Perły hodowlane: odmiany i proces uprawy

Perły są jednym z najpiękniejszych minerałów pochodzenia zwierzęcego. Dar morza, wydobywany i wykorzystywany od czasów starożytnych. Przez cały czas perły uważano za uosobienie czystości i piękna. A biżuteria wykonana z pereł sprawia, że ​​obraz jest kobiecy i delikatny.

W XIII wieku w Chinach pojawiły się technologie, które ułatwiły produkcję kamieni szlachetnych. Początkowo składało się z dzielenia glinianych kulek, fragmentów kości, a nawet miniaturowych figur Buddy dla małż. Ale taka metoda dawała małe i nierówne perły. Niemniej jednak do XVII wieku Chiny pozostały jedynym krajem uprawiającym perły. W tym samym wieku Japonia zaczęła uprawiać minerały zgodnie z chińską technologią.

Ze względu na różnice w materiale źródłowym perły były dość duże i równe. Później, w XX wieku, technologia uprawy pereł całkowicie się ukształtowała.

Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo, czym są hodowane perły. Sam proces uprawy obejmuje stworzenie niezbędnych warunków dla muszli i sztuczną stymulację mięczaka. Aby uzyskać określone rodzaje kamieni szlachetnych, specjaliści uciekają się do sztuczek, takich jak barwienie gotowego produktu, a także ustalanie bodźca w zlewie w specjalny sposób, aby uzyskać perłę o pożądanym kształcie.

Obecnie ekstrakcja prawdziwych pereł nie jest przeprowadzana. W ostatnim stuleciu działalność jego wydobywania była zabroniona w ramach programu ochrony populacji mięczaków (ponieważ mięczak umiera, gdy skorupa zostaje otwarta do kontroli).

Istnieją tylko dwie różnice między perłami „spontanicznego” pochodzenia a wykształceniem hodowanym na farmie.

1. Dzięki ukierunkowanej produkcji pereł proces wprowadzania „ciała obcego” do zlewu jest kontrolowany przez osobę. W naturze proces ten jest losowy.
2. Perły hodowane pod nadzorem osoby mają odpowiedni kształt i płaską powierzchnię. Oczywiście, jeśli te cechy nie są cechą określonego rodzaju minerału.

Istnieją również chemiczne i fizyczne różnice między tymi dwoma rodzajami kamieni szlachetnych.

1. Kamień wyhodowany na farmie, gdy jest noszony, osiąga temperaturę zbliżoną do temperatury ludzkiego ciała. Ale absolutnie naturalny kamień pozostanie zimny.
2. Hodowane perły mają większą gęstość niż gęstość uzyskiwana w morzu.
3. Cięcie morskiej perły ma wygląd podobny do muszli, a szlif hodowanego kamienia zależeć będzie od natury rdzenia.

Wartość pereł zawsze przyciągała uwagę oszustów. A wraz z rozprzestrzenianiem się hodowanych koralików zaczęto ich sfałszować. Ale istnieje wiele znaków, które ujawnią podróbkę.

1. W prawdziwych kamieniach powierzchnia nigdy nie jest idealnie gładka i równa.
2. Wskaźnik elastyczności: jeśli podróbka zostanie upuszczona z małej wysokości na twardą powierzchnię, wówczas po prostu potoczy się, a oryginał „skoczy”.
3. W skali Mohsa perły mają gęstość 3-4 punktów. Oznacza to, że nie jest łatwo go podrapać. Jeśli tak się stanie, zadrapania przechodzą w warstwę perłową. Jeśli podrapiesz podróbkę, tylko górna warstwa farby zostanie uszkodzona.
4. Naturalne perły są bardzo trudne do pokolorowania. Technologia polegająca na barwieniu perełek oparta jest na zasadzie barwienia wszystkich warstw masy perłowej. Po wystawieniu na działanie takiego koralika kolor się nie zmieni. Ale fałszywy zmieni kolor.

Zobacz, jak odróżnić perły naturalne od syntetycznych w następnym filmie.

Proces tworzenia pereł to reakcja mięczaka na zewnętrzny bodziec, który znajduje się między płaszczem a liściem skorupy lub bezpośrednio w płaszczu (fałd ściany ciała mięczaka).

Zewnętrzne warstwy skorupy są utworzone z minerałów, które uwalnia zewnętrzna część płaszcza. Produkuje również masę perłową, która zakrywa wnętrze muszli. Ta funkcja jest również używana do tworzenia pereł.

Jeśli bodziec zostanie całkowicie zanurzony w płaszczu, powstaje tak zwany woreczek perłowy, w którym mięczak stopniowo otacza drażniący. W ten sposób otrzymuje się kuliste kulki. Jeśli bodziec nie zapadnie się w płaszcz, ale zostanie zamocowany na wewnętrznej warstwie masy perłowej, wówczas mięczak zaczyna przetwarzać tylko część dostępną dla niego.

Istnieje kilka technologii wprowadzania bodźca do zlewu bez uszkadzania mięczaka.

1. Technologia Linneusza. Zrobił małą dziurę w zlewie, przez którą umieścił małą kulkę wapienia. Zrobił to za pomocą srebrnego drutu.
2. Inna opcja obejmuje tworząc cienką szczelinę między klapami skorupy. Odbywa się to za pomocą specjalnych kleszczy.

Możesz sklasyfikować produkcję pereł:

1. w sprawie technologii;
2. przez skład wody.

Wyróżnia się technologie bezatomowe i jądrowe.

Dzięki tej technologii kawałek perły lub zewnętrzna skorupa samej muszli jest używana jako czynnik drażniący. W tym przypadku koralik otrzymuje się całkowicie pochodzenia organicznego. Większość hodowców stosuje tę technologię.

Zgodnie z tą technologią małą kulkę stosuje się jako środek drażniący. W związku z tym, że taka biżuteria nie jest całkowicie naturalnego pochodzenia, ich cena jest znacznie niższa.

Skład wody emituje wodę słodką i morską.

Każda z tych metod ma swoje zalety. Mięczaki, które żyją w wodzie morskiej, mogą wytworzyć tylko jeden koralik w ciągu kilku lat, podczas gdy większość wód słodkich może wytworzyć kilka koralików.

Różnica wielkości kulek jest różna: z uwagi na fakt, że w omułkach morskich występuje tylko jeden czynnik drażniący, ich perły są znacznie większe niż te wytwarzane przez małże słodkowodne. Biżuteria pochodzenia morskiego może osiągnąć 20 mm, a średnia wartość biżuterii uzyskanej drogą słodkowodną wynosi 5-12 mm.

Pomimo faktu, że hodowanie pereł w domu jest żmudną pracą, w Japonii hobby to zyskało popularność. Sprzedają nawet specjalne zestawy z ostrygami Akoya, specjalne akwarium i jedzenie. Do hodowli domowej zaleca się przyjmowanie małży, które są bezpretensjonalne. Perły takie jak Kasumi i Mabe są bardzo powszechne w hodowli. Swoją popularność zawdzięczają stosunkowo szybkiemu wynikowi.

Aby wybrać rodzaj ostryg do hodowli, musisz zapoznać się z kilkoma wskaźnikami:

1. ile miejsca potrzeba na jedną ostrygę;
2. jakie są dopuszczalne wskaźniki zanieczyszczeń w wodzie;
3. kiedy i jak karmić mięczaka;
4. w jakim wieku można wprowadzić bodziec;
5. ile czasu tworzy się perła.

Biorąc pod uwagę procent śmierci mięczaków po odłożeniu drażniącego materiału i małe prawdopodobieństwo powstania nawet jednej perły, wymagane będą co najmniej dwa lub trzy tuziny ostryg, aby uzyskać co najmniej dwa koraliki. Aby je umieścić, potrzebujesz akwarium o pojemności 100-150 litrów. Aby mięczak nie umarł, konieczne będzie regularne mierzenie temperatury wody, ilości soli i zanieczyszczeń.

Dopuszczalne wskaźniki zanieczyszczeń w wodzie zależą od gatunku mięczaków (rzecznych lub morskich). W zależności od tego, gdzie, w jakich warunkach i w jakim wieku hodowane są ostrygi, zanieczyszczenia są usuwane lub dodawane do wody. Aby uzyskać porady na ten temat, należy skontaktować się ze specjalistą biologiem.

Mięczaki żywią się osadami organicznymi, algami i małymi organizmami. W gospodarstwach, które rozkładają się na wodach otwartych, istnieje cała technologia zrównoważonego żywienia mięczaków. Jeśli w domowej uprawie można umieścić ostrygę w lagunie morskiej naturalnego pochodzenia, to znacznie ułatwi proces karmienia mięczaków. Domową paszę hodowlaną można kupić w wyspecjalizowanych gospodarstwach.

Wprowadzenie bodźca jest również indywidualnym wskaźnikiem. O gotowości mięczaka do ciała obcego decyduje jego wiek, gatunek, do którego należy, oraz warunki przetrzymywania.

Nie ma określonego okresu czasu, w którym perły zostaną uformowane. Różne rodzaje mięczaków wymagają różnej ilości czasu. Najszybszy czas na stworzenie klejnotu to 2-3 lata. Powstaje najdłuższa forma czarnej perły - 9 lat. Mała perła pochodzenia domowego powstanie od 1,5 do 4 lat.

Istnieje kilka cech, które wpływają na wyniki rolników:

1. śmierć mięczaka powoduje gwałtowny spadek temperatury;
2. po zasadzeniu środka drażniącego umiera 10–40% wszystkich mięczaków;
3. im młodszy małż, tym bardziej aktywne będzie tworzenie się perłowej warstwy;
4. Istnieją trzy główne wskaźniki regulujące warunki małży: temperatura wody, jej skład chemiczny i kwasowość.

Końcowy klejnot jest klasyfikowany według dwóch parametrów:

• w formie;
• według stopnia.

Forma wyróżnia kilka odmian.

• Ryc. Wydłużony klejnot o gładkiej, równej powierzchni. Środkowa część jest dość szeroka, a pod koniec kształt stopniowo się zwęża.
• Kula Perły, które wyglądają jak idealnie płaska kula.
• Półkula Biżuteria tej odmiany wygląda jak lekko spłaszczona kula powyżej i poniżej. Ten sam rodzaj perły, którego produkcję został uzyskany przez japońskiego badacza K. Mikimoto (odmiana Mabe).
• Barokowy Perły o kulistym kształcie, ale z powodu różnych asymetrycznych wypukłości, nie są klasyfikowane jako kula ani półkula.
• Półbarokowy. Biżuteria ma również kulisty kształt. Charakterystyczną cechą są wypukłości w postaci pasków.
• Łza Perła w formie kropli lub łzy. Są uważane za najrzadsze. Często są inkrustowane tiarami i kolczykami.

Rodzaj biżuterii zależy przede wszystkim od rodzaju użytego perła.

Na świecie istnieje ponad 25 rodzajów hodowanych pereł. Każda plantacja dąży do opracowania nieznanej, ekskluzywnej odmiany. Najpopularniejsze odmiany obejmują kilka gatunków.

• Być może najbardziej znaną odmianą jest akoya (akoya). Nazwa tego gatunku pochodzi od nazwy mięczaka. Jest produkowany na kilku wyspach w Japonii, Wietnamie i Chinach. Pomimo faktu, że trzy kraje produkują ten rodzaj perły, tylko perły uprawiane w Japonii są uważane za klasyki. Perły wyróżniają się doskonałym kształtem i jasnym połyskiem. Średnica standardowego koralika wynosi 10 mm. Ich kolory wahają się od białego, złotego, kremowego do jasnozielonego i jasnej lawendy.

• Suflet Gatunek otrzymał tę nazwę ze względu na podobieństwo do francuskiego deseru o tej samej nazwie. W produkcji biżuterii stosuje się specjalny materiał jako rdzeń, który pochłania wodę. Zewnętrznie biżuteria tego rodzaju jest bardzo podobna do rodzynek. Ich kolory wahają się od różowego do fioletowego.

• Różowe perły. To niezwykle rzadka i kosztowna biżuteria. Ich cena wynika z faktu, że koralika nie można uzyskać bez zabicia mięczaka. To sprawia, że ​​proces uprawy jest nieopłacalny, a ich ekstrakcja jest oczywiście zabroniona. Wyglądają jak małe jasne różowe koraliki o nieregularnym kształcie.

• Czarne perły Otrzymywany jest na wyspie Tahiti i na Filipinach. Do jego produkcji wykorzystywane są największe małże małży na świecie. Zwykle koraliki mają jakiś odcień.

• Rodzaje pereł mórz południowych. Pod tą nazwą połączone są terytoria Oceanii w Australii i wyspy Oceanu Indyjskiego. Perły mogą być kilku odmian.

• Edison. Jest produkowany w Japonii i Stanach Zjednoczonych. Jest to słodkowodna perła rzeczna, która charakteryzuje się dużym rozmiarem, płaską powierzchnią, doskonałym kulistym kształtem i jasnym kolorem. Pod względem wskaźników nie różni się niczym od morza.

• Mabe. Koraliki tego typu mają półkulisty kształt, dlatego są bardzo popularne wśród jubilerów. Wydobywana jest w Japonii i Azji Południowo-Wschodniej.

• Biwa. Koraliki tego typu mają podłużny kształt. Długość osiągają 3-4 cm.Jest to perła słodkowodna, którą zaczęto uprawiać w Japonii nad jeziorem o tej samej nazwie. Później jego produkcję opanowano w Chinach i Meksyku.

• Kasumi Like. Kolejny gatunek, który zyskał dystrybucję w Japonii. Jest to gatunek słodkowodny, mający kształt nieregularnej kuli o delikatnych odcieniach. Ze względu na fakt, że całkowita produkcja pereł jest niska, jest to jedna z najdroższych.

Przetwarzanie jest konieczne, aby nadać perle reprezentacyjny wygląd przed sprzedażą. Obejmuje szereg efektów na materiał.

• Wybielanie Procedura służy do nadania koralikom jednolitego koloru lub dostosowania koloru w kierunku jaśniejszych tonów.
• Barwienie. Technologia ta pozwala „osiągnąć” kolor biżuterii do pożądanego odcienia. Jest uważany za nieszkodliwy dla struktury perły.
• Segregowanie lub szlifowanie. Stosuje się go, gdy zachodzi potrzeba wygładzenia powierzchni biżuterii. Wcześniej szlifowanie odbywało się za pomocą diamentu. Teraz używają białego proszku koralowego lub alabastru. Coraz częściej bezpośrednią interwencję zastępuje obróbka chemiczna.
• Napromienianie - Procedura barwienia rdzenia perły. Odbywa się to za pomocą azotanu srebra i promieniowania ultrafioletowego.
• Polerowanie. Jest stosowany w przypadkach, gdy perła przygasa. Najczęściej dzieje się tak przy bezpośredniej interakcji z ludzkim ciałem lub przy niewłaściwym użyciu.

Zakłócając strukturę perły, nie można przewidzieć konsekwencji. Wynik będzie zależeć od warunków, w których dany klejnot został wyhodowany.

Jak każda inna biżuteria, perły wymagają osobnego podejścia i dobrej opieki. Produkt zachowa swój pierwotny wygląd dłużej, jeśli będziesz przestrzegać kilku zasad.

• Nie używaj kremu przed założeniem biżuterii. Podczas interakcji z chemikaliami zewnętrzna warstwa perły może zostać uszkodzona i utraci swój połysk i jasność.
• Przed oddaniem klejnotu po założeniu należy go wytrzeć suchą miękką ściereczką.
• Do przechowywania owinąć perły miękką ściereczką.
• Pomieszczenie magazynowe nie powinno być zbyt suche.