Ilu Labradorów żyje i od czego to zależy?

Labrador Retriever to idealne zwierzę domowe do utrzymywania rodziny z dziećmi. Jest to nieszkodliwy pies, który wyróżnia się życzliwością, radością, oddaniem. Zadaniem każdego właściciela jest zapewnienie zwierzęciu odpowiednich warunków przetrzymywania, ponieważ życie labradora zależy bezpośrednio od tego.

Na długość życia psa tej rasy wpływa kilka czynników, które nie zawsze zależą od właściciela. Na przykład genetyka. A zatem typowe dla aportera jest chorowanie na choroby dziedziczne. Hodowcy odpowiedzialnie wybierają osobniki hodowlane, unikając krzyżowania genetycznie gorszych psów. Ale wciąż rodzą się szczenięta z dysplazją stawów, epilepsją, zanikiem siatkówki, cukrzycą i dolegliwościami skórnymi.

Aby uniknąć kupowania niezdrowej osoby, podczas spotkania ze szczeniakiem ważne jest przestudiowanie całego zestawu dokumentów dotyczących działalności klubu pary rodzicielskiej i wyników analizy.

Czynnikami wpływającymi na długość życia są warunki psa. Tylko odpowiednia opieka i zrównoważone odżywianie zapewniają zdrowie i długie życie zwierzęcia. Jeśli zwierzę z jakiegoś powodu zostanie zmuszone do bezdomnego życia, jego długość życia będzie znacznie mniejsza niż długość życia psa trzymanego w domu.

Właściciele są zawsze zainteresowani tym, ile lat ma pies, jeśli przełożysz jego lata na ludzkie wskaźniki. Tak więc labradory w wieku do półtora roku można uznać za „młodzież”. Możesz zrównać takiego szczeniaka z 20-letnim wiekiem człowieka. Po 3 i pół roku pies „zapuka” 30 ludzkich lat. W wieku 6 lat jest to 40-letni pies. 16 lat - pies, który przekroczył 80 lat. Dwudziestoletni pies można uznać za długą wątrobę, ponieważ według standardów ludzkich ma ona już 100 lat.

Średnia długość życia Labrador Retriever w normalnych warunkach domowych wynosi 10-14 lat, ale częściej 12 lat. Biorąc pod uwagę fakt, że rasa należy do dużych, są to dobre liczby, ponieważ uważa się, że duże psy żyją mniej niż miniaturowe. Na przykład 10 lat dla pasterza to już bardzo zaawansowany wiek, a niemieckie mastify rzadko żyją do 8 lat. Dlatego w porównaniu z takimi psami Labradory są rasami długowiecznymi.

Oczywiście wśród nich są psy długowieczne. Na przykład pies Labrador Chilla z Australii zmarł w wieku 32 lat, który według ludzkich standardów ma 150 lat. Są nawet psy, które dostały się do Księgi Rekordów Guinnessa ze względu na ich wiek. Tak więc Labrador Butch z USA żył do 28 lat, a przez pierwsze trzy lata był trzymany w bardzo złych warunkach.

Pies Bell z Wielkiej Brytanii zmarł na zawał serca w wieku 29 lat i nie była otoczona ludzką uwagą w ostatnich latach życia, w przeciwnym razie mogłaby żyć jeszcze dłużej. Ten pies nie został rekordzistą Księgi, ponieważ właściciele nie mieli dokumentów potwierdzających wiek zwierzęcia.

Przed zakupem szczeniaka Labrador Retriever powinieneś zapoznać się z warunkami zatrzymania, które możesz zaoferować swojemu zwierzakowi z wyprzedzeniem. Potrzebuje dużo miejsca, blisko „odnushka” będzie mała na aktywne życie dużego psa, co znacznie wpłynie na jego długość życia. Długość życia psa pomoże przedłużyć codzienne długie spacery z grami i biegami. Zwierzę, które nie ma wystarczającej aktywności, jest podatne na przybieranie na wadze i rozwój cukrzycy, taki pies nie przeżyje do 10 lat.

Labrador, szczególnie w starszym wieku, musi być regularnie zabierany na badania weterynaryjne. Ważną rolę odgrywa również samokontrola stanu zwierzęcia. Konieczne jest czesanie włosów co tydzień, terminowe identyfikowanie pcheł i kleszczy, zwracanie uwagi na stan skóry i sierści.

Ważnym czynnikiem zwiększającym długość życia psa jest prawidłowe odżywianie. Od najmłodszych lat należy obserwować dzienne spożycie. Zwykle szczeniak pojawia się w domu w wieku 1,5-2 miesięcy. Do 3 miesięcy należy go karmić około sześć razy dziennie, do 5 - pięć razy, do 9 miesięcy - cztery razy, do roku - trzy razy, po roku wystarczy karmić zwierzę dwa razy dziennie. Pod względem żywienia nie możesz słuchać pragnień psa i karmić go ze stołu lub przekarmiać - Może to negatywnie wpłynąć na jej zdrowie.

Dozwolone jest karmienie labradora suchą karmą, ale musi to być klasa nie niższy niż premia. Lekarz weterynarii pomoże ci poprawnie obliczyć stawkę dzienną. Odpowiedzialni producenci zwykle podają tę informację na opakowaniu, ale jeśli żywność kupuje się na wagę, lekarz weterynarii może pomóc. Nie próbuj samodzielnie obliczać porcji, koncentrując się na życzeniach psa, ona zje tyle, ile dasz. Nie zapominaj, że suche jedzenie pęcznieje w żołądku.

Jeśli pies je naturalną żywność, dieta musi obejmować cielęcinę, kurczaka bez skóry, niskotłuszczowe ryby, płatki zbożowe, jajka, twarożek, warzywa. Pamiętaj, aby dodać do diety witaminy i suplementy mineralne. Wszystkie leki powinny być przepisywane przez lekarza, biorąc pod uwagę stan zdrowia i wiek konkretnej osoby.

Chodzenie ze szczeniakiem jest ważne co najmniej pięć razy dziennie. Dorosły pies potrzebuje tylko dwóch lub trzech spacerów. Labradory chętnie trenują na symulatorach psów, ale ważne jest, aby rozpocząć takie szkolenie nie wcześniej niż w wieku 10 miesięcy. Do tego wieku pies ma kruchy kręgosłup i słabe kończyny, a aktywne skakanie może powodować obrażenia. Te psy uwielbiają spędzać czas na świeżym powietrzu i pływać, więc zabierz ze sobą swojego zwierzaka na piknik.

Długość życia zależy od tła emocjonalnego zwierzęcia. Stres lub tęsknota za domem mogą skrócić życie labradora. Dlatego ważne jest, aby poświęcić psu dużo czasu, drapiąc, pieszcząc, bawiąc się nim i unikając częstych rozstań. Sam stres nie wpływa na długowieczność, ale może prowadzić do zaostrzenia chorób przewlekłych lub rozwoju nowych chorób.

Dlatego planując dziecko, musisz pomyśleć wiele razy, czy warto założyć psa w tym okresie. Ważne jest, aby zrozumieć, że wraz z nadejściem dziecka właściciel nie będzie już mógł zwracać należytej uwagi na zwierzę, dlatego zaleca się posiadanie labradora w rodzinie, gdzie są już dzieci.

Przyczynami przedwczesnej śmierci czworonożnego przyjaciela mogą być następujące choroby.

• Odwrócenie żołądka. Jest to rozszerzenie żołądka z powodu słabych ścian. W takim przypadku żołądek wzrasta, puchnie, w wyniku czego przepona jest ściśnięta, zaburzone jest krążenie krwi. Wszystko to razem powoduje śmierć zwierzaka.
• Zapadnięcie tchawicy. W tej przewlekłej chorobie występuje zwężenie światła rurki powietrznej, która łączy krtań i płuca.
• Guz śledziony. W przypadku guza tego narządu nawet niewielkie obrażenia mogą wywołać pęknięcie śledziony, co doprowadzi do śmierci zwierzęcia.
• Choroby serca Najczęściej aporter ma kardiomiopatię delegacji.

Jest to najczęstsza choroba Labradorów. Ale tutaj można to również przypisać na przykład spożyciu obcego ciała do gardła. Te psy wyróżniają się ciekawością, chcą spróbować wszystkiego: rozrzucone skarpetki, sztućce, drobne detale zabawek, kości. Widząc, że pies ma trudności z oddychaniem, leży z otwartymi ustami i dusi się, natychmiast zabiera zwierzaka do kliniki weterynaryjnej.

Na spacerze pies ma również wiele niebezpieczeństw. Właściciele psów zdają sobie sprawę, że na terytorium kraju jest coraz więcej nieostrożnych zwierząt, które rozrzucają truciznę na podwórkach i boiskach.

Jednak pies może zostać otruty w mieszkaniu. Na przykład podczas naprawy właściciele mogą nie zauważyć, jak zwierzę smakowało chemii budowlanej, co może spowodować śmierć.

Bardzo ważne jest, aby chodzić zwierzę na smyczy. Labradory są inteligentnymi psami, ale bardzo aktywnymi i ciekawskimi. W poszukiwaniu przygody zwierzę może być na jezdni lub zostać złapanym w stado bezpańskich psów. Wszystkie te sytuacje mogą prowadzić do przedwczesnej śmierci zwierzęcia.

Poniższy film przedstawia jedną z najpopularniejszych ras psów. Powie ci, jak utrzymać laboratorium i troszczyć się o niego.