Bursztyn: cechy, rodzaje i właściwości kamienia

Bursztyn można nazwać jednym z najpopularniejszych i najpopularniejszych kamieni ozdobnych na świecie - w naszym regionie jest całkowicie rozpoznawalny i pożądany. Jednak większość ludzi trochę o nim wie, dlatego warto lepiej poznać ten materiał.

Bursztyn jest skamieniałą żywicą drzew iglastych, która leży w ziemi od dziesiątek milionów lat. Mówiąc o jego znaczeniu dla ludzi, większość ludzi powiedziałaby, że jest to piękny materiał dekoracyjny, ale w niektórych regionach jego masowej produkcji lokalni mieszkańcy wcale nie uważają tego surowca za coś szczególnie cennego, a czasem nawet używają go zamiast kalafonii do lutowania. Jednak w Rosji bursztyn jest często nazywany „złotem bałtyckim” - ten poetycki termin opisuje, jak wygląda substancja i jak odnoszą się do niej osoby, które nie spotkały się z nią w życiu codziennym.

Ten kamień składa się z dobrego 70% węgla, reszta w mniej więcej równych proporcjach to wodór i tlen. Ponieważ w oryginale ta substancja ma pochodzenie organiczne, jej formuła jest oczywiście bardziej skomplikowana - siarka, azot i popiół są również zawarte w kompozycji.

Jeśli opisujesz wygląd bursztynu, musisz o tym wspomnieć substancja ta nie tworzy kryształów - należy do bezramowych polimerów. Jego kolor może zmieniać się w gamie dostępnej dla zwykłej świeżej żywicy iglastej - najczęściej są to odcienie od żółtawego do brązowego poprzez odcienie czerwonawe. Jednocześnie pojawiają się określone kamienie o bezbarwnym, mlecznym lub lekko zielonkawym odcieniu.Przezroczystość nie różni się jednorodnością - może to być prawie przezroczysty bursztyn lub taki, który w ogóle nie przepuszcza światła. Jest to charakterystyczne dla wszystkich kamyków specyficzny połysk żywicy.

Gęstość bursztynu jest najczęściej w zakresie 1,05-1,09 gramów na centymetr sześcienny, ale czasami liczba ta osiąga 1,3 grama na objętość. Ten kamień nie jest szczególnie twardy: nawet jeśli nie weźmiesz go gołymi rękami, można go wypolerować bez żadnych problemów. Tarcie pomaga kamykowi zelektryfikować, uzyskując ładunek ujemny.

W temperaturze pokojowej bursztyn jest ciałem stałym, ale gdy osiągnie temperaturę 150 stopni, zaczyna stopniowo mięknąć. Temperatura topnienia substancji nie jest dokładnie określona i wynosi około 280-320 stopni. Każdy rodzaj tego kamienia jest wysoce łatwopalny.

Różnorodność i niepewność wielu cech bursztynu wynika z faktu, że zmienia się on pod wpływem sił zewnętrznych. Przede wszystkim utlenia się na wolnym powietrzu, reagując z tlenem, co czyni go kruchym i może zmieniać kolor i skład chemiczny. Ponadto początkowe dane mogą również ulec zmianie - właściwości kamienia zależą od tego, z którego drzewa pochodziła żywica i jak długo była przechowywana w ziemi.

Pochodzenie bursztynu od dawna podsycane jest legendami, ponieważ rzadko widuje się kamień, który nie daje kryształów, pali się w ogniu i topi w pobliżu. Etymologia nazwy takiej substancji w różnych językach mówi wiele o tym, jak wiadomo o bursztynie w danym kraju i co o nim myślą miejscowi mieszkańcy.

Tak więc we współczesnym romansie i wielu językach germańskich bursztyn ma nazwę bursztyn, którą można przypisać starożytnemu arabskiemu słowu spółgłoskowemu - z tego dochodzimy do wniosku, że na Bliskim Wschodzie substancja ta jest znana od czasów starożytnych. Dziś jest ciągła piaszczysta pustynia i trudno uwierzyć, że kiedyś mogłyby tu rosnąć lasy iglaste. Sami Arabowie również nie wierzyli w taką opcję - domyślali się, że zestalili płyn, ale uważali kamień za rosę, a nie żywicę iglastą.

Ludy niemieckojęzyczne, które w średniowieczu należały do ​​prawie całego Bałtyku, najbardziej podziwiano za to, że bursztyn jest w stanie palić, a nawet emitować charakterystyczny aromat. Bez zastanowienia nazwali go „Bernstein”, co można uznać za skrót od niemieckiego zwrotu „kamień palny”. Dziś pochodne słowo „bursztyn” nazywa się bursztynowymi Polakami, Ukraińcami i Białorusinami.

W Grecji bursztyn nazwano elektronem ku czci gwiazdy Electra, znajdującej się w gwiazdozbiorze Byka. Nawet w czasach starożytnych lokalni mieszkańcy zauważyli zdolność kamienia do elektryzowania się po przetarciu - w rzeczywistości współczesne słowo „elektryczność” pochodzi właśnie od nazwy tej substancji.

W starożytnej Rosji, gdzie język urzędowy miał wiele zapożyczeń z języka greckiego z powodu wspólnej religii, bursztyn był nazywany „elektr”, czasem „elektron” przez długi czas. Dla mniej wykształconej większości, która nie mówiła po grecku, nazwa ta była zbyt skomplikowana, ponieważ niektórzy uczeni uważają, że legendarny kamień alatyrowy, zwany także „kamieniem palnym na biało”, jest właśnie bursztynem.

Jeśli chodzi o współczesną rosyjską nazwę, jej etymologia sięga litewskiego słowa gintaras, po raz pierwszy o „entar” wspomniano w źródle pisanym w 1551 r. Wiele języków słowiańskich zapożyczało to samo słowo z języka litewskiego przez rosyjski.

Współczesne poetyckie nazwy, takie jak „dar słońca” lub „łzy morza”, po raz kolejny wskazują, że w każdym kraju i każdej epoce bursztyn był postrzegany jako coś zupełnie niezwykłego, ale zawsze o pozytywnej konotacji.

Jeśli przejdziemy nie do legend, ale do historii, okaże się, że do produkcji różnych produktów kamień ten był używany od kilku tysięcy lat. Nawet w czasach neolitu pierścienie, guziki i wiele innych przydatnych gadżetów wykonano z bursztynu w krajach bałtyckich. Co ciekawe, korona starożytnego egipskiego faraona Tutanchamona, którego wiek sięga prawie 3,5 tysiąca lat, jest ozdobiona bursztynem, między innymi biżuterią, naukowiec uważa, że ​​sprowadzono go z brzegów Morza Bałtyckiego. Już wtedy w regionie Morza Śródziemnego powstała pełna wymiana handlowa tym niezwykłym kamieniem.

Przez kilka tysiącleci przetwórstwo bursztynu było popularnym rzemiosłem ludowym na wschodnich i południowych wybrzeżach Morza Bałtyckiego, aż w XIII wieku panujący tu zakon krzyżacki uznał, że jest on zbyt cennym surowcem, aby każdy mógł go handlować. Od tego czasu przetwarzanie takich kamieni stało się sprawą państwową, w zbieranie byli zaangażowani specjalni poddani, a przetwarzanie w domu było zabronione - wszystkie surowce celowo eksportowano do innych miast. Wyłączne prawo do handlu takimi towarami musiało zostać uzyskane od państwa, ponieważ rękodzieło ustąpiło przez długi czas.

U zarania cywilizacji głównym europejskim źródłem bursztynu była złoża na terytorium dzisiejszej Danii, ale w czasach starożytnych wyczerpała się. Już w starożytnym okresie rzymskim główny region do produkcji bursztynowych klejnotów można już uznać za Wybrzeże Bursztynu na Bałtyku, położone dziś w obwodzie kaliningradzkim w Rosji, a także w sąsiedniej Litwie i Łotwie. Uważa się, że dziś do 90% wszystkich złóż tego kamienia jest tutaj skoncentrowanych, natychmiast powstaje unikalna bursztynowa roślina zaangażowana w wydobywanie takich klejnotów.

Na ukraińskim Polesiu bursztyn jest też całkiem sporo. Lokalny bursztyn w Rownie jest również szeroko znany. Lokalne złoża należą do podregionu Bałtyk-Dniepr w eurazjatyckiej prowincji bursztynu, więc „dary słońca” są echem sąsiadujących państw bałtyckich.

Ponadto niektóre z tych klejnotów można wydobywać w Ameryce Północnej. Dziś główne złoża bursztynu na półkuli zachodniej znajdują się na Dominikanie i Meksyku, a ponadto epizodyczne znaleziska takich kamieni są znane na północy Kanady i USA, a także na Grenlandii.

Między innymi starożytni autorzy wielokrotnie wspominali, że wcześniejsze wydobycie bursztynu było możliwe nawet w Indiach i Afryce. Obecnie w tych regionach (jak w Meksyku) kopanie jest kolejnym rodzajem skamieniałej żywicy, którego większość naukowców usiłuje nie mylić z bursztynem. Jednak inna grupa specjalistów sugeruje włączenie tych regionów do prowincji bursztynu ze względu na ogólne podobieństwo kamieni.

Powszechne przekonanie, że bursztyn ma kolor wyłącznie żółty, jest zasadniczo błędne - współcześni eksperci rozróżniają aż czterysta różnych kolorów. Gatunki żółte i pomarańczowe są po prostu znacznie powszechniejsze, dlatego wszystkie te poetyckie epitety o „darach słońca” należą do nich.

Należy to zrozumieć stosunkowo wysoka częstość występowania zmniejsza zapotrzebowanie na taki kamyk - klejnot o nietypowym odcieniu jest ceniony bardziej. Jednocześnie głupotą byłoby oceniać kawałek bursztynu wyłącznie na podstawie jego koloru - koszt zależy zarówno od wielkości, jak i umiejętności obróbki, a zwłaszcza od obecności wtrąceń.

Kamień ten akcentowany jest również na kolor czerwony, a nawet wiśniowy, i jest to roszczenie do oryginalności. Tak piękny cień wynika z faktu, że zwykła prehistoryczna żywica, prawdopodobnie z powodu pożarów lasów, przeszła procedurę kalcynacji. Na zewnątrz taki samorodek przypomina rubin, dlatego był bardzo ceniony we wszystkich grupach wiekowych. Poetyccy Chińczycy i Japończycy nazywali to „smoczą krwią”, tylko najwyżsi urzędnicy państwowi mogli sobie pozwolić na tak dużą dekorację.

Trzy górne kolory to mlecznobiały bursztyn, ale interesujące jest to, że substancja, z której się składa, nie jest biała. Taki kolor jest tylko efektem wizualnym, tylko w grubości żółtawego odcienia występuje obficie rozproszone pęcherzyki powietrza i wody, które nadają kamieniu białawy kolor.

Niezwykłe odcienie bursztynu, takie jak zielony i niebieski, są jeszcze mniej powszechne. Pierwsza z tych opcji powstaje również wyłącznie z powodu impregnacji, tym razem - cząstek roślin, a nawet gleby. W przypadku niebieskich klejnotów największym zamieszaniem jest to, że naukowcy wciąż nie są w stanie w pełni wyjaśnić, skąd pochodzi taki cień, i oferują niejasne teorie na temat złudzenia optycznego.

W niektórych próbach te zmętnienia występują tylko na zewnątrz, ponieważ praktycznie nie ma przezroczystości - taki przykład nazywa się krajobrazem. Nie zawsze wygląda naprawdę pięknie, ale czasami odpowiednio wypolerowany koralik przypomina jedną z planet Układu Słonecznego.

Jeśli chcesz znaleźć naprawdę ekskluzywną próbkę, skup się na bursztynie, w którym zamarzł pewien prehistoryczny owad. Trudno jest uzyskać taką kopię, ponieważ jest ona bardzo rzadka, a naukowcy, muzea i potężni ludzie na całym świecie na nią polują.

Jak każdy inny materiał, znany od czasów starożytnych i uważany za drogi, bursztyn jest podsycany przez wiele legend. Z tego powodu magiczne i lecznicze właściwości przypisywano mu w różnych epokach. Niektóre z nich zostały potwierdzone, inne pozostały niepotwierdzone, ale tylko właściciel kamienia decyduje, w co wierzyć, a co nie.

Bursztyn jest często kojarzony ze Słońcem, a samo niebieskie światło uważane jest za symbol szczęścia, radości i zabawy. Kamień słoneczny nadaje się z góry jako talizman - w różnym czasie przypisywano mu zarówno wzmocnienie zdrowia, jak i ochronę przed wrogami. Uważa się, że taki amulet jest odpowiedni dla osób, które są skłonne decydować sercem, a nie umysłem, ponieważ nie będzie kolidować z przedstawicielami zawodów twórczych i tylko optymistami. Ponadto kamień przyczynia się do szczęścia pod każdym względem, zwiększa zdolności intuicyjne, a także zapewnia spokój mieszkaniu właściciela. Według ezoterycznych ekspertów istnieje cała lista pozytywnych właściwości właściwych tylko bursztynowi.

Ten kamień:

• uspokaja i rozgrzewa, dosłownie przenikając duszę;
• stale przechowywane gdzieś w trumnie, chroni dom przed przestępcami i klęskami żywiołowymi;
• pomaga przyszłym matkom rodzić bez komplikacji, a tym, które już urodziły dziecko, zapewnić zdrowie dziecka;
• Gwarantuje dobry nastrój, jeśli ciągle go nosisz, podczas gdy duży kawałek wystarczy ścisnąć w dłoni, aby uzyskać silny ładunek dodatni;
• przyczynia się do zachowania kobiecej młodości;
• odpędza złe myśli i myśli nocne, jeśli z góry pod poduszką - jednak w tym celu nadaje się wyłącznie w surowej formie;
• oczyszcza i wyjaśnia zarówno ciało, jak i duszę;
• pomaga swojemu panu przetrwać każdy, nawet najtrudniejszy żal.

W czasach starożytnych powszechnie uważano, że lecznicze właściwości bursztynu są uniwersalne, to znaczy są przydatne w każdej sytuacji i przy dolegliwościach o dowolnej naturze. Starożytni uzdrowiciele odnosili wiele korzyści z używania tego kamienia, nie myśląc o tym, jak go leczy, ale szczerze wierząc, że żadna choroba nie jest w stanie oprzeć się działaniu takiego leku.

Nawiasem mówiąc, niektóre użyteczne właściwości tej substancji zostały dzisiaj udowodnione, a tradycyjna medycyna przez cały czas używała jej, nie potrzebując żadnych dowodów.

• Uważa się, że ciągłe noszenie bursztynowej bransoletki pomaga przyspieszyć metabolizm i pomaga oczyścić ciało ze wszystkiego, co zbędne. Dzięki tej logice takie akcesorium z pewnością przyda się osobie, która utrzymuje się w formie lub chce schudnąć.
• Kwas bursztynowy jest sprzedawany w nowoczesnych aptekach. Jest to biostymulator naturalnego pochodzenia, który pod względem wydajności jest w stanie konkurować z popularnymi elektrykami, o niebezpieczeństwach, o których wiele już napisano. Taki lek jest czasami zalecany do stosowania przez osoby zaangażowane w intensywną pracę umysłową.
• Małe chipsy z bursztynu wykorzystywane są przez wiele firm farmaceutycznych w procesie produkcji leków. Na przykład nalewka na tak niezwykłym składniku jest uważana za bardzo skuteczną w walce z różnymi chorobami płuc i przeziębieniami.
• Dym emitowany podczas spalania bursztynu zawiera wszystkie te same użyteczne substancje, co nalewka opisana w powyższym akapicie. Z tego powodu przydatne mogą być również inhalacje bursztynowe, jeśli znajdziesz kamyk i nie żałujesz, że go spaliłeś.

Bursztyn jest bardzo popularny wśród kobiet jako piękna i stylowa biżuteria, zwłaszcza że dla wielu mężczyzn nie jest to duży problem z zakupem - ten klejnot, który również nie jest bardzo tani, nie wystarcza do prawdziwych kamieni szlachetnych. Jednocześnie przedstawiciele słabszej płci często lubią astrologię i zwykle wybierają biżuterię zgodnie z zasadami tej nauki. Więc powinni to wiedzieć „Kamień słoneczny” najlepiej nadaje się do znaków zodiaku, którego żywiołem jest ogień - są to Baran, Lew i Strzelec.

Ponieważ ten kamień jest w każdym razie pozytywny, ci sami ezoteryk zauważają możliwość noszenia go dla przedstawicieli absolutnie każdego znaku zodiaku. Z jakiegoś powodu tylko Byk obraża się na korzyść „bałtyckiego złota” - to nie jest tak, że nie wolno mu nosić bursztynowej biżuterii, tylko efekt ezoteryczny będzie miał tendencję do zera. Jeśli dla aktywnych przedstawicieli znaków ognia kamień ten może być doskonałym dodatkowym stymulantem, to w przypadku znaków ziemi jego zużycie może spowodować dalsze pogorszenie obojętności.

Zwiewne i znaki wodne mogą nosić taki ornament zarówno dla urody, jak i dla konkretnego efektu leczniczego.

Prawdziwy bursztyn nie wystarczy dla wszystkich, ponieważ dziś, podobnie jak w przypadku wielu innych kamieni, występuje sztuczny bursztyn. Na zewnątrz naprawdę wygląda, a sprzedawcy nie zawsze spieszą się, by powiedzieć kupującemu, że stoi przed fałszywką, i żądają tyle samo za kawałek plastiku, co za kamień naturalny. Oczywiście nowoczesne bibeloty nie mają żadnych specjalnych właściwości, dlatego musisz znać różnice między bursztynem a innymi materiałami, aby nie stać się ofiarą oszustów.

• Wnikanie pęcherzyków powietrza w prehistoryczną żywicę jest zjawiskiem normalnym, ale z reguły nie powinno ich być wiele.W przemysłowej produkcji niedrogiego sztucznego bursztynu producenci zwykle nie dbają o zakup drogiego hermetycznego miksera z funkcją zasysania powietrza, dlatego będzie szczególnie wiele takich fałszywych bąbelków.
• Idealnie równomierny odcień bursztynowych koralików jest wyraźnym znakiem fałszowania produktu. Przynajmniej natura nie powinna tego rozumieć, ponieważ bursztyn nie jest żywym stworzeniem i nie musi się przed kimś ukrywać. Dlatego większość kawałków tego kamienia, które nie są jeszcze wolne od obcych zanieczyszczeń, mają charakterystyczne zamglenie. Dla producenta tanich towarów rysowanie skomplikowanych i niepowtarzalnych wzorów jest niepotrzebnym zadaniem, które może pomóc złapać oszusta.
• Bursztyn ma pochodzenie organiczne i ma niesamowitą właściwość utrzymywania ciepła. Nigdy nie jest zimno, w przeciwieństwie do plastiku, ponieważ jest to również kamień słoneczny. Pomimo faktu, że ta substancja jest stosunkowo miękka, nadal nie działa na zarysowanie paznokciem. Jeśli przypadkowo „zepsułeś” towar sprzedającemu, próbując go podrapać paznokciem i pozostawiając wyraźnie widoczną rysę, nie może być mowy o naturalności.
• Prawdziwy kamień naturalny waży zaskakująco niewiele, więc nawet masywnie wyglądające koraliki w dłoni okażą się zaskakująco lekkie. W przypadku plastiku, a tym bardziej szkła, różnica będzie bardzo oczywista - będą znacznie twardsze i będą powodować dyskomfort podczas noszenia. Aby odróżnić oryginał od podróbki według tego kryterium, pożądane jest wstępne doświadczenie noszenia sprawdzonego bursztynu - wtedy na pewno nie pomylisz się w tym, co oferujesz.
• Pomimo faktu, że klejnot leżał na ziemi przez dziesiątki milionów lat, w gruncie rzeczy pozostaje tą samą żywicą iglastą, jaką był pierwotnie.

Bursztyn najczęściej wykorzystywany jest w biżuterii i do produkcji pamiątek. W tym drugim przypadku przydatna może być zarówno nieprzetworzona, jak i prasowana lub stopiona wersja prezentu. Mistrzowie przetwórstwa robią z bursztynu prawdziwe cuda - figurki, obrazy, ikony i wiele więcej.

W przemyśle kamień ten znalazł szczególne zastosowanie w branżach takich jak farmaceutyki, perfumy, żywność, a także do produkcji papieru ściernego i niektórych lakierów - na przykład obejmują słynne skrzypce Stradivarius. W dawnych czasach bursztyn mógł być wykorzystywany jako izolator elektryczny.

Trudność w posługiwaniu się bursztynem polega na tym, że ma naturalne pochodzenie i szybko się starzeje, przez co staje się mętny i kruchy. Oto kilka subtelności, jak zmaksymalizować żywotność ulubionej biżuterii:

• Bursztyn nie lubi ciepła ani zimna i cierpi szczególnie poważnie przy nagłych zmianach temperatury;
• perfumy i wszelkie domowe chemikalia mogą uszkodzić biżuterię z bursztynu, nawet niewielka kropla perfum może uszkodzić kamień;
• ten klejnot nie jest bardzo silny, nawet stosunkowo niewielki cios może go rozdzielić;
• ze względu na miękkość materiału i jego niechęć do detergentów, niezwykle niepożądane jest dotykanie produktu brudnymi rękami, tłuszcz jest szczególnym zagrożeniem dla bursztynu;
• W dziwny sposób „kamień słoneczny” nie może być przechowywany przez długi czas pod promieniami słonecznymi - ciemne pudełko jest do tego lepsze, ale czasami wystarczy po prostu „naładować” go, inaczej zniknie;
• świeże powietrze powoduje utlenianie powierzchni żwiru, przez co staje się kruche i może pękać;
• bursztyn, w przeciwieństwie do wielu innych kamieni, nigdy nie jest przechowywany w workach - tkanina nie jest w stanie chronić bryłki przed uderzeniem i rozłupaniem;
• z powyższego powodu produkty bursztynowe nigdy nie są przechowywane razem, dla każdego wybierz osobne pudełko;
• najlepszą metodą czyszczenia jest regularne wycieranie suchą miękką flanelą lub wełnianą ściereczką po każdym opatrunku;
• jeśli myjesz bursztyn, to tylko w zimnej lub lekko ciepłej wodzie, na przykład z dodatków, powiedzmy, że amoniak, ale używanie mydła jest zabronione;
• idealnie kamyki są czyszczone specjalnymi środkami, ale jeśli nie są, możesz zanurzyć je w solonym roztworze wodnym;
• po umyciu produkt należy wytrzeć do sucha i wypolerować oliwą z oliwek.

Spójrz na właściwości bursztynu w następnym filmie.