Gotycka kaligrafia: cechy stylu

Większość współczesnych ludzi, wspominając o kaligrafii, najpierw pamięta słynną japońską szkołę tego znakomitego wykonania. Ale Europejczycy też mają się czym chwalić, a wiele stylów europejskich w niczym nie ustępuje stylom wschodnim pod względem piękna i złożoności. Dlatego warto rozważyć cechy gotyckiej kaligrafii i zapoznać się z jej historią.

Pierwszym językiem używanym w prawie całej Europie był grecki. Do jego nagrania używali greckiego alfabetu nawet z twarzami i bezszeryfowymi. Utworzony przez w czasach Cesarstwa Rzymskiego, na podstawie greckiego, alfabet łaciński zawierał już w większości swoich stylów wielkie literyJednak inne elementy dekoracyjne nie były popularne.

Wraz z rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa potrzeba dużej liczby książki religijne, które korespondowały ręcznie w klasztorach. Każda z książek była wyjątkowym dziełem, więc mnisi, którzy nad nimi pracowali, stopniowo modyfikowali style, starając się, aby książki były piękniejsze i bardziej uroczyste. Jednocześnie książki powinny były być rozumiane przez mieszkańców innych krajów, dlatego stopniowo rozwijano jednolite systemy pisania. W połowie X wieku najpopularniejszy styl w Europie powstał we Francji System pisma karolińskiego.

Na jej podstawie pojawiły się pierwsze i najczęściej używane czcionki gotyckie - tekstura.

Charakterystyczny wygląd gotyckich liter wynika z faktu, że do pisania użyto piór wyciętych pod pewnym kątem. Wreszcie ta wersja pisma ukształtowała się w XIII wieku i przez długi czas książki i podręczniki w całej Europie były pisane dokładnie z fakturą i jej wariantami. Ta sama czcionka została użyta do stworzenia słynnego Biblia Gutenberga - pierwsza europejska książka drukowana.

We Włoszech od początku XII wieku rozpowszechniono półgotycką czcionkę rotunda, który zawierał szeryf, ale ogólnie był bardziej zaokrąglony niż tekstura.

Po raz pierwszy termin „gotyckie pisarstwo” został zastosowany przez artystów do tekstury i jej wariantów Włoski renesans w XV wieku.

Pod wpływem renesansu gotyk został wyparty. antyk - Czcionki znane większości współczesnych ludzi z minimalnymi ozdobnymi akcentami. Najdłuższy gotyk pozostał popularny w Niemczech. W tym samym miejscu w XVII wieku znana jest zmodernizowana wersja tekstury jak złamanie. Ta czcionka była jeszcze bardziej dekoracyjna niż inne wersje gotyku, ponieważ oprócz szeryfów zawierała również dużą liczbę loków i załamań. Na początku XX wieku prawie cała Europa masowo przeszła na antyk. Powszechne stosowanie gotyku zachowało się tylko w Niemczech i krajach bałtyckich, ale po drugiej wojnie światowej również gotyki zostały porzucone.

Gotyk jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych opcji pisania. Jej charakterystyczne cechy:

• litery wydłużone pionowo (w największym stopniu jest to charakterystyczne dla tekstury);
• zwartość (litery są umieszczone blisko siebie, czasem dosłownie w odległości pociągnięcia);
• duża liczba szeryfów i innych elementów dekoracyjnych;
• duża liczba wierszy w literach (często składają się z kilku oddzielnych elementów);
• „Zepsuty” napis większości liter (nie używany w rotundzie);
• kombinacja liter linii o różnych grubościach (często oprócz głównego masywnego konturu litery, zwłaszcza małe litery, zawierają cienkie linie dekoracyjne).

W kaligrafii dominują gotyckie ligatury (ciągła pisownia sąsiednich liter).

Tekst pisany gotycko wygląda surowo i poważnie, budzi skojarzenia z antykiem, mistycyzmem i religią. Będzie odpowiedni w pracy związanej z finansami i bankowością, historią, religią, ezoteryką.

Aby skutecznie opanować ten złożony styl, potrzebujesz:

• wydrukowane alfabety, których litery chcesz pisać;
• arkusz papieru (na początku najlepiej jest używać liter lub specjalnych arkuszy kaligraficznych z liniami);
• ołówek i gumka;
• pióro z szerokim piórem (jeśli dopiero zaczynasz robić kaligrafię, możesz zastąpić pióro wieczne specjalnym piórem kaligraficznym);
• tusz (najlepiej wodoodporny);
• bibuła.

Najważniejszą zasadą gotyckiej kaligrafii jest podczas pisania listów pióro powinno znajdować się pod kątem 45 ° do powierzchni papieru. To nachylenie zapewnia „charakterystyczny” styl gotycki.

Większość gotyckich czcionek ma regułę dotyczącą wysokości elementu w stosunku do grubości końcówki pisaka. Większość małych liter ma grubość 4,5 pióra. W przypadku wielkich liter stosunek ten wynosi 6 grubości pisaków. Wreszcie, elementy rosnące i malejące liter muszą być wykonywane na wysokości pisaka o grubości 2. Dlatego do kaligrafii gotyckiej potrzebujesz przepisu lub kartki z linijką odpowiadającą twojemu długopisowi. Najłatwiejszym sposobem jest zmierzenie stosunku wysokości linii i grubości pisaka poprzez narysowanie „drabiny” lub ruchów naprzemiennych.

Na arkuszu gotowym do pisania w każdym wierszu powinno być:

• górne i dolne wiersze dla małych liter;
• dwie dodatkowe linie powyżej i poniżej dla odległych części;
• dodatkowa linia u góry (pośrodku między linią małych liter a linią szczegółów) do pisania dużymi literami.

Odwrotny kierunek ruchu prowadzi do nierównych ruchów. Aby narysować cienkie nacięcia, musisz użyć lewego rogu końcówki pióra. Możesz rozpocząć praktykę od opanowania jednego z najprostszych stylów gotyckich. Strzałki na rysunku wskazują kierunek pióra.

W następnym filmie będziesz mógł obejrzeć gotycką literę Fraktura.