomorza. Niektórzy twierdzili, że miasto Württemberg, uważane za centrum niemieckiej hodowli psów, było miejscem ich pochodzenia, inni twierdzili, że korzenie Pomorzan pochodzą z Pomorza. Jeszcze inni porównywali Spitz do psów zamieszkałych w Chinach, Egipcie i Grecji.

Pierwsi przedstawiciele psów torfowych ważyli nie więcej niż 15 kg, pod względem wielkości były znacznie wyższe i większe w porównaniu z nowoczesnymi okazami pomarańczy. Z kolei niemieccy hodowcy psów chętnie zmniejszali liczebność rasy, dlatego do hodowli wybrali wyłącznie miniaturowe szczenięta.

Podążając za niemieckimi miłośnikami psów, angielscy miłośnicy czworonożnych przyjaciół rozpoczęli walkę o zewnętrzne cechy rasy. Nawiasem mówiąc, to w Anglii hodowcom psów udało się wprowadzić różne odcienie włosów zwierząt.

Wielokrotnie psy królewskie wygrywały na różnych wystawach. Każdy, kto pierwszy spotkał te puszyste grudki, spełnił marzenie, aby uzyskać ten sam cud. A pod koniec XIX wieku rasa pomorska została uhonorowana posiadaniem osobnego klubu. Jego pierwszymi uczestnikami były szlachetne damy. Po pewnym czasie okazało się, że zorganizowano pierwszą szkółkę z pomarańczami o określonych kolorach sierści.

Dzięki ciężkiej pracy opiekunom psów w języku angielskim udało się wprowadzić zmiany w proporcjach pomarańczy na poziomie genów. W rezultacie psy stały się znacznie mniejsze w porównaniu z niemieckimi krewnymi. W tym samym czasie zwierzęta zaczęto dzielić na kilka grup wagowych.

Pierwszy obejmował psy ważące mniej niż 3,1 kg, według angielskich standardów 7 stóp. Inne, odpowiednio, miały nieco większą masę. Dzięki specjalnym wysiłkom angielskich hodowców, Oranges otrzymało pierwsze standardy rasy, do których miłośnicy psów z całego świata przywieźli swoje zwierzęta.

Szpic Pomorski podbił mieszkańców Ameryki w 1892 r. Ponadto lokalna organizacja kynologiczna nie uznała rasy, ale większość hodowców psów natychmiast oceniła dane zewnętrzne i charakter psów. Szczególną uwagę zwrócono na futro czworonożnych dzieci.

Ale wszystko zmieniło się na początku XX wieku, wtedy powstał amerykański klub szpicu pomorskiego. Fakt ten doprowadził Amerykańskie Stowarzyszenie Kynologów do oficjalnego uznania rasy. 11 lat po utworzeniu klubu odbyła się pierwsza impreza wystawiennicza, na której wielu hodowców wystawiało swoje zwierzęta i walczyło o prawo do zajęcia pierwszego miejsca. Same szpice z dumą prezentowały widzom unikalną wełnę w różnych kolorach.

Czarne, białe, czekoladowe, kremowe i niebieskie szpice walczyły o pierwsze miejsce. Każdy z nich wywołał szczególny podziw dla gości imprezy wystawienniczej. Ale niestety tylko jedno zwierzę zostało nagrodzone najwyższą nagrodą. Okazało się, że to Banner Prince Charming, który ma urocze czarne futro.W kolejnych latach odbywały się także imprezy wystawiennicze, w których zwyciężyło wielu przedstawicieli pomarańczy. Każdemu zwycięzcy udało się dać wiele potomstwa.

Postęp dokonany przez angielskich hodowców wydawał się niewystarczający dla amerykańskich miłośników czworonożnych przyjaciół i postanowili kontynuować proces ulepszania rasy. I wkrótce porzucili ten pomysł, zdając sobie sprawę, że uczynienie psów bardziej miniaturowymi nie jest możliwe. Mały rozmiar ciała prowadzi do niezdolności do kontynuowania rodzaju, co negatywnie wpływa na reprodukcję elitarnego potomstwa.

Ważnym faktem jest to, że w Ameryce ustalono prawidłową nazwę dla rasy - pomarańczowy. W innych krajach są mylnie nazywane „szpicem niemieckim”. Oczywiście szpic pomorski brzmi dziś bardziej znajomo, jednak rasa jest oficjalnie zarejestrowana jako „szpic niemiecki” na oficjalnych listach Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.

Po zapoznaniu się z historią rasy staje się jasne przedstawiciele Spitz musieli przejść dość poważną drogę, od psów torfowych po dzisiejszych przedstawicieli elitarnych przystojnych mężczyzn. Obecnie głównymi wystawcami są pomarańcze. Zwierzęta podziwiają gości, którzy przybyli na wydarzenie swoim umysłem, entuzjazmem i danymi zewnętrznymi, wśród których szczególnie ceniony jest rozmiar ciała i futro.

Rasa szpic pomorski pochodzi z Niemiec. Okres ich powstania to VIII wiek. Po pewnym czasie rasa otrzymała ogromne zmiany w wyglądzie, po czym zidentyfikowano specjalne standardy, zgodnie z którymi zaczęły określać rodowód osobników i identyfikować ubój.

Na poziomie wizualnym miniaturowy puszysty wygląda jak mały miś, choć nie ma to związku z szacunkami przewodników psów. Ważnymi wskaźnikami normy są wzrost i masa ciała psa, przy czym waga pomarańczy powinna wynosić od 1,5 kg do 3,2 kg, a wzrost osoby dorosłej powinien wynosić od 18 cm do 22 cm.

Charakterystyczną cechą szpicu pomorskiego jest puszysta i delikatna wełna, przyjmująca różne kolory. Doświadczeni hodowcy zauważają, że pomarańcze bardzo łatwo znajdują wspólną płaszczyznę z nowymi ludźmi. Traktują swojego mistrza delikatnie, a co najważniejsze, okazują wierność. Szpic jest uważany za idealnego towarzysza dla starszych dzieci.

Pomimo swojej wielkości szpic karła jest idealnym stróżem. W razie niebezpieczeństwa może rzucić się na nogi przestępcy, a nawet ugryźć go małymi, ale ostrymi zębami. Ponadto mają dość głośny głos, więc właściciele nie muszą instalować dzwonka do drzwi - pies natychmiast poinformuje o przybyciu nieproszonych gości.

Rasy karłowate, w tym pomarańcze, nie nadają się do trzymania ich na łańcuchu lub w klatce. Puszyste dzieci potrzebują swobody przemieszczania się w środowisku domowym. Zgodnie z ich cechami pomarańcze nie są gwałtowne, ale jeśli właściciel jest słaby, mogą próbować dominować i być upartymi, co będzie bardzo trudne w przyszłości.

Pomarańcze, zgodnie ze swoją wielkością, należą do ras psów karłowatych. Wyróżniają się gęstą budową i silnymi mięśniami, ale nie wpływa to na wdzięk ruchów i chód.Zgodnie ze standardem eksponaty muszą mieć około 20–21 cm wysokości, a ich waga nie powinna przekraczać 2 kg. Głowa szpica pomorskiego ma niewielki rozmiar. Tylna strona czaszki jest dość szeroka, stopniowo zwęża się w okolice nosa, tworząc rodzaj klina. Przednia część ma zaokrąglony kształt, doskonale kontrastujący z dość wyraźnym karkiem.

Kości policzkowe na twarzy są prawie nie do odróżnienia, a wszystko z powodu opuchniętych policzków. Mały i schludny nos, usta i oczy mają wyraźny czarny kolor. Wielkość twarzy pomarańczy jest o połowę mniejsza niż jej czaszki. Stojące uszy, mające kształt trójkąta z ostrą końcówką, znajdują się obok siebie na czubku głowy. Po urodzeniu uszy pomarańczy zwisają, ale rosną wraz z ich wzrostem.

Oczy są małe, we wszystkich odmianach rasy są przedstawione w ciemnym kolorze. Są owalne, często porównuje się je z migdałkami. Powieki są czarne, w niektórych pomarańczach mogą być ciemnobrązowe, w zależności od koloru sierści zwierzęcia. Każde spojrzenie jest żywe i psotne, dzięki czemu porównuje się je z lisami.

W ustach dorosłych pomarańczy obecne są 42 zęby. W tym samym czasie górna szczęka jest nieco większa niż dolna, dlatego zakrywa ją od góry. Należy zauważyć, że taka szczęka nie jest wadą rasy.

Pod obfitymi włosami pomarańczy ukryta jest silna szyja średniej długości, lekko zakrzywiona, płynnie płynąca w kłębie z jednej strony iz tyłu z drugiej. Schab stopniowo przechodzi w skrócony zad. Klatka piersiowa dziecka jest dość rozwinięta. Brzuch powinien być napięty, a żebra powinny być wyczuwalne palcami. Ogon pomarańczy zgodnie ze standardem powinien znajdować się wysoko na ciele od tyłu, mieć średnią długość i kształt w kształcie pierścienia, umieszczony z tyłu psa.

Przednie nogi pełnej krwi okazu są szeroko rozstawione. Mięśnie są widoczne na ramionach. Palce ściśle przylegają do siebie, przypominając łapę kota. Na podkładkach znajduje się czarna pigmentacja charakterystyczna dla większości odmian szpiców. Wyjątkiem są właściciele czerwonej, kremowej i brązowej wełny.

Tylne nogi są równoległe do siebie. Biodra i nogi są równej wielkości, małe i nie zaokrąglone. Palce tylnych nóg są dość ściśnięte, czarne pazury rosną na końcach.

Pomarańcze poruszają się dość łatwo. Ich plastikowe ruchy przypominają taniec baletnic. Kończyny tylne mają silne mięśnie, dlatego psy są dobrze odpychane z każdej powierzchni. Na podstawie tego faktu wydaje się, że podczas chodzenia pies jest lekko sprężysty.

Charakterystyczną cechą pomarańczy jest ich jasny i bogaty płaszcz, pod którym ukryty jest gęsty podkład. Krótkie i miękkie w dotyku włosy pokrywają całą głowę zwierzęcia i przednie boki kończyn. Na głównej części ciała rośnie długi prosty płaszcz, a jego gęstość pokrywa ramiona i inne części ciała.

Na podstawie powyższych informacji można rozpoznać wady rasy, które są uważane za odchylenie od normy i wskazać zabicie zwierzęcia:

• ostre przejście czaszki od tyłu do nosa;
• głowa w kształcie jabłka;
• jasny odcień łzawych oczu;
• krok pysznienia;
• podwójnie skręcony ogon.

Szczęśliwi właściciele pomarańczy zauważają, że przedstawiciele tej rasy są bardzo mili.Są bardzo dociekliwi, uwielbiają się wyśmiewać, zawsze są gotowi odkryć coś nowego, są gotowi na każdą podróż z wielkim entuzjazmem, nawet jeśli jest to zwykły spacer po nieznanym dziedzińcu. Fani ciszy i spokoju nie powinni mieć pomarańczy jako zwierzaka. Dzięki nim nie możesz leżeć na kanapie i oglądać telewizji. W przypadku tych puszystych grudek bardzo ważne jest, aby spędzić każdą wolną minutę w trybie aktywnym.

Pomarańcze szczególnie lubią spacery na świeżym powietrzu. Psy opisywanej rasy chętnie grają w piłkę na ulicy, mogą dogonić ptaki i, jeśli to konieczne, spieszyć, aby obronić swojego pana przed zbliżającym się zagrożeniem. Niebezpieczeństwem może być rower lub mały owad. Dlatego każdy spacer z pomarańczą powoduje burzę pozytywnych emocji u właściciela.

Charakterystyczną cechą charakteru szpicu pomorskiego jest umiejętność znalezienia wspólnego języka z jego właścicielem i jego krewnymi. Swobodnie dostosowują się do stylu życia rodziny. Wierny, futrzany towarzysz nigdy nie będzie niepokoił swojego właściciela ani innych członków rodziny wczesnymi przebudzeniami bez specjalnej potrzeby. Wszyscy zachowają się cicho i spokojnie, czekają, aż ktoś się obudzi. A po przebudzeniu właściciel podąży za nim.

Pomarańcze są bardzo przywiązane do ludzi, z którymi mieszkają i mogą być smutne, jeśli przestaną otrzymywać odpowiednią uwagę. Wielu właścicieli, którzy spędzają cały dzień w pracy, mówi, że po powrocie do domu puszyste grudki wykazują niezwykłą radość. Warto zauważyć, że Spitz woli być zawsze w towarzystwie swojego właściciela. Pies kręci się w pobliżu podczas gotowania, czyszczenia i odpoczynku.

Kolejną charakterystyczną cechą pomarańczy jest jasna i zalana kora. Reagują na każdy hałas i szelest, powodując podejrzenia. Ta mała puszysta bryła może być świetnym stróżem, który z łatwością może odstraszyć nieproszonych gości. Najważniejsze, że ci goście nie widzą wielkości psa, który ich przestraszył. Są chwile, kiedy pomarańcze zaczynają szczekać bez powodu. W takim przypadku właściciel będzie musiał zacząć wychowywać dziecko, aby wyeliminować ten zły nawyk.

Większość rodziców chce pomorskiego dziecka jako przyjaciela swojego dziecka. Ważne jest, aby to zrozumieć postawa wobec nowo utworzonego członka rodziny powinna być życzliwa, ale wciąż ostrożna. Jeśli do rozmowy z dziećmi przyzwyczai się pomarańcza od wieku szczeniaka, rodzice nie będą mieli żadnych problemów. Jeśli dorosły nie miał wcześniej znajomych ani nawet minimalnej komunikacji z dziećmi, pies woli trzymać się z daleka i oglądać gry dla dzieci z daleka, ale nie bierze w nich udziału.

Pomorzanie są bardzo przyjaźni w komunikowaniu się z innymi zwierzętami, chociaż czasami mogą dominować w wytrwałości. Niepokój w pomarańczowym pojawia się, gdy w domu pojawia się inny pies. Szalejące pasje i emocje sprawią, że włochate dziecko udowodni właścicielowi, że jest głównym psem w domu. Ale jeśli szpic ze szczenięcia porozumiewał się z innymi przedstawicielami zwierząt domowych, takie problemy nie powstają.

Szpic Pomorski jest z natury rasą hodowaną w Niemczech. Przez lata, dzięki ciągłej hodowli na różnych kontynentach, hodowcom psów udało się stworzyć 3 dodatkowe podgatunki tej odmiany, wyróżniające się kształtem głowy.

• Szpic karłowaty pomorski. Kufa jest okrągła, ostro zmienia się w trójkątną, może być spłaszczona. Kolor płaszcza może być brązowy lub czerwony.

• Pomorski typ lisa. Wygląd kufy przypomina lisa. Podbródek jest wąski, nos wygląda jak guzik. Futro ma czekoladowo-kremowy odcień.

• Pomorski typ zabawki. Przedstawiciele podgatunku przypominają misia z krótkim i lekko spłaszczonym pyskiem.

Stowarzyszenie kynologiczne nie ma oficjalnych wymagań dotyczących pyska szpicu, chociaż wielu uczestników, którzy biorą nagrody na wystawach, zauważa, że ​​sądownictwo w większym stopniu preferuje dzieci z niedźwiedziem i lisią głową.

Prezentowane 3 podgatunki pomarańczy są oficjalnie uznane i są objęte klasyfikacją niemiecką. Wraz z nimi są jeszcze 2 miniaturowe podgatunki, które są bliskimi krewnymi pomarańczy, dzięki czemu zwykły człowiek może zdecydować, że stoi przed jednym z przedstawicieli zwykłych odmian rasy.

• Szpic japoński. Psy te były hodowane w latach 1920–1930, krzyżując szpic niemiecki z samojem husky, gdzie podobne japońskie osobniki otrzymały śnieżnobiały i niebieski kolor. Ich wzrost okazał się nieco wyższy niż standardy wystawiennicze, około 40 cm, a charakterystycznymi cechami ze standardowej pomarańczy jest brak szczekania.
• Szpic Eskimo Amerykański. Inna rasa rasy wyhodowana zgodnie z podobną zasadą krzyżowania. Tylko zamiast samoyed husky użyto psów z północy, z których uzyskane psy również uzyskały biały kolor.

Chcąc mieć małą puszystą grudkę, każda osoba musi dostrzec zalety i wady. Zrozum, czy przyszły właściciel jest w stanie zwrócić szczególną uwagę na swojego zwierzaka, spędzić z nim wystarczająco dużo czasu, odpowiednio się nim opiekować i utrzymywać. Istnieje pewna lista zalet pomarańczy, na podstawie których każdy może ustalić, czy ten pies jest dla niego odpowiedni, czy nie.

• Pomarańcze mają zabawny charakter. Są radośni, aktywni, gotowi do ciągłej komunikacji. Wolą gry na świeżym powietrzu, bardzo trudne do zniesienia godziny samotności.
• Poprzez swoje dane zewnętrzne pomarańcze wyrażają życzliwość wobec innych. Czasami wydaje się, że uśmiechają się do przechodniów.
• Przedstawiciele rasy pomorskiej to zgrabne stworzenia. Niezależnie dbają o łapy i wełnę. Z tego powodu niektórzy hodowcy porównują je do kotów.
• Rozwinięty umysł pozwala Pomarańczom stale uczyć się czegoś nowego. Dobrze zapamiętują drużyny, bez problemu opanowują sztuczki.
• Pomorzanie są idealnymi towarzyszami, chętnie towarzyszą swojemu właścicielowi w dowolnym miejscu.
• Wyróżnia je ich cierpliwość wobec innych zwierząt mieszkających z nimi na tym samym terytorium.
• Pomorzanie są bardzo przyjaźni wobec dzieci.

W przypadku puszystych dzieci charakterystyczne są nie tylko zalety, ale także pewne wady.

• Koszt szczeniąt. Niestety, elitarne psy nie zawsze są dostępne dla zwykłego miłośnika ras miniaturowych.
• Głośne szczekanie. Dla psów jest to sposób wyrażania uczuć, dla ludzi jest to dodatkowy bodziec.
• Nieustraszoność natury. Wielkość zwierzaka nie ochroni osoby w przypadku realnego zagrożenia.

Nie ma zgody wśród profesjonalnych hodowców psów i hodowców co do minusów rasy. Jedyną wspólną wadą jest zdrowie.

• Szczęki Właściciele muszą stale obserwować i myć zęby, aby zapobiec chorobom dziąseł i zapaleniu jamy ustnej.
• Przy wymianie zębów mlecznych właściciel musi zwrócić się o pomoc do weterynarza, a wszystko z powodu głębokiej podstawy korzenia.
• Szpice dość często mają problemy z układem sercowo-naczyniowym.
• Pomarańcze to psy krótkowłose. Ze względu na ich aktywność i zdolność do skakania zwiększa się prawdopodobieństwo kontuzji.

Każdy nowo utworzony właściciel będzie mógł czerpać nową wiedzę z dostarczonych informacji. Na przykład pojawienie się zwierzaka wymaga specjalnej uwagi, dużo czasu i inwestycji finansowych.

Przed przywiezieniem szczeniaka do nowego domu ważne jest, aby właściciel zdecydował o dalszym standardzie stylu życia dla psa, który nie zadziała. Jeśli zwierzę będzie wystawiane na wystawach, należy wziąć pod uwagę szczenięta z klasy wystawowej.

Przyszły właściciel powinien początkowo to zrozumieć nie ma gwarancji nagród i wysokiej płodności. Wszystko będzie zależeć tylko od osoby, jego uwagi na czworonożnego przyjaciela, od jakości utrzymania i opieki nad zwierzakiem. Wiadomo, że nie wszystkie psy wystawowe mogą zajmować pierwsze miejsca na wystawach, chociaż nawet przedstawiciele klasy zwierząt domowych mogą wygrać przy odpowiednim traktowaniu. Wynika z tego, że każda osoba może zająć honorowe pierwsze miejsce, najważniejsze jest to, że właściciel zwierzęcia nie powinien być leniwy, ale będzie ciężko pracował nad swoim futrzanym przyjacielem.

Jedną z ważnych zasad selekcji mających zastosowanie do wszystkich klas psów jest zdrowie. Szczenię, które ma zostać pozyskane, musi być aktywne, figlarne, psotne, ciekawe. Te same cechy wskazują na brak choroby u zwierzęcia.

Charakterystyczną cechą szpic pomorski jest intensywny rozwój od wielkości szczenięcia do osoby dorosłej. W tym samym okresie należy zwrócić szczególną uwagę na karmienie zwierzęcia. Przez pierwsze 2 tygodnie dzieci mają wystarczającą ilość mleka matki. W niektórych przypadkach wymagane jest sztuczne karmienie. Aby to zrobić, będziesz musiał kupić substytut mleka sprzedawany w aptekach weterynaryjnych.

Około 15 dnia życia szczeniąt płatki zbożowe przygotowane na bulionie można wprowadzić do diety. Już po 4 tygodniach zdrowe puszyste pojawiają się pierwsze zęby. Ten wskaźnik mówi, że układ trawienny doskonale radzi sobie z ich pracą. Z tego powodu w menu dla dzieci możesz uwzględnić drobno posiekane mięso mielone bez tłuszczu i zupę z warzywami. Począwszy od 25. dnia życia, małym pomarańczom należy podawać tłuczone warzywa, takie jak marchew lub cukinia, doprawione kwaśną śmietaną.

Z początkiem miesiąca dieta szczeniąt musi zostać nieco zmieniona. Dzienne tempo karmienia powinno wynosić co najmniej 5 posiłków. Ważne jest włączenie gotowanego mięsa, fileta z kurczaka do menu dla dzieci. Jako dodatkowe potrawy można podawać ryż, kaszą gryczaną i pszenną owsiankę gotowaną w mleku. Pyszny delikatny szczeniak wydaje się twarożkiem, kefirem lub jogurtem.

Wraz ze wzrostem szczeniaka konieczne jest stopniowe zmniejszanie liczby codziennych karmień. Zbliżając się do rocznego wieku, dieta powinna składać się z 3 podejść: śniadania, lunchu i kolacji. W menu dorosłego psa musi być obecny kefir, śmietana, suszone morele.Nie zapomnij o marchewce, płatkach, bulionach, rybach morskich, cukinii, dyni i dyni.

Osoby, które osiągnęły wiek jednego roku, muszą zostać przeniesione na dwa posiłki dziennie, a mianowicie rano i wieczorem. Na śniadanie wystarczy podać plastry mięsa, jajko i kilka krakersów. Obiad dla psa powinien składać się z warzyw z dodatkiem białka i niewielkiej ilości oliwy z oliwek, którą można mieszać z gotowym jedzeniem.

Właściciele szpicu pomorskiego wymagają szczególnej uwagi na sierść zwierzęcia. Wymaga codziennej pielęgnacji, dokładnego czesania. Procedura linienia u tych zwierząt występuje 2 razy w roku. Co więcej, pierwsza pleśń występuje w szóstym miesiącu życia psa. W momencie, w którym puch szczeniąt został zastąpiony włosami dorosłymi. Dorosłe kobiety z kolei topią się podczas rui i po porodzie.

Dlatego hodowcy nie powinni martwić się nadmiernym wypadaniem włosów, biorąc pod uwagę, że jest to brak witamin w ciele zwierzęcia. Niepokój należy pokazać, gdy pojawią się łyse plamy, w których włosy są całkowicie nieobecne.

Pomarańcze można myć nie więcej niż 2 razy w miesiącu, ale najlepiej unikać częstego kontaktu zwierzęcia z detergentami i wodą. Jako detergent należy użyć rozcieńczonego szamponu, ponieważ skoncentrowana mieszanina może mieć negatywny wpływ na sierść.

Pod koniec prania ważne jest, aby traktować sierść klimatyzacją, dzięki czemu włosy stają się miękkie i giętkie, co pozwoli bez problemu rozczesać psa. Suszenie zwierzęcia powinno być suszarką do włosów. Grzebień do czesania powinien mieć długie zęby. Podczas czesania sierść psa powinna być mokra.

Właściciel musi zwrócić szczególną uwagę na zęby swojego oddziału i myć je specjalną pastą około 4 razy w tygodniu. Psy nie zawsze są dobre w tej procedurze, więc pasta do zębów powinna mieć przyjemny zapach i smak. Zamiast szczoteczki do zębów możesz użyć dyszy na palcu. Aby uniknąć kamienia nazębnego, pokarm stały powinien być włączony do diety psa.

Wysoko rozwinięta inteligencja to cecha, jaką natura obdarzyła Pomorzem. Dzięki temu proces szkolenia zwierzęcia przebiega znacznie łatwiej. Jednak uparta natura zwierzęcia może wkładać patyki do kół.

Główną zasadą w wychowywaniu dziecka jest zapomnienie o jego wyglądzie. Często początkujący właściciele traktują Pomarańcze jak małe dzieci, wierząc, że są słabe i wyrafinowane, więc nie będą w stanie wykonywać złożonych poleceń. Jednak sam Pomorzan potrzebuje tylko solidnego i pewnego siebie mistrza, zdolnego wykazać potencjał przywódczy. Czując te cechy, pies spotka się i zacznie uczyć się poleceń i sztuczek. Spitz, który uważa się za dominującą osobowość w relacjach z właścicielem, po prostu odmawia posłuszeństwa.

Bardzo ważne jest delikatne traktowanie zwierzaka i zachęcanie go ulubionymi smakołykami podczas treningu.. Pomorskie to raczej krnąbrne stworzenie, które nie toleruje krytyki. W odpowiedzi pies może okazać bezczelność, a czasem agresję.

Dobrze wychowany pies musi zrozumieć i wykonać najprostsze polecenia czynności, a mianowicie: „usiąść”, „kłamać”, „do stopy”, „obok” i „umieścić”. Właściciele szczeniąt powinni zwrócić szczególną uwagę na polecenie zatrzymania kory. W końcu nie wszyscy będą w stanie znieść długotrwałe szczekanie zwierzaka.

Ogólnie trening pomarańczowego jest dość prosty. Jedynymi poważnymi problemami, które mogą się pojawić, jest przyzwyczajanie dziecka do toalety. A wszystko ze względu na budowę psa. Bardzo trudno jest im utrzymać płyn w pęcherzu, aby mogli zaspokoić tę potrzebę w mieszkaniu. Ale jeśli nauczysz dziecko prosić o wyjście na zewnątrz, problem sam zniknie. I tylko wyjątkowo kreatywni miłośnicy psów są w stanie nauczyć szczeniaka chodzić po kocie kotu.

Szczenięta pomarańczy rosną wystarczająco szybko przed ukończeniem szóstego miesiąca życia. W tym okresie zwiększają swój rozmiar i przybierają na wadze. W wieku około sześciu miesięcy futrzane stworzenia zaczynają przypominać dorosłych, chociaż psy, podobnie jak ludzkie dzieci, wyróżniają się indywidualnym rozwojem. Niektóre już za 4 miesiące mają postać dorosłych psów, podczas gdy inne i w wieku 9 miesięcy dopiero zaczynają zmieniać swój wygląd.

Hodowcy ze swojej strony twierdzą, że okres aktywnego wzrostu szczeniąt kończy się, gdy mają one rok. Jednak nawet po ustawieniu stabilnego ciężaru pomarańcze mogą zacząć przybierać na wadze lub nieznacznie wysunąć się w kłębie. Zmiany te mogą wystąpić przed ukończeniem półtora roku życia. Ale zmiany wizualne w ciele nie są wskaźnikami zmiany statusu szczeniaka na dorosłego. W końcu narządy wewnętrzne i szkielet nadal się formują. W tej chwili płaszcz się zmienia. Ostateczne zatrzymanie rozwoju szczeniąt następuje za 3 lata.

Szpice są właścicielami wyjątkowego i intensywnego przenoszenia ciepła, które ich natura nagrodziła. W związku z tym użycie różnych elementów garderoby może doprowadzić do przegrzania zwierzęcia, a tym samym do jego uszkodzenia.

Większość aktywistów twierdzi, że przegrzanie prowadzi do zniszczenia stanu psychicznego zwierzęcia, co negatywnie wpływa na relacje między zwierzęciem a jego właścicielem. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę ten problem, to pójście w skrajności nie jest tego warte.

Podczas chodzenia przy złej pogodzie nie można uniknąć zabrudzenia wełny - wełna szpicowa bardzo szybko się zamoczy i bardzo brudzi. Jednak kąpanie jest często zabronione. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest kombinezon. Najważniejsze, że nie ma silnej izolacji.

Z kolei hodowcy twierdzą, że do utrzymania pomarańczy konieczne jest pozyskanie kilka obowiązkowych rzeczy, które będą wystarczające dla zwierzaka:

• Płaszcz przeciwdeszczowy lub kombinezon przeciwdeszczowy;
• koc;
• majtki
• buty.

Płaszcz przeciwdeszczowy nie dopuszcza do zamoczenia wełny, nie wpuszcza wilgoci i chroni zwierzę przed brudem. Koce są kupowane wyłącznie dla kobiet. Jest w stanie chronić gruczoły sutkowe przed odmrożeniem, a także nie pozwoli masom błota dostać się na sutki. Żadna kobieta nie może obejść się bez majtek. Są noszone na psie tylko podczas rui. Ta szafa pozwoli uniknąć plam krwi na podłodze i meblach. Buty używane tylko w zimnych porach roku chronią łapy zwierzęcia przed odczynnikami.

Przysłowie „ile osób, tyle opinii” jest w dużej mierze zgodne z treścią pomarańczy. W większości przypadków brane są pod uwagę tylko pozytywne aspekty psów. Szczęśliwi właściciele zauważają, że szpic-pomorskie wyróżniają się rozwiniętym umysłem, silnym intelektem.

Niestety prawie wszyscy hodowcy mówią o złym zdrowiu rasy pomorskiej. U niektórych psów zdiagnozowano padaczkę, u innych występują częste problemy z zębami, u innych występuje niewydolność serca.

Ale mimo to puszyste grudki pozostają najbardziej ukochanymi i uroczymi zwierzętami. Jaki jest ich słodki wizerunek i czarujący wygląd pełen miłości, troski, ciepła i, co najważniejsze, zaufania.

Wszystko o szpicu pomorskim zobacz w następnym filmie.