Owczarek australijski: opis rasy, kolorów, charakteru i treści

Latające huśtawki i podpalające tańce, bieganie psa z symulacją obolałych nóg, wysoka skakanka, skakanie na tylnych łapach przez bariery, balansowanie na poziomo umieszczonej lasce - to wszystkie sztuczki, których słynny Jay Sisler nauczył swojego ukochanego owczarka australijskiego (Aussie). Przy udziale tej konkretnej gwiazdy kina ogoniastego powstało wiele filmów, które zachwyciły publiczność. Znamy australijskie postacie z filmów Walta Disneya.

Cechy tej wspaniałej rasy świadczą o wielu korzyściach Owczarków Australijskich, ale najważniejsze z nich - niezwykłe szybkie spryt i zaskakująco wesołe i życzliwe usposobienie.

Pod koniec XIX wieku szybki rozwój hodowli bydła w Ameryce Północnej doprowadził do konieczności znalezienia najbardziej efektywnej rasy psów do bydła.

Australijscy przodkowie pojawili się w Ameryce wraz z imigrantami, którzy przybyli z Hiszpanii i Francji. W tamtych czasach znaczna liczba różnych ras psów pasterskich została przywieziona na kontynent, niektóre z nich położyły podwaliny pod nowe rasy.

Natura Zachodniej Ameryki nie jest podobna do europejskiej, charakteryzuje się jałowymi regionami o znacznych różnicach wysokości i temperatury. Dlatego pasterze potrzebowali odpornych i bezpretensjonalnych czworonożnych pomocników, zdolnych do właściwego zarządzania i niezawodnej ochrony stad owiec i innych zwierząt gospodarskich.

Głównymi kryteriami dla hodowców i hodowców bydła były zdolność do pracy, wytrzymałość, spryt i siła fizyczna nowej rasy.Wybór ras do hodowli takiego psa wydawał się dość szeroki, ponieważ rozwojowi Nowego Świata towarzyszyła intensywna populacja hodowców bydła z wielu regionów świata, w tym z Australii.

W trakcie dogłębnego studium problemu hodowcy wybrani do hodowli najlepszych przedstawicieli owczarków baskijskich (importowanych przez Hiszpanów z Australii), owczarków pirenejskich, berneńskich psów górskich i collie. W trakcie ciężkiej i żmudnej pracy specjalistom udało się opracować zupełnie nową rasę, która spełnia wszystkie wymagane kryteria, którą nazwano Owczarek australijski lub Aussie.

Wynik selekcji był tak udany, że te superenergetyczne zwierzęta zaczęły być wykorzystywane nie tylko na pastwiskach, ale także podczas występów rodeo, gdzie łatwo wyszkoleni Australijczycy bawili publiczność niezwykłymi i złożonymi sztuczkami. Zwierzęta były również aktywnie wykorzystywane jako posłańcy w okresie działań wojennych.

Nowa rasa została zarejestrowana jako pies pasterski w 1957 roku. Pełne uznanie rasy pojawiło się dopiero w XXI wieku.

Począwszy od służby człowiekowi jako pies pasterski, dzięki swoim cechom behawioralnym, Aussi szybko zyskał popularność jako rodzinne zwierzęta domowe i wierni towarzysze. Nowo wyhodowani Australijczycy są niezwykle towarzyscy, przyjaźni i spokojni. Brak agresywności pozwala im wspaniale dogadać się ze zwierzętami.

Często wśród nich są okazy z heterochromią (oczy o różnych kolorach). Rasa wyraźnie wyraża dymorfizm płciowy - samice rasy australijskiej są mniejsze od samców, bardziej wdzięczne i piękne w budowie ciała.

Zwierzęta te są średniej wielkości, odporne i silne. Wzrost dorosłego człowieka waha się w przedziale 45–60 cm, a waga dorosłych mężczyzn osiąga 40 kg. Rodzaj dodatku harmonijny:

• proporcjonalny, o elastycznym i muskularnym ciele;
• łapy średniej długości, z zaokrąglonymi poduszkami, umieszczone bezpośrednio;
• szczenięta rodzą się z małym ogonem, dorastając u dojrzałych osobników do 10 cm, pokryte długimi włosami;
• zatrzymanie jest zwykle wykonywane, a pozostała mała czubek ogona nazywa się „ogonem”;
• głowa jest duża i lekko wydłużona do nosa;
• uszy mają kształt trójkąta, średniej długości;
• oczy są przenikliwe, dociekliwe, w kształcie migdałów, jasnoniebieskie, zielonkawe lub jasnobrązowe;
• wełna z zagęszczonym podkładem, bardzo gruba;
• na głowie, uszach i przednich łapach włosy są krótsze.

Warto zauważyć, że rasa ma analog - mini-Aussi. Pełna kopia ich większych odpowiedników osiąga wysokość 30–40 cm, a waga miniaturowej wersji nie przekracza 25 kg.

Program hodowli miniaturowych pasterzy rozpoczął się w 1968 roku. Celem programu było stworzenie mniejszej wersji rasy w celu uproszczenia jej utrzymania w mieszkaniu. Hodowcom udało się krzyżować małe psy i znaleźć prawdziwego towarzysza w warunkach miejskich. Rasa została zarejestrowana 20 lat później i została nazwana „Owczarek północnoamerykański”.

Kolor Australijczyków jest bogaty w różnorodną gamę odcieni i kształtów rysunków. W tym sensie u psów nie istnieją dwa identyczne kolory, każdy jest absolutnie wyjątkowy. Niemniej jednak standard rasy dopuszcza 4 rodzaje kolorów:

• czarny jest dominującym kolorem, ale trójkolorowy jest dozwolony - plamy czerwonych, brązowych i jasnych odcieni;
• główny kolor jest jasnoczerwony, z możliwymi białymi małymi plamami;
• kolor jest szarawo-niebieskawy ze srebrnym odcieniem (merle - niebieski marmur), z cudownym marmurowym wzorem czerwonawo-białych inkluzji;
• główny kolor to ciemnoczerwony lub czerwonawy kolor z ciemnymi i jasnymi plamami rozrzuconymi po całym ciele (czerwony marmur).

Oddanie, towarzyskość, życzliwość i radość to główne pozytywne cechy Australii. Ta uniwersalna rasa odnosi sukcesy w roli towarzysza i straży oraz po prostu pełnego członka rodziny.

Rasa o witalnej energii, wesołym usposobieniu, która praktycznie jest w ciągłym ruchu. Bezczynność nie jest ich udziałem. Aussi nie będzie siedziała bezczynnie, czekając na coś, zawsze jest pełna swoich psich spraw. Są niezwykle dociekliwi i podatni na najdelikatniejszy szelest lub każdy obcy dźwięk.

Psy doświadczają prawdziwej przyjemności podczas spędzania czasu z właścicielem, niezależnie od tego, czy jest to poranny bieg, gra czy jazda na rowerze. Jeśli właściciel jest zajęty, towarzysz biznesu obejmie jego dobytek, bawi się przedmiotami, opiekuje się domem i sprawdza powierzonych mu powierników.

Australijczycy są szczerzy i lojalni wobec każdego członka rodziny, ale tylko właściciel pozostanie centrum ich życia. Dla Australijczyków nie ma nic ważniejszego niż zadowolenie go i uzyskanie aprobaty mistrzowskiej. Aby poprowadzić właściciela do pracy i z radością spotkać go po pracy, zabawnie machając ogonem i wiernie patrząc mu w oczy - nie ma większej radości dla wiernej psiej duszy Aussie.

Pies jest naprawdę obdarzony specjalnymi zdolnościami empatycznymi dla osoby, dokładnie i natychmiast rejestruje nastrój właściciela, szybko się do niego dostosowując. Razem się radujcie, okażcie solidarność - te zmysłowe talenty australijskiej rozkoszy i rozkoszy.

Cechy odpowiedzialności, niezawodności i czujności są nieodłącznie związane z Australijczykami - są to urodzeni ciężcy robotnicy, całkiem zdolni do odpowiedniej ochrony siebie i swoich bliskich. Bez wątpienia Australijczykom można zaufać dzięki bezpieczeństwu domu i okolicy. Poradzi sobie z ochroną dziecka, nie wypuszczając go z podwórka. Co więcej, nie pozwoli, aby jakiekolwiek zwierzę odepchnęło chronione przez nią stado, czy to kozy, owce czy krowy.

Pomimo całej swojej emocjonalności i żywotności charakteru zwierzęta mają stabilną i zrównoważoną psychikę. Nie jest dla nich typowe dawanie fałszywych alarmów, szczekanie bez powodu na jakimkolwiek poruszającym się obiekcie. A jeśli pies wydaje dźwięk, to z jej punktu widzenia ma to istotny powód. Z szczekającym szczekaniem Aussi zawsze ostrzega właściciela o przybyciu znajomych lub gości.

Często sami właściciele są zdumieni pomysłowością swoich zwierząt domowych, nie zdając sobie sprawy z tego, co należy obserwować i „owinąć się wokół wąsów” jest niesamowitą cechą charakterystyczną rasy. Otwieranie udawanej bramy lub drzwi w celu wymknięcia się na spacer jest powszechne dla Australijczyków. Nie będzie jej trudno dostać się pyszne, otwierając szafkę nocną lub lodówkę.

Pasterz jest czujny na obcych, będzie czujnie obserwował ich z daleka. Z przyjaciółmi właściciela pies zachowuje powściągliwość, ale jest przyjazny, zapamiętuje je, a następnie rozpoznaje.

Szczerze odczuwając mikroklimat domowy, Australijczycy nie akceptują kłótni, mają tendencję do życia w pokoju i harmonii - przygnębienie i konflikty nie są w ich naturze. W konfliktach pies jest dyplomatyczny, elokwentnie odwołując się do dialogu stron.

Traktuje dzieci z troską i, można powiedzieć, z czcią, jak niania. Pies czuje dzieci w każdym wieku i nie wyrządzi im krzywdy. Pozwala im pogłaskać ogonem, mocno ją przytulić, nie okazując cienia irytacji ani niezadowolenia.

Aussie stanie się zabawnym i żądnym przygód przyjacielem w zabawnych grach dla dzieci w wieku szkolnym. Rano towarzyszą im do szkoły, a po zajęciach spotykają się i zapraszają na grę lub na spacer.

Wiernym towarzyszem, szczególnie w sporcie, będą Australijczycy dla nastolatków. Odporny i silny pies będzie wspierał sportowca w długim wyścigu cross-country lub wyścigu rowerowym i będzie towarzyszył mu podczas biwakowania.

Komunikując się z innymi zwierzętami w domu, Aussi wydaje się rozumieć, że nie są dla niej konkurentami, ale członkami dużej i przyjaznej rodziny. Stąd pochodzi jego spokojne zachowanie.

Mechaniczna australijka szybko nawiąże dobry kontakt z każdym nieagresywnym zwierzęciem, czy to jamnikiem, czy kotem. Nie warto jednak utrzymywać takiego przywódcy rasy rasy kaukaskiej lub rottweilerów, ponieważ rasy te są zbyt zazdrosne o swoje terytorium i źle tolerują obecność innych zwierząt w domu.

Pomimo tego, że Australijczycy z natury psy nie są złe i nigdy nie będą pierwszymi, które zaatakują, nie unikną walki i będą w stanie udzielić godnego odrzucenia. Takie kolizje są obarczone poważnymi wzajemnymi obrażeniami.

W przypadku kotów, nawet sąsiadów, Australijczycy potrafią komunikować się lojalnie. Pomiędzy psem a puszystym zwierzakiem właściciela często pojawiają się ciepłe przyjazne relacje, taka para nie ma nic przeciwko wygłupianiu się i relaksowaniu, rozgrzewaniu się. W tej parze są dyskretne i pełne szacunku relacje.

Przebiegłość i umiejętności aktorskie Aussie są niezrównane. Nic nie kosztuje, ponieważ osłabiła czujność właściciela, aby ukraść ze stołu jej ulubioną pyszność. A potem, niewinnie machając ogonem, delikatnie ssać. Dlatego właściciel powinien być bardziej przebiegły i znać psychologię zwierzęcia.

Australijczycy są szczególnie popularni wśród Indian amerykańskich. Uderzeni żywą psią inteligencją i niecodziennym wyglądem Hindusi czczą Australijczyków jako zwierzę totemiczne i nazywają je duchami („oczami o duchach”). Są pewni, że Australijczycy są w stanie komunikować się z pozaziemskimi obrazami zmarłych, komponować o nich piosenki i ballady.

Najbardziej odkrywczy charakter i cechy behawioralne Aussie ujawniają się podczas udziału rasy w zawodach Agility. Pokaz agility szybko zyskuje popularność - rodzimy element rasy. W każdej sekcji tych zawodów wyszkolony pies ma realną szansę na wygraną.

W historii rasy zdarzają się przypadki, gdy Australijka uratowała życie danej osobie. Kiedy więc znany hodowca miał kłopoty, spadł ze swoim koniem na dno kanionu. Kłopoty zdarzyły się dziesiątki kilometrów od najbliższego rancza. Przez kilka godzin niezmordowany Strick biegł nieprzerwanie, by nieść pomoc i pomóc właścicielowi w kłopotach. I ta pomoc została udzielona dzięki wiernemu przyjacielowi.

Istnieją kompleksy defektów typowe dla rasy zgodnie z normą. Oczywiście nie ma to znaczenia dla właścicieli, jeśli nie powodują one fizycznego dyskomfortu dla zwierzaka i nie pogarszają jakości jego życia. Jednak w tych przypadkach udział zwierzaka w wystawach będzie ograniczony. Typowe wady dla rasy obejmują:

• zniekształcenia ciała i obecność sztywności w ruchach;
• wada zgryzu i postrzępione zęby;
• powieki neprokras;
• biały kolor na ciele;
• niezstąpione jądra u mężczyzn;
• agresywność;
• przejaw niepewności w charakterze (obniża ogon, tchórze, wykazuje agresję);
• problematyczne zdrowie;
• głuchota (często charakterystyczna dla psów o niebieskich oczach, ze względu na gen odziedziczony kolorem);
• obecność chorób onkologicznych, predyspozycje do onkologii.

Rasa australijska staje się, co zrozumiałe, popularna w naszym kraju, dlatego prawidłowy i kompetentny wybór szczeniaka nie jest pytaniem bezczynnym. Wspaniały, zdrowy, prawdziwy i towarzyski przyjaciel to niewątpliwe znalezisko dla każdego miłośnika zwierząt.

Przed wybraniem szczeniaka, zwłaszcza psa wystawowego, warto dokładnie przestudiować standard rasy i listę możliwych wad. Konsultacje z doświadczonym opiekunem psów rodowodowych również nie będą zbyteczne, ponieważ Australijczycy są rzadkim psem dla Rosji, a nawet doświadczony miłośnik psów może przegapić pewne ważne aspekty. Dlatego kilka wskazówek dotyczących wyboru szczeniaka będzie tutaj odpowiednich.

1. Psy wykazujące doskonałe cechy według standardu i usposobienia należą do elity rasy, a zatem ich koszt jest wysoki.
2. Początkowo wybierz hodowcę i żłobek, w którym lepiej jest urodzić dziecko. Na rynku nie warto kupować szczeniąt od ręki, ponieważ można po prostu pomylić się z rasą i kupić wszystko oprócz rasy australijskiej.
3. Ważne jest, aby dokładnie przestudiować rodowód dziecka, zwrócić uwagę na zdrowie jego rodziców. Kompetentni hodowcy są zobowiązani do posiadania takich informacji.
4. Szczenięta z hodowli są zwykle pobierane od wieku 1,5 miesiąca. Proces wyboru szczeniaka nie jest łatwy. Spójrz na zachowanie, wygląd i charakter kandydata. Główne kryteria: zdrowie, brak zniekształceń szczęki i jakość zgryzu, czystość błony śluzowej, jednorodność i czystość sierści.
5. Szczeniak w tym wieku powinien wyglądać na dobrze odżywioną i zaszczepioną. W wieku 1,5 miesiąca szczenięta są aktywne, ale szybko się męczą. Jedzą 4-5 razy dziennie, dużo się bawią i śpią. Zdrowe dzieci radośnie poznają nowych ludzi, nie chowają się w kącie, nie okazują tchórzostwa. Zazwyczaj są ciekawi i trzymają ogon wysoko.

Warto zauważyć, że jakiś czas temu hodowcy domowi po prostu dali szczenięta australijskie, ponieważ niewiele osób wiedziało o rasie, nie było na nią popytu. Teraz sytuacja dramatycznie się zmieniła, średnia cena rasowego szczeniaka osiąga 60 tysięcy rubli.

Dziarski i wesoły szczeniak szybko staje się uniwersalnym faworytem. Dlatego rozpieszczanie go, powodując w ten sposób znane szkody edukacyjne, jest bardzo proste. Po szybkim nawiązaniu przyjaznych kontaktów ze wszystkimi członkami rodziny energicznie bada i wącha wszystkie pomieszczenia domu i podwórka. Wykazując żywe zainteresowanie wszystkim, co nowe, dziecko z pewnością skosztuje niektórych przedmiotów. Dlatego lepiej wcześniej ukryć przed nim cenne przedmioty, a w zamian zaoferować różne zabawki, w tym te, które można skubać. Lepiej jest zlokalizować stosunek domowników do szczeniaka, jak do zabawki, jeśli chcesz wyhodować prawdziwą Australijkę.

Ważne jest, aby natychmiast nauczyć szczeniaka dyscypliny, poświęcając znaczną ilość czasu i cierpliwości na jego edukację. Zespoły priorytetowe, które muszą początkowo edukować dziecko, to „fu” i „nie”. Surowa kara szczeniaka za wszelkie wykroczenia jest niedopuszczalna. Często wystarczy surowa nagana, której znaczenie szczeniak zrozumie intonacyjnie.

Od najmłodszych lat instynkty strażnika wybuchają u szczeniąt. Dlatego lubią grabić swoje przedmioty w jednym miejscu, a następnie desperacko je chronić. Jako dziecko, Australijczyk z chęcią podjęcia ochrony wszelkich małych zwierząt (kurczaków, królików, chomików itp.), Aby nie opuścił siedliska.

Australijczyk potrzebuje wczesnej socjalizacji, ponieważ instynkt ochrony i zabezpieczenia własności jest w nim zaszczepiony mlekiem matki. Nawet przy najmniejszych zagrożeniach lub próbach podobnych do zagrożeń szczeniak może wykazywać śmiałą surowość.

Biorąc pod uwagę jego średnie rozmiary, dojrzały pies jest wygodny do trzymania nie tylko w prywatnym domu, ale także w mieszkaniu. Ze względu na swój charakter i temperament nigdy nie zmienią się w lenistwo na kanapie. Oczywiście mieszkanie w zamkniętej australijskiej przestrzeni wyraźnie nie spodoba się tobie, dlatego częste spacery z psem są niezbędnym warunkiem jego stabilnego zdrowia i dobrego nastroju.

Najlepszą opcją dla dorosłego psa będzie przestronna zagroda, w której pies, czując się jak prawdziwy właściciel, może się nadal zrelaksować i przejść na emeryturę. Lekka obudowa z budką wielkości psa izolowaną na zimę jest najlepszą opcją do jej utrzymania. Wejście do woliery nie powinno być zamknięte.

Jeśli Australijczyk jest trzymany na farmie, zwykle sam określa swoje miejsce w pobliżu stodoły lub bezpośrednio w stajni w pobliżu chronionych zwierząt (strategia ochrony i taktyka). W takich przypadkach pies powinien być wyposażony w leżak w wybranym przez siebie miejscu i nie zakłócać chęci kontrolowania sytuacji.

Złożona wersja treści australijskiej wymaga odpowiedniego obciążenia fizycznego i intelektualnego. Regularne spacery z psem - co najmniej 3 godziny, aby nastąpiło dobre rozładowanie fizyczne.

Szczególną uwagę należy zwrócić na zabawę z psem, zastanawiając ją nad różnymi sytuacjami, które wymagają kosztów intelektualnych i fizycznych. Na przykład, aby znaleźć ukrytą zabawkę lub przekąskę, przynieść kapcie, panel sterowania, czasopismo lub gazetę itp. Niektórzy właściciele z powodzeniem używają specjalnie zainstalowanych tuneli z improwizowanych narzędzi do szkolenia i zabawy z psem. Ważne jest, aby współpracować ze zwierzęciem, Aussi to zrozumie i doceni z wdzięcznością, udzielając odpowiedzi w tym niesamowitym twórczym dialogu.

Jeśli masz ciągły brak czasu, lepiej nie kupować tej rasy. Oprócz problemów i przedmiotów wyłączonych, nie dostaniesz nic dobrego. Znudzony zwierzak będzie wył, szczekał, nie dając żadnej szczególnej przyjemności swoim sąsiadom.

Ostrożna pielęgnacja to kolejny warunek dobrego wychowania zwierzęcia. Aussi to rasa, która wymaga starannej i starannej opieki. Konieczne procedury higieniczne będą musiały poświęcić dużo czasu. Tutaj czesanie i zabiegi wodne oraz mycie uszu i oczu oraz przycinanie pazurów. W tym kontekście podstawowe zasady obejmują:

• Wełna australijska powinna być sprzątana co najmniej 3 razy w tygodniu;
• w okresach jesiennego i wiosennego linienia procedurę czesania przeprowadza się codziennie za pomocą specjalnego plastra;
• Pływanie z psami odbywa się zwykle co 2-3 miesiące;
• uszy są czyszczone dwa razy w tygodniu miękkim wacikiem, eliminując brud i siarkę;
• często oczy psa zaczynają łzawić, są codziennie badane, przecierając bawełną zwilżoną słabym roztworem nadmanganianu potasu;
• pazury psa są sprawdzane co 30 dni, odcinając zarośnięte szczypce kleszczami lub specjalną obcinarką do paznokci;
• łapy psa są sprawdzane natychmiast po chodzeniu, a jeśli zostaną na nich otarcia, traktuje się je olejem roślinnym.

Australijczycy topią się bardzo obficie, w tym okresie cały pokój można pokryć wełną. Jeśli pies nadmiernie traci włosy, jest to powód, aby skonsultować się z weterynarzem, ponieważ nadmiar włosów podczas zrzucania wskazuje na niedobór witamin w diecie lub poważną chorobę.

Raz na kwartał psy powinny być odrobaczone i okresowo leczone na pchły. Nie powinieneś przegapić corocznych szczepień, a także środków zapobiegawczych. Wygodnie jest chronić zwierzę przed kleszczami za pomocą specjalnego kołnierza lub użyć specjalnych preparatów.Choroba psa z piroplazmozą przenoszoną przez owady stawonogów jest niebezpieczna. Dlatego w lecie konieczne jest sprawdzenie sierści zwierzęcia po spacerze.

Dla psów przyzwyczajonych do mobilnego i aktywnego stylu życia uzupełnienie zapasów energii jest niezwykle ważne. Aussi to rasa, która szczególnie potrzebuje wysokokalorycznej i zbilansowanej diety. Dlatego naturalna żywność jest dla nich bardziej preferowana niż pasza przemysłowa.

Menu dla Aussie powinno zawierać świeże lub gotowane niskotłuszczowe mięso i podroby. Codzienna dieta składa się ze zbóż (gryki, płatków owsianych), urozmaicaj ją świeżymi produktami z kwaśnego mleka, owocami morza, warzywami i owocami.

Harmonogram karmienia - dwa razy dziennie: rano - lekkie śniadanie, wieczorem - dania mięsne. Pokarm jest przyprawiany olejem roślinnym lub olejem rybnym, przyczyniając się do wzrostu zdrowej i jedwabistej sierści. Zabronione jest podawanie wędlin Aussi, słodyczy, ziemniaków, ryb rzecznych, makaronów i chleba.

Jeśli pies otrzymuje opcje suchej karmy, konieczne jest wybranie specjalnej opcji dla ras energetycznych.

Kształcenie i szkolenie Australijczyków jest niezwykle interesujące i fascynujące, lubią się uczyć i, jak sumienny student, szybko i skutecznie zdobywają nową wiedzę i umiejętności. Australijka jest gotowa niestrudzenie spędzać czas z właścicielem w dzień iw nocy, całkowicie poddając się szkoleniu zespołów i realizacji zamówień.

Główne polecenia („usiądź”, „do mnie”, „kłam” i „nie być”) są opanowywane przez Australijczyków z niewielkiej liczby powtórzeń, raz na jakiś czas, ze zdumiewającym sukcesem, demonstrując nowo nabyte umiejętności, ledwo słysząc choćby odrobinę odpowiedniej instrukcji. Po rozkazie przyniesienia piłki lub porzuconego kija następuje natychmiastowa reakcja na egzekucję.

Aussi słabo postrzega monotonię i monotonię, różnorodność i pomysłowość - klucz do udanego szkolenia psów. Dlatego nie należy nadużywać powtarzania zapamiętanych zamówień - pies się nudzi. Konieczne jest celowe zastępowanie drużyn i ustawianie przerw między treningami (tor przeszkód, pokonanie tunelu, log, gra z frisbee, obręcz, piłka i tym podobne).

Australijczycy są w pełni zaangażowani w wykonywanie zadań i mogą, pokonując ból, wykonywać polecenie, dopóki nie opuści go siła. Zwichnięte nogi, uszkodzenie klocków nie stanie się poważną przeszkodą dla psa w wykonaniu zadania właściciela. Tę kwestię należy wziąć pod uwagę podczas szkolenia, aby zapewnić psu niezbędną pomoc na czas.

Ważne jest, aby pamiętać, że Aussi jest rodzajem „energizera” i nie będzie to pasować do wszystkich właścicieli. Tak, piękno i inne wspaniałe cechy nadane psu przez naturę zadziwiają i przyciągają. Należy jednak wziąć pod uwagę minusy, które mogą negatywnie objawiać się w parze „pies - właściciel”. Jeśli właściciel jest z natury domownikiem, a aktywny tryb życia jest mu obcy, jeśli jest on zapracowaną osobą mieszkającą w małym mieszkaniu, wówczas taki „energizer” przyniesie mu jedynie ból głowy. W takim przypadku zaobserwowana zostanie całkowita niezgodność.

Aby dokonać krycia, zwierzę musi być całkowicie zdrowe, bez żadnych wad fizycznych i psychicznych.W przeciwnym razie pies nie może być kojarzony. Lepiej sterylizować lub wykastrować takie psy, w przeciwnym razie mogą wystąpić problemy natury hormonalnej.

Pies staje się dojrzały w wieku 15–18 miesięcy i powinien być na drutach od drugiego roku życia, kiedy jego ciało jest w pełni uformowane. U suk pierwsze rui występują w wieku 9-10 miesięcy, kiedy nie należy ich pozostawiać w spokoju (możliwe jest niekontrolowane krycie).

Ciąża z reguły przebiega spokojnie, ale w tej chwili lepiej jest ograniczyć kobietę przed nadmierną aktywnością, nieznacznie zmieniając dietę - karm częściej, ale zmniejsz ilość zwykłej porcji.

Około 30 dni po kryciu wprowadzono ograniczenia skakania. Gry na świeżym powietrzu (frisbee, zwinność i inne) są wyłączone z chodzenia. Przydadzą się spokojne spacery na świeżym powietrzu.

Pies powinien być chroniony przed hipotermią. Typowy wiek ciążowy wynosi od 58 do 63 dni. W przypadku braku odpowiedniego doświadczenia nie warto rodzić na własną rękę, lepiej skontaktować się z weterynarzem.

Oczekiwana długość życia Australijczyków wynosi od 12 do 15 lat, co oznacza, że ​​psy żyją wystarczająco długo, chociaż rasa nie ma dobrego zdrowia. Podobnie jak inne rasy psów, sztucznie hodowane, Australijczycy są predysponowani do występowania wielu chorób genetycznych i dziedzicznych.

1. Nieprawidłowy rozwój (dysplazja) stawów biodrowych prowadzi do dysfunkcji układu mięśniowo-szkieletowego. Nadwaga i błędy żywieniowe zwiększają prawdopodobieństwo choroby.
2. Choroby onkologiczne.
3. Padaczka może wystąpić wcześnie - do 3 lat. Nabyta odmiana choroby postępuje z powodu infekcji, zaburzeń metabolicznych, różnego rodzaju zatruć.
4. Głuchota to wada stwierdzona na poziomie genetycznym.
5. Choroby autoimmunologiczne natury. Istnieje predyspozycja do występowania tocznia, świerzbu, objawów alergicznych. Reakcja prowokuje środowisko zewnętrzne.
6. Choroby oka (ślepota, zaćma).
7. Zapalenie skóry, skłonność do alergii.
8. Nowotwory złośliwe występujące zwykle u psów powyżej 7 lat mogą być śmiertelne.

Doświadczeni właściciele zauważają niezwykły ładunek energetyczny rasy, pomysłowość i doskonałe właściwości ochronne. Wśród zalet są:

• wierność;
• wysoki rozwój intelektualny;
• szybka nauka;
• chęć do samodzielnej pracy i osiągania wyników;
• chciwość, życzliwość, miłość do dzieci;
• sportowość i determinacja podczas wykonywania zadań.

Jako względnie negatywna cecha rasy istnieje ciągła potrzeba dużego stresu psychicznego i fizycznego, który w niektórych sytuacjach staje się niepotrzebny. W przypadku braku energicznej aktywności Aussi jest podatna na zniszczenia, co jest szczególnie charakterystyczne dla młodych psów. Wysoki temperament Aussie, silny potencjał konkurencyjny przyczyniają się do tendencji do konfliktów między osobami tej samej płci.

Australijczycy powinni zdobyć doświadczonych miłośników psów, dla początkujących ta opcja jest najprawdopodobniej skazana na porażkę. Są dwa powody takiego osądu: rasa szybka i dynamiczna, jak „energizer”, wymaga wczesnej i prawidłowej reakcji właściciela na działania psa; Niezwykłe zdolności intelektualne Aussi, jej nieugaszona chęć objęcia dominującej pozycji wymagają zrozumienia, stałej kontroli i umiejętnego prowadzenia przez mistrza swojego rzemiosła.

Opis rasy Owczarek australijski patrz w następnym wideo.