Rozmiary mastifa tybetańskiego według miesięcy: waga i wzrost

Mastif tybetański, zwany także tybetańskim dogiem niemieckim, jest niesamowitym i bardzo niezwykłym psem. Wysoki wzrost, potężny szkielet, gruba sierść i spojrzenie z dołu nadają zwierzęciu niesamowity i nie do zdobycia wygląd. Rasa została wyhodowana w Tybecie w celu ochrony domów lokalnych mieszkańców i zwierząt gospodarskich, a do dziś „Tybetańczycy” chętnie służą ludziom jako ochroniarze i towarzysze. Jednak ten pies nie jest odpowiedni dla wszystkich, głównie ze względu na jego siłę i rozmiar.

Na początek warto trochę zapoznać się z tym interesującym, podobnym do niedźwiedzia psem. „Tybetańczycy” ze swej natury są niezależni. Podobnie jak wiele innych ras, których celem było wypasanie i ochrona zwierząt gospodarskich, psy te są w stanie podejmować niezależne decyzje w zależności od sytuacji. Nie można jednak powiedzieć, że mastify to niegrzeczne psy, jednak naprawdę czują, że dana osoba nie jest pewna siebie i może szybko zająć pozycję lidera. Właśnie dlatego szczeniak musi od dzieciństwa wzbudzać szacunek dla głowy rodziny i jej członków.

Bezpieczeństwo Tybetańczyków jest na najwyższym poziomie. Każdy nieznajomy, który pojawi się w polu widzenia psa, jest natychmiast dokładnie monitorowany. Z powodu tej cechy tylko silna fizycznie osoba może chodzić z „Tybetańczykiem”, trzymając psy na krótkiej smyczy, z obowiązkowym zakładaniem kufy.

Porozmawiajmy teraz o pojawieniu się mastifa tybetańskiego. Charakterystyczną cechą przedstawiciela rasy jest gęsty płaszcz z elegancką grzywą. Inne parametry:

• duża szeroka głowa, muskularna szyja;
• zgryz nożycowy lub prosty, masywny kufa, duży nos z ciemnym płatem;
• ciało jest duże, mocne, muskularne, plecy proste, klatka piersiowa szeroka;
• gruba sierść, pozostałe włosy są długie, szorstkie w dotyku;
• szeroko osadzone ciemnobrązowe oczy;
• uszy są trójkątne, małe i zwisają;
• wysoko osadzony futrzany ogon;
• potężne gładkie nogi.

Standardowe kolory rasy są następujące.

• Czarny Główny ton sierści, małe żółtawe plamy są dopuszczalne.
• Tan. Sam pies jest czarny, ale są symetryczne czerwonawo-brązowe plamy - brązowe ślady, które mają wyraźne granice i znajdują się w niektórych miejscach.
• Imbir Odnosi się to do różnych odcieni: złota, czerwieni, piasku.

Jeśli zdecydujesz się kupić szczeniaka mastifa tybetańskiego, powinieneś to wyraźnie zrozumieć taki pies może mieszkać tylko w wiejskim domu. W mieszkaniu, nawet w najbardziej przestronnym, „tybetański” będzie niewygodny. Chodzenie ze zwierzęciem w warunkach miejskich będzie również trudne ze względu na ogromną liczbę „drażniących”: dźwięków samochodu, bezpańskich zwierząt, płaczu dzieci, rowerzystów itp.

Z reguły psy takie jak mastif tybetański nie są kupowane spontanicznie, ale są starannie planowane pod kątem takiego nabycia, dążąc do określonego celu: bezpieczeństwo w domu lub innym obiekcie, wypas. Dlatego przyszły właściciel chce pozyskać najbardziej obiecujące szczenię z miotu.

Spójrzmy na czynniki wpływające na wzrost i rozwój małego „Tybetańczyka”.

• Przede wszystkim jest to oczywiście genetyka. Nawet jeśli przestrzegasz wszystkich zasad żywienia, regularnych badań weterynaryjnych, wykonywania niezbędnych ćwiczeń fizycznych - jeśli geny „zawiodą nas”, nie możesz wychowywać dużego psa. Dlatego bardzo ważne jest, aby uzyskać szczeniaka tylko od zaufanych hodowców ze wstępnym badaniem rodowodu przyszłego zwierzaka.
• Na drugim miejscu znaczenie ma ilość mleka matki otrzymywana przez szczeniaka w pierwszych dniach życia. Jeśli dziecko jest niedożywione od urodzenia, będzie słabsze niż odpowiednio jego bracia i siostry i mniejsze.
• Trzeci element logicznie następuje - jakość żywienia matki-suki. Jeśli otrzymała wystarczającą ilość suplementów witaminowo-mineralnych w procesie noszenia potomstwa, żyła w upale, spacerowała przez długi czas, to z prawie stuprocentową pewnością można powiedzieć, że urodzi szczenięta o doskonałych danych początkowych. Jeśli wręcz przeciwnie, warunki jej zatrzymania pozostawiają wiele do życzenia, potomstwo takiej matki będzie słabe, z możliwymi patologiami rozwojowymi. Oszczędzanie na suczce zarówno w czasie ciąży, jak i po porodzie to bardzo zły pomysł.
• Odżywianie szczeniąt po okresie odsysania. Kiedy niemowlęta są odsadzane i otrzymują pierwszą przynętę, bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednią dietę. Istnieją 2 sposoby: karmienie „naturalka” lub gotowa karma. Jeśli wybierzesz pierwszy sposób, przygotuj się na to, że szczeniak będzie potrzebował białka zwierzęcego (kurczak, indyk, wołowina, jajka, twaróg), węglowodanów (gryka, ryż, warzywa), tłuszczów (olej roślinny). Wybierając gotowe dania, preferuj żywność super premium oznaczoną jako gigant.
• Aktywność fizyczna. Tybetańczyk to pies, który potrzebuje sportu i szkolenia. Mastif powinien chodzić co najmniej 2-3 godziny dziennie, a wskazane jest, aby nie tylko podążał za właścicielem, ale biegał swobodnie, wykonywał polecenia, pokonywał przeszkody. Jeśli masz własne podwórko - w porządku, jeśli nie - musisz zabrać zwierzaka w specjalne miejsce lub poza miasto.
• Choroba Są zarówno wrodzone, jak i nabyte. A jeśli nic nie da się zrobić z odziedziczonymi wadami rozwojowymi (lepiej odmówić zakupu takiego szczeniaka), wówczas choroby nabyte przy pierwszych oznakach można i należy leczyć. Pokaż zwierzę weterynarzowi, postępuj zgodnie ze wszystkimi jego instrukcjami, a będziesz mógł wyhodować duże i zdrowe zwierzę.

Rozwój „Tybetańczyków” jest raczej powolny. Dziewczęta dorastają do 3 lat, chłopcy - do 4 lat. Jednocześnie ich dojrzewanie „spowalnia”: pierwsze krycie jest dozwolone nie wcześniej niż samica w wieku 2 lat, natomiast u samców brane są pod uwagę cechy indywidualne (wzrost, waga itp.). Mastify tybetańskie mają upał tylko raz w roku, najczęściej zimą.

„Tybetańczycy” są słusznie uważani za gigantów wśród psów, chociaż istnieją rasy i większe. Zgodnie z cechami rasy ich średnie wymiary są następujące:

• średnia waga dorosłego mężczyzny wynosi około 70 kg, suki do 65 kg;
• średnia wysokość (w kłębie): mężczyzna - 68-71 cm, suka - 58-62 cm.

Opis mastifa tybetańskiego mówi, że zajmuje szóstą linię w rankingu najwyższych psów na świecie. Zdjęcie „chodzi” w Internecie, gdzie osoba z trudem trzyma gwałtownie łzącego psa o wymiarach nie gorszych od niedźwiedzia brunatnego. To oczywiście podróbka. Maksymalny zarejestrowany wzrost osiągnięty przez przedstawiciela tej rasy wynosi 80 cm, a waga może osiągnąć 85-90 kg.

Czas więc dowiedzieć się, jaki jest rozmiar mastifów tybetańskich, w zależności od ich wieku. „Tybetańczycy” rodzą się o masie 400–600 gramów, co zależy od liczby dzieci w ściółce, a także od genetyki rodziców. Następnie cotygodniowe szczenięta zyskują 50-150 gramów dziennie, jakość mleka, początkowe dane dziecka i warunki życia wpływają na przyrost masy ciała. Niekoniecznie największy szczeniak od urodzenia pozostanie tak długo, jak dojrzeje.

Poniższa tabela pokazuje masę szczeniąt mastifów tybetańskich według wieku.

Interesujące fakty o psach, patrz poniżej.