Jak zdecydować się na rozwód i bezbolesne rozstanie?

Relacje w małżeństwie czasami składają się na destrukcyjny scenariusz. I w tym przypadku prędzej czy później osoba staje przed problemem rozwodu. Ale decyzja nie jest tak łatwa - lata spędzone razem, dzieci, ogólne pożyczki i obowiązki. Przy podejmowaniu decyzji o rozwodzie ważne jest prawidłowe postawienie „diagnozy”, wtedy pytanie, jak zdecydować o rozwodzie, nie będzie nierozwiązywalne.

Formalnie małżeństwa rozpadają się z różnych powodów: mąż ma kochanka, kobieta kochanka, małżeństwo przeżyło się i nie ma już wspólnych zainteresowań, bliskości duchowej i fizycznej, skandale są częste. Ale za każdym takim formalnym powodem kryją się prawdziwe powody, które prowadzą do niewierności małżeńskiej, do niewłaściwego postępowania innych partnerów. Jeśli przyczyny pozostaną niezauważone, jeśli zostaną celowo zignorowane, nie decyduj, czy rozwiązanie jest niemożliwe, relacje zaczynają rozwijać się w destrukcyjny wzór. W nim partnerzy nie mogą być z definicji szczęśliwi, z czasem konflikt wewnętrzny nasila się, napięcie rośnie, ratowanie małżeństwa staje się niemożliwe.

Jest tylko jedno wyjście z niszczycielskiej rodziny - rozwód. Aby nie popełnić błędu, musisz dokładnie znać oznaki zniszczenia relacji. O tym, że twój związek stał się toksyczny, niebezpieczny, świadczą niektóre charakterystyczne objawy.

• Coraz częściej czujesz, że się gubisz, doskonale rozumiesz, że jesteś manipulowany, ale nic nie możesz na to poradzić.
• Za dużo energii, siły i nerwów spędzasz na utrzymywaniu relacji - to nie daje ci możliwości pełnej komunikacji z innymi, pracy z najlepszymi.
• Zależysz od nastroju i pragnień partnera emocjonalnie i fizycznie.
• Problemy waszej bratniej duszy stają się wasze, rozwiązujecie je zamiast swoich własnych problemów ze szkodą dla siebie.
• Boisz się stawać przed prawdziwym partnerem, tak jak ty, ponieważ boisz się, że zostaniesz odrzucony przez teraźniejszość. Często jesteś krytykowany w ważnych sprawach i drobiazgach (od pracy po wybór koloru ubrań).

• Nie biorą pod uwagę twoich pragnień, nawet ich nie interesują, nie są brane pod uwagę. Bez szacunku, jesteś obrażany, poniżany. Twoje potrzeby (nawet te naturalne) nie są brane pod uwagę.
• Całkowicie brakuje ci przestrzeni osobistej (hobby, przyjaciele, czas wolny).
• Jesteś molestowany (fizycznie, psychicznie, ekonomicznie).

Czas się ich pozbyć, jeśli zmiana czegoś nie jest możliwa. Następujące czynniki można uznać za dodatkowe czynniki, które tylko pogarszają sytuację:

• małżeństwo było pośpieszne, decyzja nie była dobrze przemyślana;
• duża różnica wieku między mężem a żoną;
• status społeczny partnerów jest bardzo różny;
• poziom wykształcenia partnerów jest inny;
• różne cele i aspiracje, poglądy na życie;
• partnerzy są przedstawicielami różnych narodowości, kultur i religii.

• brak wspólnych celów;
• brak związków emocjonalnych i seksualnych;
• uzależnienie od alkoholu, narkotyków;
• przemoc każdego rodzaju (tyran jest nie tylko fizyczny).

Okresy kryzysu mogą zdarzyć się w życiu każdej rodziny - nigdy nie należy ich mylić ze zniszczeniem. Kryzys jest zjawiskiem przejściowym spowodowanym przez ostatnie okoliczności i przyczyny. W takim przypadku obaj partnerzy są ogólnie gotowi na kompromis i dialog.

Kryzys można odróżnić od destrukcyjnego związku patologicznego, uczciwie odpowiadając na kilka pytań.

• Czy większość kontrowersyjnych lub kontrowersyjnych sytuacji w rodzinie staje się konfliktem (a nawet walką)?
• Czy oskarżenia i obelgi są normą? Przekleństwa brzmią częściej niż łagodnie?
• Jak często partner przywołuje błędy kogoś innego, obwinia go, wstyd?
• Czy jest jakiś szacunek dla twoich słów, opinii, potrzeb?
• Czy partner wspiera Twoje pragnienie osobistego rozwoju?
• Czy wszystko w porządku w twoim związku seksualnym?

Magazyny i fora dla kobiet są pełne wskazówek „utrzymuj małżeństwo za wszelką cenę”. W przypadku destrukcyjnych relacji małżeńskich utrzymanie małżeństwa jest niebezpieczne dla życia, zdrowia i rozwoju dzieci. W większości przypadków nie można uniknąć rozwodu, jeżeli:

• małżeństwo opiera się na poświęceniu jednego z partnerów (jeden poświęca siebie i swoje życie, plany, interesy dla dobra drugiego);
• w małżeństwie dochodzi do napaści, wykorzystywania seksualnego, zastraszania;
• jeden z partnerów pije lub używa narkotyków, odmawiając jednocześnie uznania swojej choroby i poddania się leczeniu;
• rodzina ma kult osobowości i tyranii (jeden z partnerów tłumi drugiego, pozbawia go prawa do wypowiedzi, opinii, decyzji, zabrania komunikacji z przyjaciółmi, krewnymi, ściśle kontroluje wszystkie sprawy i wydatki finansowe drugiej strony);
• rodzina zgromadziła na czas wiele porzuconych, nierozwiązanych konfliktów, podczas gdy nie ma intymnego życia;

• jeden lub obaj partnerzy nie chcą pracować nad utrzymywaniem relacji;
• istnieje patologiczna, nierozsądna zazdrość paranoiczna lub maniakalna, z której zazdrosny partner zdecydowanie odmawia leczenia psychoterapeuty lub psychiatry, nieuznając faktu swojej choroby;
• rodzice nie mogą zgodzić się na rodzicielstwo.

Jak widać, na tej liście nie ma zdrady. Jest wiele par, które z trudem, ale pewnie przeszły przez to, wybaczyły i uratowały rodzinę, relacje w niej stały się lepsze. W razie potrzeby takie problemy można wspólnie rozwiązać bez konieczności rozwodu. Aby ułatwić ci „postawienie dokładnej diagnozy”, uczciwie odpowiedz na inne ważne pytanie: „Czy przyczynę nieporozumień i nieporozumień można usunąć?”. Odpowiedz nie teoretycznie, ale w związku z twoimi okolicznościami (teoretycznie uzależnienie od narkotyków jest uleczalne, a alkoholicy stają się wzorowi, w praktyce są to pojedyncze przypadki).

Podejmij werdykt i podejmij działania, aby ocalić siebie, swoje życie i psychikę dziecka, jeśli takie istnieją.

Rozwód to nie tylko druga pieczęć w paszporcie lub upokarzające spory dotyczące podziału majątku i dzieci. Jest to przede wszystkim uraz psychiczny (niezależnie od tego, kto zainicjował rozpad małżeństwa). Psychologowie całkiem słusznie porównują rozstanie z utratą ukochanej osoby (śmiercią). Rozwód jest doświadczany właśnie jako strata, więc bardzo, bardzo trudno jest dobrowolnie pójść na takie doświadczenia.

Każda osoba obawia się o swoją przyszłość, ponieważ rozwód zmieni jej teraźniejszość. Podczas gdy kobieta jest mężatką, stara się nie myśleć o tym, ile rozwiedzionych kobiet w poszukiwaniu nowego osobistego szczęścia pozostaje samotnych lub poznaje partnerów znacznie gorszych od poprzedniego. Mężatka ma pewien status społeczny, jego strata wydaje się wstydliwa, wstydliwa.

Mężczyźni bardziej boją się porzucenia niż inicjatorzy rozwodu, ponieważ ważne jest, aby zwyciężyli w każdej sytuacji. Lęk przed własnym poczuciem własnej wartości, w tym w oczach innych, a także niechęć do zmiany zwykłego, wygodnego biegu wydarzeń, często uniemożliwia im podjęcie decyzji o rozwiązaniu przedawnionego małżeństwa.

Rozwód będzie wymagał mobilizacji zasobów wewnętrznych, zmian w sposobie życia wszystkich uczestników procesu, a przyszłość okazuje się nieoczywista, mglista - to główny środek odstraszający. Ale w przypadku zniszczenia, gdy rozwód jest jedynym rozsądnym rozwiązaniem pozwalającym przezwyciężyć kryzys osobisty i rodzinny, warto zwrócić uwagę na drugą stronę - tę osobistą wolność, jaką daje rozwiązanie.

Zazwyczaj powstaje błędne koło: decydujemy o rozwodzie - boimy się konsekwencji - zmieniamy zdanie i uzasadniamy naszą odmowę podjęcia decyzji (tymczasową). I tak przez lata. Wcześniej czy później konieczne będzie przerwanie tego koła na każdym etapie: po podjęciu decyzji o rozwodzie musisz zabronić sobie myślenia o konsekwencjach lub wyobrażania sobie tylko pozytywnych aspektów rozwodu. Po złożeniu wniosku nie próbuj uzasadniać swoich wątpliwości.

Pozostawienie im z własnej woli może być bardzo bolesne. Ale musisz to rozgryźć - czy to miłość? Najczęściej ludzie mylą zależność, lęk przed samotnością, wstyd, niejasną przyszłość z czułymi uczuciami do partnera. Jeśli załatwisz sprawy i dokładnie wiesz, czego boisz się stracić, może się okazać, że nie będziesz kochać przez długi czas, ale rozwód od niekochanego jest o wiele łatwiejszy. Istnieją inne sytuacje, które wymagają osobnego wyjaśnienia.

Szczęście obok pijanego lub kaca, który nie kontroluje swoich słów i działań, jest niemożliwe.Z pewnością próbowałeś mówić, wpływać, leczyć, uwolnić go od uzależnienia. Jeśli nie ma rezultatu, nie powinieneś na nim polegać. Teraz uzależniony przeprasza rano, próbuje to naprawić, ale zajmie to trochę czasu i przestanie to robić, jeśli zda sobie sprawę, że pogodziłeś się z jego nałogiem. A wtedy twój protest przeciwko alkoholowi spowoduje agresję, złość, nieodpowiednie zachowanie u twojego partnera.

Lepiej jest podjąć własne życie, ponieważ bycie drugą połową uzależnionego od alkoholu lub narkotyków stanowi zagrożenie dla życia. Im wcześniej takie relacje zostaną zerwane, tym mniej prawdopodobne jest, że partner rozwinie tzw. Współzależność.

Tak, alkoholik może być bardzo przykro. Ale żałować tego, który nie oszczędza ciebie i ciebie, jest pustym zajęciem. Im bardziej pijący jest oszczędzony, tym więcej ma powodów do użalania się nad sobą, a zatem do przyjęcia kolejnej dawki alkoholu. Alkoholicy są bardzo dobrzy w manipulowaniu bliskimi, wywierają presję na litość, ale pamiętaj, że to tylko manipulacja. Nie można na nim budować zdrowego związku.

Nie powinieneś jeszcze raz mówić i przypominać, jak boleśnie dzieci cierpią rozwód rodziców. Lepiej porozmawiajmy o tym, jak znoszą odrzucenie w przypadku patologicznego małżeństwa, ponieważ niewiele osób mówi o tym szczerze. Wyobraź sobie, że związek postanowił utrzymać ze względu na dzieci. Małżonkowie żyją inaczej, nie mają jedności i wspólnych celów, są w ciągłym napięciu, jakby byli zmuszeni zawsze być z nieznajomymi. Ich napięcie prędzej czy później zaczyna powodować choroby psychosomatyczne u dzieci. Dzieci w każdym wieku doskonale odczuwają niedopowiedzenia, napięcie. Nie potrafią tego wyrazić słowami, nie mogą żyć i zapomnieć, ponieważ są zmuszeni do ciągłego przebywania w takiej sytuacji.

Z tych dzieci wyrastają bardzo problematyczne nastolatki, które z wiekiem mają okazję protestować destrukcyjnymi zachowaniami. A potem społeczeństwo przyjmuje dorosłych, którzy nie wiedzą, jak budować normalne relacje z płcią przeciwną, nie wiedzą, jak cenić i wyrażać ciepłe uczucia, kłamać. Czy chcesz taką przyszłość dla swoich dzieci? Zachowaj destrukcyjne małżeństwo. Czy chcesz, aby dzieci dorastały szczęśliwe? Rozwód. Daj im przykład przezwyciężenia zniszczenia, odrzucenia związków patologicznych. Z czasem wszyscy to zrozumieją. Nie ma znaczenia, czy masz jedno dziecko, dwoje czy troje. Jeśli relacje rozwijają się zgodnie z niszczycielskim scenariuszem, są niebezpieczne dla psychiki i zdrowia wszystkich dzieci.

Nie ma bezbolesnych rozwodów. Musisz przejść przez kilka etapów przyjmowania smutku: od całkowitego zaprzeczenia rzeczywistości do gniewu, depresji, pokory i akceptacji. Ale i tak będzie akceptacja. Jeśli pamiętasz, że te doświadczenia i etapy są naturalne w przypadku separacji, łatwiej będzie przetrwać.

Rozstać się, jeśli decyzja zostanie podjęta, jest to konieczne z godnością. Postaraj się wyjaśnić swoją decyzję tak bardzo, jak to możliwe: rozmawiaj ze swoim partnerem równo, spokojnie, przekonująco, argumentuj, nie obrażaj go, nie poniżaj go. Rozmowa jest bardzo ważna, aby nie było nierozwiązanych konfliktów. Z partnerem cywilnym lub oficjalnym, z dziećmi lub bez - staraj się być poprawny. Jedynymi wyjątkami są przypadki, w których jest oczywiste, że partner nie rozumie odpowiednio rozmowy: jeśli partner alkoholowy nie puści, kontroluje całkowicie, jeśli partner tyranu nie chce słyszeć o twojej decyzji, jeśli zacznie grozić, szantażować, podnieść rękę, wtedy rozmowa lepiej wykluczyć.

Wyjdź cicho, ostrożnie, aby nie sprowokować agresywnego partnera do agresji. Możesz pozyskać wsparcie bliskich lub przyjaciół, poprosić ich o pomoc w zabraniu rzeczy lub być obecnym podczas wyjazdu - zmniejszy to prawdopodobieństwo fizycznego znęcania się. Nie stań się ofiarą manipulacji; poprawnie oceniaj motywy partnera. Nie oszczędzaj siebie i siebie. Jedną rzeczą jest zostawić kogoś, kogo kochasz i szanujesz, a drugą pozostawić osobę potencjalnie niebezpieczną dla ciebie i twoich dzieci.

Rozważając tę ​​trudną decyzję, pamiętaj o kilku ważnych zasadach.

• Zapomnij o litowaniu się nad sobą i swoim partnerem. Podejmij decyzję bez uwzględnienia tego uczucia.
• Wypróbuj dowolny argument „dla siebie” - czy go potrzebujesz, czy będzie on przydatny specjalnie dla Ciebie.
• Nie decyduj za innych. Masz pytania - pytaj.
• Częściej wyobrażaj sobie, jakie korzyści przyniesie Twoja decyzja.