Jak przetrwać rozwód?

Rozwód jest zawsze trudną, traumatyczną sytuacją. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni doświadczają rozpadu rodziny raczej boleśnie. Oczywiście wiele zależy od tego, jak ważny był związek dla partnerów, którzy zainicjowali zerwanie, jakie wydarzenia poprzedzały decyzję o rozwodzie.

Rozwód zmienia życie człowieka, dlatego jego stan psychiczny ocenia się według kryteriów, które mają zastosowanie do osób, które straciły ukochaną osobę z powodu tragedii, śmierci, choroby. Psychologia straty ma pełne zastosowanie do byłych małżonków z wielu powodów:

• istnieje wewnętrzna „próżnia”;
• zmienia się tempo i rytm życia;
• zmieniają się zarówno codzienna rutyna, jak i zwykłe działania;
• pojawia się litość nad sobą.

Bez względu na przyczyny, które doprowadziły do ​​rozwiązania małżeństwa, osoba przechodzi kilka etapów adaptacji do nowych warunków. Jeśli rozwód spowodował ból, smutek, nastąpi kilka etapów powrotu do zdrowia. Ważne jest, aby kolejno je przekazywać.

• Całkowite zaprzeczenie. Człowiek nie wierzy, że to, co się dzieje, jest rzeczywistością.Wydaje się, że wszystko dzieje się nie z nim, ale z kimś innym, jak we śnie, a nie w rzeczywistości. Państwo jest blisko mechanizmu szoku - rzeczywistości nie można postrzegać taką, jaka jest. Szok musi przetrwać.
• To jest bolesne i przerażające. Ten etap, kiedy szok, który pełnił funkcję znieczulenia, ustępuje. Problem i sytuacja upadają. Ból odczuwa się nawet na poziomie fizycznym - ktoś boli w klatce piersiowej, głowa pęka, a niektórzy pogarszają stare choroby i pojawiają się bóle stawów, mięśni, somatyczne. Na tym etapie człowiek nie widzi przyszłości, nie wie, gdzie iść, co robić, a to budzi prymitywny strach. Na szczęście ten bolesny etap zwykle nie trwa tak długo, a uczucia zamieniają się w coś innego.
• Gniew i nienawiść. To nieprzyjemna, wręcz paskudna, ale nieunikniona transformacja. Ból i strach zamieniają się w gniew. Istnieje uraza, ściśle związana z wściekłością, a czasem nienawiścią. Na tym etapie możesz zachorować, odkrztuszać się gorączką, zapaleniem płuc, ostrą chorobą zapalną dowolnego narządu, jeśli nienawiść jest zbyt silna.
• Przebaczenie i nadzieja. Osoba częściowo wybacza i usprawiedliwia partnera, znajduje uzasadnione wyjaśnienie swojej pozycji. Gniew przemija, ale pojawia się poczucie winy i nadziei - nagle wraca, żałuje swojej decyzji. Najgorsze, co można zrobić na tym etapie, to zacząć szukać spotkania z byłym partnerem małżeńskim. Trudno jest powstrzymać osobę: zachęca go perspektywa pozbycia się bólu i żalu za jednym zamachem, właśnie przywracając małżeństwo. Człowiek traci samokrytykę, panowanie nad sobą, staje się pomysłowy i bardzo energiczny.

• Depresja, spadek. Jest to całkowicie naturalny stan po aktywności emocjonalnej i pracy wykonanej na poprzednim etapie. Jest recesja, człowiek czuje się w otchłani samotności, czuje się jak niepowodzenie, niepotrzebne, obwinianie za wszystko. Można zaobserwować klasyczne objawy zaburzenia depresyjnego: nie masz ochoty jeść, wstawać i chodzić do pracy, nie ma ochoty nikogo spotkać, nie ma celów, aspiracji, radości. Osiągnąwszy najniższy punkt popadnięcia w emocjonalny szczyt, osoba marznie, zamraża i zaczyna powoli osiągać wzrost - rozpoczyna się następny etap.
• Introspekcja. W drodze z dołu człowiek wydaje się patrzeć na siebie z boku - więc zaczyna widzieć rzeczywistość taką, jaka jest. Gniew na nią nie ma już siły, ból stępił, gniew już nie istnieje. Cóż, jeśli już nie ma przestępstwa, ale najczęściej jest nadal obecny w środku, ukryty i ukryty. Na tym etapie uwzględniono możliwość planowania na przyszłość. Osoba może rozstać się z urazą, strachem i już znaleźć sposoby na dalsze uporządkowanie swojego życia: wybiera, co robić, zmienia swoje hobby, nawiązuje nowe znajomości, zaczyna wychodzić na świat, ale do tej pory jest bardzo przerażony i ostrożny, ryzykując w każdej chwili „stracić wysokość ", Wpadnij w depresję i zacznij ponownie wstawać.
• Przyjęcie Ten etap jest końcowy. Osoba w pełni akceptuje i rozumie fakt dokonany. Nie odczuwa gniewu i gniewu, pożegnał się z urazą, zraniona duma niemal wyzdrowiała, pojawiły się plany, nadzieje na osobiste szczęście, samorealizacja.

Tylko systematyczne doświadczenie na każdym etapie pomoże wyzdrowieć i wyzdrowieć, a nie pozostawi krzywdy na całe życie w duszy. Na każdym z nich z pewnością spotkają się ludzie, którzy przekonają, że trzeba „wszystko obchodzić”, pocieszyć się i żyć pełnią życia. Ale ważne jest, aby przetrwać wszystko, bez wyjątku. Nie należy rozpoczynać nowego związku przed upływem etapu pełnej adopcji, aby nie popełnić kolejnego dużego błędu.

Wszystkie ważne decyzje, które należy podjąć na jednym lub drugim etapie zdrowienia, będą podyktowane i będą spowodowane wyłącznie uczuciami charakterystycznymi dla danego etapu. Jeśli dana osoba jest na etapie gniewu, nowym związkiem lub działaniem przeciwko byłemu partnerowi będzie agresja, nienawiść i zemsta. Jeśli znajduje się na etapie depresji, wszystkie decyzje będą próbą uspokojenia samotności, ale nie przyniosą rezultatów, ponieważ samotność wciąż jest w środku.

Kobiety zwykle wychodzą z kryzysu emocjonalnego dłużej niż mężczyźni. Wynika to z cech psychiki płci pięknej. Dla nich rozwód jest wielkim stresem, ponieważ przywiązują większą wagę do związków niż mężczyzn. Każdy etap powrotu do zdrowia może zostać znacznie przedłużony, jeśli kobieta jest choleryczna lub melancholijna. Trudno będzie nie stracić serca, a w niektórych miejscach nie będzie można tego uniknąć.

Poczucie winy może skomplikować sytuację - kobiety często dręczą się za to, czego nie popełniły. Ułatwia to obecność niedokończonych uczuć dla byłego małżonka, ponieważ jeśli miłość nie przeminie, trudniej będzie zaakceptować każdy z etapów powrotu do zdrowia. Kobieta może przeżyć rozwód bezboleśnie tylko wtedy, gdy to ona go zapoczątkowała, i nie poszła w „pustkę”, lecz do konkretnego mężczyzny, który jest teraz dla niej całym światem.

Istnieją również niuanse w okolicznościach rozwodu.

• Po zdradzie. Rozwód po cudzołóstwie obciąża uraza. Kobieta jest przytłoczona oburzeniem: została zdradzona, została niesprawiedliwie potraktowana. Zdrada jest uważana za zdradę. Łatwiej jest przetrwać okres po rozwodzie dzięki psychologicznym praktykom wybaczania, których jest całkiem sporo. Ważne jest, aby wybaczyć byłemu mężowi, porzucić jego niechęć. Po fazie adopcji musisz się uspokoić i zacząć układać własne życie.
• Z dzieckiem Rozstanie się, jeśli małżonkowie mają dzieci, jest zawsze trudniejsze dla kobiety, ponieważ odpowiedzialność za przyszłość dziecka spoczywa na niej z ogromnym ciężarem. Istnieje dogmat społeczny, który mówi, że dziecko potrzebuje zarówno matki, jak i ojca. Ale nie ma biologicznej potrzeby ojca, jak pokazuje natura, w której niewielu ssaków pozostaje przy potomstwie po jego urodzeniu. Po rozwodzie ważna jest dla kobiety z małym dzieckiem nie tylko nauka samodzielnego życia (bez mężczyzny w życiu codziennym), ale także życie bez względu na innych. Jeśli jest dziecko, kobieta nie jest już uważana za samotną. Dzieci bardzo często pomagają łatwo przetrwać rozwód, ponieważ rozproszenie ich potrzebami i zajęciami z nimi sprawia, że ​​kobieta płynniej przeżywa trudne etapy przezwyciężania straty.

Ważne jest, aby wiedzieć, że zapominanie o mężu, jak chcą niektóre panie, jest niemożliwe. Kobieta będzie pamiętać tego mężczyznę przez całe życie, ponieważ jest on częścią jej osobistej historii, biografii. Dlatego po adopcji warto rozważyć opcje współpracy z tym pierwszym, zwłaszcza jeśli jest dziecko. Nieudani małżonkowie są czasami doskonałymi partnerami w wychowywaniu dzieci i firm.

Cechy psychiki mężczyzn są mniej obsesyjne na punkcie uczuć i emocji, a bardziej skupione na własnej przyszłości. Najtrudniejsze etapy dla mężczyzn to szok i ból.

Pierwszy i drugi etap wyjścia z sytuacji jest dla nich obarczony wycofaniem, ucieczką do alkoholu, narkotykami. Ważne jest, aby tego uniknąć na początkowym etapie - wtedy etapy będą łatwiejsze i bardziej miękkie.Nie myśl o swojej żonie, jeśli rozwód nastąpił z jej inicjatywy, nie zadziała. Musisz tylko kontrolować swoje myśli i kierować je w pozytywnym kierunku.

Po rozwodzie mężczyzna pilnie szuka swojego miejsca w życiu, przecenia system wartości, analizuje i „odkłada na półkę” swoje nieudane życie rodzinne. Samoedy rzadko jest charakterystyczny dla płci męskiej - poddają się etapowi gniewu i irytacji z wielkim entuzjazmem, ponieważ są z natury bardziej agresywni. Łatwiej jest im winić żonę.

Poszukiwanie nowej miłości, w którą niektórzy wpadają po uwolnieniu gniewu, zwykle nie przynosi ulgi. Intrygi i przypadkowi partnerzy są odmianą zemsty, ale z serca nie będzie łatwiej. Mężczyzna pomoże człowiekowi poradzić sobie z osobistym dramatem, pracą i nowym hobby, rozmawiając z przyjaciółmi, ale w żadnym wypadku nie pozostawiając w „luce”.

To, czy etap recesji i depresji stanie się patologiczny, zależy od indywidualnych cech danej osoby. Wrażliwe, infantylne, zależne osoby, dla których samo istnienie rodziny jest niezwykle ważne, mogą równie dobrze zostać pacjentami w szpitalu psychiatrycznym, jeśli nie uda im się zebrać razem i poradzić sobie ze stanem depresji. Właściciele silniejszej psychiki zwykle pokonują ten okres z mniejszą stratą.

Jeśli depresja występuje wyłącznie jako reakcja na utratę, eksperci mówią o depresji psychogennej. Nie potrzebuje leczenia, ale tylko wtedy, gdy trwa nie dłużej niż dwa tygodnie. Jeśli stan jest opóźniony, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem - istnieje duże ryzyko pominięcia momentu, w którym stan ostry staje się przewlekły.

Jeśli istniały przesłanki zaburzeń psychicznych, o których dana osoba zwykle nic nie wie, depresja może rozwinąć się ze znacznymi zmianami w tle hormonalnym, uszkodzeniem struktur mózgu. Ten stan nazywa się endogennym. Potrzebuje pomocy medycznej.

Stan depresyjny często rozwija się u kobiet, ale trudniej leczyć go u mężczyzn. Męska natura nie pozwala płakać, wyrażać emocji. Mężczyźni są bardziej powściągliwi, więc „wpychają” swoje uczucia i krzywdy tak głęboko w siebie, że tylko wykwalifikowany psychoterapeuta może je stamtąd wydostać. Mężczyźni często zaprzeczają obecności depresji, odnosząc się do złego nastroju, zmęczenia. Często rozwijają się w przewlekłą chorobę psychiczną.

Często niemożliwe jest wyjście z depresji - kobieta i mężczyzna potrzebują wsparcia bliskiego przyjaciela, dziewczyny, krewnego. Nie możesz się zamknąć i ograniczyć komunikacji ze światem, nie możesz milczeć - ważne jest, aby powiedzieć swojemu „asystentowi” - słuchaczowi - o jego uczuciach. Mówienie pomoże szybko zbliżyć się do etapu adopcji, wspomniane obawy nie stają się tak wielkie, a uraza poprzez mowę jest wypowiedziana i zanika.

Na etapie depresji ważne jest, aby zaplanować swoje życie tak dużo, jak to możliwe: należy zaplanować każdą godzinę. Praca, czytanie, spacery z psem, zajęcia z dzieckiem, chodzenie do sklepu - wszystko trzeba zaplanować w najdrobniejszych szczegółach. Bez względu na to, jak bardzo chcesz współczuć sobie i pozostać dłużej w łóżku, płakać i patrzeć w jednym punkcie, musisz podnieść się na czas, umyć, przygotować się do pracy.

Nie naruszaj swojego planu, bez względu na to, co się stanie. Jest to ważne dla stworzenia przestrzeni, w której wszystko jest jasne i przewidywalne o kilka kroków do przodu. Właśnie tego brakuje osobie z zaburzeniem depresyjnym.

Im więcej rzeczy ma człowiek, tym mniej czasu pozostanie na negatywne myśli. Jeśli nie jesteś w stanie zmusić się do zrobienia czegoś, a ten stan trwa dłużej niż dwa tygodnie, musisz skontaktować się z psychoterapeutą lub psychiatrą w celu przepisania odpowiedniej terapii.

Odpowiedź na to pytanie można sformułować na podstawie kilku zasad, według których rozwiedzeni małżonkowie powinni drukować i powieszać się w widocznym miejscu.

• Ani kobiety, ani mężczyźni po rozwodzie nie powinni zalewać góry alkoholem. Tymczasowo dają iluzję ulgi, ale gdy osoba jest odurzona, psychika nie przetwarza informacji o rozwodzie, nie ma postępu w kolejnych etapach. Zatem alkohol jest pewnym sposobem nie tylko na alkoholizm, ale także na przedłużenie cierpienia, aby stały się nie do zniesienia. Substancje odurzające działają w ten sam sposób.
• Nie pozwólcie sobie i innym współczuć sobie. „Biedny facet” i „pech” - tu nie chodzi o ciebie. Współczucie z własnego lub cudzego zgłoszenia jest pewnym sposobem na popadnięcie w czarną i beznadziejną depresję.

• Nie karcić byłego partnera i rozpowszechniać negatywnych informacji o nim. Dotyczy to szczególnie intymnych aspektów życia osobistego, niektórych tajemnic, które były mąż lub była żona chciałaby zachować w tajemnicy. Obelga kiedyś minie i nadejdzie pełna akceptacja. Ale reputacja zostanie zniszczona z powodu nieprzyjemnych wypowiedzi na temat partnera i w przyszłości trudno będzie nawiązać partnerstwo z tym pierwszym. Obaj zasługują na szacunek, bez względu na powód rozwodu.
• Nie musisz się poniżać, nie próbuj zwracać partnera za wszelką cenę. Około 15% par po rozwodzie ponownie zbiega się po pewnym czasie. Ale nie powinieneś mieć na to silnej nadziei, a tym bardziej nie powinieneś ścigać tego pierwszego (byłego), wysyłać mu (jej) 300 wiadomości dziennie, w tym w nocy.

U kobiet, według statystyk, wyjście ze stanu po rozwodzie zajmuje od 1 do 2 lat. Mężczyźni radzą sobie ze swoimi emocjami i postanawiają zacząć od nowa wcześnie: po sześciu miesiącach lub trochę dłużej. Konsekwencje rozwodu są zwykle rzadko negatywne. Jeśli związek był bolesny, patologiczny, to rozwód jest dobry. Pozostaje tylko trochę poczekać, zdać sobie z tego sprawę i żyć dalej.

Zwykle możliwe jest ustanowienie życia osobistego po rozwodzie po 2-3 latach, niektóre wcześniej. Według statystyk do 75% kobiet w wieku od 20 do 30 lat, do 52% kobiet w wieku od 30 do 40 lat, a nawet do 20% kobiet w wieku od 40 lat wznawia związek małżeński lub cywilny. Mężczyźni są bardziej poszukiwani - do 95% rozwiedzionych mężczyzn tworzy nowe rodziny, niezależnie od ich wieku.

Psychologowie radzą, aby poświęcać czas po rozwodzie nie jako okres katastrofy i upadku, ale jako początek nowych możliwości, które wcześniej były niedostępne, niemożliwe. Teraz wszystkie horyzonty są otwarte - możesz je wybrać i zacząć zmierzać do celu.

Małżeństwo jest ważną częścią życia człowieka. Ale daleko od wszelkiego życia jest przyjaźń. Są cele, kreatywność i osiągnięcia zawodowe, są podróże i komunikacja, dzieci i radość z rozwoju. Wielu prowadzi szczęśliwe i pełne życia życie bez małżeństwa. Po zrozumieniu tego łatwiej będzie zaakceptować rozwód z myślą, że życie się nie skończyło.

Wiek nie powinien być czynnikiem stresującym - i po 40 latach, a po 50 rozwodzie, choć bolesny, ale daje te same zalety, co rozwód po 25 latach. Najważniejsze, aby nie bać się żyć i nie obwiniać siebie.