Plastikowe blaty kuchenne: opcje projektowania i zasady wyboru

Nie każdy może sobie pozwolić na nawet najtańszy blat ze sztucznego kamienia. Aby kuchnia nie wyglądała gorzej niż inne, kup plastikową.

Podstawa plastikowych blatów do kuchni - płyta z cząstek drewna (rzadziej z włókna drzewnego) o różnych grubościach z warstwą tworzywa sztucznego. Niezawodne połączenie między nimi osiąga się przez wystawienie na działanie ciśnienia i wysokiej temperatury. Metodą postformingu warstwa wykończeniowa wygina się i płynnie opływa krawędź natarcia, tworząc idealnie gładką powierzchnię.

Plastikowe blaty mają dekoracyjną i ochronną powłokę melaminową. Udekoruj go dowolnym wzorem przy użyciu cyfrowej metody drukowania. Imitują nawet naturalną strukturę elitarnego drewna lub granitu. Najwyższa warstwa nałożona na zdjęcie może być matowa, błyszcząca lub „szorstka”.

Plastikowy blat kuchenny Istnieją niezaprzeczalne zalety:

• przystępna cena (metr kwadratowy kosztuje od 1000 do 4000 rubli);
• łatwa pielęgnacja (nawet szczotka i środek czyszczący z materiałami ściernymi służą do czyszczenia brudu);
• nie blaknie pod wpływem promieni ultrafioletowych;
• odporność na ciepło (krótkotrwały kontakt z gorącą wodą, której temperatura wynosi 180–230 ° C, nie niszczy i nie czyni miłości bezwartościowym wybranym blatem);
• odporność na wilgoć;
• łatwy montaż i demontaż;
• różnorodność tekstur i kolorów.

Oprócz zalet ma poważne wady:

• po bliższym zbadaniu plastikowy blat można łatwo odróżnić od marmuru lub granitu;
• formaldehyd może być uwalniany przez uszkodzoną powierzchnię czołową, co ma działanie toksyczne;
• blat puchnie, jeśli wilgoć dostanie się do uszkodzonego miejsca;
• na blacie narożnego zestawu kuchennego zawsze będą widoczne szwy.

Często kupują gotowy produkt wykonany z PVC, wykonany z płyt laminowanych. Są produkowane w Rosji i Europie. Kochanki wybierają właściwą z asortymentu sklepu z narzędziami. Często wśród prezentowanych nie znaleźć pożądanego. W tym przypadku zwracają się do sklepów meblowych, które specjalizują się w produkcji blatów.

Wybierając piec na blat, są przekonani o jego absolutnym bezpieczeństwie dla zdrowia. To nie powinno być toksyczne. Odpowiednią klasą emisji jest E1. Sprzedawcy w dobrej wierze w Rosji mają certyfikat zgodności lub konkluzję Rospotrebnadzor dotyczącą produktów.

Ważne jest, aby ustalić, czy blat został wykonany z odpornej na wilgoć płyty wiórowej, czy nie. Ponieważ kuchnia jest miejscem o wysokiej wilgotności, zwykła płyta wiórowa szybko stanie się bezwartościowa. Łatwo jest odróżnić materiał odporny na wilgoć od materiału odpornego na wilgoć. Aby to zrobić, po prostu sprawdź supeł. Jeśli zobaczysz zielonkawy odcień, płyta wiórowa jest odporna na wilgoć. W przypadku braku pęknięcia odporność na wilgoć określa się w cenie: konwencjonalna płyta wiórowa jest kilkakrotnie tańsza.

Aby zapobiec przedostawaniu się wilgoci do spoin i połączeń, są one obrabiane silikonowym uszczelniaczem w warsztatach lub ukryte za aluminiowym profilem. Czasami używają innej wersji swojej obróbki, zwanej euro-piłami: szwy są niewidoczne, powielając połączenia śrubami łączącymi i smarując złącza klejem. Piły euro są również wytwarzane na gotowym produkcie, ale wymagają za niego do 4000 rubli.

Blat nie jest kupowany losowo - jest wybierany do kuchni na podstawie jego wielkości. Uwzględniane są również preferencje gospodarstw domowych. Optymalna grubość płyty wynosi 38 (40) lub 26 (28) mm. Pierwszy jest bardziej wytrzymały, a drugi jest bardziej przyjazny dla budżetu w cenie (50% taniej niż „gruba” płyta). Rzadko kupuj blat o grubości płyty 60 mm, ale jest on bardziej dokładny i odporny na wilgoć.

Standardowa szerokość blatu wynosi 600 mm. To zależy od wielkości kuchni. W razie potrzeby zmniejsz go do 300 lub zwiększ do 1200 mm, jeśli jest wykonany na zamówienie.

Długość produktu może być dowolna, ale częściej do 4200 mm. Określając ten parametr, starają się upewnić, że nie ma szwów lub nie ma ich wiele.

Z założenia plastikowy blat może być dowolny. Praktyczność użytkowania i cena zależą bezpośrednio od tego, którą opcję hostessa lubi. Jeśli produkt o standardowym wyglądzie nie jest lubiany, skontaktuj się z warsztatem meblowym.

Jeśli istnieje wiele opcji projektowania powierzchni pulpitu (zarówno pod względem koloru, jak i rysunku), wówczas istnieją tylko trzy tekstury.

1. Błyszczący Jest inteligentny i skuteczny, ale odciski palców i tłuste plamy są na nim widoczne lepiej niż na jakiejkolwiek innej powierzchni.
2. Teksturowane. Produkt imituje kamienną lub drewnianą powierzchnię. Z jego pomocą stwórz przytulność w kuchni, wybierając projekt mebli lub akcesoriów. Jedyne zastrzeżenie: ze względu na fakturę dbałość o taki blat jest kłopotliwa.
3. Matt Matowy plastikowy blat jest najlepszy i mniej wybredny w pielęgnacji. Jeśli przypadkowo go zarysujesz lub uderzysz go brudnymi rękami, szorstka powierzchnia ukryje nieestetyczne ślady przed wścibskimi oczami.

Wybierając odcienie blatów, są one odpychane od kolorów używanych w projektowaniu kuchni i praktyczności użytkowania. Ton może być ciemny lub jasny.

Jasna powierzchnia nie jest tak spektakularna jak ciemna, ale nie widać na niej odcisków palców ani małych zadrapań.

Na ciemnej powierzchni rozróżnia się wszelkie wady pojawiające się podczas pracy. Aby skorygować tę wadę, zaleca się wybór gładkich produktów w kolorze brązowym, beżowym lub szarym imitującym kamień naturalny.Ciemne lub jasne plamki niezawodnie ukryją wszelkie ślady aktywności w kuchni.

Solidne blaty uzupełniają wnętrze kuchni, które są urządzone w minimalistycznym stylu.

Jakość i żywotność produktu zależą od grubości ostatniej warstwy tworzywa sztucznego. W Niemczech i we Włoszech produkuje się blaty o grubości 0,8 mm, aw Rosji i Polsce - 0,4-0,5 mm. Im jest grubszy, tym mniej zewnętrznych czynników drażniących boi się powierzchni.

Jeśli blat jest lekki, ale ostatnia warstwa plastiku jest gruba, nie straci swojej prezentowalności po pierwszej przypadkowo rozlanej filiżance herbaty. Lepiej jest wybrać mocny, spośród kilku warstw wysokiej jakości papieru siarczanowego, impregnowanego żywicami i prasowanego pod ciśnieniem HPL, zamiast plastiku CPL, który wypala się pod wpływem światła słonecznego i łatwo go porysować.

Idealną opcją do kuchni jest blat z krawędzią wyciętą z profilu aluminiowego. Mniej trwałe opcje przetwarzania:

• obrzeża z tworzywa sztucznego (gdy chcą, aby krawędź pasowała do koloru samego blatu);
• 3d akrylowa krawędź (gdy szukasz produktu o indywidualnym projekcie);
• Krawędź PCV (gdy przede wszystkim przystępna cena).

Żywotność blatów wydłuża się, instalując dodatkowe zabezpieczenia. Tacka ociekowa jest zamontowana w dolnej części płyty, zapobiegając wnikaniu cieczy pod nią. Przy luźnym dopasowaniu produktu do ściany kupowana jest listwa przypodłogowa i ozdobiona zdejmowaną deską.

Aby zapobiec pęcznieniu płyty, wilgoć jest z niej usuwana w odpowiednim czasie, zapobiegając jej wchłanianiu. Ze względu na przepływ wody mokre naczynia nie są umieszczane blisko boków zlewu. Na blacie wykonanym z tworzywa sztucznego nie można ubijać, siekać ani kroić produktów. W przeciwnym razie uszkodzona warstwa laminatu zostanie beznadziejnie uszkodzona. Z tego samego powodu produkty nie są na nim rozmrażane.

Najbardziej budżetową wersją blatu jest plastik. Ma szeroki wybór kolorów, tekstur i stylów. Pasuje do każdego wnętrza, ale opieka nad nim jest bardziej czasochłonna niż polimeru.

Możesz dowiedzieć się, który plastikowy blat wybrać z poniższego wideo.