Biały Labrador: opis, treść i lista pseudonimów

Biały Labrador to bardzo piękna odmiana rasy, która pierwotnie była hodowana jako myśliwska, ale we współczesnych czasach zyskała niezbędne cechy psa do towarzystwa. To niezwykle urocze, dobroduszne zwierzę, które potrzebuje komunikacji z osobą. Labrador jest często mylony z aporterem, ale pomimo przynależności do tej samej grupy, są to zupełnie różne rasy.

Ze względu na jego niesamowite właściwości, opanowanie, spryt i bezproblemową opiekę Labrador jest jedną z najpopularniejszych odmian.

Rasa została wyhodowana na kanadyjskich wyspach Nowej Funlandii w XIX wieku. Aby uzyskać rasę myśliwską, skrzyżowano małego Nowej Fundlandii, setera, Foxhounda, aportera. Początkowo rasa była czarna, przez długi czas była standardem dla Labradorów, ale w trakcie hodowli Retrievera, Labradorów i innych psów hodowano szczenięta o różnych pasach, w tym białych.

Psy przybyły do ​​Rosji dopiero pod koniec XX wieku i od razu zyskały niesamowitą popularność. Standardowe parametry rasy odnotowano pod koniec XIX wieku, kiedy oficjalnie uznany kombinezon był czarny. Na początku XX wieku treserzy wprowadzili zmiany do standardu, dodając czekoladowe i płowe stroje do liczby możliwych.

Labrador Retriever - rasa jest bardzo towarzyska, potrzebuje społeczeństwa. Dlatego jest odpowiedni dla jednej osoby lub rodziny, którzy są gotowi spędzić dużo czasu z psem. Labradory tworzą doskonałe psy przewodników, opiekunów, psy psychoterapeutów.Rozjaśnią samotność osób starszych, staną się wspaniałymi nianiami dla dzieci, będą partnerami osoby prowadzącej aktywny tryb życia.

Pozostawienie małego szczeniaka w spokoju jest dość niebezpieczne. Z nudów zacznie gryźć i psować rzeczy.

Wśród najlepszych cech białego labradora:

• dobrze rozwinięty umysł, szybki dowcip;
• pragnienie bycia przydatnym, proszę właściciela;
• posłuszny, elastyczny, podatny na szkolenie;
• optymistyczny, wesoły, wesoły;
• przyjazny, spokojny, dobroduszny;
• nie będąc podatnym na agresję, prawie nie można stracić panowania nad sobą;
• Dobrze dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami, ale nie należy umieszczać go w tym samym pokoju z ptakami: budzą one instynkty myśliwego u psa.

Labradory świetnie sobie radzą w dużych rodzinach, stają się członkami rodziny i traktują wszystkich jej członków jednakowo. Ponadto są bardzo zależne od nastroju właściciela, więc w żadnym wypadku nie należy dać się oderwać od zła.

Pomimo zamiłowania do komunikacji te psy są całkowicie nieprzyjemne. Łatwo dostosowują się do każdego rytmu i stylu życia rodziny, znoszą wszystko od dzieci - nie można się obawiać, że pies na nich spadnie. Szkolenie ich w najprostszych zespołach nie wymaga dużego wysiłku.

Ta rasa ma wiele drobnych negatywów. Są bardzo względni, ale przed rozpoczęciem labradora lepiej rozważyć „wszystkie strony medalu”:

• uprzejmość psa nie pozwala jej być strażnikiem, jest zbyt dobrze dostosowana do wszystkich, nawet nieznajomych;
• zbyt łatwowierny;
• uwielbia wodę, trudno jest nie biegać w kałużach;
• często grzebię w śmieciach - wymagana jest nauka tego nawyku;
• z nudów, łupów, skubków, mebli;
• chrapie.

Charakterystyka zewnętrzna białego labradora:

• wzrost waha się od 54 do 57 cm w zależności od płci;
• masa ciała - od 27 do 40 kg;
• okrągła klatka piersiowa, dolna część pleców krótka;
• średniej wielkości głowa, proporcjonalna do dodatku;
• sierść jest gruba, krótka, gładka;
• kończyny są zaokrąglone;
• uszy są trójkątne, lekko przylegają do głowy;
• kolor oczu od orzecha do ciemnobrązowego;
• skafander jest lekki, zbliżony do kremowego, dorosły pies może mieć złoty odcień.

Białe psy żyją od 10 do 14 lat z odpowiednią opieką. Istnieje niewiele genetycznych predyspozycji do chorób; ogólnie mają dobrą odporność. Bardzo często psy stają w obliczu problemu otyłości, która wywołuje rozwój chorób, pogarsza jakość rasy i skraca długość życia. Ponieważ psy przejadają się, musisz monitorować liczbę porcji.

Wiele zależy również od jakości jedzenia. Eksperci zalecają wybór na rzecz suchej karmy, ponieważ pozwoli to psu zapewnić zrównoważone odżywianie bez zbędnych wysiłków. Jeśli wybór zostanie dokonany na korzyść produktów naturalnych, konieczne jest włączenie do diety kompleksów witaminowych i mineralnych, a także przestrzeganie proporcji żywieniowych. Uzyskuje się 20 gramów mięsa, co stanowi 50% całkowitej diety, na kilogram masy. Ponadto menu obejmuje płatki zbożowe, warzywa, produkty mleczne, podroby, zioła, owoce.

Labradory są podatne na następujące choroby:

• dysplazja stawów;
• osteochondroza;
• choroby oczu;
• niedoczynność tarczycy;
• alergie
• rybia łuska;
• parakeratosis nosa.

Aby Labrador prawidłowo się rozwijał, miał dobre zdrowie i czuł się dobrze, konieczne jest:

• terminowe szczepienie zgodnie z ogólnym lub indywidualnym harmonogramem;
• regularnie prowadzić profilaktykę przeciwpasożytniczą;
• codziennie wykonuj wiele aktywnych spacerów, zapewnij psu aktywność fizyczną;
• w pełni karmić.

Pomimo faktu, że Labrador jest dość dużym psem, można go bezpiecznie przechowywać nie tylko w prywatnym domu, ale także w mieszkaniu. Zanim przyniesiesz dziecko do domu, musisz zapewnić mu wszystko, czego potrzebujesz: miska na jedzenie i wodę, zabawki, kanapa, obroża, smycz. Najważniejszym warunkiem jest codzienny spacer, a spacery powinny odbywać się aktywnie: pies powinien mieć możliwość swobodnego biegania. Po podaniu wszystkich szczepień szczeniak zostaje uspołeczniony, ma kontakt z innymi rasowymi zwierzętami, musi widzieć ludzi, przyzwyczajać się do nich. Labradory uwielbiają pływać, w ciepłych porach roku można je zabrać do stawów, aby się rozchlapać.

Opieka nad tą rasą nie jest zbyt skomplikowana, chociaż jasny odcień sierści jest dość łatwo zabrudzony i powoduje pewne niedogodności dla właścicieli. Na spacerze takie psy często brudzą się, należy je myć lokalnie, aby oczyścić sierść z plam i brudu. Rasa krótkowłosa nie eliminuje potrzeby czesania. Lepiej nauczyć tego szczeniaka od pierwszych miesięcy życia, używając gumowej szczotki. Labradory są czesane 2-3 razy w tygodniu, podczas zrzucania - codziennie.

Ważne jest monitorowanie stanu oczu, uszu i zębów psa. Oczy myje się specjalnymi roztworami przynajmniej raz w tygodniu, należy je codziennie badać pod kątem stanu zapalnego lub łzawienia. Uszy są również regularnie sprawdzane i czyszczone w razie potrzeby. Raz na kilka tygodni przedsionki ostrożnie usuwają nadmiar siarki, używają wacików i nadtlenku wodoru. Raz w miesiącu pies musi myć zęby specjalną pastą do zębów i szczotką, a kości z fluorem są okresowo kupowane.

Jeśli zauważysz zapalenie, ropę, krwawiące dziąsła, nieświeży oddech z ust - musisz pokazać zwierzę weterynarzowi.

Labradory są bardzo uroczymi i niesamowicie pięknymi zwierzętami, więc wybierają imiona odpowiadające im. Często biali przedstawiciele rasy są nazywani skojarzonymi kolorami. To, jak nazwać psa, zależy od właściciela, ale nazwa z pewnością powinna jej odpowiadać. Odpowiednie pseudonimy dla dziewcząt:

• Rumianek
• Khalisi;
• Pixies;
• Christie
• Piękno;
• Aurora
• Juno;
• Cersei;
• Irene
• Molly
• Carrie

Piękne imiona dla chłopców:

• Tyrion
• Stark
• John
• Brooke
• Leicester
• Oscar
• Freddy
• Kurt;
• Lanister;
• Jackson
• Jamie
• Archie.

Ponieważ rasa jest bardzo powszechna w Rosji, znalezienie przedszkola lub hodowcy o dobrej reputacji nie będzie trudne. Najważniejsze, aby porzucić pomysł kupowania szczeniaka z ręki na rynku. Tam możesz kupić chorego psa, odrzuconego lub inną rasę z zewnętrznym podobieństwem. Pozyskanie szczeniaka jest bardzo ważnym krokiem, musisz traktować go bardzo ostrożnie i odpowiedzialnie. Wybierając, zwróć uwagę na następujące punkty:

• najlepsze szczenięta - z linii roboczych: takie psy mają zdrową psychikę, nie ma problemów genetycznych;
• obecność dokumentów (paszport weterynaryjny wskazujący wszystkie szczepienia, badania), w przeciwnym razie istnieje ryzyko zakupu szczeniaka z dysplazją;
• cechy i osiągnięcia rodziców, ich stan zdrowia;
• nie należy kupować zwierzęcia w budach, w których psy trzymane są w zagrodach: są bardzo towarzyskie, dlatego ten sposób życia jest szkodliwy dla jakości rasy, powoduje odchylenia psychiczne;
• matka szczeniąt może trochę szczekać, ale dość szybko pozwala im podejść do szczeniąt, jeśli tak się nie stanie, istnieją powody, by wątpić w jej psychikę;
• zdrowe szczenięta są aktywne, ciekawe, nawiązują dobry kontakt, nie boją się;
• badanie zewnętrzne nie powinno ujawniać ropy, zaczerwienienia, ran, stanów zapalnych.

Dobry hodowca sam zadaje wiele pytań i chętnie odpowiada na twoje, co świadczy o jego zainteresowaniu losem dziecka i tym, że nie ma on nic do ukrycia. Zawsze będą rozmawiać o wszystkich niedociągnięciach. Jeśli słyszysz tylko chwalebne ody, a hodowca nie ma wątpliwości, czy powinieneś oddać psa, powinieneś ponownie przestudiować jego recenzje.

Możesz dowiedzieć się, co musisz przygotować na pojawienie się szczeniaka Labrador w domu, oglądając wideo nieco niżej.