Białoruski strój narodowy

W wielu krajach, na przykład w niemieckiej Bawarii lub Szwajcarii, tradycyjny strój ludowy jest noszony nie tylko podczas świąt państwowych lub na scenie, ale także w zwykłym życiu: w domu, na ulicy, a nawet w pracy. Ostatnio w społeczeństwie postsowieckim zaczęły pojawiać się tendencje do kostiumów ludowych, czy to jego elementy, charakterystyczny haft czy ciekawa stylizacja.

Stroje ludowe z dowolnego kraju są bezpośrednim odzwierciedleniem jego historii. Tradycyjny strój ludowy to nie tylko ubrania, które można ubrać według własnego uznania, są to historyczne artefakty, które dzięki ich badaniu można lepiej zrozumieć warunki życia, wartości kulturowe i cechy etniczne naszych przodków.

Pierwsza wzmianka o białoruskim stroju ludowym pojawia się na początku pierwszej połowy X wieku. Są dość rozmyte i mają fragmentaryczny charakter, jednak wykopaliska archeologiczne umożliwiły odtworzenie samego „systemu”, nazywany jest również zespół ubrań narodowych i korelują annały o wymaganiach tych czasów dla strojów męskich i kobiecych w różnych wersjach, w zależności od pochodzenia osoby, jego status społeczny, rodzaj działalności, region (istnieje około 30 odmian stroju, skorelowanych z określoną lokalizacją), miejsce zamieszkania (miasto lub wieś), wiek, różnice rodzinne.

Wreszcie klasyczny wygląd białoruskiego tradycyjnego stroju został ustalony dopiero na początku XX wieku. Należy również pamiętać, że białoruski strój narodowy używany przez mieszczan nie tylko różnił się od wersji wiejskiej, ale miał charakterystyczne oznaki wyraźnego wpływu mody europejskiej.Dlatego zwyczajowo uważa się, że strój wieśniaka jest wzorem stroju narodowego Białorusi, ponieważ zachowuje cechy prawdziwej tożsamości i samoidentyfikacji.

Kompleks odzieżowy białoruskiego stroju narodowego powstał w średniowieczu z dala od nas, stopniowo formując się pod wpływem kilku „sąsiadujących” kultur: rosyjskiej, ukraińskiej, litewskiej, polskiej, zachowując jednak cechy charakterystyczne tylko dla narodu białoruskiego: dominujący biały kolor (dzięki któremu, jak mówią, , Białorusini i otrzymali swoje pochodzenie etniczne).

Charakterystycznym elementem dekoracji odzieży był jasny haft, w których dominowały wzory geometryczne, a następnie mocno wkroczyły w życie codzienne i motywy kwiatowe. Z reguły czerwoną przędzę kupowano do haftu, czasami specjalnie barwioną w celu uzyskania bogatszych i głębszych odcieni. W niektórych przypadkach, na przykład do haftowania wzorów głowy i w obecności odpowiedniego bogactwa właściciela, zastosowano srebrne lub złote nici.

Męski garnitur na co dzień składał się z koszuli, rąbka i kołnierza ozdobionego haftem, zapinanego na jasny pasek; Porty (jeden lub dwa, w zależności od wypłacalności właściciela); kamizelki (kamizelka); Braverki (jednorzędowa kurtka z warkoczem uszytym z tkaniny). W chłodne dni ponownie, w zależności od konsystencji, noszono epancha z tkaniny lub kożuch z owczej skóry (obszyty materiałem z haftami) lub futro (wskaźnik wielkiego bogactwa właściciela). Stroik w lecie był brylantem - słomkowy kapelusz z szerokim rondem, zimą - futrem ablauha (kapelusz, do którego zostały przyszyte cztery części, z których dwie były związane u góry, a dwie pod brodą).

Odzież damska, nawet na co dzień, miała znacznie większą liczbę różnych opcji: kaszel - biała koszula z haftem (były trzy rodzaje kaszlu, różniące się krojem), spadnitsa - spódnica (kilka rodzajów, różniących się tkaniną (filc, wełna), pokrowiec (andarak, poneva, lato, sayan), kolor, wzór (czerwony, zielono-niebieski, w kratkę, w paski), fartuch (który był obowiązkową częścią garderoby), zestaw - kamizelka wykonana z tkaniny perkalowej, aksamitu, a dla zamożnych kobiet - wykonana z brokatu (również ozdobiona luksusowym haftem, koralikami, wielokolorowym warkoczem, aplikacjami).

Odzież zewnętrzna kobiet, pomimo podobieństwa kroju z męskim, była jednak bardziej elegancka: wełniane zwoje i kożuchy. Ubiory głowy kobiet były również różnorodne - dziewczęta miały mieć wieńce lub wielokolorowe wstążki, a korona pozostała odkryta. Małżonkowie byli zobowiązani do włożenia włosów pod czapkę, na którą zawiązano szalik lub loki (łyk). W niektórych regionach można było także zobaczyć kicz - napaloną fryzurę kobiecą, charakterystyczną dla większości ludów słowiańskich.

Wakacje: ten rodzaj stroju narodowego różnił się od codziennego tylko jasnością, przepychem dekoracyjnego haftu, cieńszymi i bogatszymi tkaninami używanymi do szycia oraz wyborem obuwia - jeśli jest taka możliwość,potem w święta zamiast łykowych butów nosili skórzane buty. Do świątecznych strojów dodano różnorodne eleganckie akcesoria: pierścionki, bransoletki, wisiorki, szklane koraliki, zauszniki (analog nowoczesnych kolczyków), sprzączki do paska, broszki (zapięcia).

Ubrania dla dziewcząt i chłopców praktycznie nie różniły się od ubrań dorosłych, z wyjątkiem niektórych szczegółów. Na przykład dziewczynę, która po raz pierwszy założyła fartuch, uważano za dziewczynę, a dziewczynę, która zastąpiła wieniec dziewczynki suknią ślubną, uważano za kobietę.

Ważną cechą białoruskiego stroju etnicznego jest to, że należy on do tzw. Garnituru w talii. Elementy tradycyjnego zestawu odzieży mieszkańców Białorusi - męski pas i fartuch damski, niezbędne atrybuty odpowiednio męskich i żeńskich strojów, które zawierają głęboką symbolikę - oprócz praktycznych, praktycznych funkcji (z powodu braku kieszeni w ubraniach, torebki i wszystkich rzeczy potrzebnych w gospodarstwie domowym) , a do pasa kobiecego fartucha - klucze i różne drobiazgi), mają one ceremonialną, ochronną wartość.

W ciepłym sezonie prawie cała ludność wioski chodziła bosoczyniąc wyjątek tylko na wakacje, absolutnie nie do pomyślenia było, aby mężczyzna wyszedł z domu bez paska. Nawet brak nakrycia głowy może być z trudem, ale uzasadniony, brak paska wymówek nie był zagrożony, a nawet groził mu szyderstwem, a nawet wstydem. Fartuch damski miał tę samą wartość - dodatkowy amulet kobiecej piersi.

Uderzającą cechą charakterystyczną białoruskiego stroju kobiecego jest kręta - nakrycie głowy przedstawiające formację dziewczynki przez kobietę podczas ceremonii ślubnej. Kręta, pierwsza rana na głowie panny młodej, jak nowoczesna zasłona, utrzymywała życie i została po raz drugi nałożona na głowę zmarłego.

Ten stary białoruski hełm był długim kawałkiem tkaniny, które nawijały się na lekki drewniany obręcz noszony nad głową. Pomimo swojej prostoty kobietom udało się związać uzwojenie na różne sposoby, charakterystyczne nie tylko dla każdego regionu, ale nawet dla każdej wioski. Cewki zostały uszyte z cienkich drogich tkanin i ozdobione koronkowym, bogatym haftem.

Jako materiał do szycia ubrań wykorzystano dostępne naturalne materiały.: len, zwany świecą Boga, wełna, czasem konopie. Do produkcji ciepłych ubrań używano skóry owczej i gęstej tkaniny. Barwniki miały również naturalne pochodzenie: napary różnych rodzajów ziół, kory drzewa, rudy bagiennej.

• Ozdobiona jasnym tradycyjnym haftem koszula wygląda bardzo stylowo i można ją nosić ze spódnicą lub dżinsami, aby uzyskać prosty, ale efektowny wygląd w stylu etnicznym.

• W sukience ozdobionej luksusowym haftem w narodowym białoruskim stylu każda kobieta niewątpliwie znajdzie się w centrum uwagi.

• Na uwagę zasługuje koszulka z etnicznym ornamentem, która jest odpowiednia zarówno dla młodego mężczyzny, jak i dziewczynki.

• Warianty narodowego ornamentu na rzeczach dla dzieci wyglądają świetnie - jasne, atrakcyjne i oryginalne.

• Coraz większą popularność zyskują trendy tradycyjnych lub z sukcesem stylizowanych sukien ślubnych w białoruskim stylu.

• Elementy i motywy białoruskiego stroju narodowego cieszą się dużym zainteresowaniem na światowych wybiegach.