Strój narodowy tatarski

Tradycyjny kostium był, jest i pozostanie jednym z najbardziej uderzających wskaźników przynależności danej osoby do określonego narodu.

Pomimo faktu, że moda nie stoi w miejscu i często niemożliwe jest odróżnienie Europejczyka od Azjatki w stroju, strój narodowy pozostaje dumą i dziedzictwem każdego narodu, a tradycje związane z jego produkcją przekazywane są z pokolenia starszego na młodsze.

Kostium tatarski jest bardzo ogólną koncepcją, która łączy stroje narodowe różnych podgrup Tatarów, w tym krymskich. Wołga Tatarzy, a także wschodnie tradycje i religia, zwracały dużą uwagę na wygląd kostiumu.

Na wygląd kostiumu duży wpływ miał koczowniczy tryb życia Tatarów. Ubrania zostały przemyślane w taki sposób, aby można było w nich wygodnie jeździć, zimą nie było zimno, a latem nie było gorąco. Powinna była być lekka i ładna. Do szycia wykorzystano futro, prawdziwą skórę, filc wielbłąda lub baraniny i materiał.

Dziś na ulicach Tatarstanu rzadko widuje się strój narodowy. Najczęściej można to postrzegać jako strój taneczny lub sceniczny.

Tatarski strój narodowy, oprócz tego, że składa się z koszuli, szlafroka i haremowych spodni, ma jeszcze jedną cechę: jest uszyty w dość ograniczonej gamie kolorów. Zasadniczo jest to wiśnia, niebieski, biały, żółty i zielony.

Strój, nakrycia głowy i buty charakteryzują się dużą różnorodnością wystroju. Zwykle jest to haft ze złotymi nićmi, koralikami, monetami. Tradycyjny ornament do haftu jest kwiatowy.

Męski i żeński strój narodowy na zewnątrz niewiele się od siebie różnią.Głównym elementem kostiumu jest szeroka tunikaowa koszula z bocznymi klinami i głęboki dekolt na piersi. U Tatarów Kazańskich dekolt zastąpiono stójką. Koszula była wystarczająco długa, szeroka i noszona bez paska. Tunika damska była jeszcze dłuższa - mniej więcej do kostek.

Koszula może być wełniana, bawełniana, jedwabna, a nawet brokatowa. Do dekoracji użyto kolorowych wstążek, złoconego warkocza, delikatnej koronki, koralików itp. Pod damską koszulą zawsze noszono część piersiową (kukrekche lub tesheldrek), która zakrywa dekolt. Haremowe spodnie uszyto z grubej tkaniny lnianej: dla kobiet z gładkiego materiału, dla mężczyzn - z pasków.

Odzież wierzchnia noszona na koszulce była z konieczności wiosłem. Ma lekko dopasowaną sylwetkę, kliny boczne i jest owinięty po prawej stronie. Obowiązkowym elementem odzieży wierzchniej był pasek z dzianiny lub tkaniny.

Damski kombinezon różnił się od męskiego tylko długością i wystrojem - był ozdobiony futrem, haftem, aplikacjami itp. Na wierzchu koszuli kobiety nosiły staniki (szlafroki, duże bluzki) aż do kolan lub połowy uda. Kamizelka może mieć rękawy lub być bez nich. Rąbek, rękawy i otwory na ręce ozdobiono warkoczem, piórami, monetami itp.

Rąbek i rękawy tuniki ozdobiono dużymi falbanami. Pamiętaj, aby używać dużej liczby biżuterii: kolczyki, pierścionki, pierścionki, monistos, wisiorki itp. Kurtka bez rękawów noszona na koszuli została uszyta z aksamitu i ozdobiona futrem lub złotym warkoczem.

Stroik męski składał się z dwóch części: dolnej i górnej. Do dolnych lub domowych urządzeń miała czapkę, na której na wierzchu noszono filcowy kapelusz (kalpak), futrzany kapelusz lub turban. Kalpak to kapelusz w kształcie stożka, czasem z zakrzywionym rondem. Taki kapelusz nosili arystokraci, dekorując go aksamitem lub satyną na zewnątrz, a wewnątrz wyłożono białym miękkim filcem. Jasne, kolorowe czaszki były przeznaczone dla młodych ludzi, Tatarzy w średnim i starszym wieku nosili solidne modele.

Nakrycie głowy kobiety wskazywało na jej stan cywilny. Młode dziewczynki nosiły ten sam rodzaj czapki tekstylnej lub futrzanej „takiya” lub „burek”, który został ozdobiony haftem i dekoracją z koralików, srebra, koralowca. Głowa zamężnych kobiet została ozdobiona zupełnie innym nakryciem głowy, które składało się z trzech części. Dolna część była przeznaczona do utrwalania włosów (kobiety nosiły 2 warkocze), potem poszła poszwa i wreszcie bandaż, obręcz, szalik lub czapka mocująca osłonę.

Tatarzy używali butów (cheat lub ichigi) jako butów narodowych. Modele na co dzień były czarne, świąteczne buty ozdobiono mozaikowymi wzorami. Jako buty robocze zastosowano szczególną odmianę rosyjskich butów łykowych (chabat).

Strój narodowy nigdy nie był bez biżuterii. Było ich dużo i nosili je zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Były to duże złote pierścienie, sygnety, pierścionki, klamry do paska, damskie nakosniki, kolczyki, wisiorki, pierścionki itp.

Ubrania dla dzieci były prawie takie same i nie zostały podzielone na ubrania dla dziewcząt i chłopców. Jedyną różnicą była kolorystyka. Kostium dla dziewczynki został uszyty w jasnych, wielokolorowych odcieniach: czerwonym, zielonym, niebieskim. Kostium dla chłopca został wykonany w bardziej powściągliwych odcieniach niebieskiego lub czarnego. Wraz z rozwojem dziecka strój narodowy również stopniowo się zmieniał: dodawano biżuterię, zmieniano czapki, buty.

Kolor sukni ślubnej może być biały, a także głęboko zielony, bordowy lub niebieski, zgodnie z tradycjami tatarskimi. Możliwa jest również inna opcja: śnieżnobiała sukienka + buty i kamizelka, wykonana w jednym z wymienionych kolorów.Głowa musi być przykryta ślubną narzutą lub haftowanym kalfakiem.

Męskie garnitury ślubne są zwykle wykonane w kolorze granatowym i haftowane ornamentami narodowymi przy użyciu złotych nici. Nakrycie głowy jest wymagane.

Nowoczesne suknie ślubne, choć często szyte w sposób pozaeuropejski, zawsze zachowują narodowy kolor i wierność starożytnym tradycjom. Przejawia się to w klasycznym stylu, długości, obecności biżuterii, tradycyjnych ozdób itp.

Kostium tatarski również przeszedł pewne zmiany. Może być krótszy niż klasyczny, wykonany z innych materiałów, ale styl narodowy został jednak zachowany. Futrzana kamizelka-razletayka, tradycyjny kapelusz z chwostem lub narzutą, tradycyjne ozdoby - wszystko to sprawia, że ​​kostium do tańca jest bardzo rozpoznawalny.

Czas nie stoi w miejscu, a stary strój narodowy zmienił się do pewnego stopnia, stylizowany strój tatarski może mieć inny wzór lub długość, ale należy w nim zachować detale rozpoznawalne dla tradycyjnego stroju.

Na przykład ornament jest najczęściej kwiatowy. Obowiązkowa czapka - kalfak. Może mieć nieco inny kształt, uszyty tak, aby pasował do samej sukienki lub być gładki. Koniecznie duża liczba biżuterii - zarówno na garniturze, jak i na dziewczynie.

Sam kostium, bez względu na to, czy jest stary czy nowoczesny, zawsze składa się z kilku elementów: koszuli (kulmek), haremowych spodni (yishtyn) i odzieży wierzchniej.

W zależności od klasy lub sytuacji materialnej danej osoby garnitur różnił się ilością i różnorodnością wystroju, haftu, zastosowanym materiałem i ceną za to. Kostium został ozdobiony haftem, ozdobiony kolorowymi koralikami, koralikami, satynowymi wstążkami i futrem.

Nakrycie głowy jest uważane za obowiązkowy element stroju tatarskiego. Mężczyźni i kobiety mają to. Ponadto młode dziewczęta i zamężne kobiety również noszą różne ubrania.

Tatarzy uważali buty za buty narodowe. Były noszone przez cały rok. Na lato używano miękkiej skóry, damskie buty ozdobiono aplikacją i haftem.

Ważnym szczegółem stroju narodowego jest pasek. Do jego dekoracji użyto dużych sprzączek lub haftów wykonanych ze złota lub srebra.

W zależności od tego, czy kombinezon był swobodny, czy świąteczny, do jego szycia użyto różnych materiałów.

Codzienne stroje były szyte z bawełny lub tkaniny samodziałowej. Jako izolację odzieży wierzchniej zastosowano wełnę owczą lub bawełnianą. Ubrane koszule i koszulki zostały wykonane z brokatu, jedwabiu, wełny. Ozdobiony złotym warkoczem, sukniami, drogim haftem. Futro było sobolowe, lisa, lisa.

Kostium świąteczny Tatar jest wykonany z uwzględnieniem współczesnych trendów mody. Styl, długość, nakrycie głowy, ozdobne dekoracje pozostały niezmienione.

Świątecznego stroju Tatarów nie można sobie wyobrazić bez obfitości biżuterii! Śnieżnobiałe tuniki na podłodze ozdobione są bogatym wykończeniem ze złotego warkocza. Świąteczne brokatowe lub aksamitne kaftany i czapki są również ozdobione złotem.