Psycholog kliniczny: cechy zawodu i obowiązki specjalisty

Psychologia kliniczna zwraca uwagę na badanie ludzkiej inteligencji, sfery emocjonalnej, przejawów fizjologicznych, a także społecznych i behawioralnych cech jednostki. Cała ta wiedza jest konieczna dla psychologa klinicznego. Zanim połączysz swoje życie z tym zawodem, musisz wiedzieć, jakie są cechy tego zawodu i obowiązki specjalisty.

Pomoc osobie we wzmacnianiu i ochronie zdrowia psychicznego - taką funkcję pełni psycholog kliniczny. Działalność tego specjalisty jest regulowana nie tylko przez naukę psychologii, ale także przez medycynę. Na ich podstawie przeprowadza diagnostykę i prace naprawcze nad różnymi objawami zaburzenia psychicznego danej osoby.

Formacja oficjalnie uznanej psychologii klinicznej nastąpiła w XIX wieku, kiedy Instytut Psychologii Doświadczalnej pojawił się w Lipsku. Później, w 1917 r., Założono Amerykańskie Towarzystwo Psychologów, w którym status naukowca zaczął być uważany za jego zawód. Pod koniec XX wieku niemiecki E. Kraepelin zaczął stosować metody eksperymentalne w psychologii i Z. Freud opracował teorię występowania zaburzenia psychicznego, rozważając je poza kontekstem medycyny.

W Rosji patologiczne procesy z psychiki badali I. A. Sikorsky, V. M. Bekhterev, V. Kh. Kandinsky. W klinice Uniwersytetu w Kazaniu w 1885 r. Otwarto laboratorium naukowe, a później na jego podstawie Instytut Psychoneurologiczny. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Pod koniec XX wieku Rosja poczyniła znaczne postępy w dziedzinie psychologii klinicznej i utworzono obszar zastosowania, zwany psychologią patologiczną, który opierał się na skrzyżowaniu psychologii i psychiatrii.

Dzisiaj psychologia kliniczna jest najbardziej rozpowszechnioną i wymaganą stosowaną gałęzią psychologii, który ma duży potencjał do dalszego rozwoju zarówno w Rosji, jak i za granicą.

Aktywność psychologa klinicznego zależy od potrzeb pacjenta i obejmuje takie części wiedzy naukowej, jak psychologia patologiczna i somatyczna, neurologiczna i neuropsychologia. Teoretyczne i praktyczne zastosowanie wiedzy w tych obszarach pozwala nam znaleźć rozwiązanie problemu w procesie diagnozowania i badania stanu ludzkiej psychiki, przyczynia się do sprzyjającego nastroju psychicznego pacjenta podczas leczenia różnych chorób nie tylko psychiki, ale także narządów wewnętrznych, a także pomaga zoptymalizować metody leczenia i środowisko szpitalne szybki powrót do zdrowia osoby, ujawnia zakres relacji między lekarzem a pacjentem, a także relacje między pacjentami, śledzi zmiany Nia, które zachodzą w psychice człowieka w trakcie jego choroby.

Psychologowie kliniczni wykonują pewne funkcje praktyczne.

• Diagnostyka implikuje monitorowanie rozwoju objawów w dynamice, a także udział specjalistów w określaniu miejsca uszkodzenia mózgu, ponieważ różne lokalizacje mają różne objawy. Ponadto badany jest charakter osoby, która jest skłonna do rozwijania różnych rodzajów chorób.
• Badanie obejmuje ekspercką ocenę rozwoju psychiki dziecka, VTEC, psychiatrii sądowej, medycyny wojskowej i tak dalej. Na podstawie wyników badań wydawana jest opinia eksperta.
• Korekta psychologiczna jest wpływem psychologicznym na osobę mającą określony cel zgodnie z wybraną metodą. Korekcję można uznać za zmiany, które poprawiają stan osoby. W procesie narażenia działają w kierunku poprawy umiejętności behawioralnych, zmniejszają ryzyko chorób psychosomatycznych, wyrównują skutki urazów i poważnych chorób, poprawiają zdolności adaptacyjne organizmu oraz eliminują skutki urazów psychicznych wynikających z trudnych sytuacji życiowych.
• Rehabilitacja psychologiczna pomaga przywrócić fizjologiczne zdolności psychiki, aby powrócić do poziomu, który dana osoba miała przed doświadczeniem negatywnej sytuacji psychicznej lub choroby. Ponadto istnieje również rodzaj adaptacji społecznej, która pomaga osobie dołączyć do społeczeństwa, pracy lub zespołu edukacyjnego.
• Środki zapobiegawcze obejmują kształtowanie koncepcji zdrowej psychiki i właściwego stylu życia. Następnym krokiem w profilaktyce jest wykrycie i wyeliminowanie ryzyka, na które psychika może być narażona w trakcie choroby lub trudności życiowych. Trzeci etap pracy profilaktycznej ma na celu zapobieganie nawrotom załamania psychicznego, które występuje wielokrotnie po ciężkiej chorobie, niepełnosprawności lub innych sytuacjach.

Współczesny świat sprawia, że ​​osoba doświadcza wysokiego stresu psychicznego i doświadcza często stresujących sytuacji o różnym nasileniu, co objawia się wzrostem liczby osób cierpiących na różne odchylenia w zdrowiu psychicznym i potrzebujących kompetentnej profesjonalnej pomocy.

Nowoczesne szkolenie specjalistów w zakresie profilu psychologicznego w systemie rosyjskiego szkolnictwa wyższego odbywa się w następujący sposób:

• w dziedzinie medycyny - program obejmuje listę przedmiotów obowiązkowych z zakresu nie tylko psychologii, ale także medycyny, po ukończeniu takiego uniwersytetu od specjalisty oczekuje się pracy jako psycholog kliniczny;
• w kierunku pedagogicznym - szkolenie w tym przypadku nie oznacza badania przedmiotów medycznych, wręcz przeciwnie, nacisk kładziony jest na psychologię i pedagogikę; po ukończeniu szkolenia specjalista może pracować w dziedzinie psychologii w instytucjach edukacyjnych.

Psychoterapeuta to profesjonalista, którego wiedza oparta jest na studiach z psychologii i medycyny. Pomaga w leczeniu chorób psychicznych, stanów granicznych, płuc i poważnych zaburzeń psychicznych.

Psycholog kliniczny to specjalista z wyższym wykształceniem medycznym, który bez uciekania się do leczenia, działa z pogwałceniem nie tylko woli i uwagi, ale także myślenia, a także spektrum emocji. Najczęściej ten specjalista zajmuje się leczeniem nerwic, które są nieodłączne u osób o stosunkowo zdrowej psychice.

Przyszli kandydaci, którzy wybiorą kierunek psychologii klinicznej, powinni mieć świadomość, że specjalność tę można uzyskać dopiero po ukończeniu uniwersytetu medycznego, ale specjalista o tym profilu nie jest uważany za lekarza i nie ma licencji, która umożliwia mu świadczenie usług medycznych.

Ten zawód ma swoje zalety i wady. Jego pozytywne strony to:

• możliwość nauczenia się, jak dobrze rozumieć ludzi, aby zrozumieć ich psychologiczne niuanse zachowania i reakcji na różne sytuacje;
• określić, jak szczera jest osoba Czy mówi prawdę, jakie motywy je motywują, co sprawia, że ​​reaguje w określony sposób w określony sposób;
• zdolność do zapewnienia ludziom pomocy psychologicznej i wsparcie, zobacz wyniki ich pracy;
• wykorzystuj wiedzę i umiejętności nie tylko, aby pomagać innym ludziom, ale dla siebie;
• możliwość prywatnej praktyki lub współpracować z lekarzem w państwowych instytucjach medycznych lub innych instytucjach społecznych.

Jednak oprócz zalet profesjonalna praca psychologa klinicznego ma swoje własne negatywne niuanse:

• psychologiczne zaangażowanie w emocje i problemy pacjenta, ich wspólne życie;
• rozczarowanie w przypadku niepowodzenia z powodu niemożności udzielenia pomocy pacjentowi;
• codzienny wysoki stres psycho-emocjonalny, potrzeba kontaktu z ludźmi, których psychika jest niezrównoważona;
• długa praca w zawodzie prowadzi do wyczerpania emocjonalnego i tzw. wypalenia zawodowego.

Oprócz zalet i wad, warto zauważyć, że możesz zostać psychologiem klinicznym tylko wtedy, gdy nie jesteś nosicielem wirusa jakiejkolwiek choroby, nie cierpisz na zaburzenia neurologiczne lub psychiczne, a także migreny, mowy, słuchu i widzenia są normalne, nie ma historii serca choroby naczyniowe i zaburzenia pamięci.

Standardy zawodowe dla stanowiska psychologa klinicznego obejmują następujące obowiązki:

• zapoznanie się z danymi z badań lekarskich, zbieranie skarg pacjentów i otrzymywanie informacji podczas rozmowy na temat poziomu jego zdolności poznawczych, jego orientacji emocjonalnej i osobistej, interakcji z rodziną i społeczeństwem;
• ocena otrzymanych informacji i wnioski wskazanie metod udzielania pomocy klinicznej i psychologicznej zgodnie z obowiązującymi standardami;
• w razie potrzeby - kierunek pacjenta do konsultacji z neuropsychologiem lub lekarzami innej specjalizacji;
• opracowanie indywidualnego planu działań rehabilitacyjnych i zaleceń, a także wsparcie psychologiczne na wszystkich etapach ich realizacji;
• wspólne prace nad udzielaniem pomocy klinicznej i psychologicznej z przedstawicielami usług społecznych, instytucje medyczne i edukacyjne, komisje pedagogiczne i inne organizacje społeczne.

Ta lista obowiązków zawodowych oznacza obecność pewnej wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, a także doświadczenia zawodowego.

Zgodnie z przepisami standardu zawodowego specjalność psychologa klinicznego przewiduje obecność jednej z opcji edukacji:

• wyższe wykształcenie specjalności Psychologia kliniczna lub psychologia z dodatkową specjalizacją „Psychologia kliniczna”;
• wyższe wykształcenie ze specjalnością „Psychologia wydajności” oraz dostępność przekwalifikowania w kierunku „Psychologii klinicznej”;
• studia licencjackie lub magisterskie na specjalności „Psychologia” i przekwalifikowanie zawodowe w kierunku „Psychologii klinicznej”.

Oprócz określonego wykształcenia podstawowego każdy specjalista powinien dążyć do zwiększenia profesjonalizmu i uzyskania nowych kwalifikacji:

• podjąć dodatkowe wykształcenie zawodowe, zwiększenie ilości wiedzy i jej jakości na współczesnym poziomie;
• podnieś swoje umiejętności zawodowe z pomocą bardziej doświadczonych mentorów i staży;
• brać czynny udział w seminariach internetowych, konferencje medyczne, szkolenia edukacyjne.

Możesz uzyskać wykształcenie do pracy jako psycholog kliniczny na następujących uniwersytetach:

• Kazański Uniwersytet Federalny;
• Południowy Uniwersytet Federalny;
• Uralski Uniwersytet Federalny im B. N. Jelcyn;
• Moskiewski Uniwersytet Państwowy A.I. Evdokimova;
• Perm Państwowy Instytut Badawczy;
• Tambowski Uniwersytet Państwowy im G. R. Derzhavin;
• Moskiewski Państwowy Uniwersytet Psychologiczno-Pedagogiczny;
• Rosyjski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny im A.I. Herzen.

Warto zauważyć, że szkolenie zawodowe w kierunku „Psychologii klinicznej” powinno odbywać się tylko w instytucjach edukacyjnych posiadających akredytację państwową.

Na rynku pracy psycholog kliniczny ma wysoki popyt. Specjalista, który właśnie ukończył uniwersytet i nie ma doświadczenia zawodowego w specjalizacji, może zarobić 15 000–17 000 rubli w niektórych regionach Rosji. Średnia pensja dla pracowników instytucji państwowych wynosi około 25 000 rubli. W Moskwie i Sankt Petersburgu wynagrodzenia są wyższe i wynoszą około 47 000-50000 rubli. W Niżnym Nowogrodzie, Samara, Jekaterynburg, płace mogą wynosić od 30 000 do 37 000 rubli.

Psycholog kliniczny może wykonywać swoją pracę w klinikach medycznych, ośrodkach rehabilitacyjnych, prywatnych placówkach medycznych. Po podstawowym przeszkoleniu lekarskim i psychologicznym potrafi dobrze zrozumieć przyczyny zaburzeń psychosomatycznych, nerwic, współpracować z psychiatrą. Psycholog kliniczny może prowadzić diagnostykę grupową i psychoterapię, brać udział w badaniach lekarskich, wykonywać gestalt terapię, pracować w ośrodkach pomocy doraźnej.

Może specjalizować się w psychoterapii rodzinnej, a także prowadzić prywatną praktykę.