Sztuczny rubin: co to jest i jak odróżnić go od kamienia naturalnego?

Ruby to król klejnotów i władca magii, kamień bogactwa i władzy. Symbol miłości, piękna, siły i królewskości, zdrowia i miłości do życia jest minerałem mistyków i czarodziejów, posiadających potężną moc i nie tolerujących kłamstw.

Rubin jest liderem w nomenklaturach szczególnie cennych kamieni. Jest minerałem wyjątkowych właściwości:

• przezroczysty
• gładka;
• jasny;
• trwałe
• ciężki.

Możliwym spektrum charakterystycznych dla niego kolorów jest ognisty kolor malin, czerwony z brązowawymi, żółtawymi lub różowawymi odcieniami. Najcenniejszy klejnot o niebieskich lub fioletowych odcieniach, który nazywa się kolorem „krwi gołębi”.

Znane są również tak zwane „gwiezdne” rubiny (szafiry), które mogą mieć niemal dowolny kolor. Imponująca sześcioramienna gwiazda, zwykle umieszczona w centralnej części przetwarzanego klejnotu, wygląda niecodziennie i urzekająco.

Rubiny są klasyfikowane według odcieni czerwieni:

• intensywny, jasny;
• typowy;
• średni;
• nasycony;
• jasne.

Ze względu na swoje naturalne właściwości rubin jest drogim klejnotem; poszczególne egzemplarze osiągają ceny rzędu kilkudziesięciu tysięcy dolarów. Najcenniejszy rubin o wadze 8,62 karata znajduje się w ringu od Bulgari, zakupionego za 3,6 miliona funtów przez londyńskiego jubilera L. Graffa. Prawdziwie legendarny nazywany rubinowym „Czarnym Księciem” o wadze 170 karatów. Po raz pierwszy wspomniano go w XIV wieku jako ozdobę brytyjskiego dworu królewskiego.

Minerał jest rodzajem korundu o wzorze chemicznym AI2O3. Różnica koloru zależy wyłącznie od zanieczyszczeń związków chromu. Pod względem twardości korund ustępuje tylko diamentom (9 w skali Mohsa). Podświetlone promieniują niesamowitym blaskiem i cudownie mienią się. W wyrobach jubilerskich częściej stosuje się czyste, przezroczyste minerały.

W gemologii rozróżnij minerały:

• naturalne;
• syntetyczny;
• sztuczne.

Jednocześnie drugi, będący pełnymi analogami kamieni naturalnych, hodowany jest w specjalnych urządzeniach. Sztuczny minerał jest z reguły imitacją naturalnego minerału o innym składzie chemicznym i właściwościach fizycznych, swego rodzaju podobieństwie, które wygląda jak kamień nadany przez naturę.

Kolor naturalnych i syntetycznych klejnotów zależy od ilości jonów chromu. Bez niego kamień byłby bezbarwnym korundem. Dodatki żelazne nadają mineralnej jasności.

Ich właściwości fizyczne są identyczne. Syntetyczny rubin, podobnie jak jego naturalny odpowiednik, pozostawia rysy na topazie, kwarcu, który jest typowy tylko dla diamentu.

Minerał jest uprawiany zarówno w kryształach, jak i w „bulionach” (cylindrach ze spiczastym końcem). Produkt syntetyczny jest wysokiej jakości, ale często może zawierać pęcherzyki i inkluzje. Specjaliści od gemologów odróżniają syntetyki od naturalnego minerału za pomocą specjalnego urządzenia, obserwując zakrzywione linie wzrostu. Kamień naturalny ma proste linie wzrostu. W naturze rubin ma inne pochodzenie, ale jest bardziej powszechny w placerach.

W rzeczywistości syntetyczny (hydrotermalny) minerał to ten sam rubin, który powstaje w laboratoriach w wysokich temperaturach. Technologie uprawy zostały tak opracowane, że odróżnienie analogów od kamieni naturalnych jest dość trudne, ale kosztują znacznie mniej. Główną cechą minerałów syntetycznych jest właśnie ich nieskazitelność. Minerały „wypiekowe” w zakładach laboratoryjnych w podwyższonych temperaturach, wytwarzane z mieszaniny chromu, żelaza i korundu, przyczyniają się do ich bezbłędnego tworzenia.

Kamienie naturalne, rosnące z dala od idealnych warunków, mają z reguły pewne wady.

Po raz pierwszy rubiny zostały uzyskane przez M. Goodena w 1837 roku. Mniej więcej w tym samym czasie rozpoczęła się rekonstrukcja rubinów (syjamskich) w postaci stopionych kawałków naturalnych kryształów o wielkości do 10 karatów. I chociaż takie produkty, ściśle mówiąc, nie były syntetyczne, zainteresowanie nimi na rynku nieznacznie spadło.

Pierwsze syntetyczne minerały zostały wyhodowane przez Francuza O. Verneila w 1982 r. Poprzez syntezę krystalicznego korundu z tlenku glinu. Metoda została natychmiast wprowadzona na skalę przemysłową, a produkcja wkrótce rozprzestrzeniła się w Europie i na innych kontynentach. Istniała perspektywa podobnej syntezy innych minerałów.

Spośród nowoczesnych metod wytwarzania wysokiej jakości kamieni syntetycznych znanych jest kilka.

• Metoda Verneuil. Sproszkowany trójtlenek glinu miesza się z chromem. Następnie mieszaninę topi się w małych częściach na palniku. Następnie cylindryczne monokryształy (kule) o średnicy 2 i długości do 30 cm są formowane na ceramicznej podszewce.

• Metoda Czochralskiego - produkcja minerałów wysokiej jakości. Pojedyncze kryształy otrzymuje się metodą płynnego wyciągania kryształów w górę z powierzchni znacznej ilości początkowego stopu.

• Strefa topnienia. Jeden rodzaj krystalizacji, w którym materiał wyjściowy jest ciągnięty wzdłuż elementu grzejnego w zbiorniku molibdenu.Z tego powodu kryształy powstają w częściach wzdłuż powolnego chłodzenia stopu. Wyhodowany kryształ powstaje w postaci płytki.

• Metoda topienia czaszki. Materiał topi się i krystalizuje we własnych zimnych strefach. Ogrzewanie odbywa się przy użyciu źródła energii o wysokiej częstotliwości. Po ochłodzeniu tworzą się kryształy kolumnowe.

• Metoda syntezy hydrotermalnej. Proces krystalizacji minerałów odbywa się w roztworach niskotopliwych związków (ołowiu, boru i innych pierwiastków).

Jedna z najstarszych indyjskich legend mówi, że rubin został obmyty przez demoniczną krew Vali, kieliszek, którym bóg słoneczny Surya przypadkowo wpadł do wód Bhakarty. Tak więc na wybrzeżach tych tajemniczych wód pojawiły się rubinowe gwiazdy emitujące swoje unikalne światło.

Minerały o różnych kolorach znajdują się w Birmie, Afganistanie, Sri Lance, Nepalu, Tybecie. Niektóre rubiny mają wyraźnie podobny kolor do krwi, inne do nasion granatu. Jakościowo najlepsze minerały mają jednolity kolor i emitują tajemniczy blask ze środka kamienia.

Rubin jest symbolem władzy. Wzmacniając społeczno-polityczną ocenę gospodarza, minerał pomaga zwiększyć jego autorytet. Ruby jest symbolem miłości, który pomaga i stymuluje zdolność ludzi do empatii, poświęcenia, altruizmu, przynosząc społeczeństwu harmonię i dobrobyt.

Uważa się, że zmienia kolor wraz z nadejściem niebezpiecznych sytuacji. To wspaniały amulet chroniący przed uszkodzeniami, złym okiem i machinacjami wroga. Jego magiczne cechy przyczyniają się do wzmocnienia charakterystycznych cech osoby. Jednak minerał „preferuje” uczciwych i silnych ludzi. Magiczną moc kamienia używają magicy i czarownicy.

Lecznicze właściwości rubinu stosowane są od czasów starożytnych. Według litoterapeutów minerał jest użyteczny w leczeniu:

• choroby przewodu pokarmowego;
• kręgosłup;
• Choroby laryngologiczne;
• paraliż;
• choroby krwi;
• nadciśnienie tętnicze.

Kamień jest w stanie wzmocnić układ odpornościowy, wyeliminować bezsenność i depresję, poprawić metabolizm. Codzienny wlew kamienia do wody stymuluje regenerację skóry, komórek ciała, normalizuje stan pacjenta na przeziębienia i uwalnia organizm od toksyn.

Rubin symbolizuje żywioł Ognia, doskonale łącząc się z zodiakalnymi symbolami Lwa, Barana i Strzelca. Nie jest kompatybilny z oznakami żywiołów wodnych (raki i ryby). Jednak Skorpion jest wyjątkiem, ponieważ chroni go ognisty Mars. Nie powinien go nosić Byk i Panna. Dla Koziorożca jest to neutralny symbol.

Ezoterycy wierzą w to rubinowy talizman chroni przed klęskami żywiołowymi, jest w stanie chronić dom przed pożarami. Noszenie go wiąże się z sukcesami w pracy i działalności finansowej.

Silna energia tego minerału stymuluje chęć uczenia się nowych i nieznanych, poszerzając horyzonty możliwych. Talizman jest szczególnie przydatny dla osób kreatywnych pracujących w dziedzinie pracy intelektualnej, ludzi nauki i sztuki.

W czasach starożytnych wszystkie czerwone kamienie nazywano rubinami. Jednak większość z nich okazała się być albo doskonałym spinelem, albo granatami i turmalinami. Naturalny rubin jest z natury rzadki. Nazewnictwo handlu minerałami nadal często zawiera termin „rubin”, z rozszerzeniami takimi jak „Cejlon”, „Arizona” i inne. Jednak te nazwy często ukrywają granat, topaz, spinel lub fluoryt. Takie „zastąpienie” nazw służy znacznemu zwiększeniu popytu na odpowiednie produkty.

Mocno przypomina słynne birmańskie rubiny, czerwony spinel, często spotykany na tych samych polach.Kolor spinelu zależy również od zanieczyszczeń chromem, ale ma inny odcień - kolor cegły. Istotną różnicą od rubinu jest brak dychroizmu (zależność koloru od kierunku światła) - w rubinach ta jakość jest wyraźna. Jak również współczynnik załamania światła (1,72 vs. 1,76 dla rubinu) i jakość wtrąceń.

Łatwo jest również pomylić almandynę z rubinem, który różni się od rubinu również współczynnikiem załamania światła (sprawdzonym lampą sodową). Czerwony granat ma specyficzną strukturę spektrum absorpcji z trzema paskami w obszarach żółtym, zielonym i niebieskim. Nasycony topaz, różowawy kolor, często mylony z jasnym korundem Cejlonu. W rzeczywistości jest to szafir, który różni się od rubinów współczynnikiem załamania światła.

Obecnie w biżuterii wykorzystywane są różne materiały:

• prawdziwe minerały;
• imitacje kamieni naturalnych (fałszywych), które różnią się od nich składem i właściwościami;
• syntetyczne minerały, które są prawie kompletnymi analogami współczesności.

Możesz sprawdzić mineralność pod kątem autentyczności zarówno w domu, jak i wizualnie podczas kupowania kamienia.

• Możesz określić naturalność minerału za pomocą szklanki wody, wrzucając do niego kamień. Jeśli czerwonawe promieniowanie wydobywające się z minerału jest wyraźnie zauważalne, to jest to prawdziwy rubin.
• W zwykłym oświetleniu naturalny minerał po słonecznej stronie ma specjalny burgundowy kolor, az drugiej strony jest matowo blady.
• Autentyczność tego minerału można rozpoznać po mleku krowim. Jeśli umieścisz prawdziwy minerał w małym przezroczystym pojemniku, mleko nabierze różowawego odcienia. Kamień naturalny intensywnie emituje światło.
• Pomoże poznać prawdziwe pochodzenie mineralnego ultrafioletu. Okazy syntetyczne różnią się od naturalnych tym, że po scyntylacji promieniami pozostają czerwone, aw naturalnych pojawiają się jaskrawo-pomarańczowe.
• Można odróżnić minerał od imitacji poprzez jakość wtrąceń bąbelkowych. Po sfałszowaniu takie wtrącenia są puste, białe, aw naturalnych okazach są wypełnione czerwonawym gazem.
• W przeciwieństwie do naturalnego, na powierzchni sztucznego minerału rysy są proste i błyszczące, a na naturalnym - zniekształcone, zygzak.
• Ruby nagrzewa się bardzo powoli, a jeśli przyczepisz go do ciała (na powiece) i nagrzewa się po kilku minutach, to jest to syntetyk lub podróbka.
• Przekaż minerał na szkle, a jeśli jest na nim rysa, to jest to kamień naturalny.
• Podrabianie stopów jest znacznie lżejsze od ciężkiego syntetycznego minerału.
• Jeśli koszt kryształu jest bardzo niski, najprawdopodobniej masz minerał nienaturalnego pochodzenia.

Dowiesz się więcej o sztucznym rubinie z następnego filmu.