Pierścienie prawosławne

Sam pierścień można już uznać za talizman: przede wszystkim ze względu na swój kształt. Koło jest poza tym znakiem nieskończoności. Ważną rolę odgrywa również materiał, z którego wykonano pierścień. Produkty ze srebra zawsze były uważane za symbol czystości. Artykuł koncentruje się na pierścieniach prawosławnych - specjalnej formie tej dekoracji.

Jednak nazywanie pierścieni prawosławnych „biżuterią” jest zasadniczo błędne, a nawet nieco niegrzeczne. Pierścienie tego rodzaju są uważane za rodzaj ochronnego amuletu, który chroni nie tylko negatywne wpływy zewnętrzne, ale także złe myśli. Pierścienie z czasem zaczęły być uważane za ten sam symbol kościoła, co krzyż pektoralny. I oczywiście w tym przypadku nie ma mowy o mistyce.

Jednak duchowieństwo w większości tego nie popiera i istnieje wiele powodów:

• Po pierwsze, kościół ma bardzo negatywne nastawienie do różnego rodzaju amuletów.
• Po drugie, tylko Bóg może uchronić człowieka przed kłopotami i uchronić go przed okrucieństwem, ale w ogóle nie ma pierścienia.
• Po trzecie, jeśli każdy butik z biżuterią może zaoferować takie „akcesoria” do wyboru, wówczas cała duchowa wartość rzeczy zostaje utracona.

Ważny niuans: jeśli pierścień dla posiadacza jest jedynie symbolem wiary i jej przypomnieniem, nie jest to sprzeczne z normami religijnymi.

Istnieje wiele pierścieni - wśród nich są pierścienie z twarzami świętych, z wygrawerowanymi biblijnymi cytatami i nazwiskami patronów. Często kupują je ludzie, którzy kojarzą się z chrześcijaństwem na poziomie kulturowym lub w ogóle nie identyfikują się z religią. Dla nich jest to przede wszystkim miły dodatek.

Oczywiście ani takie podejście do pierścienia, ani jego nabycie nie jest zabronione. Ale głównie ten szczegół ma przypominać wierzącemu Panu. Są nabywane dla siebie, bliskich przyjaciół, krewnych, a nawet dla małych dzieci. Niektórzy wierzący ze swoich powodów nie chcą nosić krzyża ani w jakiś sposób demonstrować swojej religijności - produkt z grawerem wewnątrz może przyjść na ratunek.

Chociaż powiedziano powyżej o sceptycznym podejściu ministrów ołtarza do biżuterii z symbolami prawosławnymi, a tym bardziej do ich postrzegania jako „mechanizmu ochronnego”, można spotkać prawdziwe potwierdzenie takich właściwości pierścieni.

Najczęstszym przykładem jest utrata lub pogorszenie wyglądu produktu. Ogólnie przyjmuje się, że pierścień „uderza w siebie”, ratując właściciela przed chorobą lub nieszczęściem. Ciekawe, że coś podobnego mówi się, gdy krzyż zostanie zgubiony lub zaciemniony.

Pierścienie prawosławne różnią się:

• zgodnie z materiałem produkcyjnym - złoto, srebro, żelazo;

• z założenia - nawet takie pierścienie można ozdobić kamieniami lub emalią;

• po wcześniejszym umówieniu - na ślub, mężczyzna, kobieta, dziecko;

• z obrazu i napisów - łatwo jest znaleźć pierścionek z modlitwą, małą ikoną, wiklinowym wzorem itp.

Być może warto zacząć od materiałów, ponieważ wielu jest wprowadzanych w błąd: istnieje opinia, że ​​nie można nosić złotych krzyży lub chrześcijańskich pierścieni z chrześcijańskimi symbolami.

Srebro jest specjalnym metalem, a nasi przodkowie nadal o nim wiedzieli. Oprócz faktu, że był obdarzony niezwykłymi właściwościami leczniczymi, często mówiono o najpotężniejszej energii, jaką gromadzi sam produkt srebrny.

Złoto ma swoje zalety: jest symbolem światła i słońca, dlatego jest uważane za główny materiał. Ale nie można powiedzieć, że był bardziej czczony. Srebro również otrzymało hołd i korzystało z niego częściej. A powodem jest cena.

Jeden z najbardziej znanych pierścieni prawosławnych - z napisem „Zapisz i zapisz”. Wiele osób uważa, że ​​może zastąpić ikonę, ale wcale tak nie jest. Potężna energia leży w prostych słowach, dlatego możesz wierzyć, że pomagają one utrzymać czystość myśli, rozumu, bezpośrednio na prawdziwej ścieżce. To w tym sensie ma znaczenie „Zapisz i zapisz”, ale nie w samym akcesorium.

Nie można pomylić obrączek z obrączkami: jeśli te ostatnie można uznać za element dekoracyjny, te pierwsze są przeznaczone wyłącznie do pomocy w ceremonii i stają się symbolem miłości.

Zgodnie z tradycją obrączki powinny różnić się między mężem a żoną. Mężczyzna nosi złoto, a kobieta srebro. Wszelkie ekscesy i luksus są absolutnie niedopuszczalne: kamienie, dwukolorowe, wszelkie sztuczki projektowe - wszystko to trzeba będzie pozostawić na inną okazję. Projekt powinien być najbardziej bezpretensjonalny. To prawda, że ​​możliwe jest jedno odchylenie: w razie potrzeby możesz wygrawerować imię męża i żony lub datę ślubu.

Nawiasem mówiąc, chociaż obrączki są zwykle noszone na prawej ręce, z obrączkami jest odwrotnie. Starożytni wierzyli, że ścieżka od serdecznego palca lewej ręki prowadzi prosto do serca.

Pierścienie modlitewne są również powszechne. Modlitwy mogą być wygrawerowane inaczej: modlitwa celnika: „Panie, zmiłuj się” nad Dziewicą. Celem i celem takiego pierścienia jest nawrócenie wierzącego na Boga, stała obecność Wszechmogącego obok człowieka. Pierścienie modlitewne są często wybierane przez kobiety - głównie ze względu na ich wdzięk i miniaturę. Nie można jednak podzielić takich pierścieni na ściśle męskie i żeńskie.

Sygnety są bardziej uważane za niezależną biżuterię niż symbol chrześcijaństwa.Takie produkty z reguły są bogato zdobione, łączą kilka rodzajów metalu lub kamieni szlachetnych. Ale oni także mogą sprostać prawosławnym tematom. Często są pieczęcie z twarzami świętych, krzyży lub aniołów.

Pierścienie przeznaczone dla dzieci niewiele różnią się od „dorosłych”, z wyjątkiem wielkości. Najczęściej rodzice kupują pierścionki dla swoich dzieci z tym samym grawerem „Save and Save” lub modlitwą. Oczywiście wystrój na nich jest do minimum, ale dotyczy to prawie wszystkich pierścieni prawosławnych.

Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do przestrzegania ścisłych zaleceń, możesz dać kilka wskazówek:

1. Pierścionki z symbolami można kupić w każdym sklepie jubilerskim, ale fajnie byłoby zrobić to w sklepie kościelnym.

2. Jeśli kupiłeś biżuterię z modlitwą lub świętym w zwykłym sklepie, powinieneś pójść do kościoła i poświęcić pierścień.

3. Wskazane jest ciągłe noszenie pierścienia, zdejmowanie go tylko w razie potrzeby.

4. Niezamężni mężczyźni i niezamężne dziewczyny powinni idealnie nosić pierścionek na palcu wskazującym lub środkowym.

5. Istnieją pewne niuanse dla tych, którzy biorą ślub: chociaż na palcu pierścieniowym jest już pierścień, całkiem możliwe jest noszenie dwóch pierścieni na jednym palcu. To prawda, że ​​mówimy tylko o pierścieniach z modlitwami.

Ale ogólnie rzecz biorąc, zasady te nie są surowe, nie są nigdzie zapisane ani przez nikogo. Nie ma ścisłych ograniczeń dotyczących noszenia lub nabywania pierścionków. I to prawda: ważne nie jest to, na który palec nosi się biżuterię, a tym bardziej - nie cena ani miejsce zakupu, ale duch i myśli noszącego.