Rozstanie: przyczyny, etapy i sposoby przeżywania

Rozstanie często prowadzi do trudnych uczuć, podczas gdy nie chodzi tylko o rozstanie z ukochaną osobą, ale także rozstanie z dziećmi, przyjaciółmi. Zerwanie jest zawsze stratą. Unikanie takich bolesnych sytuacji pomoże wiedzieć, dlaczego najczęściej dochodzi do rozstań, jak się je doświadcza i jak utrzymywać ważne dla ciebie relacje.

Psychologia ocenia rozstanie jako utratę relacji z określoną osobą. Ale w praktyce fizyczna separacja nie zawsze oznacza utratę relacji, a wspólne życie nie gwarantuje duchowej jedności. Rozstanie jest bolesnym procesem, jeśli dana osoba jest ci droga, jeśli jakiś ważny okres twojego życia jest z nią ściśle związany. Rozstanie się z bliskimi (małżonkami), dziećmi i krewnymi jest uważane za najbardziej bolesne. Rozstanie się z bliskimi przyjaciółmi może również powodować ból.

Zerwanie może zostać zakończone, gdy kontakty stron lub jednego z uczestników sytuacji ustaną w jakiejkolwiek formie. Rozstanie jest uważane za niekompletne, po którym ludzie utrzymują określone relacje - komunikują się na temat wychowywania dzieci, w pracy, mają wspólny interes, mają zamiar przywrócić relacje. W psychologii rozstanie jest również nazywane niekompletnym, w którym jedna ze stron odmawia zaakceptowania rzeczywistości takiej, jaka jest, czas płynie, a etap akceptacji nie występuje. To trudny przypadek, który wymaga z konieczności pomoc psychiatry i psychoterapeuty.

Rozstanie daje wspaniałe doświadczenie życiowe, bolesne, ale czasem konieczne. W każdym razie można wyciągnąć z niego wiele przydatnych rzeczy: po rozstaniu, zmianie systemów wartości, człowiek zaczyna lepiej rozumieć zawiłości swojej postaci, lepiej wie, czego potrzebuje od przyszłych relacji. Jeśli ludzie biorą udział w pośpiechu, nie zastanawiając się nad decyzją, mają szansę poprawić swoje relacje, wyciągając wnioski po pojednaniu.

Ważne jest, aby zrozumieć, że same wydarzenia i przyczyny, które do nich doprowadziły, są różne. Jeśli formalnie para rozpada się z powodu zdrady jednego z partnerów, przyczyną może być jakakolwiek, ale nie sama zdrada. Nuda i rutyna w związku, brak produktywnej interakcji z partnerem na różnych polach może popchnąć cudzołóstwo oszusta. Wydarzenie, które jest sformułowane jako skandal, nie jest powodem rozstania, ale jedynie usprawiedliwieniem, ponieważ prawdziwy powód można ponownie objąć czymkolwiek innym. Spójrzmy, jakie przyczyny najczęściej prowadzą do rozpadu relacji zarówno z małżonkami, jak i dziećmi, rodzicami, przyjaciółmi.

Ten powód jest bardzo podstępny. Zaufanie jest podstawą każdego związku, bez niego przyjaźń lub związek miłosny nie jest możliwy. Znika stopniowo, czasem nawet niezauważalnie, stopniowo. Ludzie zwykle dają bliskim „drugą szansę”, usprawiedliwiają ich wewnętrznie, ale tylko na razie, o ile istnieje zaufanie. Gdy zniknie, związek nie może być kontynuowany. Zazdrość, zwłaszcza jej patologiczne formy, oszustwo (jeśli jest częste) może prowadzić do utraty zaufania. Nawet oszustwo w drobnych rzeczach stopniowo przekształca się w „wielką śnieżkę”, która pewnego dnia nabiera prędkości i całą swoją mocą spada na głowę zwodziciela, praktycznie nie pozostawiając szansy na utrzymanie relacji.

U ludzi nazywa się to „nie zgodził się na postacie”. Ludzie stawiają sobie nawzajem różne, a czasem nawet biegunowe, cele i nie chcą sobie nawzajem pomagać w ich realizacji. Jeśli mąż oszczędza na nowy samochód, a żona uważa, że ​​przede wszystkim potrzebuje mieszkania, skandali nie da się uniknąć. Jeśli matka nalega, aby syn wstąpił na uniwersytet, a on zebrał się w armii z własnej woli, to znowu wszystko może zakończyć się w separacji, jeśli jedna ze stron nie zgodzi się zaakceptować priorytetów drugiej.

Priorytety mogą być niematerialne: z jednej strony ważne jest, aby rozwijać się zawodowo i duchowo, uczyć się, zwiększać swoją wartość jako specjalisty, a druga uważa, że ​​partner marnuje czas, zdobywając kolejny dyplom, tym samym umniejszając osiągnięcia pierwszego. Rozstanie się z tego powodu może okazać się tymczasowe, a jeśli ludzie dojdą do kompromisu lub nauczą się ustępować, związek może zostać uratowany.

Przemoc jest nie tylko fizyczna, ale także psychiczna. Pod prawdopodobnymi pretekstami („miłość”, „martw się o ciebie”) jeden partner może wprowadzić całkowitą kontrolę nad drugim - aby sprawdzić, gdzie i kiedy odchodzi, gdzie to się dzieje, kto do niego dzwoni. Przemoc psychiczna to obelgi, wyrzuty i brak szacunku, są to bezpośrednie lub pośrednie zakazy utrzymywania relacji z przyjaciółmi i krewnymi, ograniczenia, ciągłe wyjaśnianie relacji.

Ofiara przemocy psychicznej i manipulacji zwykle boi się czegoś złego, aby podjąć jakąkolwiek decyzję domową bez wiedzy partnera, jeśli do tego doda się silną emocjonalną zależność od tyrana, sytuacja staje się całkowicie nie do zniesienia. Często dzieci są manipulowane przez rodziców lub rodzice przez dzieci, małżonków, a nawet przyjaciół mogą napotkać na siebie próby manipulacji. Rozstanie w tym przypadku jest najbardziej poprawnym, a czasem jedynym możliwym wyjściem. Raz rozpoczęta przemoc fizyczna i psychiczna zwykle nie ustaje, lecz postępuje, nabierając coraz bardziej wyrafinowanych form.

Każdy, rozpoczynając z kimś związek, ma nadzieję i oczekuje czegoś dobrego, co ten związek mu przyniesie. Często te oczekiwania nie są spełnione. Trudno jest rozważyć przyszłego tyrana lub skąpca u słodkiego młodego człowieka, u dorastającego małego syna trudno jest zobaczyć przyszłego okrutnego i niesprawiedliwego łajdaka. Kiedy osoba staje wobec pewnych przejawów i działań ze strony drugiej osoby, które nie pasują do obrazu jego oczekiwań, doświadcza silnego rozczarowania, strachu, urazy.

Jeśli zrozumiemy, że sami budujemy nasze nadzieje i oczekiwania i nikt nie jest zobowiązany do ich spełnienia, rozstania z tego powodu można uniknąć. Inną opcją jest porzucenie oczekiwań i zaakceptowanie osoby takim, jakim jest, ze wszystkimi swoimi wadami i zaletami, ale nie jest to dalekie od wszystkich. Rozstanie, jeśli tak się stało, może być odwracalne. Ale dopiero po tym, jak jedna ze stron zrozumie niepoprawność faktu przesuwania innych oczekiwań i nadziei na drugą stronę, a druga zrobi wszystko, co możliwe, aby naprawić to, co nie pasuje partnerowi.

Mówimy o alkoholu, uzależnieniu od narkotyków, hazardu itp. Zwykle na samym początku problemu partner stara się pomóc drugiemu w pozbyciu się złego nawyku. Ale są obietnice, że się poddadzą, ale w większości przypadków nie ma prawdziwych działań, a zatem utrata zaufania zaczyna obowiązywać, później upadek nadziei i oczekiwań, a następnie wszystkie inne powody. W rodzinach, w których partner pije, bierze leki psychotropowe, przemoc i manipulacje są powszechne i zdecydowanie istnieje różnica w priorytetach (chyba że wszyscy członkowie rodziny piją razem).

To powód, który często niszczy małżeństwa „z doświadczeniem”. W miarę upływu czasu odczucia stają się nudne, co jest naturalne i normalne. Jeśli nie zostaną one zastąpione wspólnymi zainteresowaniami, hobby, wspólnymi priorytetami i celami, istnieje szansa, że ​​partnerzy po prostu zmęczy się komunikowaniem ze sobą. Utrata zainteresowania, atrakcja może być podstawą cudzołóstwa, porzucenia rodziny. Relacje szybko się pogarszają i z czasem mogą się komplikować z jednego z powyższych powodów - od alkoholizmu po znudzonego partnera po przemoc domową i załamanie się wszystkich oczekiwań.

Spory finansowe dotyczące tego, jak i ile zarobić, gdzie i komu wydać, są dość częstym powodem rozstania. Z tego powodu jednocześnie łączy się kilka czynników: jest to różnica w priorytetach i możliwych manipulacjach. Ale takie rozstanie, jeśli jest to pożądane, można anulować, czyniąc je odwracalnymi. Wystarczy znaleźć wszystkie nieporozumienia i opracować nową strategię finansową w relacji, która byłaby odpowiednia dla obu. Większość problemów domowych rozwiązuje się w ten sam sposób. Jeśli ludzie rozstają się z tego powodu na zawsze, to z dużym prawdopodobieństwem nie przyszli na pierwszym miejscu ten problem, ale którykolwiek z powyższych. Pieniądze i smażone ziemniaki były ostatnią słomką w misce cierpliwości.

Wśród przyczyn rozstań można wymienić wiele różnych warunków wstępnych - zarówno niezadowolenie seksualne z partnerem, jak i infantylizm jednego z uczestników w sytuacji, gdy dana osoba nie może i nie może, a co najważniejsze, nie chce podejmować żadnych decyzji. Ale jeśli zredukujesz wszystko, tak jak w matematyce, do prostego równania, wtedy możesz łatwo zrozumieć, że podstawą każdego oddzielenia jest obraza, która polega na upadku nadziei i oczekiwań, gniewu, gniewu i strachu przed przyszłością.

To uczucie niszczy małżeństwa, rozwiewa rodziców i dzieci na różne kontynenty, sprawia, że ​​przyjaciele całkowicie przestają komunikować się z tymi, którzy do niedawna byli blisko i zrozumieli. Pamiętaj, że przestępstwo leży u podstaw rozwodu, ponieważ „nie zgodził się z bohaterami”, to ona towarzyszy chaosowi finansowemu i krajowemu, różnicy w priorytetach, niechęci do świata i samemu prowadzi do alkoholizmu i ucieczki w narkotyczne nieistnienie.

Rozstanie jest wielostronne. Ludzie, którzy podjęli taką decyzję, mogą się nigdy nie widzieć lub widzieć każdego dnia, mogą zapomnieć, że mieli jakiś związek lub o tym pamiętać i bardzo długo doświadczać emocjonalnego przywiązania. Psychologowie wyróżniają kilka rodzajów separacji.

• Podział strukturalny - przyczyny są nieusuwalne, korekta jest niemożliwa. Partnerzy mają wystarczającą wolę i powód, aby zdecydować się na uwolnienie od tak bezsensownych związków i stać się wolnymi i ostatecznie szczęśliwymi, ale indywidualnie. W takich przypadkach separacja nie jest zbyt bolesna, chociaż możliwe jest, że doświadczenia nadal będą miały miejsce. Ale po separacji relacje między ludźmi są równe, spokojne, pozytywne, nie kaleką ani ich dusz, ani duszy dziecka, jeśli w ogóle istnieje. Relacje budowane są na wzajemnym szacunku, niezależnie od tego, czy z inicjatywy mężczyzny czy kobiety zostały rozwiązane. Ludzie patrzą na wspólną przeszłość bez urazy.

• Niekompletny gestalt - Istnieją dobre powody rozstania, ale nie ma na to siły, aby wymyślić powody, by pozostać razem (dzieci dorastają, mają kredyt hipoteczny itp.). W takich parach często występuje niewierność; dzieci dorastają w atmosferze chronicznych, niszczących kłamstw. Oboje małżonkowie uznają, że ich związek od dawna nie był taki sam, nie ma pasji, seksu, zaufania, związku. Ale boją się coś zmienić.

• Traumatyczne rozstanie - przyjęta i ucieleśniona decyzja o odejściu na zawsze. Jest obarczony nagromadzeniem ogromnej ilości skarg, chociaż czasami jest konstruktywny. Zwykle jeden z partnerów nie jest gotowy puścić drugiego i to w takich sytuacjach mają miejsce najcięższe wstrząsy emocjonalne i doświadczenia.

• Opóźnione rozstanie - propozycja rozstania się na chwilę, aby zebrać myśli i podjąć decyzję, która może zostać podjęta w jednym z wymienionych typów rozstania. Nie jest postrzegany jako tak bolesny jak traumatyczny, ale tylko do momentu podjęcia trwałej decyzji.

• Pseudo rozstanie - specjalnie stworzona sytuacja, w której partner, który został inicjatorem, tak naprawdę nie chce prawdziwej separacji, manipuluje, stara się osiągnąć coś własnego, określonego celu. Jeśli ktoś rzekomo zerwał, daje mu to złudzenie wolności, możliwość cierpienia ad libitum (są ludzie, którzy potrzebują doświadczeń, aby ożywić zanikające relacje i rozproszyć nudę). Czasami takie fałszywe rozstania stają się nawykiem, a manipulator przestaje osiągać cel. Często, gdy cierpliwość drugiego partnera pęka lub manipulator decyduje, że zasoby relacji zostały dla niego osobiście wyczerpane, następna luka staje się prawdziwa i ostatnia.

Doświadczenie separacji następuje zgodnie z psychologicznymi prawami utraty (stadium żalu). Sekwencja etapów zmiany emocjonalnej jest zwykle jasna i zawsze jeden etap następuje po drugim. Zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, sekwencja jest właśnie taka, ale istnieją niuanse ze względu na cechy płciowe psychiki. Aby przetrwać zerwanie i nie zostać pacjentem w szpitalu psychiatrycznym, aby szybko poradzić sobie z emocjami, ważne jest, aby przejść przez wszystkie etapy, nie tracąc ani jednego.

Pierwsza reakcja na stratę.Człowiek nie odczuwa bólu, ponieważ dopóki po prostu nie wierzy w to, co się dzieje, w ogóle nie rozumie, co się dzieje i nie dopuszcza do tego myśli. Psychika włącza mechanizm negacji, gdy napotyka coś nieznanego i przerażającego. Odmowa chroni psychikę przed traumatycznym nagłym uderzeniem, częściowo znieczula procesy, które zaczynają zachodzić w duszy. Odmowa przybiera różne formy - od uporczywego twierdzenia, że ​​wszystko, tak jak poprzednio, miało po prostu przejściowe trudności, po deprecjację straty - „to było wszystko i było, tego należało się spodziewać”.

Znieczulający efekt odmowy przemija, gniew zastępuje oszołomienie - „jak mógł to zrobić?” Panuje uraza, wstyd, wstyd, intensywny niepokój. Emocje szaleją i w tym samym stopniu osoba może skierować swój gniew zarówno na inicjatora rozpadu, jak i na własną osobę.

Złość już się pojawiła, jest praktycznie nieobecna i być może osoba ta znalazła już pierwsze wyjaśnienia tego, co się wydarzyło, chociaż wciąż jest bardzo daleka od pełnej introspekcji i analizy sytuacji. Natychmiast po złości ból staje się silniejszy, dlatego pojawia się całkowicie naturalne pragnienie, aby się go pozbyć. Pierwszą rzeczą, o którą prosi umysł, jest przywrócenie relacji. Tutaj strona cierpiąca ma obsesję na punkcie powrotu ukochanego, ukochanego. Szczególnie wrażliwe natury mogą zacząć ścigać partnera, pisać, dzwonić, domagać się, grozić, szantażować, wabić podstępnymi okazjami, chodzić po wróżbitach i czarodziejach.

Stopień, w jakim emocjonalny i fizyczny wydatek energii i energii przeszedł przez następny etap, zależy od tego, jak poważny może być spadek po nim. Rozpoczyna się depresja, człowiek jest ospały, a nie energiczny, dla niego wiele rzeczy traci sens, co kiedyś było przyjemnością, może denerwować lub pozostawiać obojętnym. Występują zaburzenia snu, apetyt. Nie mam ochoty nawet wstawać i iść do pracy. Ból maleje, czasem jest już nie do odróżnienia. Ale scena jest dość niebezpieczna: jeśli źle to przeżyjesz, zwiększa prawdopodobieństwo przejścia depresji sytuacyjnej w przewlekłą chorobę psychiczną. Na tym etapie dochodzi do największej liczby samobójstw, zabójstw zemsty.

Na tym etapie rozpoznawana jest osobista porażka. Pojawia się zrozumienie prawdziwych przyczyn i skutków, staje się jasne, dokąd iść. Osoba zaczyna zdawać sobie sprawę, że odpowiedzialność za separację spoczywa na obu partnerach i chociaż żal może być obecny, nie powoduje już silnego bólu. Sytuacja jest akceptowana w formie, w jakiej wystąpiła. Okoliczności są wyraźnie widoczne, bez złudzeń. Zaletą jest to początek etapu adopcji wskazuje, że planowanie nowego życia już się rozpoczęło. Pojawiają się nowe plany, cele i wytyczne.

Pragnienie życia mówi o zakończeniu procesu akceptacji straty, wzrasta samoocena, zrozumienie własnej wartości, wyłania się znaczenie, pojawia się poczucie, że najlepsze jeszcze przed nami. Stan emocjonalny jest scharakteryzowany jako skompensowany, innymi słowy, rana po utracie wciąż tam jest, ale została już wyleczona i teraz tylko przypomina sobie obecność blizny.

Cechy kobiecej rezydencji straty polegają na tym, że płeć piękna jest bardziej emocjonalna, dlatego wszystkie etapy w nich przebiegają jaśniej niż u mężczyzn. Na każdym etapie, z wyjątkiem ostatnich, mogą być strumienie łez, słów, a nawet napadów złości.Ale to jest zbawienie kobiet - ze względu na zdolność do uwalniania negatywnych emocji, rozpraszania ich, gdy się pojawiają, kobiety szybciej przechodzą wszystkie etapy.

Kobiety rzadko tracą poczucie własnej wartości po rozstaniu, jeśli nieznacznie się zmniejszy, przywraca się je po pierwszej wizycie w salonie kosmetycznym lub sklepie z modą. Kobieta ma przyjaciół, którzy mogą płakać w dowolnym momencie i nie ma się czego wstydzić. Jeśli kobieta ma dziecko, nie pozwoli mu pogrążać się w depresji - wymaga opieki, opieki i realizacji określonych codziennych czynności.

Kobiety są bardziej marzycielskie, łatwiej wchodzą w fazę powrotu do życia, łatwiej im marzyć o nowym niesamowitym życiu.

Cechy męskiej psychiki są takie, że rozstanie z silniejszym seksem jest o wiele trudniejsze, ponieważ nie mogą sobie pozwolić na cierpienie gorzkie, wielogodzinne rozmowy z przyjaciółmi na temat czynu ukochanej, „mycia jej kości”, a mężczyźni rzadko płaczą. Ale na próżno. Uwolnienie gniewu i gniewu, urazy ze łzami pomogłyby mężczyznom łatwiej przeżyć etap depresji. To na nim człowiek może utknąć poważnie i na stałe.

Mężczyźni starają się, aby nikt nie zauważył ich doświadczeń po rozpadzie. Ukrywają je, tłumią, co powoduje kumulację negatywności i zakłócenia pracy serca, naczyń krwionośnych i innych narządów. Sugeruje to psychosomatyka mężczyźni żyją mniej niż kobiety właśnie dlatego, że zwykle miażdżą w sobie wszystko, co stało się bolesne.

Na etapie zaprzeczenia i gniewu mężczyzna może przejść do całej powagi - alkoholu, przypadkowych związków seksualnych. Tylko na etapie adopcji zrozumie, że nie przynosi to znacznej ulgi, a czasem pogarsza ten stan. Mężczyźni obawiają się o swoją samoocenę. Opuszczony człowiek jest jak zraniony lew. Najpierw zlizuje swoje rany i marzy o zemście, a potem zacznie obwiniać siebie za to, że nie może rządzić, zagubiony. Może to pozostawić znaczący ślad na naturze jego przyszłego związku - im bardziej poważnie ranny mężczyzna, tym bardziej prawdopodobne jest, że przeniesie on część urazy, podejrzeń i nieufności w swoim następnym związku z kobietami.

Ci, którzy chcą szybko poradzić sobie ze swoimi uczuciami po zerwaniu z ukochaną osobą, będą rozczarowani - proces ten nie dzieje się szybko. Wszystko zależy od temperamentu, okoliczności i przyczyn separacji, wieku i doświadczenia życiowego danej osoby, ale ogólnie rzecz biorąc, musisz dostroić się do doświadczenia każdego etapu po kolei.

Właściwe podejście to podejście pacjenta. Ani jeden etap nie trwa w nieskończoność, a zrozumienie tego pomaga znieść stratę z pewnym stopniem filozoficznego spokoju. Ten udział będzie niewielki, ale bardzo ważny. Psychologowie radzą, aby nie próbować radzić sobie z ich stanem, doprowadzi to tylko do stłumienia i akumulacji negatywnych, musimy spróbować zaakceptować każdy etap jako nieunikniony. Najtrudniejsze przypadki to rozstanie podczas ciąży kobiety, tuż przed ślubem, zdrada i zdrada. Ale możesz przeżyć je i znieść jak najmniej strat, jeśli posłuchasz rad psychologów.

Ważne jest, aby człowiek pamiętał, że jego zadaniem na każdym etapie separacji jest zachowanie godności. Od tego zależy determinacja jego męskiej samooceny po przezwyciężeniu trudnej sytuacji. Nie możesz szantażować, grozić, pochylać się nad zniewagami i atakować, zemścić się na czymkolwiek, co obniża i poniża mężczyzn, nie tylko w oczach kobiet, ale także we własnych oczach. Nie pij ani nie próbuj szybko znaleźć innej kobiety - próby sztucznego wypełnienia wewnętrznej pustki są zwykle skazane na fiasko i nieprzyjemny posmak przez wiele lat.

Po przejściu agresji i gniewu możesz spróbować porozmawiać z tym pierwszym, dowiedzieć się, jakie są jej plany na przyszłość, być może ona, podobnie jak ty, martwi się i żałuje zerwania i chce odnowić związek. Jeśli nie, nie rozpaczaj. Zaangażuj się w pracę i wszechstronny rozwój - czytaj, spotykaj się z przyjaciółmi, łowić ryby, oglądać ciekawe filmy, rozwiązywać problemy z silnikiem samochodowym - na pewno zgromadziło się wiele rzeczy, które odłożyłeś na później. Czas to zrobić. Ułatwi to przetrwanie trudnych czasów.

Kobieta zdecydowanie potrzebuje „pomocników” - ktoś musi słuchać, wspierać. Ale nie powinieneś żałować siebie. Bez względu na to, jak bardzo ktoś chce się współczuć, warto pójść w drugą stronę - nauczyć się kontrolować i analizować swoje emocje, odróżniać miłość do byłego od lęku przed samotnością, stać się śmiechem. Ważne jest, aby uczyć się od serca, szczerze wybaczać.

Podczas gdy przechodzą etapy powrotu do zdrowia po stracie, kobieta potrzebuje motywacji, aby pracować, uczyć się i dbać o siebie. Najlepszą motywacją jest zrozumienie, że prawdziwe szczęście może czekać w dowolnym miejscu i czasie. Czy będzie to możliwe, jeśli ukryjesz się przed światem, zamkniesz się przed komunikacją, będziesz marudził? Łatwiej jest znosić tych, którzy nie tracą godności - bez względu na to, jak bolesne, nie schylają się, by się zemścić, plotek, plotek, szantażu (w tym przez dzieci). Kiedy staje się łatwiejsze, takie działania mogą być niezwykle zawstydzające.

Długoletni przyjaciele, którzy są ze sobą bardzo związani, dość boleśnie przeżywają przerwę, ale nie tak jak kochankowie. Najlepiej byłoby poczekać chwilę, szczerze porozmawiać z przyjacielem i nadal wyeliminować nieporozumienie. Ale jeśli nie jest to możliwe, najlepiej jest wybaczyć przyjacielowi, jeśli cię obraził, poprosić o przebaczenie i odejść. Być może nadal masz inne drogi.

W przypadku depresji, jeśli opóźnia się o ponad dwa tygodnie, ważne jest, aby poradzić sobie nie tylko z jednym, ale z asystentami - krewnymi, przyjaciółmi, psychologiem lub psychoterapeutą. Przy niewłaściwym podejściu może stać się chroniczne. Ważne jest, aby wyznaczać cele na każdą godzinę, każdego dnia. Im mniej czasu zajmie zasmakowanie wszystkich nieprzyjemnych myśli, tym mniej dotkliwa będzie depresja.

Po długim związku zapominanie o bólu nie zadziała od razu, ból powinien sam zniknąć. Porównaj swój stan z raną lub grypą - nawet jeśli naprawdę chcesz pozbyć się choroby, nie będziesz w stanie tego zrobić przed czasem, choroba ustąpi, gdy ciało całkowicie wyleczy wirusa lub rana goi się. To samo dotyczy ran psychicznych.

Utrzymanie istniejącego związku pomoże poznać przyczyny, dla których najczęściej dochodzi do zerwania. Spójrz na nich jeszcze raz i zauważ, że dla udanego związku ważne jest, aby mieli zaufanie, że nie było przemocy i tłumienia, aby ludzie oprócz miłości mieli wspólne zainteresowania i hobby. Namiętność przeminie pewnego dnia, a wspólnota interesów pozostanie i pomoże ci wspólnie pokonać wszystkie trudności. Ważne jest, aby liczyć się z opinią partnera, ale nie zapominać o własnym życiu. Ofiary są nieodpowiednie.

Znany psycholog Michaił Łabkowski zaleca rozstanie z dumnie uniesioną głową, zabraniające sobie nawet myślenia, że ​​zostałeś porzucony lub zdradzony. Takie myśli nie dodają pewności siebie i pozytywnego myślenia. Podaje także następujące zalecenia.

• Nie rozpuszczaj się w innym, pamiętaj o sobie - jeśli partner opuścił cię z dużym prawdopodobieństwem, że już się w tobie zakochał, to dlaczego miałbyś cierpieć i marzyć o powrocie związków? Relacje z niekochanymi zwykle nie są najcieplejsze.
• Trudności życiowe dla wszystkich para także kłótnie i nieporozumienia, ale tylko te, które początkowo były słabe i nie do utrzymania, miały wady, jeśli chcesz, rozpadły się. Dlatego to, co się wydarzyło, należy rozpatrywać z punktu widzenia faktu, że wszystko wydarzyło się uczciwie i poprawnie - oboje zasłużyliście na szczęście. Razem to niemożliwe.

• Nie spiesz się, daj sobie czas - Średnio potrzeba około roku, aby pozbyć się stresu spowodowanego separacją. Dla niektórych proces ten jest dłuższy, dla innych jest szybszy. Ale wszyscy bez wyjątku ją przechodzą, nikt inny na etapie doświadczania straty nie pozostał wiecznie.
• Nie obwiniaj się za nic. To nie twoja wina się wydarzyła. Nie ma też winy partnera. Tak się po prostu stało. Zaakceptuj to i spójrz na związek z szacunkiem i wdzięcznością (to też było dobre!) I spójrz na siebie ze szczerą miłością. Jesteś piękna, niesamowita, indywidualna. A teraz ktoś patrzy w dużym białym świetle nawet na osobę taką jak ty, ale na ciebie.

Zobacz, jak utrzymać związek po zerwaniu w następnym filmie.