Wszystko o manii

Ludzkość znana jest już od starożytności - przejawy tego zaburzenia psychicznego są zbyt charakterystyczne i kolorowe, a ludzie, którzy na nie cierpią, nie mogą pozostać niezauważeni. Ostatnio eksperci twierdzą, że liczba osób cierpiących na epizody maniakalne i zespół maniakalny szybko rośnie, wraz ze wzrostem liczby depresji. Niektórzy badacze twierdzą, że jest to zaliczanie ludzkości do postępu.

Mania jest zaburzeniem psychicznym, w którym osoba ma obsesję na punkcie jakiegoś pomysłu, pasji, pragnienia lub przekonania tak bardzo, że traci kontrolę nad sobą. Towarzyszy temu pobudzenie psychoruchowe, stan bliski euforii. Pragnienie tematu pasji jest tak wielkie, że nie jest ono zgodne z wolą pacjenta, w większości przypadków nie może tego kontrolować. W starożytnej Grecji uzdrowiciele determinowali ludzi z manią jedynie wyglądem: obsesyjny wygląd, hałaśliwość, hałaśliwy, niekontrolowany pociąg. W średniowieczu lekarze przypisywali manię histerii, a współcześni eksperci wyróżniają zaburzenie maniakalne jako osobny rodzaj zaburzenia psychicznego.

Mania (przetłumaczona z greckiego - „pasja”, „atrakcja”) może być częścią słowana przykład oniomania jest bolesną pasją do zakupów (zakupoholizm) i może być osobnym objawem, który zostanie wykorzystany do opisania objawów wielu zaburzeń psychicznych.

WHO oszacowało, że około 450 milionów ludzi cierpi na manię. Maniakalne zachowanie bywa czasem obok geniuszu. Wiele znanych postaci historycznych cierpiało z powodu różnego rodzaju manii. Wybitny matematyk John Nash cierpiał na urojenia wielkości, która jest również nazywana delirium wielkości. Choroba zmusiła go do odrzucenia oferty zajęcia solidnego stanowiska akademickiego, a wszystko to dlatego, że Nash mocno wierzył, że wkrótce powinien zostać cesarzem Antarktydy.

Cierpiała na ciężką psychozę maniakalno-depresyjną Nikolay Gogol. Pisarz mógł leżeć nieruchomo przez kilka tygodni, nie wychodząc z domu, nie rozmawiając z nikim. Sam opisał swój stan, a ostatecznie to on go zabił - po dwóch tygodniach kłamstwa Nikołaj Wasiljewicz zmarł z wyczerpania.

U rosyjskiego poety zaobserwowano manię prześladowań z okresu dojrzewania Siergiej Jesienin. Często przyznał, że wszyscy szeptali za nim, intrygi i intrygi budowano przeciwko niemu. Sytuację pogorszył dziedziczny alkoholizm.

Pisarz miał także specyficzną manię. Maxim Gorky - Cierpiał bolesne pragnienie włóczęgostwa w połączeniu z piromanią. Często zmieniał miejsce zamieszkania. Miał także wyraźną samobójstwo - Gorky podjął kilka prób samobójczych.

Amerykański pisarz cierpiał na manię prześladowań Ernest Hemingway. Uważał, że był obiektem inwigilacji i chcieli go zabić. Zmęczony obsesyjnymi myślami, zaostrzającymi sytuację przez wygórowane libacje alkoholowe, pisarz popełnił samobójstwo, strzelając sobie z pistoletu.

Zespół maniakalno-depresyjny cierpiał kompozytora Ludwig Van Beethoven. Próbował leczyć się „brudnymi myślami” opium. Perfekcjonizm i mania, aby doprowadzić wszystko do końca, wynalazca poniósł za wszelką cenę Nikola Tesla. Na przykład, zaczynając czytać Voltaire'a, od razu stwierdził, że nie podoba mu się ta książka, ale maniakalnie ją przeczytał i kolejne 100 tomów tego autora.

Kleptomania (bolesne pragnienie kradzieży) cierpi hollywoodzką aktorkę Winona Ryder. Kilka razy była zatrzymywana za kradzieże w sklepach i poddawana przymusowemu leczeniu.

Manii w dowolnej formie towarzyszą zewnętrzne objawy i oznaki, które są wynikiem nadmiernego pobudzenia mózgu. Wszystkie znaki można warunkowo podzielić na psychiczne i fizyczne. Na poziomie mentalnym zachowaniu osoby z zespołem maniakalnym towarzyszy „huśtawka” - niepohamowana wesołość, którą zastępuje beznadziejna tęsknota, mogą wystąpić ataki depresyjne z atakami niemotywowanej wściekłości, agresji, nielogicznych spontanicznych działań. Nienormalnemu zachowaniu towarzyszy również zaostrzenie wszystkich uczuć. Myśli są chaotyczne, zmieszane, skaczą między sobą, trudno jest się skoncentrować. Ale obecna myśl dla niego jest super pomysłem i dlatego możliwe są złudzenia.

Wiele zależy od stopnia choroby. Na etapie podostrym, który jest również nazywany pobudzeniem maniakalnym, osoba nadal udaje się kontrolować. Ma świadomość, że jego popędy lub pomysły nie mają nic wspólnego z normalnym zachowaniem. To prawda, że ​​to zrozumienie nie ułatwia jego kondycji - pacjent nie może kontrolować myśli, pragnień, nastrojów. Rozróżnia się również stopień prosty i ostry (z majaczeniem). Objawy zaburzenia wzrastają odpowiednio: od lekkiego szaleństwa, w którym człowiek wygląda jak ekscentryk, po prawdziwe szaleństwo, w którym normalne myśli są całkowicie zastępowane urojeniami.

Zachowanie pacjenta zależy również od ramy choroby, w której powstała mania. Jeśli mówimy o najczęstszym zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym, wówczas osobę można nazwać jowialną i żartownisiem. Często żyje w euforii, dużo mówi, aktywnie się porusza, ciągle ma wiele całkowicie szalonych planów, może trzymać się kilku rzeczy naraz, ale żadna z nich nie doprowadza go do logicznej konkluzji. Warto zauważyć, że u osób z tą postacią maniakalną apetyt i niepohamowane pożądanie seksualne prawie zawsze są zwiększone. Przy takim kursie manii często towarzyszą urojenia i halucynacje.

Mania społeczna przejawia się w dziwnym, niezdrowym zachowaniu osoby w stosunku do innych. Na przykład są pacjenci dosłownie mający obsesję na punkcie idei czystości i porządku. Spróbuj upuścić przynajmniej okruchy chleba w kuchni takiej osoby - a do niedawna zobaczysz wesołego i towarzyskiego właściciela w przypływie skrajnego gniewu, po którym może nawet popaść w depresję. Podstawą dziwnego zachowania są obsesje - obsesyjne myśli. A jeśli na początku wystarczy, aby ktoś po prostu wyczyścił i uspokoił się na chwilę, to stopniowo potrzeba oczyszczenia staje się stała. Ludzie z manią czystości często potrafią godzinami myć ręce i nic nie odwróci ich uwagi od tej czynności. Mogą skakać na środku warsztatu lub na imprezie, jeśli uważają, że ich ręce są brudne i znajdują się w łazience przez kilka godzin. Mania społeczna powoduje wiele cierpienia dla krewnych chorego - z maniakalnym uporem domaga się, aby wszyscy członkowie rodziny przestrzegali jego zasad (w tym przypadku, aby zachować czystość). Przy najmniejszym sprzeciwie lub nieposłuszeństwie gniew maniakalnego pacjenta nie zna granic.

Zakupoholizm należy również do społecznej manii - obsesyjnej chęci ciągłego robienia zakupów. Rodzina zakupoholika bardzo szybko zaczyna odczuwać, jakie ogromne długi, hipoteka, wiele niepotrzebnych rzeczy kupionych w najbliższym sklepie. Mania społeczna jest najbardziej niebezpiecznym stanem. Na przykład Homicidomans mają silną chęć zabicia własnego gatunku. Narkomani, narkomani mogą zabijać i podejmować inne akty społeczne, jeśli zbliżą ich do swojego własnego celu - uzyskania pożądanego „szumu”, dawki leku.

Mania psychotyczna - zaburzenia na tle chorób psychicznych. Są liczne, są bezpieczne dla innych i dość ryzykowne naruszenia. Na przykład w megalomanii człowiekowi wydaje się, że centrum Wszechświata jest tylko on. W przypadku megalomanii człowiek sam wierzy w swoją wyższość nad grupą osób lub całą ludzkością. Zachowuje się odpowiednio. Mania prześladowań sprawia, że ​​człowiek nieustannie ucieka, ukrywa się lub broni - uważa, że ​​jest prześladowany. Osoby z „chorobą Plyushkina” przeciągają do domu wszelkie śmieci i śmieci zebrane specjalnie na ulicy. Szczerze wierzą, że wszystko to przyda się pewnego dnia. Ta grupa manii obejmuje nekromanię (chęć skalania zwłok) i kromromaniya (pragnienie i uzależnienie od mas kałowych w dowolnym ich przejawie).

Współcześni przewodnicy psychiatryczni obejmują kilkaset odmian i rodzajów manii, którzy mają swoje nazwiska na temat delirium lub obsesji.

• Ablutomania - patologiczne pragnienie ciągłego mycia rąk.Najczęściej wiąże się z ablutofobią (lęk przed byciem lub pozornie brudny). Mycie rąk i kontrola ich czystości w całości zajmuje większość czasu w dniach pacjenta.
• Agromania - pragnienie życia samotnie w przyrodzie. Jeśli dana osoba nie ma takiej okazji, będzie stale uciekać i opuścić miasto bez wyraźnego celu, spędzić noc na polu.
• Idoyomania - nadmierny patologiczny popęd seksualny. Myśli o seksie nieustannie prześladują pacjenta. Nawet jeśli często możesz uprawiać seks, stosunek seksualny nie zaspokaja obsesji.
• Arytmania - pasja do liczenia, liczb, liczb. Osoba rozważa wszystko i wszystko, stale, może numerować mecze w pudełku lub spędzać godziny na dodawaniu liczb z rachunku za usługi mieszkaniowe.
• Biblomania - patologiczne pragnienie czytania, książek. Człowiek może zbudować taką bibliotekę w domu, że nie będzie miał gdzie położyć łóżka ani czytać przez kilka dni, zapominając o śnie i posiłkach. Tacy pacjenci mogą spędzać całe dni w księgarni, po prostu badając tomy.
• Brooksmania - chęć zgrzytania zębami, gdy nie śpisz. Trudno jest być blisko takiej osoby - ogromna większość ludzi nie znosi takiego dźwięku.
• Geomania - obsesja na punkcie jedzenia ziemi, piasku, gliny, trawy. Często pacjent naśladuje zwierzęta.
• Homicidomania - Najsilniejszy głód zabijania ludzi. Diagnoza wymaga izolacji pacjenta na zamkniętym oddziale psychiatrycznym, ponieważ osoba ta stanowi realne zagrożenie dla innych. Niestety w 70% przypadków obecność takiej diagnozy jest już znana jako część psychiatrycznego badania kryminalistycznego w dochodzeniu w sprawie morderstwa lub serii przestępstw.
• Graphomania - Niekontrolowana chęć pisania. Czasami pisarze, dziennikarze i wszyscy, dla których pisanie tekstu jest zawodem, nazywani są grafomaniakami. To jest fałszywe porównanie. Prawdziwy grafomaniak czasami pisze rzeczy zupełnie pozbawione sensu, wcale nie po to, żeby ktoś je przeczytał, ale po to, by zaspokoić swoje pragnienie pisania.
• Daknomania - obsesyjne pragnienie gryzienia. Ponadto najczęściej pacjent chce gryźć otaczających go ludzi. Potrafi skoczyć i ugryźć przechodnia, pasażera w transporcie, sąsiada.
• Demonomania - absolutne przekonanie, że wewnątrz człowieka żyje nieczysta siła. Czasami demonomani podejrzewają obsesję na punkcie otaczających ich ludzi, nieustannie próbując znaleźć oznaki zaszczepienia demonów w zachowaniu bliskich. I za każdym razem odnajdują go z powodzeniem.
• Dermatomania - Niebezpieczna forma zaburzenia, w którym osoba próbuje wyrządzić sobie szkodę fizyczną, gryząc się, wyciągając włosy i paznokcie.
• Doromania - obsesyjna potrzeba wręczania prezentów innym. Pacjenci mogą dosłownie doprowadzić każdego do szaleństwa, ponieważ będą bombardować go niezbędnymi i niepotrzebnymi rzeczami.
• Dromomania - potrzeba wędrówki. Osoba może regularnie wychodzić z domu bez wyraźnego powodu, być wśród bezdomnych, w towarzystwach aspołecznych, jeść poza śmieciami, mimo że ma konto bankowe, mieszkanie i pełną lodówkę z jedzeniem.
• Dupremifomania (Zespół Barona Munchausena) - pacjent szczerze wierzy we wszystkie swoje wynalazki, którymi dzieli się z innymi.
• Zoomania - patologiczna miłość do zwierząt (w sensie ich hodowli i utrzymania). To sąsiedzi Zooman, w których mieszkaniu mieszka do 50 kotów jednocześnie, zamieniają życie całego wejścia w koszmar - zapachy w domu są takie, że ludzie muszą iść na dwór, a następnie komornicy siłą eksmitują koty.
• Hazard - nadmierne pociąganie do gry. Jest to związane z hazardem lub komputerem. Nie ma nic ważniejszego niż proces gry dla gracza.

• Clasomania - potrzeba głośnego śpiewania lub krzyczenia, że ​​dana osoba z powodzeniem wykonuje.Tacy ludzie często dołączają do grona tak zwanych wariatów miejskich - mogą wykonywać piosenki solo bez akompaniamentu na środku placu lub centralnej ulicy, a ich umiejętności wokalne nie są krytycznie oceniane.
• Kleptomania - patologiczne pragnienie kradzieży czegoś. Nie jest konieczne, aby było to coś bardzo niezbędnego. Czasami sami kleptomani nie rozumieją, dlaczego ukradli to czy tamto.
• Cleramboerotomania - żelbetowy, absolutna pewność pacjenta, że ​​jest on przedmiotem miłości kogoś sławnego (artysta, piosenkarz, prezydent, mistrz olimpijski). Fakt, że pacjent nigdy nie spotkał tej osoby w życiu, wcale mu nie przeszkadza.
• Ctinomania - patologiczna potrzeba torturowania, zabijania zwierząt, obserwowania ich cierpienia. Występuje z jednakową częstością zarówno u dorosłych, jak i młodzieży.
• Megalomania (megalomania) - patologiczne przekonanie osoby, że urodził się, by zostać władcą całej Galaktyki, no cóż, w skrajnych przypadkach - co najmniej jedna lub dwie planety. W praktyce może się także objawiać fałszywą identyfikacją z wielkimi i potężnymi osobowościami, na przykład z Napoleonem.
• Mania prześladowań - przekonanie związane z urojeniami, że pacjent jest monitorowany, chcą go zabić.
• Nimfomanka - patologiczne przerostowe pożądanie seksualne u kobiet. Przejawia się w uporczywej zmianie zachowania, masowych częstych kontaktach seksualnych.
• Uzależnienie - patologiczne pociąganie do substancji psychoaktywnych.
• Necromania - uzależnienie od zwłok. Niektórzy nie chcą pochować ukochanej osoby po jego śmierci, wolą zostawić zwłoki w domu, a inni kpią z martwych ciał.
• Nostomania - patologiczna chęć powrotu do domu. Tacy ludzie często nie mogą normalnie pracować i uczyć się, ponieważ już po wyjściu z domu odczuwają nieodpartą potrzebę powrotu. Nie mogę podróżować.
• Oniomania - zakupoholizm, patologiczna potrzeba zakupów na zakupy. Często ludzie kupują całkowicie niepotrzebne rzeczy w dużych ilościach.
• Onychotillomania - obsesyjne pragnienie, konieczność okaleczania własnych paznokci: gryzienie, łamanie, wycinanie płytek paznokciowych, wyciąganie ich.
• Onomatomania - potrzeba ciągłego zapamiętywania rzadkich i złożonych słów, imion, dat, numerów samochodów.
• Pyromania - pragnienie podpalenia, spójrz na ogień.
• Sitania - istnieje wiele bolesnych potrzeb.
• Suicidomania - silna chęć popełnienia samobójstwa.
• Erotomania - zaburzenia psychiczne na tle hipertroficznego pożądania seksualnego, ogólnie seks.

Przyczyny, dla których człowiek rozwija manię, są liczne. Specjaliści dzielą je na biologiczne i psychologiczne. Pierwsze obejmują możliwe uszkodzenia mózgu, wcześniejsze neuroinfekcje, długotrwałe ciężkie zatrucie, na przykład alkoholem lub narkotykami. Biologiczne obejmuje również dziedziczny powód - często zaburzenie psychiczne dziedziczy się od jednego z rodziców lub dziadków. Patologiczny układ hormonalny, a także istniejące współistniejące choroby psychiczne są uważane za czynniki biologiczne. Mania występuje najczęściej, gdy występuje schorzenie o charakterze afektywnym dwubiegunowym, obsesyjnym lub obsesyjno-kompulsyjnym, przedłużająca się depresja kliniczna.

Psychologiczne przyczyny rozwoju manii obejmują stan długotrwałego stresu, na który osoba jest narażona, sytuację konfliktową w domu, w pracy, w każdym zespole, w którym osoba spędza dużo czasu. Ludzie o histerycznych cechach charakteru, braku woli i niestabilnych emocjonalnie osobowościach są bardziej podatni na zaburzenia. Specjaliści zwracają szczególną uwagę na fakt, że nastolatki mają dodatkowe ryzyko wystąpienia zaburzeń maniakalnych, ponieważ w okresie dojrzewania jest to ułatwione przez zmiany hormonalne. Jeśli nastolatek wpadł w „złe towarzystwo”, uzależnił się od złych nawyków lub spędza dużo czasu na oglądaniu horrorów, gier komputerowych, prawdopodobieństwo wystąpienia manii wzrasta.

Zaburzenia maniakalne są uważane za jedne z najtrudniejszych do wyleczenia. Ale w psychiatrii istnieją sprawdzone schematy leczenia, które okazały się skuteczne. Przede wszystkim pacjentom oferuje się leczenie szpitalne. Lekarz będzie surowy lub zwyczajny, określa lekarz na podstawie stopnia społecznego zagrożenia pacjenta. Pierwszym etapem jest terapia lekowa. Dla niej stosuje się leki przeciwpsychotyczne (Aminazin, Haloperidol). Pozwalają ci kontrolować stan pacjenta.

To zadanie nie jest łatwe, ponieważ sam pacjent nie może się kontrolować, dlatego można stosować duże dawki leków przeciwpsychotycznych. Z ich pomocą zwiększone pobudzenie psychoruchowe jest blokowane. Zanim ludzkość poznała leki przeciwpsychotyczne, stosowano terapię elektrowstrząsową (elektrowstrząsy) w leczeniu manii. Konieczne było narażanie osoby na bieżące zrzuty czasami kilka razy dziennie. Niektórzy lekarze wciąż są przekonani, że terapia ESH jest najbardziej skuteczna w leczeniu zespołu maniakalnego. Ale badania wykazały, że leki przeciwpsychotyczne są bardziej humanitarnym i szybszym sposobem pomagania ludziom w radzeniu sobie z chorobą. Dodatkowo można stosować benzodiazepiny i leki przeciwpsychotyczne.

Aby zapobiec powtarzającym się atakom, leki przeciwdepresyjne są przepisywane w kursach. Krewni chorego muszą stworzyć jak najbardziej przyjazną i przyjazną atmosferę w rodzinie. Psychiatrzy zauważyli, że pacjenci, którzy mieli trudny związek z krewnymi w momencie rozpoczęcia leczenia, częściej „załamali się” i tolerowali nawrót choroby. Możliwe, że krewni również będą potrzebować pomocy, ale już psychologa.

W psychologii istnieje wiele sposobów i technik, które pozwalają zmienić tło emocjonalne w rodzinie. Ważne! Ludzie z manią często tracą zdolność do czynności prawnych, mogą podpisać swoje mieszkanie u nieznajomego, mogą stać się ofiarami przestępstwa lub popełnić je sami. Dlatego zaleca się, aby krewni nie czekali na smutne wydarzenia, ale zwrócili się do kliniki psychiatrycznej z prośbą o przymusową hospitalizację. Być może będzie to wymagało decyzji sądu - można je uzyskać zgodnie z uproszczonym schematem, jeśli fakt choroby zostanie zdiagnozowany i udowodniony.

Próba znalezienia środków ludowej do leczenia zaburzeń maniakalnych, leczenia pacjenta nietradycyjnymi środkami i zwrócenia się do czarowników i szamanów jest niewłaściwa i zbrodnicza. To nie pomoże, a tylko pogorszy sytuację, ponieważ kończy się cenny czas, a zaawansowane formy manii można leczyć o wiele trudniej. Dzięki terminowemu dostępowi do lekarza nikt nie podejmuje się prognoz. Jak zachowywać się osoba, która została „wyciągnięta” ze swojego pięknego świata, w którym mógł zrobić wszystko, była znacząca, ważna, wyjątkowa, kiedy w rzeczywistości nie można powiedzieć.Niektórzy po leczeniu próbują popełnić samobójstwo. Świat wokół nich wydaje się nudny, ponury, szary. Nawroty występują w około 45% przypadków. W przewlekłej manii napady mogą być powtarzane do 3-4 razy w roku i częściej.

Zobacz, co będzie następne wideo, dlaczego mania jest niebezpieczna w chorobie afektywnej dwubiegunowej.