Myślenie wizualne: co to jest i jak go rozwijać?

Kiedy przyjaciel z dzieciństwa spotyka się, po wielu latach mentalne manipulowanie obrazami umożliwia odtworzenie pewnych niezbędnych informacji i odkrycie w zmienionym wyglądzie cech szkolnego przyjaciela. W tej chwili pojawia się myślenie graficzno-figuratywne.

W psychologii tego rodzaju myślenie określa się mianem symbolicznego aktu myślenia, w którym problem modeluje się i rozwiązuje za pomocą reprezentacji. Obejmuje to pracę umysłową z operującymi obiektami i obrazami wizualnymi. Ten rodzaj procesu myślowego pomaga podmiotowi odtworzyć różnorodne cechy danego zjawiska lub obiektu, aby ustalić ich niezwykłą kombinację.

Myślenie wizualno-figuratywne jest nierozerwalnie związane z rzeczywistymi działaniami i przedmiotami. W tym różni się od wyobraźni, w której obraz jest odtwarzany z pamięci. Ten rodzaj procesu myślowego podlega percepcji lub percepcji.

Dajemy przykład. Dziecko pokazuje dwie identyczne kulki wykonane z ciasta. Bada je wizualnie, ocenia głośność. Następnie z jednej kulki powstaje ciasto. Głośność nie wzrosła, ale kształt się zmienił. Niemniej jednak teraz ciasto wymaga dużo miejsca na stole, co oznacza, że ​​według dziecka jest w nim więcej ciasta niż w kulce. U dzieci ten rodzaj aktywności umysłowej podlega percepcji, dlatego trudno jest im oderwać się od tego, co jest natychmiast widoczne.

Starsze przedszkolaki i dzieci ze szkół podstawowych charakteryzują się również myślowo-graficznym procesem myślowym. Kiedy nauczyciel, wyjaśniając nowy materiał, wzmacnia informacje, demonstrując przedmiot lub jego wizerunek, używa wizualno-figuratywnego myślenia uczniów.

Opanowanie umiejętności manualnych odbywa się przy użyciu tego rodzaju myślenia. W rozwiniętych formach takie myślenie jest charakterystyczne dla ludzi w zawodach kreatywnych. Pisarze, poeci, projektanci, projektanci mody, artyści, rzeźbiarze, muzycy, aktorzy są w stanie żywo i żywo przedstawiać niektóre przedmioty, zjawiska lub wydarzenia.

To ćwiczenie pozwala dziecku utwórz nowy obiekt na podstawie zestawu określonych obrazów. Materiałem źródłowym mogą być znaki cyfrowe i alfabetyczne, znaki matematyczne, kształty geometryczne. Na przykład dziecko może przedstawić kota lub psa z cyfrowych znaków. Często dziecko ma pełną swobodę działania i patrzą, w którą stronę kieruje swoją wyobraźnię.

Znalezienie i przywrócenie brakującej części należy również do połączonej grupy ćwiczeń. Wykorzystywana jest również gra „Szachownica”. Istotą gry jest stworzenie pola różnych elementów, podczas gdy trzeba naprzemiennie cząstki.

Aby wykonać ten rodzaj ćwiczenia robią skończony gotowy obraz i proponują dziecku to zmienić, stworzyć coś zupełnie nowego. Zwykle stosuje się zapałki lub patyki, z których składa się określoną liczbę. Dziecko musi przesunąć kilka zapałek, aby uzyskać nowy przedmiot. Czasami sugerują usunięcie kilku patyczków, aby zmienić obraz.

Doskonałym zadaniem dla szybkości jest renderowanie. Na przykład wszyscy uczestnicy rozdają ulotki z dwudziestoma przedstawionymi literami „M”. Każdy znak graficzny musi zostać przekształcony w nowy temat, ale w taki sposób, aby wszystkie 20 stworzonych obrazów otaczających ludzi mogło rozpoznać. Następnie omawiana jest oryginalność i rozpoznawalność przedstawionych obiektów.

Ten rodzaj myślenia przejawia się wyraźnie w wieku przedszkolnym. Na tym etapie gromadzi się różne wizualne, dotykowe wyświetlacze dźwiękowe, dzięki którym dziecko łatwiej wchodzi w interakcje ze światem zewnętrznym. W procesie myślowym realizowanym za pomocą obrazów aktywnie wykorzystuje się wyobraźnię, percepcję przestrzenną, logiczną konstrukcję łańcuchów strukturalnych i ocenę sytuacji. Dziecko rozwija umiejętność przedstawiania przedmiotu bez patrzenia na niego.

Psychologowie zalecają zwrócenie dużej uwagi na rozwój wizualno-figuratywnego aktu myślowego, ponieważ proces ten pomaga dziecku opanować trójwymiarowe wyświetlanie, myślenie przestrzenne.

Aktywne formowanie takiego myślenia rozpoczyna się w wieku trzech lat. Niektóre obrazy stopniowo się rozwijają, gromadzą się informacje we wczesnym dzieciństwie poprzez odczuwanie i badanie rzeczy. Wtedy wyobraźnia dzieci szybko się rozwija, a dziecko jest w stanie wymyślić lub wyobrazić sobie zjawisko, przedmiot, integralną sytuację. Konieczne jest nauczenie dziecka, jak mentalnie widzieć przedmioty w różnych pozycjach przestrzennych, aby zmieniać ich umysły.

Psychologowie stosują różne techniki do diagnozowania niezbędnego stopnia rozwoju wizualno-figuratywnego procesu myślowego.

• Jest sposób na pracę z śmiesznymi obrazami. Dzieciak otrzymuje zdjęcie z postacią, która znajduje się w nietypowej sytuacji, gdy bohater musi wykonać dla niego niezwykłą akcję. Na przykład zamiast pisklęcia żaba siedzi w gnieździe, a ptak przynosi jej kość na jedzenie. Dziecko wyjaśnia, dlaczego obraz nie odpowiada rzeczywistości. Musi ustalić, co dzieje się w naturze, i zaproponować własną wersję rozwoju wydarzeń. Jeśli dziecko doskonale sobie radzi z 7 na 10 zadań, jego myślenie figuratywne jest na wysokim poziomie rozwoju.
• Metoda projektowania polega na malowaniu obrazu. Oceniana jest szybkość i dokładność reakcji. Dzieciak otrzymuje zdjęcia ze znanymi zwierzętami, zabawkami, narysowanymi geometrycznymi kształtami. Powinien ukończyć rysunek za półtorej minuty. Szybkość zadania jest ważna.
• Technika „Zbierz obraz” polega na przywróceniu całego obrazu ze znanych fragmentów. Kryteria oceny są określone przez szybkość wykonania. Przy dobrym wyobraźni u dziecka należy poświęcić kilka minut na złożenie obrazu. W tym czasie dziecko łączy wyobraźnię, pamięć i stosuje metodę wykluczenia.
• Istnieje również technika oparta na poszukiwaniu nadmiaru obrazu. Dzieciak otrzymuje kilka znaków podobnych zdjęć w niektórych grupach. Musi znaleźć wydruk, który nie pasuje do podstawowej kompozycji zgrupowanych obrazów.

Trzyletnie dziecko potrzebuje składane zabawki. Najpierw pokazano mu prawidłowy demontaż i montaż piramidy, a następnie dziecko musi powtórzyć akcję. Z biegiem czasu badanie dodaje właściwości przedmiotu. Dzieciak uczy się określać kształty, rozmiary przedmiotów, rozróżniać odcienie. Ważne jest, aby zainteresować dziecko, narysować go ołówkiem, flamastrami, kredkami, farbami. Przed rysowaniem lub budowaniem wieży dziecko powinno mówić o swoich kolejnych krokach.

Dzieci w wieku 5-6 lat doskonale rozwijają graficzny proces myślowy gry z projektantami. Opanują budowę wizualnych modeli przestrzennych, które odzwierciedlają połączenia i relacje rzeczywistych rzeczy. Rozwój przenośnego procesu myślowego tworzy elastyczność, mobilność i zdolność do operowania obrazami wizualnymi.

Dla starszych przedszkolaków rozwój procesu myślenia za pomocą obrazów stymuluje stosowanie następujących metod i technik:

• obserwacja zjawisk naturalnych wraz z późniejszym opisem i obrazem informacji widzianych lub słyszanych;
• układanie puzzli;
• rozwiązywanie zagadek, łamigłówek, zagadek;
• Szkice z pamięci;
• obraz na kartce pojęć, które nie mają znaków wizualnych: zabawa, radość, dźwięk, przyjaźń, melodia, myśl;
• modelowanie z gliny, gliny;
• zwiedzanie muzeów, wystaw, wycieczek;
• tworzenie różnych aplikacji.

Rozwój dzieci w wieku przedszkolnym przewiduje następujące główne etapy edukacji:

• demonstracja;
• wyjaśnienie;
• praca zespołowa;
• niezależne działania na modelu i kreatywność, nie ograniczając się do pewnych ram.

Formowanie procesu myślenia dzieci za pomocą obrazów jest ułatwione dzięki ćwiczeniom, w których proponuje się opisanie tęczy, zachodu słońca, kropli rosy, pędzla do masażu lub innych zjawisk i przedmiotów. Powszechnie stosowane ćwiczenia z różnymi kijami lub zapałkami, obracając niektóre znaki symboliczne, na przykład literę „E”, aby uzyskać kolejną literę: „W”.

Cubic Quests bardzo skuteczny pod względem rozwoju myślenia graficzno-figuratywnego. Ćwiczenie jest opanowane etapami. Najpierw zbudowanych jest 7 elementów z 27 zwykłych kostek.

• Na pierwszym etapie zachęca się dzieci do ich dokładnego zbadania i znalezienia podobieństwa z niektórymi przedmiotami lub formami. Im więcej skojarzeń, tym lepiej.
• Drugi etap obejmuje staranne połączenie dwóch elementów.
• Na trzecim etapie dziecku zaleca się, po dokładnym zbadaniu figur, najpierw rozczłonkować je, a następnie ponownie złożyć szczegóły w dokładnie ten sam przedmiot.
• Czwarty etap polega na złożeniu figury zgodnie z modelem. Po pierwsze, łóżko, sofa, wąż, łódź lub inny przedmiot jest wykonany z kostki. Dzieciak dokładnie go bada, analizuje. Następnie próbka jest zamykana, a dziecko z pamięci musi zbudować ten sam obiekt. Podsumowując, porównuje się go z próbką.