Zazdrość: co to jest, przyczyny, znaki i metody wyzwolenia

Twierdzenie, że zazdrość z konieczności kocha, nie zawsze jest prawdziwe, ponieważ zazdrość jest inna, jest spowodowana różnymi emocjami i uczuciami, ma różne motywy. Zrozumienie mechanizmów zazdrości, znajomość jej rodzajów i konsekwencji pomoże nie tylko dokładnie określić patologiczną zazdrość, ale także udzieli odpowiedzi na pytania dotyczące radzenia sobie z tym nieprzyjemnym uczuciem.

Zazdrość jest fenomenalną cechą ludzkiej psychiki, której pochodzenie naukowcy wciąż się kłócą. W psychologii istnieje wiele definicji tego uczucia, ale żadna nie wyraża w pełni całej istoty tego, czego doświadcza zazdrosna osoba. Uważa się, że zazdrość jest żywą emocją wyrażającą potrzebę utrzymania wyłącznego posiadania czegoś. Autorzy powieści kobiecych i reżyserzy programów telewizyjnych zwykle romantyzują to uczucie, ale w rzeczywistości nie ma w nim nic wzniosłego - to, w rzeczywistości poczucie własności pogarszane działaniem pewnych okoliczności.

Zazdrość dała człowiekowi wiele. Dzięki temu uczuciu ludzie utworzyli instytucję rodziny i monogamicznego małżeństwa. U zarania ludzkości to uczucie uchroniło plemię przed zmieszaniem krwi z sąsiednim plemieniem - mężczyźni podświadomie, nie mając żadnej wiedzy z dziedziny psychologii i psychiatrii, czujnie strzegli kobiet, które uważali za własne, przed wkraczaniem obcych. Natura stworzyła taki psychiczny mechanizm, aby zachować unikalne cechy plemienia, jego DNA.

Na tej podstawie zazdrość w spektrum składowych emocji jest bardzo podobna do tego, co czują oszukani ludzie. Kobieta jest zazdrosna o mężczyznę, czując groźbę utraty „źródła zasobów” dla siebie i swojego potomstwa.

Zazdrość mężczyzn jest zwykle podobna i zawsze idzie w parze z poczuciem samookaleczenia i niższości. Człowiek ma z natury pewne pragnienie rządzenia, podporządkowania, zwycięstwa. Dlatego zaczyna być zazdrosny, gdy czuje, że może stracić, stracić kontrolę i władzę.

Rozłóżmy wreszcie mit romansu zazdrości i podzielmy go na emocje składające się z emocji. Na czym polega nasza zazdrość:

• strach (stracić coś sensownego, być samemu, stracić);
• gniew, gniew (na siebie, na partnera, na możliwego przeciwnika lub rywala);
• uraza (do siebie, do partnera);
• użalanie się nad sobą;
• lęk.

Jak widać, na tej liście nie ma nic romantycznego ani przyjemnego. Nie ma w nim miłości, uczuć, czułości, pożądania seksualnego. Zazdrość nie zawsze występuje u kochającej osoby, a kochanek nie zawsze doświadcza tego uczucia. Tak więc zazdrość można przypisać starożytnym, ale raczej destrukcyjnym uczuciom. Nie ma w tym nic konstruktywnego.

W pewnej ilości i formie każdy ma zazdrość. Nawet małe dzieci wykazują coś podobnego do tego uczucia, gdy ich znajomy związek z matką jest zagrożony (na przykład przy narodzinach drugiego dziecka). Ta reakcja psychologiczna nie jest wrodzona, ale jest uważana za genetycznie zdeterminowaną i jest charakterystyczna dla wszystkich przedstawicieli rodzaju ludzkiego.

Jeśli jest odpowiedni, normalny, umiarkowany, nie szkodzi zazdrosnym, ani jego partnerowi, ani zdrowiu. Niszczycielskie formy zazdrości mogą nie tylko zrujnować relacje międzyludzkie z innymi i światem, ale mogą również powodować poważne choroby psychiczne i inne. Psychosomatyka rozważa mechanizmy rozwoju dolegliwości spowodowanych zazdrością.

Nadmierna i patologiczna zazdrość zajmuje jedno z wiodących miejsc wśród przyczyn konfliktów rodzinnych, rozwodów, a także morderstw i odwagi.

Zazdrość o zazdrości - niezgoda. Psychologowie wyróżniają kilka rodzajów tego uczucia, wszystkie typy mają swój charakter, stopień zagrożenia i patogenność.

Jest to najczęstszy typ. Ten czy inny stopień niskiej samooceny wpływa na co drugą osobę. Wątpienie jest również charakterystyczne dla prawie wszystkich. Kosztem pewnych wysiłków człowiek tworzy poczucie własnej wartości, ale jest bardzo delikatny, wrażliwy. Jego człowiek stara się chronić przez całe życie. Oczywiście w przypadku potencjalnie niebezpiecznej sytuacji, w której poczucie własnej wartości może się całkowicie zapaść, reaguje z zapałem.

Dla niego ważne jest nawet to, że nie ma lub nie ma uczuć do swojego partnera - ważne jest za wszelką cenę zapobieganie sytuacji, w której będzie wyglądał jak śmiech w oczach innych. Taka zazdrość często zdarza się bez miłości, chociaż sam zazdrosny szczerze wierzy w stwierdzenie „zazdrość oznacza miłość”.

Taka zazdrość tkwi w ludziach, którzy przeżyli trudne dzieciństwo, którzy cierpieli karę, upokorzenie, nie mogli budować normalnych, konstruktywnych relacji z rówieśnikami. Dorośli z taką przeszłością są zwykle bardzo wrażliwi, drażliwi, wrażliwi.

Zazdrość tego typu przejawia się w słownych atakach, obelgach, wyrzutach i wyrzutach.Zazdrośni tego typu sami mogą zdradzić swoich bratnich dusz, ale nie widzą nic złego w swoich własnych działaniach, ponieważ zwycięstwo „z boku” jedynie wzmacnia ich kruchą i nie do końca pełną samoocenę.

Jest to również dość powszechny scenariusz relacji. W spektrum emocjonalnym zazdrosnej osoby panuje strach przed utratą mienia. Dla niego żona jest własnością, jak kot lub pies. Często matki są tak zazdrosne: jeśli stosunek do syna jest zaborczy, wówczas macierzyńska zazdrość skierowana jest do synowej, a czasem do przyjaciół dorosłego dziecka, które nie mogą już być tylko jej własnością. Chce należeć do innych.

Jeśli ktoś postrzega drugą jako własność, ceni ją, ponieważ na poziomie odruchu już opracowano mechanizmy pojawiania się przyjemnych emocji z posiadania. Ale każdy, kto może go wziąć, wkroczyć na niego automatycznie powoduje silny gniew, a nawet agresję z zazdrości. Często zazdrość jest przeżywana jako bardzo silne przestępstwo, którego przedmiotem stają się zarówno ci, którzy są zazdrośni, jak i ci, którzy odważą się odebrać własność.

Miłość jest obecna w takiej zazdrości, ale materialnej, racjonalnej. Bardzo często taka zazdrosna osoba może uciekać się do zemsty, brzydkich, a nawet podłych czynów, a także jest podatna na karę fizyczną sprawcy i jego „przedmiotu uwielbienia i posiadania”. Mężczyźni z tego rodzaju zazdrością mogą być dość brutalni.

To bardzo delikatna zazdrość. Zwykle jest to, zdaniem psychoanalityków, ściśle związane z deficytem uwagi w dzieciństwie. Jeśli cała miłość lub większość z nich trafiła do brata, siostry, ojczyma lub macochy, dziecko może dorosnąć z ogromnym strachem przed utratą ukochanej osoby. Właśnie taki strach leży u podstaw jego zazdrości. Ale w porównaniu z poprzednim typem (zaborczym) zazdrość wyróżnia się brakiem związku z osobą, a nie czymś tylko osobistym. Mężczyzna po prostu panikuje, boi się utraty ukochanej osoby.

Przejawia się to w odcinkach, a kiedy zazdrosna osoba otrzymuje swoją część miłości i uwagi, uspokaja się na chwilę, przestaje torturować się przypuszczeniami. To tacy zazdrosni ludzie, którzy lepiej niż inni wiedzą, jak wybaczyć fakty zdrady, jeśli faktycznie się zdarzają. Są gotowi pogodzić się z obecnością w życiu partnera kogoś innego, gdyby tylko nie porzucili ich sami, pozostali z nimi. Są niespokojni, niezdecydowani, nigdy nie ośmielają się zorganizować starcia z atakiem, tylko od czasu do czasu będą przypominać zazdrość o słabych i cichych wyrzutach.

Nie ma odrobiny miłości w takiej zazdrości. Zazdrosny nie jest tak zazdrosny, jak nie ma pojęcia, co tak naprawdę czuje do swojego partnera. Jedno jest oczywiste - partner nie jest z czegoś zadowolony i istnieje ogromna potrzeba zmiany go (jej), wpływania na niego (ją). Ale nie można tego zrobić bezpośrednio, a zatem człowiek wpada w gorliwy stan, który jest projekcją jego zagubionych i nierozwiązanych uczuć i problemów.

Jest to patologiczna zazdrość, która bardzo często towarzyszy niektórym zaburzeniom psychicznym, a także nieodpartemu pragnieniu alkoholu lub narkotyków. Ma dużo paranoi. To jest choroba, nie miłość. Celem zazdrosnego jest tylko jeden - całkowite zmiażdżenie drugiej osoby, podporządkowanie jej sobie.

Bardzo często taka zazdrość jest bezpodstawna, zazdrość nie bierze pod uwagę dowodu niewinności partnera, jest zazdrosny po prostu dlatego, że upokorzenie partnera daje mu sadystyczną przyjemność. Rozwija się stopniowo. Na początku takie zachowanie jest nawet aprobowane przez społeczeństwo. To tylko podsyca zazdrość o jego własne poczucie sprawiedliwości. Trudno powiedzieć, jak skończy się zazdrość i paranoja.Nie przechodzi sam, nie maleje.

Jest to typowa zazdrość patologiczna - różnorodność najbardziej niebezpiecznych warunków, które często stają się przyczyną morderstw i samobójstw. Ślepa, maniakalna zazdrość może rozwinąć się z dowolnego z powyższych typów, ale tylko wtedy, gdy dana osoba ma pewne mentalne przesłanki. Zazdrosna nie potrzebuje dowodu i zdrowego rozsądku; jest pewna faktu niewierności, zdrady. Nie chce słuchać ani słuchać żadnych argumentów.

Początkowo zazdrosny lubi jego podejrzenia. Dają mu masochistyczną przyjemność. Nie ma znaczenia, czy istnieje fakt zdrady - w każdym razie zazdrosna osoba pozostaje zadowolona z siebie (jeśli nie ma zdrady, wydycha ulgę i chwali siebie za czujność, a jeśli tak, to chwali się swoją przenikliwością i bystrością umysłu). Wtedy podejrzenia stają się coraz mniejsze, przestają się podobać, trzeba zwiększyć „dozowanie” doświadczeń - tak powstają wymyślone, nierealistyczne powody.

Patologiczna zazdrość jest bardzo bogata w przejawy: od inwigilacji i szpiegostwa po sceny przemocy „od zera”, od szantażu po ograniczenie wolności partnera (zamykanie go w mieszkaniu, całkowity zakaz komunikacji z kimkolwiek), mają miejsce napaści, przemoc, przemoc seksualna i okrucieństwo. Patologiczni zazdrośni ludzie potrzebują wykwalifikowanego leczenia psychiatrycznego, a jeśli odmówią, muszą być trzymani na dystans, aby zachować własną psychikę, zdrowie i życie.

Zazdrosna osoba nie jest najlepszą cechą. Jest mało prawdopodobne, że ktoś świadomie zacznie związek z partnerem, wiedząc, że jest dużą zazdrosną osobą. Ale na początkowym etapie relacji zazwyczaj bardzo trudno jest odróżnić normalną, nieodłączną od czasu do czasu zazdrość od patologicznego, niestrudzonego uczucia. Zazdrość jest dość destrukcyjna. Wpływa to niekorzystnie zarówno na tego, który jest zazdrosny, jak i na pozycję ofiary. Jednocześnie nie ma dużej różnicy w tym, jakie to uczucie - konsekwencje mogą być negatywne.

Zazdrość może zerwać nawet silny związek. Może to być manipulacja, gdy zazdrosna osoba chce coś osiągnąć, a nieprzyjemne sceny mogą wyprowadzić nawet spokojną osobę z siebie. Nagromadzenie negatywnych emocji, które występuje u obu uczestników procesu, może stopniowo prowadzić do rozwoju chorób psychosomatycznych. Życie w stresie jest dość trudne. Oznacza życie z wielkimi ograniczeniami. Traci się zaufanie ważne dla normalnych relacji, wzajemny szacunek, początkowa równość emocjonalna.

Niektórzy radzą używać zazdrości dla dobra, to znaczy czasami manipulować nią, aby ożywić uczucia, które zaczęły zanikać, aby rozpalić iskrę zainteresowania w oczach partnera. Czasami to uczucie naprawdę ma taki efekt - pojednania uczucia wybuchają, a związek w parze „budzi się”. Ale ten efekt jest tymczasowy. Za każdym razem para będzie potrzebować coraz silniejszych „wstrząsów” w emocjonalnym kolorze, mało zazdrości stanie się nieliczna, a to będzie początek rozwoju patologicznego stanu, który jest niebezpieczny dla obu.

Zarzuty, że zazdrość może pomóc w rozpoznaniu prawdziwej miłości, brzmią ogólnie absurdalnie, zwłaszcza, że ​​wiemy już, że pojęcia te prawie nie są ze sobą powiązane. Jedynym plusem, jaki można wziąć pod uwagę w tym procesie psychologicznym, jest tendencja niektórych zazdrosnych ludzi do zwracania energii na siebie.

Zazdrość może mieć wiele przyczyn. Czasami nie są nawet rozpoznawane przez osobę, to znaczy istnieją tylko na poziomie podświadomości. Zobaczmy, skąd bierze się zazdrość.

• Zaburzenia osobowości (w szczególności - narcystyczne i niepokojące). W pierwszym przypadku osoba jest przekonana, że ​​jest piękna, nie ma sobie równych, nie dopuszcza sytuacji, w których mogłaby ucierpieć jego władza. W drugim przypadku jest odwrotnie - jest niepewność, strach przed porażką, przyszłość.
• Niska samoocena. Może być taki od dzieciństwa lub pojawiać się pod wpływem pewnych negatywnych wydarzeń, awarii i niepowodzeń, po których człowiek rozwija bolesne postrzeganie własnej osoby, niepewność swoich umiejętności i zalet, nieufność do ludzi.
• Zaburzenia nerwicowe (urazy głowy, niektóre inne zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego).
• Niepełnosprawność fizyczna i zmniejszenie funkcji seksualnych (rodzaj zazdrości o niskiej samoocenie).
• Mechanizm obronny (zazdrość jest manipulacją, której zadaniem jest odwrócenie uwagi partnera od własnych zdrad, przeniesienie uwagi na konflikt, wymówki).
• Duża różnica wieku. Patologiczne uczucie pojawia się za każdym razem, gdy pojawia się jakiekolwiek nieporozumienie między partnerami.
• Doświadczenie zdrady, zdrady. Im bardziej traumatyczny i trudny był okres rekonwalescencji po szoku, tym większe jest prawdopodobieństwo, że dana osoba przeniesie swoje dotychczasowe negatywne doświadczenie do jakiegokolwiek kolejnego związku i będzie ostrożna wobec nowego partnera.
• Trudne dzieciństwo (brak miłości od rodziców).

Rozwój zazdrości przyczynia się do osobistego egoizmu, wysokiej samooceny, uzależnienia od napojów alkoholowych i narkotyków. Nawet jeśli dana osoba przestała pić lub brać narkotyki, lecząc się, ma zwiększone ryzyko pogorszenia postrzegania rzeczywistości w przyszłości. Istnieje wiele patologicznych zazdrości wśród byłych alkoholików.

Niestety, dość trudno jest natychmiast rozpoznać patologiczną zazdrosną osobę. Może to być bardzo urocza, inteligentna, dobrze czytająca, wykształcona osoba lub nieśmiała i nieśmiała, namiętnie zakochana. Istnieją setki i tysiące zachowań przed rozpoczęciem niewłaściwych reakcji. Ale jest jedna cecha, dzięki której można, choć pośrednio, odgadnąć zwiększoną skłonność do zazdrości. To żywa wyobraźnia, fantazje seksualne, a także pewna tendencja do częstego powracania do tej samej myśli, jej obsesji. Jest to taki zestaw, który dość często wyzwala sytuacje, w których osoba zdradza psychikę, bez względu na to, jak ważny był podany powód (i czy w ogóle).

Zazdrosny partner jest bardzo łatwy do rozpoznania:

• Wini bezpodstawnie. Wszelkie oznaki uwagi, nawet te dalekie od intymności, ze strony otaczających przedstawicieli płci przeciwnej, są postrzegane przez osobę jako wskazówka możliwości kontaktu seksualnego jego drugiej połowy z boku: kolega pojechał do domu, stary przyjaciel o nazwie, pozostał przy wejściu, rozmawiając z sąsiadem - wszystko staje się powód do wyrzutu. A jeśli partner spóźniał się w pracy lub nie odebrał telefonu po tym, jak zaczął do niego dzwonić, jest to okazja do wyjaśnienia związku.
• Próby kontroli. Przejawy tego znaku mogą być różne: od pytań o to, kto i dlaczego dzwonił, dlaczego jest za późno, dokąd idzie partner i z kim do prawdziwego szpiegostwa w sprawdzaniu telefonu, korespondencji w sieciach społecznościowych, wypracowywaniu kontaktów roboczych i biznesowych, przyjaciół i znajomych.Ważne jest, aby nie przegapić momentu, w którym zazdrosny spróbuje nie tylko sprawdzić, ale także ustalić własne zasady, manipulować - zabronić pójścia lub pójść gdzieś, zakazać komunikowania się ze starymi przyjaciółmi lub kolegami poza procesem pracy.
• Skandale i sceny. Tutaj może być bardzo wiele objawów. Niektórzy potroili skrupulatne kopanie, inni - głośny napad złości, podczas gdy inni wolą publiczną scenę zazdrości w oczach sąsiadów, krewnych lub znajomych. Są tacy, którzy milczą i wycofują się, długo i wyraźnie obrażają, ograniczają komunikację i kontakty seksualne.

W kontaktach z zazdrosną osobą ważne jest, aby wiedzieć, że jej głównym celem jest sprawienie, byś poczuł się winny. Nawet jeśli nie masz nic do przyznania, nie było cudzołóstwa, więc, zdaniem zazdrosnych, powinieneś szczerze żałować, że dałeś mu powód do zwątpienia i cierpienia. Nie baw się w tym razem z nim. Spokojnie i poważnie wyjaśnij, że nie ma powodów do zmartwień, nie masz się za co winić. Jeśli to nie wystarczy, nie poniżaj się, nie wchodź w konflikt.

Jeśli zazdrość nie jest łatwą grą fabularną, którą małżonkowie rozpoczęli za obopólną zgodą, aby uzyskać bardziej ostre odczucia, to nie ma sensu mówić o jakiejkolwiek korzyści z tego. Zazdrość zawsze niszczy relacje i osobowości ludzi. Ci, którzy doświadczają tego negatywnego zestawu emocji, dręczą się, ich sen jest zakłócony, nie są w stanie odpowiednio ocenić rzeczywistości.

Życie pod tym samym dachem z zazdrością bolesną z drugiej strony. Dlatego partner zmęczony zarzutami składa pozew o rozwód. Cierpiący dorośli nie mogą stanowić pozytywnego przykładu dla dzieci, jeśli są w rodzinie. Sceny i skandale szkodzą psychice dzieci, ponadto istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko weźmie za podstawę model zachowania jednego z rodziców. Jeśli zazdrosna osoba stanie się przykładem, wówczas takie dziecko będzie praktykować podejrzenia i zniewagi w swojej rodzinie, a jeśli ofiara jest przykładem, dorosłe dziecko może unikać relacji i tworzyć rodzinę, nie chcąc zostać ofiarą.

Na poziomie fizjologicznym (jeśli to, co jest powiedziane w aspekcie psychologicznym, nie przekonuje), zauważamy, że:

• w czasie intensywnej zazdrości osoba doświadcza emocji, które zwiększają poziom hormonu wazopresyny we krwi (jego zadaniem jest poprawa i zwiększenie przepływu krwi do mięśni podczas ćwiczeń);
• zazdrosny wytwarza więcej adrenaliny i endorfiny;
• nadmiar tych hormonów zwiększa prawdopodobieństwo udaru, zawału serca;
• z przedłużonym stanem zazdrości wzrasta lęk;
• produkcja hormonów stresu staje się stała;
• wzrost masy ciała;
• zaburzenia funkcji seksualnych, obserwuje się niepłodność (hormony stresu częściowo hamują produkcję żeńskich i męskich hormonów płciowych).

Kiedy twoja własność (to, co uważasz za swoją) ryzykuje zajęciem przez kogoś innego, nie ma czasu na analizę sytuacji. Poszukaj różnic, aby zrozumieć, że jest to poczucie własności lub zazdrości, nikt tego nie zrobi. Natura oferuje tylko dwie opcje: dawać lub walczyć o swoje do ostatniego tchu. Dlatego pożądane jest poznanie różnic nie nawet dla najbardziej zazdrosnych, ale dla tych, którzy stali się przedmiotem zazdrości.

Poczucie własności, o którym mówi zazdrosna osoba, zwykle nie wyklucza pojęcia miłości, ale ta miłość jest szczególna: partner nawet nie myśli, aby dać ci swobodę wyboru. Jeśli partner decyduje o wszystkim za Ciebie i tylko konfrontuje cię z faktem, najprawdopodobniej jest to poczucie własności.Partner, który kieruje się lękiem przed utratą własnej, a nie miłości, wyróżnia się zwiększoną drażliwością, gdy właściwość staje się niewygodna (robi lub mówi coś, czego nie powinien robić i mówić dobrze).

Kochająca osoba nigdy nie okrada partnera:

• prawa wyboru;
• prawa głosu;
• samoocena i godność.

Jeśli jesteś zazdrosny i już doszedłeś do wniosku, że nadszedł czas, aby pozbyć się zazdrości, jesteś w połowie drogi do sukcesu. Przyjęcie tego faktu jest najtrudniejsze. Mówiąc ściślej, aby wziąć odpowiedzialność za zazdrosne doświadczenia - sam je stworzyłeś.

Zwykle metoda zastępowania negatywnych myśli i obrazów pozytywnymi bardzo pomaga: na przykład za każdym razem, gdy podstępne i nikczemne myśli wkradają się na adres partnera, pamiętaj jedno dobre wydarzenie ze wspólnego życia, jeden szczęśliwy, wcześniej przeżyty dzień. Pomoże to zastąpić strach i niechęć, zastąpić ich wdzięcznością, radością i uznaniem dla partnera.

Jeśli zazdrość nabrała oznak patologicznych, a zazdrosna osoba nie chce i nie może nic z nią zrobić, druga połowa ma tylko dwie opcje: albo znieść i narażać swoje życie każdego dnia i godziny, albo wyjść. Przebywanie z osobą jest możliwe tylko pod jednym warunkiem: zgadza się na wizytę u psychiatry, zalecając leczenie, ponieważ eksperci nie kwalifikują się jako kaprys lub cecha charakteru, ale jako „zaburzenie osobowości urojeniowe paranoiczne”. Istnieje wiele profesjonalnych metod: od leków po hipnoterapię, które mogą złagodzić stan i zmniejszyć negatywne przejawy urojenia zazdrości. Nie da się tego nie leczyć - stan postępuje.

Aby pokonać zazdrość w sobie, dopóki nie stanie się chorobą psychiczną, musisz postępować zgodnie z radami psychologów.

• Zatrzymaj wszelkie działania, które nie sprzyjają interesom twojej miłości (anuluj inwigilację, wysiłek woli polega na zaprzestaniu czytania wiadomości i sieci społecznościowych partnera).
• Pracuj ze strachem. Jeśli istnieje lęk przed samotnością, zwiększ poczucie własnej wartości, poznaj nowych przyjaciół, zaprzyjaźnij się z psem i znajdź interesujące hobby. Jeśli istnieje obawa, że ​​pozostanie bez konkretnej osoby jako źródło niektórych korzyści, dowiedz się, jak uzyskać te świadczenia samodzielnie (idź do pracy, podnieś swoje kwalifikacje, wyznacz ambitne cele).
• Przestań porównywać się z innymi. Porównania tylko wzmacniają poczucie niższości. Jesteś wyjątkową osobą. A partner wybrał cię.
• Podejmij aktywne kroki w celu poprawy relacji (unikaj konfliktów, spędzaj razem weekendy, normalizuj życie intymne, warto mieć wspólne hobby).
• Bądź szczery ze swoim partnerem. Po prostu mów spokojnie i dokładnie, z wzajemnym zaufaniem i szacunkiem. Nie spiesz się, aby robić głupie rzeczy, daj szansę swojemu partnerowi.
• Naucz się wybaczać. Zarówno ty, jak i twój partner. Pomaga to radzić sobie z negatywnymi emocjami. Nawet jeśli twoje podejrzenia zostaną wcześniej lub później potwierdzone, umiejętność wybaczenia będzie bardzo przydatna i pomoże poradzić sobie z rozczarowaniem.

Zobacz, jak pokonać zazdrość w następnym filmie.