Myślenie tunelowe: co to jest i jak go pokonać?

Czy widzisz pięćdziesiąt odcieni szarości? Nie, nie chodzi o rewelacyjny film, a nie o kolor asfaltu jako takiego. Jak różnorodne jest nasze rozumienie sytuacji, jak bardzo jesteśmy w stanie pokonać trudności. Ale kiedy w mojej głowie siedzi „mały robak” zwany „myśleniem tunelowym”, to jeśli nie wpadniesz w otchłań, praktycznie możliwe jest zejście w linii prostej do osoby.

Termin „myślenie tunelowe” przyszedł do psychologii z okulistyki. Optometrzy nazywają widzenie tunelowe wizją ludzi, u których obwodowy obszar siatkówki jest słabo rozwinięty lub w ogóle nie działa. Mówiąc wprost, osoba z taką diagnozą widzi tylko to, co jest na jego oczach. Wszystko inne jest poza jego percepcją.

Jeśli aby zobaczyć, co jest po bokach, wystarczy tylko odwrócić głowę, a następnie, aby poprawnie postrzegać otaczającą rzeczywistość, musisz myśleć inaczej.

Z początku wydaje się, że robi wszystko dobrze, ale jeśli sytuacja jest przynajmniej trochę poza kontrolą, potyka się i kaleczy swoje życie. Często zdarza się to u „kujonów”, uczniów w wieku szkolnym, którzy są w pełni zaangażowani w naukę. Wiara w niedoścignione zaszczepi w nich nie tylko własne sukcesy, odnotowane w ocenach w dzienniku, ale także podziwiające przemówienia rodziców i pochwały nauczycieli.

W rzeczywistości dzieci często chowają za swoimi podręcznikami kompleksy lub niechęć do zobaczenia i zrozumienia, co się wokół nich dzieje. Po szkole wkraczają na prestiżowy uniwersytet. I już tam mogą pojawić się pierwsze problemy. Rzeczywiście, aby uzyskać wyższe wykształcenie, nie wystarczy opanować jeden lub drugi przedmiot.

A co stanie się z naszym bohaterem? Albo zaczyna rozszerzać krąg zainteresowań, albo powoli schodzi w dół do puli problemów. Nie myśli już, że jego mózg jest znakomity, całonocne czuwanie nad książkami nie daje pożądanego rezultatu, wczoraj medalista opuszcza instytut. Jest już całkiem zadowolony ze stanowiska woźnego lub hydraulika. Ale jego główne przekonanie pozostaje niezachwiane. I często brzmi to prosto: „Jestem najlepszy”.

Nawet po studiach mogą wystąpić trudności. Wszelkie problemy, machinacje konkurentów, nieporozumienia ze strony władz lub, przeciwnie, podwładnych staną się przeszkodą nie do pokonania. Po prostu nie wie, jak to obejść. Jego ścieżka jest tylko do przodu w linii prostej, zamiata wszystko, co napotyka go na drodze. Ale ponieważ ten sam ślad zaczyna się przed nim oczyszczać. Po pierwsze, kumple, koledzy, partnerzy biznesowi odchodzą na bok.

Potem jego portfel zaczyna blaknąć, a ponieważ nigdy nie był zdolny do bogatych uczuć, opuszcza go żona (mąż). Osoby te są również rejestrowane w czasopiśmie zwanym „wrogami”. Ma nowych „przyjaciół”: alkohol, narkotyki, sekty. Pod ich wpływem znów czuje się najlepszy z najlepszych, najsilniejszy z najpotężniejszych i już całkowicie traci kontakt z rzeczywistością. Toczy się po tej samej gładkiej ścieżce, która do niedawna prowadziła go na wyżyny.

Trudno jest stwierdzić, czy osoba ma światło na końcu tunelu lub nigdzie się nie wybiera. W końcu są z reguły ludźmi sukcesu, wykształconymi, celowymi. Istnieje wiele znaków, które mówią, że wszystko to kryje problemy.

• Człowiek nie rozpoznaje własnych błędów. Jeśli coś mu się nie uda, nigdy nie zacznie szukać przyczyny w sobie. Taki obywatel natychmiast uzna winę: sytuację, pogodę, ludzi. Najważniejsze, że on i jego własne wady nigdy nie będą na tej liście. Zamiast zmagać się z problemami, rozpoczyna wojnę z wiatrakami. Te pierwsze pozostają na swoich miejscach, a drugie skręcają je w wir jeszcze większych bolączek.
• Myślenie tunelowe nie oznacza obecności półcieni. U osoby z takim stylem życia wszystko dzieli się wyłącznie na czerń i biel. Co więcej, nigdy nie zmieniają miejsc. Nawet jeśli zostało już udowodnione, że jego idol jest przestępcą, nigdy nie odwróci się od niego. Taki akt oznaczałby, że on sam się mylił. I to jest niedopuszczalne. W rezultacie, gdy raz uwierzysz w pewien postulat, nawet jeśli jest bardzo wątpliwy, wpuszczenie go do tunelu nigdy go nie wypuści.
• Nie potrzebuje połowy sukcesu, części nagrody, kawałka zwykłego ciasta. Jego motto brzmi: wszystko albo nic. Nie wie, jak zadowalać się mało, nawet jeśli w oczach innych to spory sukces. Jeśli jest to artysta, nie potrzebuje sali koncertowej dla 5000 osób, będzie występował tylko na wielkich stadionach. W końcu wszystkie bilety zostaną sprzedane, ale nie na jego występ.
• „Zawsze mam rację! Jeśli nie, przeczytaj akapit pierwszy. ” Dla osoby myślącej tunelowo istnieje tylko jeden prawdziwy pogląd na życie - jego własny. Wszystko, co mu zaprzecza, to herezja głupców i próżniaków. Nigdy nie słyszy rad, ponieważ sam jest „królem i bogiem”.

Wszystkie niepowodzenia są machinacjami wrogów lub nieudaną kombinacją okoliczności. W rezultacie od lat uderza głową w tę samą ścianę. I przez cały ten czas tylko jego wiara w sztywność świata wzrasta. Fakt, że on sam ograniczył przestrzeń wokół siebie, nie pojawia się w jego głowie.

Wszystko to prowadzi do rozczarowania w życiu, ale nie w sobie. Żal i żale są wypełnione winem, a z tego problemy tylko rosną. Nawiasem mówiąc, wśród alkoholików i narkomanów największa koncentracja obywateli z myśleniem tunelowym. I sami wprowadzili się w ten stan bez żadnej pomocy. Ich zdaniem nie potrzebują tego. Ale nadal możesz to renderować. Zwłaszcza na początkowym etapie opuszczania „tunelu głównego”.

Oczywiście najlepiej skonsultować się ze specjalistą. Psycholog może przeprowadzić korektę i wyprowadzić pacjenta z tunelu, w tym na treningach grupowych.

Czasami wystarcza rozmowa z przyjaciółmi lub krewnymi, która pomaga zobaczyć sytuację z zewnątrz. Ale w tym celu osoba uzależniona od własnej prostoty musi być świadoma problemu. Musi zrozumieć, że jego linia nigdy nie doprowadzi go do pożądanego celu i nadszedł czas, aby poszukać obejścia. Ale jak każda inna choroba łatwiej jest temu zapobiec niż leczyć.

Aby to zrobić, musisz nauczyć osobę myśleć inaczej niż dzieciństwo. Poniższe wskazówki pomogą ci właściwie myśleć.

• Czytaj I nie tabloidy, ale inteligentna literatura. Daria Dontsova, z całym szacunkiem dla autora setek detektywów, nie zadziała. Potrzebujemy książek, które skłaniają do myślenia i rozwoju, oferując nie tylko zanurzenie w kryminalnej historii, ale także empatię, w której człowiek może to poczuć, nauczyć się empatii.
• Komponować. Powtarzaj to, co widziałeś, słyszałeś lub czytałeś częściej. Jeszcze lepiej - wypowiedz swoje przemyślenia na temat konkretnego przypadku, pracy, osoby na papierze. Łatwiej zrozumieć, jak masz rację.
• Bądź kreatywny. Zajęcia z muzyki, tańca, malarstwa pomagają nie tylko poszerzać horyzonty, ale także uczą widzieć, co jest ukryte. Tak, nie każdy z nas jest świetnym twórcą, ale zrozumienie sztuki jest przynajmniej trochę dostępne dla wszystkich. Spójrz w oczy Monet Lise. Kto tak naprawdę nie ma myślenia tunelowego, należy do Leonarda da Vinci!
• Układanki. Rób ćwiczenia logiczne częściej. Kup najtańszą książkę zadań i wykonaj co najmniej jedno ćwiczenie dziennie. Mózg będzie po prostu zmuszony do pracy w różnych kierunkach.
• Analizuj. Spróbuj zrozumieć, dlaczego to lub inne wydarzenie zaczęło się rozwijać w ten sposób, a nie inaczej. Dlaczego sąsiadowi po prawej udaje się, a ten po lewej nie może szczerze sobie poradzić. Postaw się w miejscu innej osoby. Wypróbuj maski innych ludzi.

I nie bój się zmieniać zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Tworzymy własny sposób myślenia. Nikt nie pomoże nam zejść z zakrętu toru, dopóki sami tego nie chcemy. I pamiętajcie o wielkiej mądrości wschodniej - jeśli góra nie idzie do Mahometa, to Mahomet idzie do góry.