Wszystko o cupronickel

Pod koniec XIX wieku francuscy naukowcy Shore i Mayo, używając stopu niklu i miedzi, stworzyli metal, który z powodzeniem może naśladować naturalne srebro. Stop zaczął być używany do produkcji sztućców i naczyń, a następnie zaczęto z niego robić biżuterię, a także instrumenty medyczne i różne szczegóły do ​​użytku technicznego.

Cupronickel szybko stał się modny, więc w prawie każdej rodzinie, której bogactwo nie pozwalało na srebrne sztućce, widelce, łyżki i noże biesiadne były wykonane z cupronickel. Koszt takich produktów nie był zbyt wysoki i z wyglądu trudno je było odróżnić od srebrnych. Jednak gospodynie domowe musiały dokładnie wyczyścić zastawę stołową z cupronickelu, aby wyglądała na kosztowną i reprezentacyjną.

Wzór chemiczny cupronickelu implikuje związek miedzi i metali niklowychwzięte w określonych procentach, w wyniku czego powstaje stop, który wygląda błyszcząco i ma kolor srebra. Taki metal stał się przeszkodą dla zwykłych ludzi, którzy nie wiedzieli, jak odróżnić srebro od cupronickelu i często popadali w nieład, nabywając produkty cupronickel za cenę srebra.

Czasami żelazo i mangan były dodawane do stopu miedzi i niklu, aby zwiększyć gęstość i wytrzymałość materiału. Gdyby magnes został przyniesiony do takiego przedmiotu, można by zauważyć, że wywiera on swoje właściwości magnetyczne i jest namagnesowany, podczas gdy przedmioty srebrne nie były w stanie wykazywać właściwości magnetycznych.

Cupronickel został pierwotnie pomyślany jako niedroga alternatywa dla srebra. Z wyglądu produkty wykonane ze stopu miedzi i niklu nie różniły się od srebra, wyglądały jednocześnie elegancko i dźwięcznie, ale w cenie były znacznie tańsze niż srebrne analogi. Szczególnie trudno było zidentyfikować obiekty cupronickel, jeśli zastosowano na nich złocenie, srebrzenie lub warstwę rodu. Różnica między srebrem a kuproniklem polega nie tylko na składzie ich stopów, ale także na zasadach dbałości o produkty.

Stop, składający się z bazy miedziowo-niklowej, należy do klasy metali nieżelaznych. Cupronickel składa się głównie z miedzi, a nikiel i inne dodatki działają jak ligatura, co nadaje gotowej stopie twardość i wytrzymałość. Skład metali mających zastosowanie do stopu pozwala materiałowi nie korodować, utlenia się w powietrzu. To właśnie właściwości metalu nierdzewnego i jego srebrnego połysku stały się najważniejsze i cenne w cupronickelu.

Początkowo cupronickel składał się tylko z miedzi i niklu, ale z czasem jego skład stał się doskonalszy i różnorodniejszy. Były więc różne marki cupronickelu. Skład metali we współczesnym cupronickelu może być następujący:

• miedź - od 65 do 90%;
• nikiel (czasami z dodatkiem kobaltu) - od 5 do 30%;
• Mangan - nie więcej niż 1%;
• żelazo - nie więcej niż 1%.

W niektórych markach cupronickel występuje cynk, który zastąpił pewną część niklu. Powstały stop miał szlachetny kolor srebrno-stalowy i był często używany do wyrobu monet. Ze względu na różnorodność stopów cupronickel doszło do tego, że ignoranci zaczęli nazywać posrebrzane mosiężne łyżki wykonane z mosiądzu tylko jako cupronickel.

Nowoczesny stop nikiel srebrny jest trwałym materiałem nierdzewnym. Ze względu na wysoką zawartość miedzi powierzchnia produktów cupronickel z czasem zanika.

Dla produktów wykonanych ze stopu cupronickel istnieje marka (test), składająca się z dwóch liter: M i N. Litery te wskazują, że stop zawiera miedź i nikiel. Jeśli Ж i Мц zostały umieszczone obok liter МН, wówczas takie symbole wskazują, że w postaci ligatury stop zawiera żelazo i mangan. Oprócz oznaczenia literowego piętno na produktach cupronickel miało również numery. Na przykład próbka MNZhMts 30-1-1 wykazała, że ​​oprócz bazy miedzi stop zawiera 30% niklu, 1% żelaza i 1% manganu.

Produkty wykonane ze srebra niklowego zostały wyprodukowane w naszym kraju przed rozpadem ZSRR, po czym podobny stop został już wyprodukowany z dodatkiem cynku. Rezultatem było srebro niklowe - jedna z odmian cupronickelu. Przedmioty wykonane ze stopu miedzi z niklem bez dodatków cynku można teraz kupić, chyba że w sklepach z antykami. Pod względem wyglądu i wytrzymałości wyroby ze srebra niklowego nie różnią się wizualnie od srebrnych, tylko srebro w kontakcie z wilgotną powierzchnią i powietrzem może ciemnieć, a stop srebra z cynkiem pozostaje niezmieniony.

Cechą charakterystyczną srebra niklowego jest jego piętno. A jeśli cupronickel jest oznaczony rozkładem MN, to stop z cynkiem ma już inne oznaczenie - MSC. Czasami zdarza się, że na produkcie nie ma próbki. Następnie, aby określić skład, musisz znać datę jego produkcji lub ocenić kolor produktu pod kątem obecności żółtawego odcienia: jeśli nie ma takiego odcienia, masz srebro niklowe, a nie srebrne.

Właściwości stopu miedziowo-niklowego są następujące:

• stop nie wchodzi w reakcję utleniania z tlenem;
• nie narażony na roztwory soli i kwasów, w tym wody morskiej;
• wykazuje odporność na gazy;
• dobrze podatny na lutowanie, polerowanie;
• gęstość materiału wynosi 8900 kg / m3;
• rezystywność elektryczna jest równa 284-285 nOhm / m, przekraczając rezystancję miedzi około 20 razy;
• jeśli mangan i żelazo nie występują w stopie, cupronickel będzie przewodnikiem prądu elektrycznego;
• bez zanieczyszczeń żelazem w swoim składzie stop nie będzie miał właściwości magnetyzacji;
• wytrzymałość cupronickelu jest porównywalna z wytrzymałością stali;
• wytrzymałość na rozciąganie materiału wynosi 380-400 MPa;
• Poziom twardości Brinella wynosi 66-70 jednostek.

Aby nadać stopowi cupronickel twardość, przeprowadza się specjalną obróbkę cieplną, która jest następująca: stop ogrzewa się do 260-300 ° C, a następnie pozostawia do powolnego schłodzenia w piecu, naturalnie obniżając temperaturę. Ten proces nazywa się samozasysaniem. Z jego pomocą cupronickel jest bardzo trwały.

Specyfikacja materiału:

• temperatura topnienia miedzironiklu wynosi od 1190 do 1230 ° C i zależy od składu stopu;
• specyficzne wskaźniki ciepła średnio do 390–400 J / kg, co objawia się w temperaturach od +15 do + 25 ° C;
• kompozycja cupronickelu nie jest podatna na procesy utleniające, pod warunkiem, że jej temperatura otoczenia mieści się w zakresie do + 150 ° C.

Do chwili obecnej znanych jest ponad 65 różnych stopów metali, które należą do ogólnej grupy cupronickeli. Każdy taki stop ma swoją nazwę i właściwości, co znajduje odzwierciedlenie w oznakowaniu i procentach materiału.

Rozważ najpopularniejsze stopy.

• Monel. Stop metalu zawiera do 66-67% niklu. Materiał ten znalazł szerokie zastosowanie w produkcji instrumentów medycznych; służy do wytwarzania produktów niezbędnych w przemyśle naftowym i chemicznym, w przemyśle stoczniowym.

• Constantan. Stop zawiera nie więcej niż 40-41% niklu, co nadaje materiałowi wysoką twardość i wytrzymałość. Materiał ten jest wykorzystywany do produkcji obrabiarek i urządzeń.

• Srebrny nikiel. Stop zawiera do 15% niklu w swoim składzie, a cynk jest również dodawany jako ligatura. Ten stop cupronickel jest wykorzystywany do produkcji odznak państwowych, monet i biżuterii, a także części używanych do precyzyjnego wytwarzania instrumentów.

Ponieważ srebro niklowe jest odporne na działanie słonej wody morskiej, jest wykorzystywane do wytwarzania produktów wykorzystywanych w przemyśle stoczniowym. Wysoka przewodność elektryczna pozwala na stosowanie stopów niklu ze srebrem do produkcji termopar, rezystorów i innych elementów przewodzących. Często srebro niklu jest również stosowane w przemyśle motoryzacyjnym: niektóre części mechanizmu pojazdu są pokryte stopem metalu, aby zapobiec korozji.

Ze stopu miedziowo-niklowego wykonane są zawory wodne, armatura, zawory i inne elementy systemu zaopatrzenia w wodę. Stop Cupronickel jest stosowany w medycynie: produkty wykonane z tego materiału mogą być wielokrotnie poddawane różnym wariantom leczenia przeciwdrobnoustrojowego. Jednak nie rdzewieją, pozostając w oryginalnej formie.

Od czasu powstania stopu cupronickel był wykorzystywany do produkcji zastawy stołowej i urządzeń, które ze względu na swoje piękno mogłyby konkurować z wyrobami srebrnymi. Zestawy łyżek cupronickel, widelców i noży były używane podczas świątecznych świąt: taki stół zdobił stół jasnym srebrzystym połyskiem. Jako sztućce wykonane ze stopu cupronickel wazony na owoce lub słodycze, solniczki, spodki, tace z zestawem stosów, dzbanków i szklanek.

Naczynia z cupronickelu nie wstydzą się dawać. Czajniczek, uchwyt na kubek, łyżka ze szkliwem - wszystko to było nie tylko odpowiednie, ale także pożądane i było prezentowane przy każdej okazji. Duży kubek herbacianych samowarów i Turków do robienia kawy często robiono z cupronickelu. Wewnątrz przedmioty te można przykryć cienką warstwą cyny, aby po podgrzaniu do wody nie wydzielały się szkodliwe substancje. Uchwyty na kubki Cupronickel miały niską przewodność cieplną: wkładając do nich gorącą herbatę, nie można bać się palić palców podczas picia herbaty.

Srebrny połysk stopu metalu szlachetnego nie pozostawił obojętnych fanów biżuterii. Produkty Cupronickel mocno zajmowały swoją niszę w tym obszarze, ale nie jako fałszywe srebro, ale jako produkty z unikalnego i poszukiwanego metalu. Biżuteria wykonana ze stopu miedziowo-niklowego ma wysoką odporność na zużycie i wyrafinowanie. Są dodatkowo ozdobione specjalnym czernieniem, dodaje się patynę, przetwarzając w sposób filigranowy.

Cupronickel jest często ozdobiony srebrzeniem: taka powierzchnia ma nie tylko elegancki wygląd, ale także ma właściwości antyseptyczne dzięki jonom srebra. Dość często stop miedzi i niklu jest ozdobiony złoceniami. Przeważnie robią to z biżuterią i pamiątkami. Złota warstwa nałożona na powierzchnię produktów nie przekracza 1 mikrometra, ale jeśli zostanie nałożona przez powlekanie, odporność takiego złocenia będzie bardzo wysoka.

Ustalenie w domu, cupronickel przed tobą lub ze stali nierdzewnej, jest bardzo trudne. Aby ułatwić zadanie, możesz skorzystać z porady specjalistów.

• Oznaczanie za pomocą próbki. Na produktach wykonanych ze stopu miedzi i niklu umieszczają specjalną markę w postaci liter MH, które można łączyć z literami G, Mts, Ts i cyframi wskazującymi procent ligatury. Na produktach ze stali nierdzewnej nie ma takiego oznakowania.
• Jeśli kropla wody zostanie nałożona na stop niklu i miedzi, po kilku godzinach zamiast kropli zobaczysz zielonkawą plamę, a stal nierdzewna nie plami.
• Ołówek Lapis Apteka pozostawia ciemny ślad na produktach cupronickel, ale nie na stali nierdzewnej.
• Stop Cupronickel ma małe właściwości magnetyczne, ale stal nierdzewna nie, ponieważ zawiera chrom i nikiel.
• Stop Cupronickel kosztuje 3 razy drożej niż stop stali nierdzewnej, ponieważ cupronickel zawiera droższy nikiel.

Często próbują odrzucić stal nierdzewną jako kompozycję srebra lub cupronickelu, ale cupronickel dość często znajduje się w podróbkach cennej biżuterii, naczyń i innych przedmiotów imitujących srebro.

Aby produkty ze stopu niklu i miedzi wyglądały przyzwoicie i przyciągały uwagę swoim pięknem, muszą być okresowo aktualizowane poprzez czyszczenie i polerowanie. W tym celu można użyć proszku do zębów, kompozycji kredy lub środków przeznaczonych do pielęgnacji biżuterii wykonanej z metali szlachetnych i stopów. Ważne jest, aby takie produkty czyszczące nie zawierały składników kwasowych ani chloru, ponieważ substancje te tworzą trudną do usunięcia powłokę na powierzchni produktów cupronickel.

Oto kilka przepisów, których można użyć do czyszczenia zastawy stołowej lub biżuterii.

• Powierzchnię traktuje się sodą rozpuszczoną w wodzie. w stosunku 50 g sody na 1 litr płynu.Nie zaleca się czyszczenia cupronickel suchym proszkiem sody, ponieważ po tej procedurze na powierzchni produktów mogą pojawić się zadrapania. Po przetworzeniu roztworem sody produkt należy umyć wodą i osuszyć ręcznikiem do sucha, ponieważ mokre krople utworzą plamy.
• Kolejny przepis z sodą: w aluminiowym pojemniku należy umieścić warstwę folii i wypełnić ją roztworem sody (takie same proporcje jak w poprzedniej wersji). Następnie w pojemniku musisz dodać przedmioty, które chcesz wyczyścić. Pojemnik umieszcza się na piecu, a jego zawartość doprowadza się do wrzenia. Następnie każdy przedmiot spłukuje się w wodzie i wyciera szmatką.
• Recepta z amoniakiem: niewielką ilość ciekłego amoniaku rozcieńcza się w ciepłej wodzie, a produkty z cupronickelu umieszcza się w powstałym roztworze. Po pewnym czasie przedmioty są usuwane z roztworu, myte w czystej wodzie i suszone na sucho, polerowane szmatką, aby lśnić.
• Czyszczenie skorupy jaja: skorupkę należy ostrożnie posiekać do postaci proszku - wystarczy wziąć skorupkę z 2 jaj. Proszek ze skorupki jaja umieszcza się w dużym pojemniku, wlewa litr wody i dodaje tam 20 g soli. Pojemnik z roztworem podpala się i doprowadza do wrzenia. Następnie produkty cupronickel przeznaczone do czyszczenia umieszcza się we wrzącym roztworze i gotuje się przez co najmniej 2-3 minuty. Następnie przedmioty usuwa się z roztworu, myje wodą, suszy i poleruje czystą szmatką.

Po zakończeniu procedury czyszczenia i polerowania produkty wykonane ze stopu cupronickel należy usunąć do przechowywania w specjalnym pudełku lub skrzynce z miękką częścią wewnętrzną. Wnętrze skrzynki do przechowywania musi być suche i czyste. Zwykle przedmioty z cupronickel są sprzedawane już zapakowane w specjalne pudełka lub skrzynki, dlatego najlepiej przechowywać w nich produkty.

Bardzo ważne jest unikanie narażenia na wilgoć, chemikalia lub perfumy. Ponadto produkty należy chronić przed szorstkimi wpływami mechanicznymi. Przestrzegając tych prostych zasad, regularnie wykonując procedurę czyszczenia i polerowania, możesz podziwiać swoją biżuterię cupronickel lub sztućce przez wiele lat.

Aby dowiedzieć się, jak wyczyścić cupronickel w ciągu dwóch minut, zobacz następny film.