Psy pasterskie: rodzaje, cechy charakterystyczne, wskazówki dotyczące wyboru i pielęgnacji

Ludzka potrzeba utrzymania prawdziwego i czworonożnego przyjaciela istniała przez całą historię jego istnienia. I nie jest to zaskakujące. Trudności warunków życia, duża ilość prac w terenie i wysokie prawdopodobieństwo ataku przez drapieżniki mieszkające w pobliżu wymagały specjalnej ochrony. Nawet po długim czasie czynniki te nie straciły na sile, a jedynie wzmocniły w różnych branżach, na przykład w egzekwowaniu prawa, pomocy w akcjach ratowniczych, dostawie ładunku w trudnym terenie i wielu innych. Silne i odporne rasy psów są idealne do wszystkich tych zadań. Co najważniejsze, pasterz spełnia te obowiązki.

Owczarki są bardzo popularne nie tylko wśród profesjonalnych hodowców. Te czworonożne stworzenia są uważane za najbardziej inteligentne i bystre psy. W końcu to psy pasterskie są preferowane w oddziałach wojskowych, strukturach bezpieczeństwa i ratowniczych. Wielokrotnie udowodnili swoją miłość i oddanie dla człowieka, rozwiązali najbardziej złożone zadania, wykonali wymagane polecenia i właściwie ocenili różne sytuacje.

Sama nazwa pasterza jest pojęciem uogólnionym. Na świecie istnieje ogromna liczba odmian tych psów, z których każda ma wyjątkowe cechy. Ale ogólnie istnieje między nimi znaczne podobieństwo.

Niezależnie od danych zewnętrznych pasterz z łatwością wykonuje powierzone im zadania. Co więcej, ta jakość jest dziedziczona. Nawet szczenięta ras „szlachetnych”, które mają przodków rasowych pasterzy, mogą bezpiecznie ubiegać się o tytuł inteligentnego i doświadczonego psa.

Początkowo pasterz był hodowany jako dodatkowa siła robocza. Następnie ludzie zaczęli starać się poprawić istniejące umiejętności zwierzęcia i rozwinąć nowe cechy. A przecież wszystkie te wysiłki nie poszły na marne.

Szczególną uwagę należy zwrócić na wygląd psów pasterskich, które różnią się od innych ras. Przede wszystkim owczarki charakteryzują się dużymi psami o majestatycznym grubym płaszczu, który chroni zwierzę przed zimnem podczas silnych mrozów. Jej kolor jest całkowicie zależny od rasy zwierzaka. Co więcej, każdy pojedynczy pies jest uważany za wyjątkowy i niezwykły.

Każdy członek rodziny pasterskiej wymaga stałej opieki. Oczywiście nie tak skrupulatnie jak za dekoracyjnymi miniaturowymi psami, a jednak w tej materii są pewne niuanse. Charakterystyczną cechą pasterzy jest dobre zdrowie. Ich odporność jest tak silna, że ​​łatwo radzi sobie z wieloma chorobami.

Lojalność pasterzy wobec ich właścicieli nie ma granic. Nie opuszczą właściciela, jeśli znajdzie się w trudnej sytuacji, a nawet spróbują pomóc. Aby zwierzę najlepiej prezentowało się w relacjach z ludźmi, należy zwrócić szczególną uwagę na psa, od dzieciństwa, aby rozpocząć edukację i szkolenie różnych zespołów.

Ze względu na swoje właściwości biologiczne małe szczenię dorasta do 3 lat. W tym wieku formowanie stawów, chrząstki i kości do stanu dorosłego jest w końcu zakończone. Właśnie w tym wieku psa właściciel będzie w stanie w pełni zrozumieć cechy, które posiada jego zwierzak.

Dla każdego współczesnego człowieka słowo pasterz kojarzy się z wybitnymi filmami i seriami, na przykład „Chodź do mnie, Mukhtar” lub „Commissar Rex”, gdzie odważny owczarek niemiecki występuje jako główny bohater. Ale w rzeczywistości, oprócz niemieckich przedstawicieli tych psów, istnieją inne odmiany psów pasterskich, które różnią się inteligencją, życzliwością i pracowitością. Poniżej znajdują się najczęstsze rodzaje psów pasterskich.

Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się dużymi rozmiarami, włosami z grubym podszerstkiem, gęstą klatką piersiową i specjalną postawą, w której wyraźna jest obniżona miednica. Maksymalna waga dorosłych wynosi 40 kg, wysokość w kłębie - 65 cm W większości przypadków owczarki niemieckie mają kolor czarny, co jest uważane za klasyczne. Chociaż są przedstawiciele rasy opisywani sobolowym kolorem włosów.

Twierdzą o tym treserzy psów, którzy profesjonalnie trenują psy rasowe charakter Niemców charakteryzuje się powściągliwością i spokojem, łatwo je trenowaćnie są podatni na agresję, z wyjątkiem chwil pracy - mówimy o służbie w policji lub służbie bezpieczeństwa.

Dzięki swojej specjalnej inteligencji owczarki niemieckie są jednym z trzech najbardziej inteligentnych psów z szybkim dowcipem. I nie jest to zaskakujące, ponieważ wielu pasterzy niemieckich uratowało ludzkie życie w najbardziej ekstremalnych sytuacjach. Ten fakt dotyczy nie tylko wojny. Nawet dzisiaj, gdy na większym terytorium ziemi rozkwita pokój, Niemcy nadal służą dobru społeczeństwa lub ich rodzin.

Przedstawiciele tej rasy mają niezwykły wygląd. Ich charakterystyczną cechą jest krótki falisty płaszcz i gładka twarz. Struktura linii włosów jest bardzo elastyczna, więc nie ma problemów z utrzymaniem jej.Długość włosów nie pozwala na tworzenie się mat, a niektóre kręcone włosy nadają pasterzowi szczególny urok.

Profesjonalni hodowcy zauważają, że owczarki chorwackie są bardzo hazardowymi stworzeniami. Są bardzo odporni, więc mogą udać się w długą podróż ze swoim panem. Przedstawiciele rasy chorwackiej są bezpretensjonalni w życiu codziennym i łatwo dostosowują się do zmian sytuacji.

Towarzyskość tych psów nie ma granic. Są gotowi godzinami cieszyć się towarzystwem ludzi, a jeszcze lepiej być w centrum ich uwagi. Od czasów starożytnych, kiedy owczarki chorwackie były wykorzystywane wyłącznie do ochrony i zbierania owiec zbłąkanych ze stada, psy te kierowały się nie tylko ludzką wiedzą, ale także słuchały własnego instynktu, który nakazał im samodzielnie rozwiązać sytuację.

Wśród opiekunów psów i hodowców najczęstszą nazwą opisywanych psów jest nazwa shilon. Międzynarodowe Towarzystwo Kynologiczne uznało tę rasę dopiero w 1990 roku., następnie zabezpieczył jej opis standardowego wyglądu.

Budowa tych psów musi być duża, proporcjonalna i silna. Ich głowa jest średniej wielkości z wydłużonym pyskiem charakterystycznym dla pasterzy. Ciemnobrązowe oczy są blisko siebie. Uszy są małe, ale mają stały kształt. W przeciwieństwie do owczarka niemieckiego grzbiet shilonów jest znacznie szerszy i dłuższy.

Sierść opisanej rasy jest kilku rodzajów. U niektórych przedstawicieli jest gładki, ma średnią długość, przy czym włosy zewnętrzne są sztywne, a podkład ma przyjemną miękkość. Inne shilony mają pluszowe, jedwabiste i, można by rzec, eleganckie, wełnę.

Natura tych psów jest narzekająca, zrównoważona. Owczarki Shilon są prawdziwymi przyjaciółmi i towarzyszami nie tylko dla ich właściciela, ale także dla jego rodziny, szczególnie dla małych dzieci. Oprócz ochrony dziecka mogą stać się dla nich prawdziwą nianią.

Miejscem narodzin Pasterza Basków jest północna Hiszpania. Od czasów starożytnych psy te były wykorzystywane jako pomoc dla pasterzy. Psy pomogły nie tylko umieścić stado w stadzie, ale także ochroniły go przed atakiem dzikich zwierząt.

Do chwili obecnej wyróżnia się dwa podgatunki rasy - yletsua i gorbeiakoa. Chociaż zgodnie z ich danymi zewnętrznymi ci dwaj przedstawiciele rasy baskijskiej nie mają dużych różnic.

Zgodnie ze standardami Kennel International Association, Owczarki baskijskie są uważane za największych przedstawicieli ich krewnych. Ich płaszcz jest bardzo gruby, ma średnią długość, kolor wyróżnia się wieloma paletami koloru czerwonego. Kufa jest wąska, na oczach jest czarna maska. Ogon jest puszysty, z wyglądu przypomina szablę.

Owczarki w stylu baskijskim wyróżniają się dobrą inteligencją, dzięki czemu są doskonale wyszkolone i uczą się nowych umiejętności. Socjalizacja przedstawicieli tej rasy musi rozpocząć się we wczesnym dzieciństwie. Surowo zabrania się zachęcania do agresji u szczeniaka w stosunku do innych żywych istot, w przeciwnym razie dorosły pies stanie się niekontrolowany.

Ogólnie rzecz biorąc, ten pies jest bardzo towarzyski i przyjazny. Jest oddana swojemu panu, dobrodusznie spokrewnionemu z jego rodziną. Ale postrzega nieznajomych z pewną ostrożnością, dzięki czemu może stać się dobrym strażnikiem.

Przedstawicielami tej rasy są duże i silne psy o szorstkiej budowie ciała. Na głowie znajduje się zgrabne przejście od czoła do kufy. Nos ma wyraźny kontur. Mały rozmiar oczu psa wskazuje na rasę czystej krwi. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli psów pasterskich, psy bukowińskie mają małe wiszące uszy z zaokrąglonymi końcami.

W naturze przedstawicieli tej rasy jest odwaga. Są gotowi pędzić do bitwy, chroniąc swojego pana, jego rodzinę i strzeżoną własność. Charakterystyczną cechą psów bukowińskich jest wyraźna nieufność wobec nieznajomych. Ale kochają dzieci bardziej niż cokolwiek innego, są gotowe bawić się z nimi godzinami i cieszyć się ich towarzystwem.

Ważne jest, aby hodowcy, którzy chcą zatrzymać owczarka bukowińskiego w swoim domu, powinni wziąć pod uwagę fakt, że pies potrzebuje dużej powierzchni do chodzenia, gdzie może wydać zgromadzoną energię.

Owczarki zachodnioeuropejskie z wyglądu bardzo przypominają przedstawicieli rasy niemieckiej. Z tego powodu większość ludzi świeckich często myli zwierzęta. Chociaż przedstawiciele Europy Zachodniej są więksi. Ich włosy są dość grube, mają średnią długość. Ponadto mają inny sposób poruszania się.

Maksymalny wzrost pasterzy z Europy Zachodniej wynosi standardowo 76 cm, waga 60 kg. Głowa jest proporcjonalna do ciała, choć wizualnie wydaje się dość duża. Rozmiar uszu jest średni, mają kształt stojący, ich końce są skierowane do góry. Jeśli nie przejdziesz do szczegółów opisu kynologicznego, to kiedy widzisz Owczarka Zachodnioeuropejskiego, możesz czuć się pewny siebie, poważny, a niektórzy zagrożeni..

Będąc w dużej rodzinie, Owczarek Zachodnioeuropejski wybiera jednego właściciela dla siebie, ale także traktuje resztę rodziny ciepło i dobrodusznie. Jeśli nagle pojawi się sytuacja, że ​​pies będzie musiał zostać podany, przedsięwzięcie to zakończy się niepowodzeniem, ponieważ zwierzę nie będzie w stanie stworzyć takich samych ciepłych i przyjaznych relacji z inną osobą.

Krew zachodnioeuropejskich piękności ma podejrzane podejście do obcych. Bez odpowiedniego wychowania i treningu będą agresywni wobec wszystkich żywych istot, które powodują, że pachną nieznane.

Drugie imię reprezentowanej rasy brzmi jak Armant. Dość rzadcy przedstawiciele psów pasterskich, których nie wszyscy mogą spotkać na ulicy. Ale na międzynarodowych wystawach owczarki egipskie gromadzą dużą firmę i stają się faworytami tego wydarzenia.

Zgodnie ze standardem rasy zbroje mają imponujące wymiary. Ich wysokość w kłębie wynosi 60 cm, maksymalna waga to 30 kg. Muskularne ciało pokryte jest gęstymi włosami, których kolor może być czarny lub biało-żółty. Te cechy z odległej przeszłości pozwoliły owczarkom egipskim chronić duże stada zwierząt domowych. Dzięki wełnie z łatwością ukryli się na tle przyrody, a gdy pojawiło się niebezpieczeństwo, rzucili się, by chronić owce, odstraszając dzikie zwierzęta swoimi rozmiarami.

Ale pomimo ich budzącego grozę wyglądu przedstawiciele tej rasy nie mają nawet śladu agresji. Są dobrodusznymi i czułymi stworzeniami. Bardzo kochają dzieci, łatwo mogą znaleźć z nimi wspólny język. Odważne serce i odwaga tych psów pomagają chronić ich właściciela i jego rodzinę przed złymi życzeniami.

W korzeniach pasterza Kunming znajdują się geny niemieckich przedstawicieli rasy, o czym świadczą wyraźne cechy użytkowe. W Chinach to psy pasterskie Kunming są bardzo popularne w policji i służbie wojskowej, a także pomagają ratownikom. Dla ludności cywilnej przedstawiciele tej rasy mogą zostać prawdziwymi przyjaciółmi i zwierzętami domowymi.

Pomimo zewnętrznego podobieństwa psów Kunming i Owczarków Niemieckich istnieje między nimi wiele istotnych różnic. Mieszkańcy Kunming mają lekką budowę ciała i wielki wzrost. Tułów zgodny ze standardem rasy jest mocny, gęsty. Tylne nogi są nieco obniżone, dzięki czemu plecy mają pewne nachylenie. Charakterystyczną cechą tej rasy są muskularne kończyny, dzięki którym psy te rozwijają dużą prędkość.

Z natury psy te są bardzo inteligentnymi i oddanymi stworzeniami. Służba właścicielowi nie jest oczywista, ale jako przejaw miłości. Są dobrze związane z rodziną właściciela, dogadują się z dziećmi.

Przedstawiciele tej rasy są dużych rozmiarów. Odpowiednia duża czaszka jest wyposażona w długi pysk. Przednia część głowy jest szeroka. Szczęki są dobrze rozwinięte, dzięki czemu w jednym ukąszeniu psy te mogą gryźć kość udową. Grzbiet owczarków kirgiskich jest prosty, silny. Ogon jest opuszczony, końcówka jest lekko wygięta. Z wyglądu cera psa jest harmonijnie złożona, wszystkie części ciała są do siebie proporcjonalne. Jeśli spojrzysz na psa z boku, okaże się, że podczas poruszania się będziesz brać pod uwagę wdzięk chodu i siłę łap.

Pod względem temperamentu owczarki kirgiskie są bardzo wiernymi i nieustraszonymi stworzeniami o błyskawicznej reakcji. Właściciele tej rasy nie będą nawet musieli mieć dodatkowych strażników, ponieważ jego wierny czworonożny przyjaciel będzie w stanie poradzić sobie z każdym niebezpieczeństwem. Jednocześnie zwierzę w pełni wykazuje właściwości ochronne tylko na powierzonym mu terytorium. Na zewnątrz psy te zamieniają się w spokojne i spokojne psy. Pomimo jej miłości do dzieci rola niani kirgiskiego pasterza nie pasuje.

Z pewnością niewiele osób może pochwalić się znajomością pasterza krasnoludów, a większość nawet nie wie o istnieniu takiej rasy. Naukowo psy te są uważane za odrębną rasę. A hodowcy psów i treserzy psów twierdzą, że przedstawiciele tej rasy są mini-Niemcami, ponieważ wyglądają identycznie jak ich bracia. Powodem tego jest choroba genetyczna odziedziczona po przodkach. W medycynie choroba ta nazywana jest zespołem karłowatości przysadki.

Zgodnie ze standardem rasy maksymalna wysokość mini-psów w kłębie wynosi 50 cm, a waga 15 kg. Takie rozmiary odpowiadają sześciomiesięcznemu wiekowi szczeniąt owczarka niemieckiego.

Z jednej strony może się wydawać, że takie psy nie wymagają specjalnej opieki, ale w rzeczywistości muszą być regularnie pokazywane lekarzowi weterynarii. Te urocze stworzenia są podatne na różne choroby.

Te miniaturowe stworzenia są bardzo przyjazne, łatwo znaleźć wspólny język z dziećmi. Doskonale radzą sobie z ochroną terytorium i mogą mieszkać na ulicy lub w domu.

Wybór czworonożnego przyjaciela do konserwacji domu nie jest łatwym zadaniem.Pies przywieziony do domu powinien nie tylko chronić majątek ruchomy i nieruchomy, ale także stać się pełnoprawnym członkiem rodziny, któremu będzie się ufać, szanować i wspierać.

Miłośnicy psów, którzy chcą zdobyć pasterza, powinni skontaktować się ze specjalistyczną hodowlą. Oczywiście szczenięta będą nieco droższe niż na targu ptasim, ale okaże się, że dokładnie zapoznało się ze wszystkimi cechami zwierzęcia, które lubisz. Na przykład przestudiuj historię chorób drzewa genealogicznego. W prostych słowach hodowca jest zobowiązany do powiadomienia przyszłych właścicieli o wszystkich cechach wybranego zwierzaka, o chorobach genetycznych, które mogą być dziedziczone, o odchyleniach, które mogły zostać zidentyfikowane u rodziców szczeniaka.

Przed pozyskaniem zwierzęcia należy je zbadać. W takim przypadku weterynarzowi pomoże niedoświadczona osoba, która może sprawdzić zwierzę pod kątem chorób, a także zbadać oczy, uszy, podszerstek, zapoznać się z odżywianiem psa i zrozumieć podstawowe cechy odporności szczeniaka.

Konieczne jest również zwrócenie szczególnej uwagi na temperament czworonożnego zwierzaka. Na przykład spacer ze zwierzęciem w pobliżu woliery pozwoli ci zobaczyć, w jaki sposób szczeniak odnosi się do przyszłego właściciela i do nieznajomego jako całości. W tym przypadku należy pamiętać, że pasterze w każdym wieku są stworzeniami towarzyszącymi iz wielką przyjemnością spędzą czas z ludźmi.

Oprócz chodzenia możesz stworzyć pewne niedogodności dla psa, sprawdzając w ten sposób, jak zachowa się szczenię w konkretnej sytuacji. Na przykład podnieś go za krawędź nad ziemią lub w figlarnej formie, ostrożnie przewróć dziecko na plecy. Szczeniak w takich sytuacjach powinien się opierać, ale niezbyt aktywnie. Jeśli zwierzę wykazuje strach lub agresję, możemy śmiało powiedzieć, że wraz z wiekiem czynniki te negatywnie wpłyną na wychowanie psa. Dzięki tak skrupulatnemu podejściu każdy będzie mógł kupić odpowiednie zwierzę dla rodziny o niecodziennym stylu życia.

Owczarki niemieckie są duże, aktywne, inteligentne i oddane swoim psom. Aby czuli się dobrze, muszą zapewnić wysokiej jakości opiekę. Psy pasterskie potrzebują odpowiedniego żywienia, specjalnej pielęgnacji i terminowych wizyt u weterynarza. Nie zapomnij o potrzebie aktywności fizycznej. Jeśli właściciel dołoży starań, aby właściwie utrzymywać zwierzę, pies będzie żył długo i szczęśliwie, podczas którego będzie wiernie służyć swojej rodzinie.

Ponieważ owczarki są dużymi psami, często mają problemy ze stawami. Z tego powodu bardzo ważne jest prawidłowe karmienie zwierzęcia przez całe życie. Jeśli dieta psa składa się z suchej karmy, nie powinna zawierać pustych składników. Najważniejsze jest to, że białko zwierzęce jest obecne w kompozycji, a nie jego namiastki kukurydzy.

Ogólnie pasterz może jeść zarówno mokre, jak i suche jedzenie. W razie potrzeby właściciel może łączyć te dwa rodzaje żywności w równych ilościach. Jeśli właściciel zdecyduje się karmić psa naturalną żywnością, będzie musiał skonsultować się z doświadczonym weterynarzem, aby dowiedzieć się, jakie produkty należy podać zwierzęciu. Nie możesz karmić psa karmą ze stołu, nawet jeśli pies nalega.

Noworodki w wieku poniżej 1 miesiąca jedzą tylko mleko matki, a dopiero potem zaczynają wykazywać zainteresowanie karmą dla dorosłych.Z każdym etapem dojrzewania ciało pasterza wymaga przyjmowania odpowiednich składników odżywczych. W prostych słowach szczenięta potrzebują pokarmu dla szczeniąt, a dorosłe psy otrzymują pokarm dla dorosłych. Starsze psy powinny być karmione suchą karmą dla starszych psów. Jednocześnie każda podgrupa paszy jest bogata w witaminy i substancje niezbędne dla określonego organizmu - karma dla szczeniąt sprzyja rozwojowi organizmu, karma dla dorosłych wzmacnia kości i wspomaga prawidłowe funkcjonowanie narządów, karma dla starszych psów wspomaga ogólną kondycję psa.

Aby wybrać odpowiednią karmę, najlepiej skontaktować się z weterynarzem, który powie ci, jaki rodzaj karmy jest odpowiedni dla psa w tym czy innym wieku. Nie możesz gwałtownie zmienić jedzenia, jeśli właściciel chce zmienić dietę swojego zwierzaka. Najpierw musisz wymieszać zwykły rodzaj pokarmu z nowym produktem, a następnie płynnie przenieść zwierzę na inną opcję karmienia. Proces przejścia trwa kilka tygodni.

Wielkość porcji powinna być odpowiednia do wagi i wieku zwierzęcia. W przypadku opakowań z suchą karmą producent podaje przybliżoną wielkość porcji dla zwierząt w tym czy innym wieku. Hodowcy, którzy nie ufają informacjom producenta, mogą skonsultować się z weterynarzem. Natychmiast informuje, że jedną z zasad prawidłowego odżywiania jest równomierny rozkład żywności w ciągu dnia.

Możesz karmić pasterza dwa razy dziennie - rano i wieczorem lub podzielić dzienną dawkę na 3-4 części. Oczywiście przy wielokrotnym karmieniu liczba porcji będzie mniejsza, ale zapobiegnie to wzdęciom psa. Jeśli zwierzę jest karmione więcej niż dwa razy dziennie, należy go wyprowadzać na zewnątrz po każdym posiłku, ale pies nie może być aktywny.

Ważne jest, aby pies miał stały dostęp do czystej wody pitnej przez cały dzień. Przez cały dzień właściciel musi sprawdzić obecność płynu w misce i dodać go. Brak wody może prowadzić do odwodnienia, na co łatwo wpływa ciężki oddech psa, brak apetytu i suchość nosa.

Raz w roku pasterz musi zostać zabrany do weterynarza na rutynowe badanie, abyś mógł uniknąć rozwoju wielu chorób lub ustalić ich obecność w odpowiednim czasie i przepisać niezbędny przebieg leczenia. Ponadto weterynarz będzie przeprowadzał coroczne szczepienia, których informacje zostaną odzwierciedlone w paszporcie zdrowia zwierzęcia.

Widząc, że pasterz zaczął kuleć i traci apetyt, należy ją pokazać lekarzowi. Z wiekiem te miłe i urocze psy zaczynają cierpieć na choroby stawów. Niezwykły chód zwierzęcia może być pierwszą oznaką choroby.

Wielu właścicieli pasterzy twierdzi, że śledzenie tych zwierząt jest łatwe. Dotyczy to zwłaszcza zabiegów kąpielowych i czesania wełny. Kąpanie psa odbywa się w razie potrzeby, chociaż lepiej jest wysłać zwierzę do łazienki raz w miesiącu. A procedura czesania włosów pasterza występuje znacznie częściej - dwa razy w tygodniu.

Zasadniczo psa można myć samodzielnie, ale jeśli nie ma takiej możliwości, musisz zanieść go do groomera. Jeśli pies prowadzi aktywny tryb życia, będzie musiał częściej kąpać się, najważniejsze jest stosowanie specjalistycznych szamponów i balsamów, które ochronią jej skórę przed wysuszeniem.

Pielęgnacja psów obejmuje przycinanie pazurów, mycie uszu i pocieranie oczu. W przypadku pasterza nie trzeba przycinać paznokci, same szlifują je na asfalcie. Uszy są sprawdzane raz na 10 dni, a gdy pojawia się trochę brudu, są czyszczone wacikiem. Oczy pasterza są zawsze w zasięgu wzroku, więc nie jest trudno dostrzec odchylenia od normy.Chociaż w ramach codziennych procedur można je wycierać watą nasączoną ciepłymi herbacianymi liśćmi.

Owczarki potrzebują dużej przestrzeni, w której mogą biegać, skakać i dobrze się bawić. Najlepszą opcją byłby dziedziniec prywatnego domu, ale jeśli mówimy o mieszkaniu, powinieneś dać zwierzęciu oddzielne terytorium do gier, aby pies mógł wydać zgromadzoną energię. W przypadku braku aktywności fizycznej zgromadzona energia zwierzęca nie wydostanie się. W związku z tym mięśnie psa nie będą działać w trybie normalnym, co doprowadzi do ich szybkiego zużycia.

Psy pasterskie, podobnie jak inne rasy psów, ważna jest uwaga właściciela i wszystkich członków rodziny. Na wspólne gry z właścicielami zwierząt trzeba będzie poświęcić około 2 godzin dziennie. Ponadto musisz iść na długie spacery, umówić się na jogging lub po prostu grać nadrabiając zaległości. Naukowcy udowodnili, że brak niezbędnej mobilności u pasterzy może prowadzić nie tylko do chorób stawów. Mogą wpaść w depresję, a wtedy niezwykle trudno będzie wydostać zwierzę z tego stanu.

Nowy właściciel musi pamiętać, że szczeniaka w wieku poniżej 1,5 roku nie należy zabierać na długie spacery i organizować zbyt aktywne zabawy. W tym wieku ich stawy i szkielet tylko się formują, a każdy nagły ruch może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji.

Ważne jest, aby o tym pamiętać Psy pasterskie uwielbiają otwartą przestrzeń, więc z wielką przyjemnością pójdą do parku, aby biegać wzdłuż zielonych trawników. Ale tutaj właściciel zwierzęcia musi być czujny. Psy pasterskie nie powinny pozostawać przez dłuższy czas na otwartym słońcu, w przeciwnym razie wystąpią udary cieplne. Ich długie włosy tylko zimą oszczędzają przed silnymi mrozami, dlatego letnie wyprawy najlepiej wykonywać w cieniu, a nie w samym słońcu. Ale jeśli nagle pies nadal się przegrzewa, pierwszą oznaką tego będzie trudność w oddychaniu, pomieszany chód i zaczerwienienie dziąseł.

Od najmłodszych lat psy pasterskie należy wprowadzać do środowiska, różnych miejsc, ludzi i zwierząt. Studiowanie świata pozwoli psu bardzo szybko przyzwyczaić się do społeczeństwa i odpowiednio postrzegać podejmowane działania. Brak socjalizacji może prowadzić do nieadekwatności i agresji pasterza w wieku dorosłym.

Nawet jeśli ochroniarz czeka na szczeniaka w przyszłości, nadal musi być towarzyski, a następnie możesz rozpocząć trening.

Aby czworonożny przyjaciel przyzwyczaił się do ludzi i innych zwierząt, w dzieciństwie należy go często podnosić, głaskać regularnie, dzięki czemu już wyhodowany owczarek pozwoli właścicielowi obciąć paznokcie i zbadać jamę ustną.

Jakościowo ukończona socjalizacja jest pierwszym krokiem do rozpoczęcia szkolenia. Psy pasterskie są z natury bardzo inteligentnymi i lojalnymi psami, łatwymi do nauki. Najważniejsze, aby nie używać chamstwa. Pies rozumie złe nastawienie właściciela i może stracić do niego zaufanie. Psy pasterskie należy traktować od dzieciństwa. Wymagają codziennego szkolenia. Z wiekiem czas treningu można wydłużyć.

Codzienne szkolenie wzmocni relacje między psem a jego właścicielemdzięki czemu pasterz będzie starał się zadowolić właściciela swoimi osiągnięciami, oczekując w zamian smacznej zachęty. Wyszkolone i wyszkolone psy będą mogły stać się psami-przewodnikami, strażnikami, ratownikami.

Nie możemy zapominać, że pies potrzebuje ludzkiej uwagi i przyjaznego nastawienia wszystkich członków rodziny. Pasterze subtelnie odczuwają negatywny nastrój własnego ludu i mogą nawet próbować go pocieszyć. Surowo zabrania się podnosić rękę na zwierzęciu, krzyczeć, wygłaszać nieuzasadnione wykłady, w przeciwnym razie pies przestanie wierzyć swojemu przyjacielowi.

W następnym wideo dowiesz się ciekawych faktów na temat owczarka niemieckiego.