Charakterystyka i cechy rosyjskiej porcelany

Dzisiaj, w dobie najnowszej technologii, wszystko się zmienia, jest na bieżąco, ale rosyjska porcelana pozostaje niezmieniona i nigdy nie wychodzi z mody, jest uważana za najlepszą. Wyroby z porcelany są trwałe i mogą trwać przez dziesięciolecia. Małe figurki idealnie pasują do każdego stylu wnętrza. Potrawy z niego są nie tylko piękne same w sobie, ale także mają wspaniałą historię.

Na świecie istnieje wiele przedsiębiorstw produkujących porcelanę. W XVIII wieku takie produkcje miały miejsce w Rosji, krajach bałtyckich i Małej Rosji, a mimo to produkują ekskluzywne wyroby z porcelany i fajansu.

Dziś tylko w Rosji działa kilkadziesiąt istniejących przedsiębiorstw zajmujących się produkcją wyrobów porcelanowych. Należą do nich Gzhel Plant, Dmitrov Plant, South Ural Plant, Imperial Plant i wiele innych. Ze wszystkich wytwarzanych produktów prezentowane są nawet oryginalne arcydzieła, które są prezentowane na znanych wystawach, i oczywiście wszystkie te rośliny wytwarzają wspólne przedmioty.

Niektóre z prezentowanych zakładów pochodzą ze starych manufaktur: Porcelana Kuzniecowa, Porowska, Cesarska i słynna porcelana Gżel.

Cała historia rozpoczęła się od A.K. Grebenshchikova, to on otworzył pierwszą manufakturę w Moskwie, zajmującą się produkcją wyrobów ceramicznych, które miały imponujące rozmiary, były pomalowane farbami. Produkty te przypominały wówczas majolikę z Chin lub Europy Zachodniej. Grebenshchikov produkował takie produkty dla bogatych grup społecznych, ale istniała sztuczna porcelana, miała drobną strukturę i pewne dzwonienie.

Tylko odłamki takich naczyń miały kremowy odcień i były nieco podobne do zagranicznej porcelany frytowej. Dziś produkty z tamtych czasów są warte obejrzenia w Muzeum Siergijew Posad i są prezentowane jako stare modele potraw z tamtych czasów.

D.I. Vinogradov w 1748 r. Rozwija prawdziwą porcelanę i przyjmuje gliny Gzhel jako podstawę. I od tego momentu zaczyna się historia rosyjskiej porcelany. Produkcja Gzhel nigdy nie należała do jednego miejsca, istniało wiele spółek zależnych zajmujących się produkcją porcelany do użytku ogólnego. W XIX wieku rzemieślnicy Gzhel wymyślili nieprzejrzyste - Był uważany za rodzaj fajansu, ale wysokiej jakości, a naczynia z niego były cienkie.

Warto trochę dotknąć struktury fajansu i porcelany: różnią się one składem chemicznym, w tym ostatnim więcej kaolinu. I to właśnie ta substancja sprawia, że ​​naczynia są cieńsze i dzwonią, jak produkty kryształowe. Naczynia gliniane mają grubszą strukturę i spękania na powierzchni, ponieważ materiał pochłania wodę i zapada się z czasem. Ceramika jest gęstym materiałem, dźwięk jest matowy, w przeciwieństwie do porcelany, która doskonale przepuszcza światło i pierścienie.

Pierwsza część historii rosyjskiej porcelany jest podana w następnym filmie.

Porcelana, którą wynalazł Vinogradow, zaczęła być produkowana w fabryce cesarskiej, zyskał popularność i miał swoich rywali - Masona i Sevres. Wcześniej wszystkie przedsiębiorstwa porcelanowe były własnością domów królewskich lub stały się niezależnymi przedsiębiorstwami handlowymi. We wszystkich obcych krajach produkcja była finansowana przez rodziny królewskie. A w Wielkiej Brytanii były one przedstawiane jako pełnoprawna komercyjna manufaktura, a wszystkie dynastie rządzące mogły zamawiać tylko dla siebie produkty tej rośliny.

W Rosji wszystko było równe, to znaczy, że obie miały swoje zalety. Wszystkie z nich mogą istnieć albo przez krótki czas, albo stać i wytwarzać produkty przez wieki. Ale jeśli przedsiębiorstwo przestało istnieć, to połączyło się z innym zakładem lub zostało całkowicie zamknięte. Istnieje kilka przedsiębiorstw, które są niezależnymi branżami - są to zakłady Gardner, Popov i Kuznetsov.

Fabryka Gardnera działa na koszt poprzedniego właściciela, później przeszedł na magnata do produkcji porcelany Kuzniecowa.

Fabryka porcelany w Dulewie działa do dziś; pojawiła się w 1832 r. Jako spadkobierca Kuźniecowa, a on już przeniósł fabrykę z Gżel do Dulewa. To właśnie ta fabryka była główną w Rosji do produkcji porcelany, a kraje azjatyckie kupiły jej produkty.

Oprócz wyrobów porcelanowych firma zajmowała się produkcją różnych produktów z majoliki, rzeźb ogrodowych, wszelkiego rodzaju urządzeń i doniczek. W 2000 roku zarządzanie zmieniło się w manufakturze, a zakład stopniowo modernizowano. Kształty produktów z tego produktu pozostały niezmienione, a nawet dekoracja odbywa się zgodnie z receptą z ubiegłego wieku.

Fabrykę Auerbach - obecnie Konakowski - kupił także Kuzniecow w 1870 roku. Dziś zajmuje się produkcją naczyń i elementów wewnętrznych wykonanych z materiału ceramicznego. Jest jeszcze jedno wielkie przedsiębiorstwo należące do rodziny Kuzniecowa - fabryka do produkcji porcelany i wyrobów ceramicznych w Rybinsku. Manufaktura została założona w 1884 r. Przez kupca P. A. Nikitina, ale początkowo w tej fabryce produkowano czerwone cegły, az czasem zaczęto tam wytwarzać porcelanę.

Dziś nazwa tej rośliny została zmieniona, nazywa się Majowy dzień. Wszystkie wyprodukowane naczynia i rosyjska porcelana są dostarczane do Turkmenistanu, Uzbekistanu i Azerbejdżanu, naczynia mają piękny wystrój i są wykonane według określonej receptury. Ogólnie rzecz biorąc, Kuzniecow, jako twórca, poświęcił wiele czasu na odkrycia i kontrolę jakości wytwarzanych produktów, starał się pozyskiwać tylko surowce wysokiej jakości, nawet pomimo swoich kosztów. To właśnie ten potentat zaczął zjednoczyć wszystkich producentów porcelany, a później producentów szkła, tym samym wypierając zagranicznych producentów z rynków rosyjskich.

Oprócz zakładu w Kuzniecowsku istniało również Popowski, również sławny - w tym przedsięwzięciu robili nie tylko naczynia, ale także piękne figurki, które wciąż są wystawiane w muzeach. Porcelana z fabryki w Popowie miała swój delikatny skład i mogła z łatwością konkurować z innymi fabrykami porcelany w Rosji. Firmą tą rządził wynalazca specjalnej farby A. G. Popow i jego syn D. A. Popow, ich fabryka znajdowała się na przedmieściach Moskwy, naczynia były przeznaczone dla szerokiego grona użytkowników, a przeważnie dla placówek gastronomicznych.

Firma otworzyła własne laboratorium do produkcji farb do porcelany, była jedyna w Rosji i miała rzadką kolorystykę. Ale fabryka przestała istnieć po śmierci jej przywódców: wszyscy robotnicy byli poddanymi i po zniesieniu pańszczyzny uciekli. Spadkobiercy tej nieruchomości nigdy nie byli w stanie poradzić sobie z zarządem, a zakład musiał zostać zamknięty w 1865 roku.

Jest kolejna fabryka porcelany Został stworzony przez księcia Jusupowa w 1818 roku. Wszystkie produkty z tego przedsiębiorstwa były przeznaczone dla ludzi szlachetnych, ale nie trwało to długo, ponieważ w 1831 roku zmarł właściciel. Ta firma miała pewien sekret: książę osobiście stworzył wyjątkowe rzeczy, a roślina ta nie była rasą komercyjną. I wkrótce zaprosił księcia Jusupowa mistrzowie z firmy Sevres firmy Lambertktóry pracował tylko z wysokiej jakości materiałami, a po przyjeździe miał już własną indywidualną kolekcję obrazów i grafiki.

Historia produkcji rosyjskiej porcelany jest pełna różnych wydarzeń. Istnieje wiele fabryk do produkcji, niektóre już dawno przestały istnieć, a niektóre nadal istnieją i cieszą się pewną popularnością. Dziś wiele produktów porcelanowych ma unikalny grawer, który jest stosowany jako produkty rodzinne, taka porcelana jest bardzo cenna. W muzeach można znaleźć starą porcelanę, która była produkowana w minionych stuleciach.

Każda rosyjska porcelana, czy to figurka, czy usługa, pozostanie modna, a nawet po chwili stanie się reliktem przekazywanym z pokolenia na pokolenie.

Następnie zobacz kontynuację opowieści o historii rosyjskiej porcelany.