Pasterz kataloński od dawna jest prawdziwym przyjacielem pasterzy. Dobrze poradziła sobie z powierzonymi jej obowiązkami: pilnowała bydła, nie pozwalała mu uciec, uczestniczyła w poszukiwaniu zaginionych owiec itp. Podczas wypasu pies samodzielnie opracował własną strategię zachowania, aby owce nie rozproszyły się w różnych kierunkach.
Strony historii
Odlegli przodkowie owczarka katalońskiego mieszkali w Katalonii (Hiszpania). Były używane do wypasu owiec u podnóża Pirenejów. Okres aktywnej hodowli tych psów przypada na XVIII wiek.
Rasa została oficjalnie zarejestrowana w 1915 roku i jest wymieniona w opracowanej specjalnie do tego celu książce plemiennej.
Ze względu na fakt, że pasterze nie brali udziału w wystawach, na których rejestrowano kudłate zwierzęta domowe, w 1923 r. Książka zawierała dane tylko o czterech przedstawicielach pasterzy katalońskich. Oficjalne uznanie świata miało miejsce w 1954 roku. To wtedy rasa została zarejestrowana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Pomimo oficjalnego oświadczenia o sobie, Owczarki katalońskie są rzadkimi gośćmi wystaw. Groziło im nawet wyginięcie. Przywrócenie populacji zostało pomyślnie przeprowadzone przez żłobek Uniwersytetu w Madrycie, działający na Wydziale Zwierząt Gospodarskich Wydziału Weterynaryjnego.
Pierwszy tytuł mistrzowski uzyskano w 1974 roku. Na wystawie w Paryżu laureatem został pies o imieniu Ungos de Lakitania. Dzięki temu wydarzeniu hodowcy z całego świata zainteresowali się katalońskimi pasterzami.
Opis rasy
Owczarki katalońskie są średniej wielkości. Maksymalna wysokość w kłębie wynosi 53–55 cm, minimalna - 45–47 cm. W tym przypadku samce są nieco wyższe niż suki. Średnia waga psa wynosi 20 kg. Oczekiwana długość życia wynosi od 12 do 14 lat.
Duża głowa w kształcie stożka opiera się na mocnej szyi. Odnotowano nasilenie kości czołowych i łuków brwiowych. Nos jest prosty. Bez bryly. Duże białe zęby tworzą zgryz nożycowy. Kolor warg i nieba jest czarny. Klatka piersiowa jest szeroka, żebra są dobrze zgięte, mają niepłaski kształt. Tył prostego grzbietu może znajdować się tuż poniżej kłębu. Zwierzę ma silne przedramiona i łapy, między palcami których znajdują się osobliwe błony. Pazury są zaokrąglone.
Ogon u psów tej rasy jest inny: długi, krótki, lekko zakrzywiony. Są nawet przedstawiciele bezogonowi. Zazwyczaj właściciele owczarek kataloński specjalnie ogonią ogon. Zwierzęta mają okrągłe oczy. Ich kolor jest bursztynowo-żółty. Czarny kolor powiek stanowi spektakularną oprawkę dla oczu.
To silna bestia, która nie boi się negatywnych warunków środowiskowych. Jego charakterystyczną cechą jest gruby, długi, lekko falisty płaszcz. Z tego powodu wiszące trójkątne uszy są prawie niewidoczne. Z tyłu płaszcza jest najbardziej puszysty i gruby. Ta rasa ma brodę, wąsy i grzywkę. Proces linienia odbywa się etapami: najpierw wpływa na część przednią, a następnie na tył.
Kolor pasterzy katalońskich jest zróżnicowany. Jednocześnie kolor podszerstka i końców włosów jest inny: żółtawo-czerwony odcień zmienia się w czerwonawo-brązowy lub sobolowy. Są zwierzęta czarne, szare.
Obecność białych i czarnych plam jest niedopuszczalna.
Funkcje postaci
Owczarek kataloński jest łatwy do trenowania i trenowania. To inteligentny i lojalny pies. Z czasem bardzo przywiązuje się do wszystkich członków rodziny, w której żyje. Jeśli potrzebujesz niezawodnego stróża i obrońcy - nie ma lepszej opcji. Zaletą tej rasy jest to jego przedstawiciele są dobrze zorientowani w sytuacji. Potrafią samodzielnie określić i zrozumieć poziom zagrożenia emanującego z niebezpiecznego obiektu.
Pies ma spokojny i cierpliwy charakter. Bierze udział w zabawach z dziećmi. Niezbyt lubi sąsiedztwo z innymi zwierzętami (kotami), ale odważnie znosi ich obecność. Pamiętaj, że owczarek kataloński potrzebuje wolnej przestrzeni: potrzebuje aktywnej rozgrzewki na świeżym powietrzu, trwającej kilka godzin.
Jeśli nie możesz sobie pozwolić na spacery przy każdej pogodzie, lepiej odmówić takiemu zwierzakowi.
Inteligencja i naturalna przenikliwość to cechy charakterystyczne tej rasy. Jeśli podczas szkolenia właściciel wykaże „słabość”, pies zareaguje natychmiast i przestanie być posłuszny. Pies powinien czuć, że dana osoba jest pewna siebie. Treserzy psów zalecają stosowanie metody wzmocnienia pozytywnego. Nie traktuj zwierzęcia okrutnie, nie bądź niegrzeczny. W przeciwnym razie stanie się niekontrolowany i umyślny.
Jak dbać
„Kataloński” jest bezpretensjonalny, można go z powodzeniem trzymać w wolierze na ulicy. Ze względu na gruby płaszcz nie boi się zimna. Utrzymuj aktywny tryb życia zwierzęcia: wyjdź z nim na łono natury, gdzie będzie mógł cieszyć się bieganiem i zabawą do woli. Zaleca się, aby ci, którzy trzymają bestię w mieszkaniu w mieście, zapoznali zwierzaka z różnymi sportami dla psów: frisbee (łapanie dysku), zwinność (pokonywanie przeszkód), taniec.
Jeśli nie ma odpowiedniej aktywności fizycznej, zwierzę staje się niegrzeczne, a czasem może nawet zachowywać się agresywnie wobec właściciela.
Zwróć szczególną uwagę na sierść psa. Grzywkę należy od czasu do czasu przycinać. W przeciwnym razie będzie to zakłócało normalny kąt widzenia zwierzaka.
Przeczesz swojego zwierzaka specjalny grzebień kilka razy w tygodniu. W przeciwnym razie utworzą się grudki, w wyniku których zwierzę będzie wyglądać brzydko. Podczas linienia czesanie należy wykonywać codziennie.
Katalończyk mieszkający w domu raz w miesiącu potrzebuje kąpieli. Osoby mieszkające na ulicy są myte rzadziej.Do tego używaj tylko specjalnych szamponów dla psów. Zawsze możesz je kupić w dowolnym specjalistycznym sklepie. Pamiętaj, aby oczyścić oczy i uszy, obciąć paznokcie. Psy, podobnie jak ludzie, wymagają szczotkowania. Aby twoje zwierzę normalnie reagowało na taką procedurę, zacznij do niego przyzwyczajać od dzieciństwa.
Co karmić?
Pomimo tego, że kataloński pasterz robi imponujące rozmiary, je niewiele. Pies nie jest wybredny w kwestii jedzenia, więc właściciel nie musi wymyślać żadnych zachwytów. Najlepszą opcją jest gotowa pasza, której skład jest zrównoważony i zawiera niezbędne witaminy i minerały. Uzyskaj tylko mieszanki wysokiej jakości, w których nie ma barwników, konserwantów, pszenicy i kukurydzy.
Jeśli nie preferujesz gotowych pasz, pamiętaj, że w diecie powinny znajdować się zboża (ryż, herkules, gryka), mięso kilku odmian, warzywa, kompleks witamin i minerałów. Mięso jest głównym składnikiem, który jest podstawą dobrego odżywiania psa. Możesz dołączyć podroby do menu (serce, nerki, wątroba). Kasza manna i kasza jęczmienna są przeciwwskazane. Dwa razy w tygodniu umów się na dzień wędkowania. Pies potrzebuje również twarogu i kefiru. Konieczne jest karmienie dorosłych „katalończyków” małymi porcjami 2 razy dziennie bez nadmiernego karmienia. Szczenięta karmią 3–6 razy dziennie.
Wszystko o owczarkach katalońskich, zobacz następne wideo.
