Strój narodowy Azerbejdżanu

Każdy naród ma swoją historię, na którą składa się wiele momentów: kultura, kuchnia, język, kostiumy. Historia Azerbejdżanu jest interesująca, fascynująca, czasem smutna i tragiczna. Ważnym miejscem w historii tego ludu jest odzież. Strój narodowy Azerbejdżanu wyróżnia się niezwykłym pięknem, które umiejętnie łączy się z narodową charakterystyką mieszkańców słonecznego Azerbejdżanu. Przez cały okres istnienia kostiumu przechodził liczne zmiany.

Kostiumy dowolnego kraju mają unikalne cechy, które są charakterystyczne. Kostiumy azerbejdżańskie nie są wyjątkiem.

Wybrano różne materiały: importowane i lokalne. Najczęściej używany jedwab. Podczas tworzenia odzieży codziennej preferowano len, wełnę i perkal. Stroje bogatych ludzi składały się z aksamitu, tkaniny, tirmé, delikatnego jedwabiu.

Wykończenie zawsze było pomysłowe i wyraziste. Nawet prosty garnitur w zręcznych rękach rzemieślnika wyglądał na drogi. Do dekoracji użyto złotych, srebrnych nici, koralików, koronek, warkocza, drogich monet.

Kostium damski składał się z dwóch części i dużej liczby elementów o skomplikowanych i dziwnych nazwach.Spróbujmy je zrozumieć i wyobrazić sobie wizerunek kobiety z Azerbejdżanu, która żyła kilka wieków temu.

• Zasłona to narzuta przypominająca torbę, która była noszona podczas wychodzenia z domu.

• Rubend to element, który zakrył twarz kobiety. W domu ten element nie był noszony, ale zabroniono mu wychodzić z domu bez niego.

• Usta Goyimi - tak zwana odzież wierzchnia, która obejmowała koszulę z szerokimi rękawami, szerokie spodnie harem, kończące się na poziomie kostki, rozszerzaną spódnicę.
• Chepken został umieszczony na koszuli, która z kolei zapinana była na szyję za pomocą jednego guzika. Z boku w chepken były rękawy z rękawami. Do stworzenia tej odzieży zastosowano welur, zasłonę i inne materiały o błyszczącej fakturze.

• Arkhalyg to krótka kurtka pasująca do pleców i klatki piersiowej. Rękawy w takich ubraniach były długie. W talii ta kurtka ściągnęła się razem, a potem była bujna i rozłożyła się bujnymi falbanami. Ten element stroju narodowego był uważany za najczęstszy w całym kraju.
• Jako dolną część stroju użyto lamówki, która może mieć inną szerokość. Do stworzenia rąbka zastosowano materiały plisowane i faliste.

• Oprócz takich standardowych elementów inne ubrania mogą być obecne w narodowym stroju Azerbejdżanu. Na przykład pikowana szata z podszewką (lebbade), odzież wierzchnia wykonana z pikowanego materiału (ashmek lub cjurd), odzież zewnętrzna do pasa z obszyciem z materiału falistego.

Przez cały okres istnienia w narodowym stroju Azerbejdżanu występowały różnice w strojach zgodnie ze wskaźnikiem regionalnym. Kobiety, które mieszkały w Gazakha, nosiły długie koszule z bocznymi rozcięciami. Mieszkańcy Karabachu w szafie byli obecni z długimi rękawami, które ściśle przylegają do talii.

Kobiety z Nakhchivan nosiły spódnice nie niższe niż kolana i szerokie spodnie haremowe. Ale mieszkańcy Shushe i Shamakhi nosili długie spódnice. Na zamożnych kobietach z Nachicziwanu i Ganji często można było zobaczyć długie kulki z bogatym haftem i różnymi wzorami.

• Na odzieży wierzchniej (arkhalyg, chepken) noszony był srebrny ze złoceniem lub złoty pasek. Często też znajdował się skórzany pasek, haftowany monetami lub ozdobiony naszywką. Tylko zamężne kobiety mogły nosić pasek. Dziewczyna na weselu otrzymała swój pierwszy pas w prezencie.

• Nakrycie głowy miało szczególne znaczenie. Kapelusze powstały w różnych formach. Można nosić najlepsze szaliki. Włosy schowano w specjalnej lnianej torbie o nazwie „chutgu”. Na głowie nakładano czapkę w kształcie walca, najczęściej aksamitną. Nad kapeluszami zawiązano turban i szaliki. Jedwabny szal Kelagai był szczególnie popularny. Było kilka sposobów na związanie tego. W zimnych porach roku dodano szal Kaszmirski, aby stworzyć wyłącznie naturalną wełnę.

• Na stopach znajdowały się pończochy i buty Joraba z ostrym czubkiem, bez pleców, z niewielkim obcasem. Te buty były częścią letniej garderoby, a zimą używano jebców. Pończochy powstały z wełny lub bawełny. Na całej długości znajdowała się duża liczba wzorów i rysunków podobnych do tych, które były obecne na dywanach.

• Biżuteria dziewczynki zaczęła być noszona od 3 lat, były one w większości postrzegane jako talizman z powodu złego słowa i wyglądu. Do momentu, gdy dziewczynka miała zostać mężatką, udało się zebrać całą kolekcję biżuterii. Nie wszystkie z nich można nosić.Na przykład podczas ceremonii religijnej przez 40 dni po śmierci lub urodzeniu dziecka. Bogate i biedne kobiety nosiły mniej więcej tę samą biżuterię, różnica polegała jedynie na obecności kamieni szlachetnych.

Męski garnitur Azerbejdżanu składał się z koszuli, spodni, biszkoptu, zwężonego w talii i kożuszka, który był używany w chłodne dni. Szczególną uwagę poświęcono Cherkeske, która włożyła na koszulę, która z kolei wcisnęła mu się w spodnie. Na nogach były buty, a na głowie kapelusz, do którego wybrano karakul lub owczą skórę.

Czerkiesjan zapinał wszystkie guziki, a rękawy były zgięte. W okolicy klatki piersiowej znajdowały się specjalne kieszenie na rurki gazowe lub pociski. Kieszenie te nazwano gazyrynitsami. Ze względu na duży rozmiar kieszeni zmniejszono prawdopodobieństwo poważnych uszkodzeń podczas ciosów. Teraz te kieszenie są bardziej dekoracyjne niż praktyczne.

Współcześni młodzi ludzie nie noszą już strojów narodowych. Wyszli z mody przed początkiem XX wieku. Teraz stroje narodowe są wykorzystywane w produkcjach teatralnych i wystawach muzealnych.

Strój narodowy Azerbejdżanu cieszy się dużym zainteresowaniem europejskich projektantów. W nowoczesnych kolekcjach pojawiających się na europejskich wybiegach coraz częściej można znaleźć elementy narodowego stroju narodu azerbejdżańskiego. Spodnie harem, długie spódnice i odzież wierzchnia stały się podstawą wielu kolekcji. Projektanci Azerbejdżanu dopiero zaczynają zauważać ten trend.