Poczucie własnej wartości dziecka: formacja i rozwój

Psychologia jest jedną z najciekawszych i najszybciej rozwijających się nauk. Można w nim wyróżnić odrębną branżę - psychologię dzieci. Dzisiaj jednym z najważniejszych pojęć z zakresu psychologii dziecka jest samoocena dziecka. W naszym materiale zapoznamy się z tą koncepcją.

Samoocena to subiektywna ocena osobowości. Powstaje w dzieciństwie i istnieje przez całe nasze życie. W tym samym czasie ta cecha naszej osobowości może z czasem ulec zmianie.

Istnieje kilka kategorii samooceny. Są takie same dla wszystkich ludzi: dla chłopców i dziewcząt, uczniów szkół podstawowych i średnich, dzieci w wieku 8, 9, 10 lat i starszych. Rozważ bardziej szczegółowo rodzaje samooceny.

Dzieci o niskiej samoocenie nie są pewne siebie i swoich decyzji, są zbyt nieśmiałe i ostrożne, a także potrzebują stałej aprobaty, wsparcia i pochwały. Ludzie wokół nich szybko i łatwo ulegają wpływom, dlatego często okazują się członkami złych firm. Niska samoocena może wynikać z faktu, że nauczyciele, rodzice i przyjaciele stale wyśmiewają się z dziecka i jego niepowodzeń. Przyzwyczajone do tego nastawienia dziecko stara się osiągnąć swoje cele wszelkimi możliwymi środkami.

Drogie dzieci są aroganckie i przyzwyczajone do patrzenia z góry na wszystkich (do przyjaciół, rodziców, nauczycieli itp.). Nieustannie starają się przekonać otaczających ich ludzi o swojej nieskazitelności. Pod tym względem bardzo często dzieci pozostają samotne i nie mają przyjaciół.

U dwuletnich dzieci o wysokiej samoocenie bardzo często rozwija się kompleks doskonałości „Jestem najlepszy”. Dziecko, które uważa się za lepsze od innych, ma skłonność do wyolbrzymiania swojej godności i lekceważenia istniejących niedociągnięć.. W przypadku, gdy doznaje porażki w swoich wysiłkach, dziecko zaczyna obwiniać cały świat i okoliczności zewnętrzne, ale nigdy nie przyznaje się do winy. Ponadto dziecko nie przyjmuje krytyki.

Odpowiednia (lub pozytywna) samoocena jest w pełni zgodna z rzeczywistą sytuacją. Dziecko, które ocenia siebie odpowiednio, uważa, że ​​jest na równi z rówieśnikami: nie wyżej i nie niżej od nich. Takie dziecko odpowiednio dostrzega krytykę w jego kierunku, dąży do rozwoju i samodoskonalenia. Jest w harmonijnym i stabilnym związku ze sobą. Mając odpowiedni poziom samooceny, dziecko jest pewne siebie i swoich działań. Aktywnie i skutecznie rozwija się we wszystkich obszarach swojego życia: w nauce, hobby, relacjach z rodziną i otaczającymi go ludźmi.

Właściwa analiza samooceny dziecka jest najważniejszą częścią jego wychowania.

Jeśli zauważysz, że twoje dziecko ma niewystarczającą samoocenę, powinieneś mu pomóc. Tak więc, aby zwiększyć pewność siebie, podnieść, wzmocnić lub skorygować samoocenę dziecka, należy przestrzegać pewnych zaleceń psychologów. Tylko w ten sposób będziesz mógł wychować dorosłego z pozytywną samooceną.

• Nie używaj skrótów. Podczas kłótni lub konfliktu rodzice zwykle nadają swojemu dziecku różne oznaczenia (na przykład „leniwa osoba” lub „nieszczęście”). Jest to surowo zabronione. Jeśli dziecko regularnie słyszy takie wyrażenia skierowane do niego, wówczas automatycznie postrzega je jako prawdziwe, a niepożądane zachowanie jest nadal naprawiane.
• Nie karcić za niepowodzenia w badaniach. Deuce za źle wykonane ćwiczenie w języku rosyjskim lub przykład z matematyki nie jest powodem do zniszczenia poczucia własnej wartości dziecka. Nauka jest trudna dla wielu dzieci, a twoje skandale i krzyki mogą tylko zwiększyć negatywne skutki. W takich sytuacjach musisz wspierać i motywować swoje dziecko.
• Pozwól nam wyrazić naszą opinię. Dziecko ma prawo do wyrażania opinii zarówno w życiu codziennym, jak i podczas kłótni. Nie próbuj wywierać presji na dziecko. Ponadto zawsze słuchaj wymówek i punktu widzenia swojego dziecka.
• Rozmawiaj z dzieckiem stale. Regularnie ucz się o tym, co dziecko myśli i czuje, co dzieje się w jego życiu. W żadnym wypadku nie unikaj skomplikowanych i delikatnych tematów. Odpowiedz szczerze i szczerze na pytania swojego dziecka.
• Chwała dziecku. Bardzo często rodzice, którzy boją się rozwinąć zawyżone dziecko, unikają słów pochwały i wsparcia. Takie podejście może prowadzić do rozwoju zjawiska przeciwnego - zbyt niskiej samooceny.
• Użyj słów instalacyjnych. Każdego dnia w domu należy wypowiadać wyrażenia, które będą dla dziecka jasne, że w domu jest kochany i pożądany, zawsze jest bezpieczny, będzie słuchany i wspierany. Zwroty te obejmują: „rozumiemy cię”, „zawsze będziemy cię chronić”, „ufamy ci” itp.
• Daj dziecku zadania. Aby dziecko poczuła poczucie spełnienia, poczucie spełnienia, zaufaj mu, że wykonuje małe zadania w domu. Na przykład uczyń go odpowiedzialnym za sprzątanie pokoju lub karmienie kota. Kontroluj wykonywanie zadań tak dyskretnie, jak to możliwe, wtedy dziecko poczuje się niezależną i samowystarczalną osobą.
• Naucz, że porażka jest częścią życia. Nie powinieneś ignorować strat i błędów dziecka. Wyjaśnij mu, że każda porażka jest nowym doświadczeniem, a także okazją do zdobycia cennej lekcji.
• Stwórz harmonijne środowisko domowe. Nie jest tajemnicą, że dzieci, które dorastają w rodzinie, w której stale skandalują, przeklinają i nie szanują swoich interesów, mają tendencję do nieodpowiedniej samooceny. Dlatego w swoim domu musisz stworzyć najbardziej sprzyjające i harmonijne środowisko, w którym dziecko będzie się dobrze czuć.
• Rozwijaj talenty swojego dziecka. Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko czerpie cały swój wolny czas, wyślij je do szkoły artystycznej. Jeśli dziecko wykazuje chęć śpiewania lub tańca - zabierz go do odpowiedniego kręgu. Staraj się kompleksowo rozwijać osobowość swojego dziecka, skup się na jego mocnych stronach i umiejętnościach.

Rodzice mogą zniszczyć poczucie własnej wartości dzieci. Ze względu na fakt, że cechy rozwojowe dziecka zależą bezpośrednio od klimatu psychologicznego i sytuacji w rodzinie, psychologowie dochodzą do wniosku, że często rodzice to ludzie, którzy nie doceniają lub wręcz przeceniają samoocenę dziecka.

Rozważ najczęstsze błędy rodzicielskie.

• Skup się na negatywach. Rodzice zwracają szczególną uwagę na niepowodzenia i błędy dziecka, a wszelkie sukcesy są uważane za oczywiste. Ponadto, krytykując dziecko, rodzice często nie oferują pomocy ani rozwiązań, co tylko pogarsza i tak już negatywną sytuację.
• Porównanie z innymi dziećmi. Porównywanie z innymi dziećmi jest zawsze złym pomysłem. Jednocześnie dotyczy to zarówno negatywnych, jak i pozytywnych przykładów. Pamiętaj, że twoje dziecko jest osobną, samowystarczalną osobą.
• Pełna kontrola. Dziecko musi samodzielnie wykonywać te zadania, które zostały wcześniej przeszkolone. Nie ingeruj w takie sytuacje i pozwól dziecku popełnić błędy na własną rękę. Nadmierna opieka i kontrola prowadzą do tego, że dziecko zaczyna myśleć, że nie odnosi sukcesu.
• Komentarze publiczne. Jeśli dziecko zachowuje się nieprawidłowo, nie należy go publicznie karcić ani karcić. Wszystkie rozmowy powinny odbywać się bez niepotrzebnych świadków.

Rozważ niektóre zalecenia psychologów dotyczące właściwego rodzicielstwa.

• Rodzice powinni okazywać absolutną i bezwarunkową miłość swojemu dziecku. Pomyśl o dziecku takim, jakim jest - ze wszystkimi jego mocnymi i słabymi stronami.
• Skoncentruj się na mocnych stronach dziecka oraz o jego sukcesach, a po każdym niepowodzeniu pomagają wyciągnąć wnioski na przyszłość. Zachęcaj swoje dziecko we wszystkich jego przedsięwzięciach.
• Staraj się rozwijać u dziecka różne umiejętności i talenty. Te umiejętności nie powinny być jednak praktyczne.
• Zawsze daj dziecku wybór - to kształtuje jego zdolność do podejmowania niezależnych decyzji i ponoszenia za nie odpowiedzialności. W ten sposób tworzysz dojrzałą i samowystarczalną osobę.
• Naucz swoje dziecko samodzielnie rozwiązywać problemy.
• Rozwijaj u swojego dziecka poczucie tolerancji. Naucz go, że musi dbać nie tylko o siebie, ale także o otaczających go ludzi.
• Jeśli dziecko chce spróbować czegoś nowego i odpowiedzialny (na przykład chce dostać psa), a potem ty wszystkie trudności należy mu wyjaśnićz którym może się spotkać (na przykład wczesne wstawanie i ciągłe spacery ze zwierzęciem).
• Wasza osobista samoocena i podejście do życia są również ważne.. Jeśli dziecko zobaczy, że jego rodzice są pesymistyczni, ciągle narzekają i ogólnie są niezadowoleni ze swojego życia, wówczas będzie postępować zgodnie z tymi samymi zachowaniami. Pamiętaj o tym

Samoocena jest najważniejszym wskaźnikiem zdrowia psychicznego małej osoby. Jest to zjawisko charakterystyczne dla ludzi w każdym wieku, więc pewny siebie uczeń stanie się dorosłym, który nie będzie w stanie osiągnąć swoich celów i będzie stale rozczarowany swoim życiem.