Sztuczny ametyst: co to jest i jak odróżnić go od kamienia naturalnego?

Ametyst to rodzaj naturalnego kwarcu. Odnosi się do kamieni szlachetnych lub półszlachetnych i jest znany od czasów starożytnych. Przejrzyste okazy są klasyfikowane jako cenne, a nieprzezroczyste - jako ozdobne. Ametyst jest nawet wspomniany w tekstach biblijnych. Kopie tego minerału zdobią korony zarówno imperium brytyjskiego, jak i carów rosyjskich. Popularność tego minerału nie umarła w naszych czasach.

Współcześni jubilerzy używają go do produkcji różnych biżuterii: wisiorki, wisiorki, pierścionki, bransoletki, spinki do włosów itp. Pomimo tego, że ametyst wcale nie jest rzadkim lub szczególnie drogim kamieniem, zaczęli go aktywnie fałszować.

Aby móc ustalić autentyczność kamienia i odróżnić naturalny kryształ od podróbki nawet w domu, rozważymy kilka cech charakterystycznych dla prawdziwego ametystu. Najważniejszą cechą jest kolor. Kolorystyka jest głównie w odcieniach fioletu - od jasnego bzu do ciemnego bzu, prawie czarny. Ze względu na ten kolor klejnot jest często nazywany kamiennym fioletem. Kamień z reguły ma półprzezroczysty, nierówny, ciemny kolor.

Kryształ ma wystarczającą twardość - 7 w skali Mohsa, to znaczy, że zarysowanie go jest problematyczne, jednak może łatwo uszkodzić na przykład szkło. Ametyst jest charakterystyczny szkło, perłowy, przezroczystość, kruchość, brak dekoltu.

Pod przykrywką prawdziwego klejnotu pozbawieni skrupułów sprzedawcy mogą oferować imitacje szkła, plastiku i innych naturalnych, ale tańszych minerałów. Ponadto pojawiają się teraz sztucznie hodowane kryształy, w tym ametysty. Próbki na bazie kwarcu są hodowane. Oznacza to, że stosuje się naturalny materiał. Szybkość tworzenia kryształów w laboratorium wynosi około 0,5 mm dziennie, tj. mały kryształ można uzyskać w ciągu miesiąca.

Pod wieloma względami próbki hydrotermalne nie są w żaden sposób gorsze od naturalnych, a pod pewnymi względami nawet lepsze. Ponieważ sztuczne kamienie są idealne. Taka natura nie występuje. Jednym ze sposobów tworzenia sztucznych minerałów jest hydrotermia. Jego istotą jest krystalizacja substancji z gorącego roztworu wody pod wysokim ciśnieniem.

Syntetyczne i hydrotermalne kryształy nie są w pełnym tego słowa znaczeniu fałszywymi kamieniami naturalnymi. Odnoszą się one raczej do sztucznych analogów, jest to rodzaj alternatywy dla naturalnych materiałów. Podstawową różnicą między kryształami syntetycznymi i hydrotermalnymi są kryształy. W przypadku hydrotermii naturalne surowce są mielone na małe kawałki. A dla syntetycznego, a nie miękiszu, rozwiązanie.

Ponieważ zachowane są podstawowe cechy fizyczne i właściwości klejnotu, kamienie jubilerskie i hydrotermalne są szeroko stosowane w biżuterii. Nie jest tak ważne dla mistrzów, w jakich warunkach powstał kryształ - w naturze lub w laboratorium, kolor, gęstość, struktura są znacznie ważniejsze.

Kamienie hydrotermalne i syntetyczne są wykorzystywane nie tylko do produkcji biżuterii, ale także w przemyśle wojskowym i kosmicznym, nawet w urządzeniach medycznych. Sprzedawca jest zobowiązany poinformować kupującego, że kamień został poddany obróbce hydrotermalnej. Jeśli sprzedawany jest produkt z kamieniem hydrotermalnym, w opisie wkładki pojawi się oznaczenie „GT”, które informuje, że klejnot jest sztuczny.

Imitację klejnotu można również uzyskać poprzez napromieniowanie bezbarwnego kwarcu kobaltem, po czym kryształ zmieni kolor na fioletowy. Problem polega na tym, że szybko zniknie po podgrzaniu lub wystawieniu na działanie promieni słonecznych.

Imitacja plastiku jest najłatwiejsza do zidentyfikowania. Jest lekki w porównaniu z kamieniem, ciepły, łatwy do uszkodzenia. Nawet nieprzygotowana osoba poradzi sobie z tym.

Znanych jest kilka metod w celu odróżnienia prawdziwego minerału od syntetycznego lub szklanego analogu.

• Kolor. Pierwszym krokiem w wizualnej ocenie kamienia jest zwrócenie uwagi na czystość i kolor. Kolor naturalnego klejnotu nie jest absolutnie równy i równomiernie nasycony na całej powierzchni. Ponadto nie ma doskonałej przejrzystości. Oczywiście taki wzór wyglądałby najkorzystniej w każdej dekoracji. Ale w rzeczywistości są one niezwykle rzadkie. Tak więc przed nami jest sztucznie hodowany kryształ.
• Następnym elementem jest test twardości. Do tego testu potrzebujesz noża lub ostrza, które możesz spróbować podrapać kamień. Jak wspomniano wcześniej, ametyst jest dość twardy, więc trudno jest zostawić na nim zadrapanie. Jeśli to się powiedzie, to jest to podróbka. Podobnie naturalny minerał można odróżnić od szkła i plastiku. Jeśli kryształ jest sztucznie hodowany, to ma taką samą twardość jak prawdziwy. Dlatego rysy na nim nie pojawią się.
• Przewodność cieplna. Jedna z najłatwiejszych metod. Większość naturalnych klejnotów (ametyst nie jest wyjątkiem) charakteryzuje się słabą przewodnością cieplną.Jeśli trzymasz go w dłoni, prawdziwy ametyst będzie trudny do podgrzania. Fałszywe jest znacznie szybsze. To doświadczenie działa najlepiej, gdy porównuje się dwie próbki. Jeśli znasz pochodzenie jednego z nich, imitację można określić na podstawie różnicy czasu nagrzewania.
• Woda W tym eksperymencie podczas sprawdzania autentyczności próbkę opuszcza się na minutę na wodę i patrzy na jej brzegi. W prawdziwym kamieniu krawędzie będą wyglądały jaśniej. Ta metoda jest odpowiednia dla wszystkich rodzajów imitacji, w tym sztucznie hodowanych minerałów - zachowują jednolity kolor.
• Światło ultrafioletowe. Po napromieniowaniu ultrafioletem ametyst naturalnego pochodzenia odbarwi się równomiernie, w przeciwieństwie do syntetycznych. Te ostatnie są przebarwione przez plamy. Nawet jeśli porównamy kolor kryształu w jasnym świetle słonecznym i oświetleniu pokoju, różnica będzie zauważalna w kamieniu naturalnym.
• Lupa Mikroskopy lub obecność pęcherzyków gazu można wykryć za pomocą mikroskopu lub szkła powiększającego. Próbki sztucznie hodowane nie mogą ich mieć. Na powierzchni sztucznych minerałów występują również nierówne linie - powstają, gdy są uprawiane w warunkach laboratoryjnych.

Wszystkie wymienione powyżej metody weryfikacji są odpowiednie do użytku domowego. Istnieją metody laboratoryjne - analiza rentgenowska lub spektralna. Mają wysoki koszt, ale gwarantują określenie autentyczności minerału z dużą dokładnością.

Aby dowiedzieć się, jak zidentyfikować kamień naturalny, zobacz następny film.