Jakiego rodzaju ludzie lubią samotność?

Dzisiaj uważa się, że osoba sukcesu powinna być otwarta i towarzyska, a całe jej życie powinno być w pełni widoczne. Z drugiej strony historia pokazuje, że tak wielu odnoszących sukcesy postaci historycznych nie starało się być w towarzystwie. Aby komunikacja z takimi osobami była równie wygodna zarówno dla nich, jak i dla ciebie, warto dowiedzieć się, którzy ludzie lubią samotność i jak prawidłowo nawiązać z nimi kontakt.

Nawet w starożytności zauważono, że niektórzy ludzie wolą być w społeczeństwie przez cały czas, podczas gdy inni unikają hałaśliwych spotkań i spędzają czas w towarzystwie własnych myśli. Jednak pierwsi badacze ludzkich zachowań nie rozdzielali jeszcze ludzi zgodnie z kierunkiem ich myśli i zamiast tego działali według złożonych koncepcji temperamentu. Dopiero w XIX wieku Carl Jung podzielił wszystkich ludzi na ekstrawertyków, których energia życiowa zgodnie z jego definicją była skierowana na świat zewnętrzny i komunikację z innymi oraz introwertycy skupieni na świecie własnych myśli.

Termin Introwertyczny utworzony z łacińskiej frazy intro vertere, co oznacza „skieruj się do wewnątrz”. Niemiecki psycholog Hans Eisenck pożyczył to słowo od Junga i nieznacznie zmienił jego znaczenie. Jeśli Jung miał tę koncepcję nie tyle w zachowaniu osoby, co w jej motywach, to Eisenck użył tego terminu do opisania wszystkich ludzi, którzy wolą samotność i unikają komunikacji.

Warto wziąć pod uwagę, że w psychiatrii znaczenie znanych terminów nieznacznie różni się od powszechnych.Tak więc, zdaniem Karola Leonharda, ekstrawertycy są ludźmi bez silnej woli, łatwo ulegającymi wpływom z zewnątrz, ale nazwał introwertycznych ludźmi o silnej woli, którzy mogą działać bez względu na opinie innych.

Charakter introwertyków w większości przypadków ma następujące podstawowe cechy:

• otwartość na nowe pomysły;
• niezależność od opinii innych ludzi;
• organizacja i chęć ustanowienia własnego zestawu zasad dla siebie i otaczających je osób;
• obecność sztywnych granic dozwolonych w komunikacji (a jednocześnie poszanowanie osobistych granic innych ludzi);
• miłość do czytania;
• zdolność koncentracji na celu i osiągania wyników niezależnie od bodźców zewnętrznych;
• punktualność i drobiazgowość nawet w drobiazgach;
• spokój i odporność na negatywność (ciągłe zastanawianie się i skupianie na własnych myślach sprawia, że ​​samotni ludzie są bardzo wytrwali);
• samowystarczalność;
• świadomość wartości czasu (jeśli introwertyk zaszczycił cię rozmową, możesz być pewien, że czas spędzony z nim nie zostanie zmarnowany);
• lojalność wobec wybranych przyjaciół i krewnych (jeśli introwertyk umieścił cię w swoim kręgu przyjaciół, możesz mieć pewność, że zawsze będzie ci wierny i nie wymieni go na nowych znajomych, którzy będą mu się wydawać bardziej interesujący);
• pragnienie samodoskonalenia.

Co ciekawe, wiele z tych cech czyni introwertyków urodzonymi liderami. Na pierwszy rzut oka taki wniosek może wydawać się sprzeczny z intuicją. Ale umiejętność ignorowania opinii innych osób i podejmowania najbardziej świadomych decyzji pozwala introwertom znaleźć właściwe wyjście z większości sytuacji i prowadzić resztę.

Psychologowie byli w stanie ustalić, że natura introwertyków często wpływa nie tylko na ich zachowanie, ale także na ich nawyki. Tacy ludzie:

• wolą rzeczy praktyczne (w tym ubrania) od pięknych, ale niepraktycznych;
• Kochają bardziej swobodną muzykę i mniej akcji pełne filmów niż ekstrawertycy;
• starają się odizolować swoje miejsce pracy od obcych i rzadko je dekorować.

Nie myśl, że dodatkowa i introwersja na zawsze zdeterminuje całe życie człowieka i wpłynie na wszystkie jego działania. Nawet najbardziej zapalony miłośnik samotności może z przyjemnością spędzić czas w towarzystwie dobrego rozmówcy, a nawet najzdolniejszy ekstrawertyk może cieszyć się dniem spokoju i ciszy. Ta funkcja została również zauważona przez twórcę terminu „introwertyk” Carl Jung.

Ostatnie badania wykazały, że w sytuacji, gdy komunikacja z ludźmi jest nieunikniona, introwertycy mogą wydawać się bardziej ekstrawertyczni wobec innych niż prawdziwi ekstrawertycy. Wynika to z faktu, że publiczne zachowanie ekstrawertyków jest intuicyjne i organiczne, a oni prawie nie myślą o swoich słowach, gestach i wyrazie twarzy, podczas gdy introwertycy muszą myśleć o każdym słowie i ruchu.

Aby komunikacja z ludźmi dążącymi do samotności nie była dla nich ani dla ciebie ciężarem, Warto przestrzegać prostych i dość logicznych zasad.

• Nie narzucaj. Jeśli miłośnik samotności nie jest zainteresowany komunikacją z tobą, najprawdopodobniej nie będziesz w stanie go przekonać.
• Postępuj zgodnie z granicami. Introwertycy naprawdę cenią swoją przestrzeń osobistą, więc nie próbuj przeciekać tam, gdzie nie pozwolą ci odejść. Czas minie, a jeśli zdobędziesz zaufanie takiej osoby, ona w pełni się przed tobą otworzy.
• Szanuj jego czas. Miłośnicy samotności znają wartość czasu i zawsze mówią do rzeczy. Dlatego staraj się być zwięzły.
• Nigdy nie spiesz się z takimi ludźmi. Ważne jest, aby sformułowali pomysł tak dokładnie, jak to możliwe, a to wymaga czasu. Jeśli wyciągniesz z nich odpowiedzi, będą zdezorientowani i najprawdopodobniej przerwie rozmowę.
• Nie przeszkadzaj. Jeśli kochanek samotności mówi, nigdy nie powinien mu przeszkadzać. W przeciwnym razie pomyśli, że nie jesteś nim zainteresowany.
• Pokaż zainteresowanie. Pomimo faktu, że introwertycy nie zależą od opinii innych ludzi i nie potrzebują ciągłego odżywiania emocjonalnego, jest dla nich niezwykle ważne, aby ich rozmówca szczerze nimi się interesował, a nie tylko zabijał czas rozmową.
• A co najważniejsze - nie pozwól, aby etykiety i stereotypy przesłaniały osobę. Nawet jeśli jeden z twoich przyjaciół lub krewnych pasuje do wszystkich oznak introwertyka, nie oznacza to, że możesz go uniknąć i zignorować, mając nadzieję, że twoje społeczeństwo nie jest dla niego interesujące. Nawet najbardziej zapalony miłośnik samotności może potrzebować wsparcia lub towarzystwa.

Może się wydawać, że tak duża liczba reguł sprawia, że ​​komunikacja z introwertykami jest trudnym zadaniem. Na początku ciężko będzie ci nawet rozpocząć rozmowę z taką osobą.

Historycznie introwertycy odnieśli sukces w obszarach, w których wewnętrzny wgląd i lot myśli są ważniejsze niż praca zespołowa. Nic dziwnego, że wśród światowej sławy poetów, artystów, kompozytorów, a zwłaszcza naukowców, introwertycy stanowią prawie większość.

Najskuteczniejsi introwertycy w nauce.

• Isaac Newton - bliskość wielkiego fizyka była znana jego rówieśnikom i pod wieloma względami „dzięki” takiej linii jego charakteru geniusz nie mógł znaleźć małżonka. Nie miał prawdziwych przyjaciół, a prawie cały krąg komunikacji utalentowanego naukowca został zredukowany do kolegów i studentów. Ale nawet komunikując się z podobnie myślącymi ludźmi o wielkim umyśle, Newtonowi udało się wdać z nimi konflikty, jeśli uważał, że naruszają one ustalony przez niego ścisły zestaw reguł. Jego konflikty z Robertem Hooke, Johnem Flemsteadem i Gottfriedem Leibnizem są powszechnie znane. Pomimo tak złożonego charakteru, dziś Sir Isaac Newton słusznie uważany jest za jednego z ojców współczesnej fizyki.
• Albert Einstein - wielki fizyk położył podwaliny znanej na całym świecie „ogólnej teorii względności”, której nie prezentował w salach wykładowych lub na konferencjach naukowych, ale pracował jako skromny urzędnik w szwajcarskim urzędzie patentowym. To właśnie ten rodzaj pracy pozwolił Einsteinowi uniknąć komunikacji z dużą liczbą ludzi i skoncentrować się na jego badaniach naukowych. W przeciwieństwie do Izaaka Newtona Einstein był dwukrotnie szczęśliwym małżeństwem i miał wielu przyjaciół na całym świecie, ale nawet będąc światową gwiazdą, zawsze wolał książki i formuły od komunikowania się z publicznością.
• Stephen Hawking - osoba, która zmieniła nasze poglądy na temat Wszechświata, prawie całe życie była ograniczona do wózka inwalidzkiego z zaawansowanymi technologiami i mogła komunikować się tylko za pomocą specjalnego komputera. To oczywiście znacznie ograniczyło jego zdolność do interakcji z ludźmi, dlatego można go mimowolnie nazwać introwertą. Ale sam Stephen w wywiadzie dla BBC przyznał, że od młodości czuł się introwertykiem i nie szukał społeczeństwa innych ludzi. Być może właśnie taki magazyn postaci pozwolił mu heroicznie znieść najgorszą chorobę i nie załamać się, jak wielu w takiej sytuacji, ale osiągnąć nowe wyżyny naukowe.

Paradoksalnie wśród introwertyków było wielu wybitnych polityków.

Najsławniejsi introwertyczni politycy.

• Abraham Lincoln - Dzięki jego wytrwałości i chęci samorozwoju jeden z najlepszych prezydentów USA w historii zdołał samodzielnie nauczyć się listu, a następnie uzyskać licencję prawnika bez specjalistycznego wykształcenia.To umiejętność nie patrzenia wstecz na opinie innych pomogła Lincolnowi podjąć historyczną decyzję o zniesieniu niewolnictwa, a następnie wygrać trudną wojnę domową.
• Mahatma Gandhi - Umiejętność słuchania siebie i spokojnego znoszenia wszelkich ciosów losu pomogły indyjskiemu bojownikowi o niepodległość odnieść sukces w tej trudnej misji.
• Al Gore - W dzisiejszych czasach temat globalnego ocieplenia stał się głównym nurtem politycznym, ale zaledwie 10 lat temu to Al Gore był jednym z nielicznych, który stale poruszał tę kwestię w swoich publicznych wystąpieniach. Gdyby wiceprezydent był bardziej zależny od opinii otaczających go osób, które uważały go za dziwnego z powodu obsesji na punkcie środowiska, nigdy nie byłby w stanie popularyzować zielonych technologii.

Dzięki wytrwałości, samowystarczalności i niezwykłemu myśleniu miłośnikom samotności udaje się odnieść sukces nawet w zawodach publicznych, takich jak muzyka, film i sport. Oto tylko kilka introwertycznych gwiazd:

• Keanu Reeves;
• Johnny Depp;
• Audrey Hepburn
• Meryl Streep;
• Salma Hayek;
• Courtney Cox;
• Lady Gaga
• Michael Jordan
• Karim Abdul-Jabbar.