Wszystko o nieśmiałości

Bezczelność jest uważana za drugie szczęście, a nieśmiałość sprawia, że ​​człowiek jest nieszczęśliwy. Tak mówi popularna mądrość. To często prawda. Zwłaszcza, gdy nieśmiałość zamienia się w bolesny stan, w którym osoba jest stale. Powinieneś zrozumieć, jak odróżnić patologiczną nieśmiałość od nieśmiałości i pokonać patologię.

W psychologii nieśmiała osoba jest opisana jako jednostka jest lękliwa, zbyt nieśmiała, obawiając się różnych sytuacji życiowych. Niektórzy, opisując nieśmiałą osobę, a nawet mówią o wyrafinowaniu swoich manier, nazywają tę cechę znakiem czystością. Czasami nieśmiała osoba jest nazywana nieśmiałą osobą. Jednak nie zawsze jest tak samo.

Znaczenie słowa „nieśmiały” można lepiej zrozumieć, badając jego pochodzenie. Wydaje się, że taka osoba mieszka za ścianą, która ukrywa go przed wszystkimi innymi. Jest symbolem i gwarantem jego bezpieczeństwa. Sprawdzenie, kto jest naprawdę chory, czy po prostu skromny obywatel, jest dość proste.

Objawy manifestacji patologii są następujące:

• strach przed komunikacją;
• strach przed pojawieniem się w społeczeństwie, jest również nazywany socjofobią;
• strach przed popełnieniem zauważalnego aktu;
• strach przed potępieniem;
• niezdolność do uśmiechu, szczególnie nieznajomym;
• brak umiejętności komunikowania się z nieznanymi lub nieznajomymi.

Ponadto u nieśmiałej osoby można łatwo zauważyć następujące objawy:

• niezręczność w komunikacji;
• sztywność myśli i działań;
• cisza
• zwątpienie;
• skłonność do udręki psychicznej, a nawet depresji;
• tajemnica, izolacja, ciągłe pragnienie przejścia na emeryturę.

Różnicę między nieśmiałością a nieśmiałością można porównać do otchłani. Pokorny człowiek nigdy nie farbuje włosów na zielono; nieśmiały człowiek boi się nawet najmniejszej zmiany wizerunku. Wszystkie swoje działania bada oczami innych. Co powie inni, bardziej martwi się własnymi opiniami i pragnieniami.

Pokorna osoba myśli również o tych, którzy są w pobliżu, ale z różnych pozycji. Jest uprzejmy wobec otaczających go osób. Nie niegrzeczne i niegrzeczne, ale nieśmiałe zdolne do najbardziej okrutnych wypowiedzi, tylko one będą skierowane wyłącznie do jego własnego „ja”.

Oczywiście istnieje połączenie tych dwóch pojęć. Wczorajszy skromny mężczyzna jutro może stać się patologicznie nieśmiałym człowiekiem. Ale nie zawsze tak jest. Wszystko zależy od tego, skąd pochodzi ta lub inna cecha postaci.

Skuteczną i zgodną z prawdą diagnozę nieśmiałości może podać tylko specjalista. Osobie trudno jest zrozumieć stopień wyobcowania ze społeczeństwa i skąd się bierze. Co więcej, w dzieciństwie rodzi się zwyczaj chowania się za niewidoczną lub dość namacalną ścianą.

Kiedy mama lub tata ciągle skarci swoje dziecko za jakąkolwiek, nawet najmniej znaczącą winę, prędzej czy później najprawdopodobniej „wycofa się w siebie”. To samo może się zdarzyć w przypadku skromnego dziecka, które jest „naciskane” przez nauczyciela lub grupę rówieśników. Często w otchłani nieśmiałości człowiek pcha się w okolicznościach, w których znajduje się w niewłaściwym czasie i w niewłaściwym miejscu. Na przykład dziadkowie i rodzice chcą postrzegać go jako muzyka wirtuoza lub mistrza olimpijskiego, ale dziecko nie może ani opanować gry na skrzypcach, ani jeździć na łyżwach, wywołując w ten sposób krytykę ze strony dorosłych i wiele negatywnych emocji.

W rezultacie okazuje się, że nie jest konieczne ani dla siebie, ani dla innych. Z biegiem lat jego niepewność rośnie. Nie ma przyjaciół, ponieważ wszystko wokół wydaje się bardziej skuteczne i utalentowane. Obawia się własnej opinii, ponieważ wydaje mu się, że a priori nie może to być prawda.

Oprócz ukrytych talentów niektórzy rodzice próbują znaleźć dane zewnętrzne u swoich dzieci. Każdemu z nich wydaje się, że to ich dziecko jest nie tylko najmądrzejsze, ale także najpiękniejsze. Lub, w skrajnych przypadkach, brzydkie kaczątko z pewnością zrobi pięknego łabędzia. Mamy prowadzą córki do szkół mody, a tatusiowie dają niemowlęta poważnym klubom piłkarskim. Ponieważ we współczesnym świecie oba z nich można najczęściej zrobić tylko za pieniądze, rodzicom, którzy je mają, rzadko odmawia się.

W rezultacie, wśród dość wysportowanych chłopców, orzeszki ziemne są 2 razy szersze od nich i z tego powodu nie wykazują przynajmniej pewnych sukcesów. Bardzo utalentowana, ale bez większego uroku, dziewczyna pozostaje w cieniu swoich bardziej spektakularnych rówieśników. Z czasem ten cień z dużym prawdopodobieństwem staje się ścianą, która chroni dorosłego przed całym światem.

Innym powszechnym sposobem zaszczepienia kompleksu niższości jest dokładne przeciwieństwo powyższego: kiedy „opiekuńcze” matki i tatusiowie lub babcie i dziadkowie nie odmawiają niczego ukochanemu dziecku. W rezultacie dziecko w klasie 5 waży jak dorosły, ale nie wie nic o obowiązkach dorosłych.

Nie jest on w stanie posprzątać własnego pokoju, ani nauczyć się własnych lekcji, ani nawet wynieść śmieci. Jego rówieśnicy zawsze się z niego wyśmiewają.Nie chce się z nimi komunikować ani w szkole, ani poza nią, i przenosi to wyobcowanie na dorosłość, w której nie ma nikogo, kto mógłby pomóc, co oznacza, że ​​ma samotność i problemy psychiczne.

Istnieją oczywiście bardziej obiektywne powody do wstydu. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Mówimy o niepełnosprawności fizycznej - wrodzonej lub nabytej w wyniku wypadków lub innych wypadków. Często osoby niepełnosprawne czują się wyrzutkami. Chociaż istnieją przyjemne wyjątki od zasad.

Jednym z najbardziej uderzających takich przykładów jest Australijczyk Nicholas James Vuychich. Urodził się z rzadką chorobą, bez rąk i nóg. Nie przeszkodziło mu to jednak stać się jednym z najbardziej znanych na świecie motywatorów osób niepełnosprawnych, pisarzem i piosenkarzem. Ponadto jest szczęśliwy w życiu osobistym. On i jego żona wychowują 2 synów i 2 bliźniaczki. Nawiasem mówiąc, wszystkie dzieci Vuychich są absolutnie zdrowe.

Nieśmiałość nie zawsze stanowi problem. Zaczyna tworzyć prawdziwe zagrożenie, gdy zmienia słodką postać w styl życia. Czasami łagodna nieśmiałość może być pozytywnym czynnikiem w adaptacji społecznej. Na przykład skromna słodka dziewczyna wolałaby w wieku szefa niż jej asertywną i jaskrawą kolorową konkurentkę. Jest to jednak wyjątek, a nie reguła.

Częściej nieśmiała osoba żyje jakby w próżni swoich lęków i lęków. Nie możesz nawet powiedzieć, że coś mu się nie udaje. W końcu nawet nie próbuje zrealizować się w żadnej z dziedzin życia.

Takiej osobie nie jest łatwo znaleźć towarzysza (towarzysza) życia, jest to praktycznie nierealne, no chyba, że ​​wszyscy ci troskliwi krewni znajdą opcję. Nieśmiała osoba nie może znaleźć wspólnego języka z potencjalną bratnią duszą. Zasadniczo nie szuka go, ponieważ boi się ponownie podnieść oczy na przedstawicieli płci przeciwnej.

U takich ludzi nie jest dobrze znaleźć rodzinę nawet w snach. Wydaje im się, że lepiej zostawić w spokoju niż doświadczać porażki lub potępienia ze strony innych lub bliskich.

Nieśmiała niekoniecznie jest głupia. Może mieć świetne wykształcenie. Ale nie może wykorzystać swojej wiedzy w praktyce, ponieważ boi się potknąć. Nikt nie ujawnia jego ukrytych talentów i z czasem coraz głębiej się zakopują.

Nieśmiała osoba nigdy nie będzie inicjatorem tworzenia czegoś nowego, nie spróbuje niczego innowacyjnego z tego samego strachu przed błędami. Dla niego krok w lewo lub w prawo jest próbą ucieczki przed sobą, porównywalną do skakania w otchłań bez ubezpieczenia. Dlatego najczęściej osoby nieśmiałe pozostają za burtą odnoszących sukcesy firm lub pozostają w nich na bardzo prestiżowych pozycjach.

Pamiętasz żart, kiedy kobieta odpowiada na pytanie, gdzie pracuje, mówi, że jest w banku, a dopiero potem dodaje, że sprząta instytucję finansową? Ale uczciwie trzeba powiedzieć, że ta dama nie pochodzi z nieśmiałego tuzina.

Zanim zaczniesz walkę z nieśmiałością, musisz zrozumieć, jak bardzo zawładnęła ona człowiekiem. W tym celu najlepiej skontaktować się ze specjalistą. Ale na początkowym etapie możesz samodzielnie poradzić sobie z kompleksem. Musisz jasno zrozumieć, do czego prowadzi twoja nieśmiałość i do czego przyczyni się twoje nowe przeciwieństwo.

Napisz na arkuszu, co chcesz osiągnąć. Zrób listę przeszkód, które uniemożliwiają ci poruszanie się do przodu. Twoim zadaniem jest jak najszybsze zmniejszenie obu list. Zacznijmy od drugiego. Aby to zrobić, zaleca się wykonanie kilku kroków.

• Częściej publicznie spróbuj porozmawiać ze sprzedawcą na rynku lub w najbliższym sklepie.
• Zmień zwykłe miejsca pobytu, idź do nowego centrum handlowego, a nie do najbliższego supermarketu.
• Odwiedź wystawę, idź do kina lub teatru. Nie możesz tego zrobić sam, bój się skośnych spojrzeń - zabierz ze sobą swoją dziewczynę, mamę lub ukochaną ciotkę. Najważniejsze - nie siedź w domu.
• Zarejestruj się w kręgu do cięcia i szycia, studio tańca lub siłownia - cokolwiek chcesz. Najważniejsze jest, aby zmieniać środowisko i środowisko tak często, jak to możliwe.
• Wyrusz w podróż. Wskazane jest, gdzie nie byłeś wcześniej. W końcu język nie tylko przyniesie do Kijowa, ale także pomoże pozbyć się kompleksów.
• Zminimalizuj komunikację online. Nawiasem mówiąc, według wielu ekspertów przyczynia się on tylko do rozprzestrzeniania się symptomu nieśmiałości na całym świecie. Ludzie zapominają, jak rozmawiać, patrząc oko w oko. Łatwiej im powiedzieć problemy nieznanemu wirtualnemu rozmówcy niż przyjacielowi z dzieciństwa. Wróć więc z wirtualności do rzeczywistości.
• Aby nauczyć się mówić w sposób przekonujący, zarówno dla innych, jak i dla siebie, weź udział w kursie oratorium, mów głośniej. Naucz się poezji i prozy i recytuj je na początku przynajmniej przed lustrem.

Jednak rozstanie z nieśmiałością wymaga zmiany nie tylko działań, ale także kierunku myślenia, stylu życia i zachowania. Musisz zmusić się do innego myślenia. W w szczególności naucz się wykonywać określone czynności.

• Nie myśl o ludziach gorszych niż w rzeczywistości. Rozejrzyj się za pozytywnymi, a nie negatywnymi cechami.
• Podczas dialogu nie „naciągajcie na siebie koca”, ale także nie oddawajcie wodze rozmówcy wszystkich rządów. Pamiętaj: wszyscy uczestnicy są odpowiedzialni za wynik rozmowy.
• Stań się bardziej wrażliwy na wszystko, co cię otacza. Zacznij mówić „dzień dobry” ptakowi za oknem, a następnie uśmiechnij się do towarzysza podróży w transporcie publicznym lub za kierownicą obywatela, który stoi przy korku.
• Bądź uprzejmy zarówno dla znajomych, jak i nieznajomych. Pomoże to nie tylko łatwiej zintegrować się ze społeczeństwem, ale także zapewni pozytywne nastawienie wobec ciebie.
• Przestań udawać, że nikogo nie mai nikt cię nie interesuje.
• Wpuść humor w swoje życie, naucz się reagować na to, co dzieje się wokół z uśmiechem. Nic dziwnego, że mówią, że śmiech nie tylko przedłuża życie. Poczucie humoru pomoże poradzić sobie z najtrudniejszymi sytuacjami i wydostać się z nich z podniesioną głową.
• Twoje cele powinny być wykonalne. Nie podnoś poprzeczki pragnień zbyt wysoko. Grozi to kolejną zapaścią na własne oczy.
• Żegnaj błędy. Nie są one wytwarzane tylko przez tego, który nic nie robi. Nie zamieniaj każdej awarii w uniwersalny problem. Daj sobie prawo do pomyłki.

Ale nie masz prawa się „rozpuścić”. Musisz wyglądać idealnie. Fryzura, rodzaj paznokci, ubrania - wszystko powinno dać Ci pewność siebie, a jednocześnie zainspirować Cię. Wyrzuć stare dżinsy, w końcu zmień swój wizerunek. Nie bój się eksperymentów z wyglądem, po prostu nie zginaj się. Powinieneś wyglądać dobrze, a nie ekstrawagancko.

Rób treningi automatyczne tak często, jak to możliwe. Zadaj jak najwięcej pytań sobie i innym. Ale w żadnym wypadku nie można tego zrobić, szukając własnego rodzaju. Często zdarza się, że nieśmiała osoba znajduje jeszcze bardziej „szarą mysz”, a teraz, na jej tle, jest prawdziwym kotem. Ale to tylko samooszukiwanie się, które nie tylko nie rozwiąże problemu, ale go pogorszy. Kłamstwo, w tym także wobec samego siebie, jest złe, a nawet niezdrowe.