Wydobycie diamentów: złoża w Rosji i innych krajach

Jednym z najcenniejszych minerałów wydobywanych przez ludzkość jest diament, który ma ogromne znaczenie zarówno w biżuterii, jak i w różnych branżach. Pomimo ogromnych kosztów jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie: jego złoża znajdują się w Rosji i Kanadzie, Afryce Południowej i Australii, Indonezji i wielu innych krajach. Na uwagę zasługują cechy wydobycia diamentów, określone przez pochodzenie cennych kryształów i specyfikę ich lokalizacji.

Diamenty swój wygląd zawdzięczają górnemu płaszczowi Ziemi, wewnątrz którego powstają na głębokości ponad 100 km. Proces ten, trwający od wieków, ułatwiają dwa czynniki - wysoka temperatura i ogromne ciśnienie, które prowadzą do konwersji grafitu w cenne kryształy. W przyszłości diamenty znajdują się w trzewiach naszej planety przez długi czas, wynoszący setki tysięcy, milionów, a nawet miliardów lat, a następnie są wydobywane na powierzchnię podczas wybuchów wulkanicznych.

Rezultatem tych ostatnich są rury kimberlitowe i lamproite, które mogą pochwalić się wysoką zawartością opisanego cennego minerału. Eksperci zauważają, że te pierwsze stanowią około 90% zbadanych pierwotnych rezerw diamentów, podczas gdy te drugie stanowią około 10%.

Obecnie głównym rodzajem naturalnych akumulacji diamentów jest pierwotna, reprezentowana przez wspomniane wyżej lampy. Najczęstsza odmiana tego ostatniego - kimberlite - pochodzi od południowoafrykańskiego miasta Kimberley.

Tam w 1871 r. Odkryto kryształ o wadze 85 ct, który położył podwaliny pod dużą diamentową gorączkę. Jeśli chodzi o kimberlite, jest to magmowa skała o niebieskawo-szarym kolorze, działająca jako przenośnik omawianego minerału.

Druga seria skał magmowych, w których występują diamenty, to lamproity. Spośród nich opisany minerał wydobywa się od drugiej połowy lat 70. XX wieku dzięki odkryciu słynnej rury Argyll w zachodniej Australii. Takie skały różnią się od kimberlitów zwiększonym stężeniem tytanu, fosforu, potasu i niektórych innych pierwiastków. Około 95% diamentów uzyskanych z lamproitów wykorzystuje się do celów technicznych, a tylko 5% z nich stosuje się w biżuterii.

Oprócz tych opisanych powyżej, istnieją depozyty reprezentowane przez pola placerów. Powstają w wyniku długotrwałego niszczenia magmowych skał magmowych przez opady atmosferyczne, strumienie i wiatr. Istnieją również imponujące złoża, ze względu na wygląd spadających meteorytów.

Praktyka pokazuje, że w większości przypadków wydobycie diamentów odbywa się w następującej kolejności:

• eksploracja geologiczna, której celem jest odkrycie złoża;
• wdrożenie środków przygotowawczych, obejmujących aranżację dzielnicy mieszkalnej dla specjalistów i dostarczenie niezbędnego sprzętu;
• stworzenie kopalni do wydobywania diamentów poprzez delikatną eksplozję;
• początek prac nad wydobyciem cennego minerału ze skał magmowych.

Pierwotne wydobycie diamentów obejmuje kruszenie rudy na stosunkowo duże fragmenty (5-15 cm), a następnie rozdzielenie na cenne i pokrewne skały. Podczas wtórnego procesu wyodrębniania wykonywane są następujące działania:

• dalsza fragmentacja fragmentów;
• przesiewanie;
• dzieląc rasę na 4 grupy.

Ostatnim etapem jest wysłanie przetworzonych surowców do centrum, którego specjaliści przeprowadzają niezwykle dokładną kontrolę kryształów i ich ostateczne sortowanie według gatunku, wielkości i wagi. Następnie diamenty stają się towarami gotowymi do sprzedaży na wiodących parkietach handlowych.

Według statystyk Około 70% wydobytych kryształów ma wartość biżuterii. Pozostałe diamenty są wykorzystywane do produkcji odpornych na zużycie części narzędzi do obróbki, a także komponentów urządzeń medycznych i zegarków.

Od niepamiętnych czasów aż do drugiej połowy XIX wieku Indie były największym dostawcą diamentów na świecie. Akumulacje omawianego minerału, badane na jego terytorium, związane są przede wszystkim z płaskowyżem Dekanu, którego złoża stały się miejscem narodzin ogromnej większości legendarnych diamentów.

Obecnie główny wolumen wydobycia diamentów zapewnia 9 stanów zlokalizowanych w 4 częściach świata:

• w Afryce - Botswanie, Afryce Południowej, Namibii, Zimbabwe, Angoli i Kongo;
• w Eurazji Federacja Rosyjska;
• w Ameryce Północnej, Kanadzie;
• Australia

Ponadto złoża w Indonezji są uważane za bardzo obiecujące, z których większość znajduje się w południowej części wyspy Kalimantan.

Szczególną uwagę należy zwrócić na trzy firmy zajmujące się wydobyciem cennego minerału i kontrolujące około 70% rynku światowego. Są to:

• De Beers (Republika Południowej Afryki);

• Alrosa (RF);

• Grupa Rio Tinto (Australia / Wielka Brytania).

Pod względem wartości liderem jest międzynarodowa korporacja z Południowej Afryki (prawie 6 mld USD w 2017 r.), Podczas gdy rosyjska firma zajmuje 1 miejsce w całkowitej liczbie wydobytych kryształów (prawie 40 mln ct w tym samym okresie).

Pomimo faktu, że działalność Alrosa związana jest przede wszystkim z Rosją, posiada ona 32,8% udziałów w spółce wydobywczej Angoli Katoka Ltd., jednej z wiodących afrykańskich firm wydobywających diamenty. Współpraca ta jest z powodzeniem prowadzona przez 17 lat po osiągnięciu niezbędnych porozumień z wyżej wymienionymi przywódcami republiki.

Na terytorium Imperium Rosyjskiego pierwszy diament został znaleziony prawie 2 wieki temu - w 1829 roku. Cenny minerał, którego masa wynosiła 0,5 ct, został odkryty przez służącego chłopa Popowa, który mył złoto w kopalni w prowincji Perm.

Następnie na Uralu znaleziono ponad 250 kryształów, przede wszystkim godnych uwagi ze względu na ich imponujące piękno. Niemniej jednak główny skarb diamentów Rosji został odkryty na Syberii, której ogromne bogactwo wkrótce się wyczerpie.

Pierwszą hipotezą dotyczącą zawartości diamentów w rozważanym regionie był rosyjski przyrodnik Michaił Łomonosow. Jego przypuszczenie zostało potwierdzone w 1897 r. Dzięki znalezisku o wadze 0,67 ct, wyrzuconemu na rzekę Melnichnaya w pobliżu syberyjskiego miasta Jeniseisk. Dalsze poszukiwania cennego minerału, zapoczątkowane po II wojnie światowej, zakończyły się sukcesem w 1949 roku: to wtedy pierwszy diament Jakucki został znaleziony w złożu placera w pobliżu Mierzei Sokolina.

Następnie Mir i Udachnaya, którzy nadal działają bezpiecznie.

Obecnie większość złóż diamentów na Syberii jest skoncentrowana na Jakucji. Firma z państwowym udziałem w Alrosie (Diamenty Rosji - Sacha), która kontroluje 99% rynku rosyjskiego, zajmuje się wydobyciem tego cennego minerału. W 1992 roku została następcą fundacji Yakutalmaz Trust, która trwała 35 lat. Jej siedziba znajduje się w Mirny, centrum przemysłu diamentowego w Rosji, którego prawie cała populacja zajmuje się wydobyciem i przetwarzaniem cennych minerałów.

Oprócz Jakucji, serce rosyjskiej północy - Obwód Archangielski - posiada znaczne rezerwy diamentów. Akumulacje cennego minerału znajdujące się na jego terytorium wyróżniają się starożytnością (od 400 do 600 Ma) i są zarówno placerami, jak i nietkniętymi rurami kimberlitowymi zachowanymi pod warstwami skał powierzchniowych.

Szczególnie interesujące jest złoże Łomonosowskoje położone w rejonie Primorskiego regionu, którego głębokość sięga 600 m. Łączy w sobie 6 rur kimberlitowych, z których wydobywane są diamenty doskonałej jakości, a koszt potwierdzonych rezerw wynosi 12 miliardów dolarów.

Mówiąc o wydobyciu diamentów, chciałbym wymienić Kilka dodatkowych faktów interesujących większość wielbicieli tych cennych kryształów.

• Jedną z najbardziej znanych rur kimberlitowych w Rosji jest Yubileinaya.Wydobywa diamenty od 1986 r., A dziś głębokość wydobycia przekracza 320 m. Jego łączne zasoby wynoszą 153 mln ct, a największy kryształ znaleziony w skale wydobytej z rury waży 235,2 ct.

• Wśród wszystkich kamieniołomów diamentowych działających w Federacji Rosyjskiej największy jest Udachny. Jego powierzchnia wynosi 2000 x 1600 m, głębokość sięga 640 m, a łączne rezerwy przekraczają 150 milionów ct. Wydobyto w nim wiele słynnych kryształów przechowywanych w Diamentowym Funduszu Rosji.

• Trzecim polem, które zasługuje na uwagę, jest Mir, którego łączne rezerwy szacuje się na 141 mln ct. Długość serpentynowej drogi rozciągającej się wzdłuż jej zbocza przekracza 8 km, a głębokość kamieniołomu pozwala na umieszczenie w nim obiektu, którego wymiary są porównywalne z wieżą telewizyjną Ostankino.

• Szczególne miejsce na liście naturalnych akumulacji diamentów zajmuje złoże Popigaysky, położone na granicy Jakucji i Terytorium Krasnojarskiego. Będąc największym z uderzeń, jest wynikiem gigantycznego meteorytu wpadającego do skał grafitowych. Informacje o nim, odtajnione kilka lat temu, stały się prawdziwym odkryciem dla badaczy zainteresowanych „obcymi diamentami”.

• Jednym z najbardziej znaczących złóż opisywanego minerału, znajdującym się poza Rosją, jest wspomniany wcześniej australijski Argyle. Kolekcjonerzy doceniają go za najrzadsze różowe diamenty interesujące czołowych światowych jubilerów.

• Spośród wszystkich naturalnych akumulacji diamentów znajdujących się w Afryce, Katoka jest uważana za szczególnie obiecującą (łączne rezerwy szacowane są na 130 milionów ct). Rezultatem jego rozwoju, który planują prowadzić przez kolejne 30 lat, powinna być kopalnia o głębokości 600 metrów.

Biorąc pod uwagę poziom produkcji na istniejących złożach i stopień ich rozwoju, a także prawdopodobieństwo otwarcia nowych kopalń, analitycy branżowi uważają, że popyt na diamenty przewyższy podaż zarówno w średnim, jak i długim okresie. W ten sposób nie należy oczekiwać obniżenia kosztu danego minerału w dającej się przewidzieć przyszłości.

Możesz dowiedzieć się więcej o wydobyciu diamentów w Rosji z poniższego wideo.