Funkcje i skład tompaka

Piękna, jak złoto, ale wielokrotnie tańsza. Rodzaj mosiądzu, który jest powszechnie stosowany, ale nie jest znany wielu. Niewielu może zgadnąć, o co chodzi tompake - zaskakujące w swoich właściwościach i charakterystyce metalu. Chodzi o niego, jego cechy, obszary zastosowania i metody produkcji, które zostaną omówione w tym artykule.

Tompak - Jest to jedna z wielu odmian mosiądzu, w których cynk i miedź są połączone w pewnej proporcji. Porównanie tego metalu ze złotem opiera się jedynie na zewnętrznym podobieństwie, ponieważ te dwa metale różnią się całkowicie składem chemicznym, cechami i innymi cechami. Chociaż mosiądz jest znany ludzkości od dawna, ale po raz pierwszy rozmawiali o tompaku dopiero w XVIII wieku - po odkryciu dokonanym przez Christophera Pinchbackera. W tym czasie podobny stop był aktywnie używany w Anglii. I dopiero po kilku dekadach jego popularność rozprzestrzeniła się na inne kraje.

Na podobieństwo tompaka z minerałem jubilerskim wiele nieuczciwych ludzi mogło zarobić dobre pieniądze, przekazując monety i biżuterię ze stopu mosiądzu, jak prawdziwe ze złota.

W przypadku tompaka wiele zalet jest charakterystycznych:

• dobra odporność na powstawanie uszkodzeń korozyjnych;
• doskonałe wskaźniki odporności na zużycie;
• dobra spawalność z innymi metalami;
• plastyczność jest wystarczająca do zastosowania metod deformacji i grawerowania;
• możliwość emaliowania i złocenia;
• odporność na magnesy.

Na szczególną uwagę zasługuje jedna z odmian metalu, zwana pół kompaktowy. Różnica w stosunku do tombaku polega na zawartości procentowej cynku, która może wynosić 10–20%. Ta funkcja wyjaśnia zmianę podstawowych właściwości metalu:

• nasycony żółty kolor;
• obniżenie plastyczności;
• zwiększona ogniotrwałość.

Takie cechy pozwalają na zastosowanie pół-kompaktowego dla produkcja niektórych szczegółów technicznych. Ten rodzaj metalu jest mniej powszechny niż tompak. Wynika to z obecności dużej liczby wad wynikających z wysokiej zawartości cynku w nim.

Tompak - jest to stop, w którym zawarty jest cynk i miedź, co pozwala nazwać go rodzajem mosiądzu. Skład tego związku może się znacznie różnić:

• procent miedzi może wynosić od 88 do 97%;
• procent cynku nie powinien przekraczać 10%.

Wiele właściwości, w tym wytrzymałość i kolor, zależy od stężenia cynku. W miarę wzrostu zawartości tego ostatniego kolor zmienia się z czerwonego na delikatny odcień żółtego, który jest możliwie najbliższy złotemu. Również w tym przypadku zmienia się szereg właściwości metalu:

• wzrost właściwości przeciwciernych;
• poprawa właściwości chemicznych i technologicznych;
• niższy koszt stopu (w porównaniu do miedzi).

Tompak ma wiele charakterystycznych cech:

• twardość wynosi około 146 MPa;
• temperatura topnienia wynosi 10450 stopni;
• współczynnik tarcia przy braku smarowania wynosi 0,44, a po dodaniu smarów liczba ta spada do 0,074;
• wytrzymałość na rozciąganie w przypadku naprężenia mieści się w zakresie 445–525 MPa;
• wydłużenie po zerwaniu - 3%;
• gęstość - 8780 kg / m3.

Opisane parametry tompak można poprawić, dodając różne składniki w niezbyt dużych ilościach. W ten sposób można uzyskać stopy o optymalnej kombinacji kluczowych cech. Ten metal jest produkowany w postaci arkuszy lub prętów. Na metalu nanosi się znakowanie, zgodnie z którym można określić jego skład chemiczny. Na przykład obecność litery „L” wskazuje, że jest to mosiądz. Liczby mogą określać ilość miedzi.

Tompak stał się szeroko rozpowszechniony w różnych dziedzinach ludzkiej działalności. Oto najpopularniejsze obszary.

1. Produkcja biżuterii, biżuterii, artykułów wyposażenia wnętrz i przyborów kuchennych. Tompak jest ceniony w tym obszarze przede wszystkim jako materiał imitujący złoto. Szlachetny kolor, elastyczność i wysoka dekoracyjność sprawiają, że jest to doskonałe rozwiązanie do takich celów.
2. Zastawa stołowa szczególnie istotne w krajach Azji Środkowej, ponieważ takie artykuły gospodarstwa domowego są tutaj cenione i cenione. Mosiądz nie toleruje kontaktu z cieczami, dlatego naczynia z przedmiotowych surowców są koniecznie konserwowane - technologia, w której na rzecz nakłada się cienką warstwę cyny.
3. Współczesny przemysł również aktywnie wykorzystuje tompak. Zrób to drut do różnych celów.
4. Stworzenie szczegóły techniczne przeprowadzane na różne sposoby. Najczęściej stosowana metoda opiera się na zasadzie mechanicznego usuwania materiału z powierzchni. Do obróbki stosuje się specjalne tokarki i frezarki. Ze względu na duże znaczenie takiej technologii zaczęło pojawiać się wiele pustych pól z tompaka.
5. Istnieje wiele organizacji, których działalność produkcyjna jest skierowana do produkcji wyrobów walcowanych. Metal w tej formie jest przetwarzany na sprzęcie tokarskim.Toczący się tompak charakteryzuje się inną średnicą, czego nie można powiedzieć o długości i podstawowych właściwościach, które są znormalizowanymi cechami. Takie funkcje ułatwiają wybór przedmiotu obrabianego do przyszłej produkcji.

Metody uzyskiwania tompaka znacznie się rozszerzyły od momentu jego odkrycia, ale istota każdego z nich została zredukowana do jednego schematu.

1. Kompozycję ogrzewa się w piecu elektrycznym do 1300-1400 stopni. Przy takim ogrzewaniu uwalnia się krzemian, który unosi się na powierzchnię stopu, co pozwala go stamtąd usunąć bez niepotrzebnych trudności.
2. Powstały metal wlewa się do pojemnika i przedmuchuje tlenem. Ten etap wymaga użycia specjalnego sprzętu. Ta obróbka wywołuje uwalnianie energii cieplnej w dużych ilościach i rozpoczyna reakcję chemiczną.
3. Na tym etapie dochodzi do tworzenia się miedzi, która zawiera dużo zanieczyszczeń, co zmniejsza jej właściwości.
4. Kompozycję poddaje się czyszczeniu elektrycznemu za pomocą zakwaszonego siarczanu miedzi.
5. Cynk wprowadza się do stopionej miedzi, co umożliwia uzyskanie mocnego stopu o wysokiej odporności na korozję.

Proces uzyskiwania tompaka jest złożony, czasochłonny i energochłonny. To tłumaczy wysoki koszt metalu, który jest wciąż znacznie niższy niż cena złota.

Tompak niewrażliwy na korozję co jest jego ważną zaletą. Ale jedną z głównych wad jest tendencja do pojawienia się filmu tlenkowego. Wynikiem tej reakcji jest ciemnienie powierzchni produktu.

Szybkość kontaktu z wodą wpływa na szybkość tworzenia się warstwy tlenku. Powierzchnia z warstwą tlenku nie wygląda szczególnie atrakcyjnie, dlatego okresowo należy usuwać ciemnienie. Można to zrobić na kilka prostych i skutecznych sposobów.

Ale przed użyciem należy sprawdzić autentyczność produktu, w tym celu należy użyć zwykłego magnesu: tompak, jak już stał się znany, nie będzie go przyciągał.

1. Mydło dość skuteczne jest przywrócenie mosiężnych artykułów gospodarstwa domowego i biżuterii do ich dawnej świetności i piękna. Aby to zrobić, musisz zrobić roztwór startego mydła i wody. Potrzebujesz również acetonu, zwilżonego w nim wacika / bawełny, po czym wciera się go w produkt. Następnie jest myta w mieszaninie mydła. Takie działania przywrócą piękno szlachetnego metalu.
2. Korzystanie ocet i sól Możesz również przywrócić dawną urodę ulubionemu produktowi. W trzylitrowym pojemniku musisz rozpuścić 25 gramów soli i około 250 ml octu, są one w każdej kuchni. W powstałej kompozycji gotujemy produkt z danego metalu, aż lśni, jak poprzednio. Wynik nie będzie długo oczekiwany.
3. Kwas szczawiowy pomaga również w usuwaniu brązowienia z produktów wykonanych z tompaka. Do tej metody należy stosować osobiste wyposażenie ochronne (respirator i rękawice), ponieważ kwas szczawiowy w postaci skoncentrowanej jest niebezpieczny dla ludzi. W dziesięciu litrach wody musisz rozcieńczyć 170–220 ml kwasu. Przyciemniony produkt opuszcza się do powstałego roztworu i pozostawia na kilka godzin.
4. Cytryna i sól - Jest to mniej niebezpieczna metoda, ale do jej wdrożenia będziesz musiał podjąć pewne wysiłki i poświęcić czas. Istota metody jest następująca: zanurz połowę cytryny w soli i potrzyj ciemną powierzchnię.

W następnym wideo znajdziesz więcej informacji o tym niesamowitym metalu.