Ikebana: co to jest, historia i zasady tworzenia

Sztuka ikebana przyszła do nas z Japonii, choć wielu uważa, że ​​pochodzi z Indii i Chin i dopiero po przyjeździe do Japonii. To zawiłe słowo odnosi się do umiejętności tworzenia unikalnych, oryginalnych, skutecznych kompozycji, które są w stanie wyrazić ludzkie emocje.

Mistrzowie ikebany łączą niezwykłe materiały, kwiaty, gałęzie o dziwnych kształtach. Stopniowo sztuka odchodziła od religijności i zaczęła ucieleśniać nie tylko prezenty w świątyniach, ale także eleganckie bukiety w życiu społecznym. Ikebana miała ogromny wpływ na florystykę, dzięki jej zasadom powstaje wiele kompozycji kwiatowych.

Sztuka kwiatowa z Japonii dosłownie tłumaczy się jako kompozycja świeżych kwiatów. To właśnie w Japonii ikebana zyskała prawdziwą popularność i stamtąd zaczęła się dystrybucja na całym świecie. Historia kompilacji bukietów rozpoczęła się w XV wieku, kiedy mnisi tworzyli bukiety kwiatów jako prezent dla bogów w świątyniach. Powstały prezenty dla japońskich bogów na zasadzie umiaru, elegancji, naturalności.

Wystarczy pączek, płatek, gałąź, aby prawdziwy mistrz mógł z nich stworzyć arcydzieło, odzwierciedlić piękno przyrody i nadać sens. Mistrz ikebana nie tylko tworzy bukiety, ale odzwierciedla swój stan wewnętrzny, pokazuje piękno duszy, światopogląd, nieskończoność kosmosu. Kwiat to nie tylko podstawa kompozycji, to także symbol życia wiecznego.

Istnieje legenda, która opowiada, jak narodziła się sztuka naturalnych kwiatów. Pewnego razu tornado o niespotykanej mocy zniszczyło ogromną ilość flory w Japonii. Następnie mnisi obchodzili zniekształcone ogrody, zbierali fragmenty roślin i kwiatów. Z tym niesamowitym darem zwrócili się do bogów z modlitwą, prosząc o przywrócenie udręczonych ogrodów. Budda usłyszał je i po chwili ogrody znów stały się luksusowe i luksusowe, jak przed huraganem. To był początek ofiar kwiatowych, w których mnisi starali się zawrzeć prośbę, apel i wdzięczność.

Specjaliści podkreślają szereg cech, które odróżniają ikebana od standardowej florystyki:

• nie tylko estetyczna, ale także ekspresyjna semantyczna, odzwierciedlająca myśli, nastrój, idee osoby, która je tworzy;
• absolutnie logiczny związek między wszystkimi częściami kompozycji;
• objętość, dzięki której można ocenić skuteczność kompozycji z dowolnego punktu widzenia;
• wysokiej jakości równowaga, przemyślana paleta kolorów, korelacja kolorów, ich umiejscowienie, harmonia światła i ciemności, małe i duże, dzięki czemu kompozycja wygląda całościowo;
• kompetentne akcentowanie, najczęściej rolę akcentu odgrywa jeden niestandardowy obiekt - egzotyczna roślina, dziwnie zakrzywiona gałąź - wokół której znajdują się inne elementy taktownie podkreślające wyrazistość akcentu;
• bardzo ważna jest harmonia podstawy, to znaczy prawidłowy wybór naczynia - może to być tło, stojak, misa, ale muszą one być zawarte w ogólnej kompozycji, być z nią organiczne.

Japończycy uważają kompozycje w stylu ikebany za sztukę, w której trenuje się je przez długi czas i z pieczołowitością. Nie można opanować sztuki gry na skrzypcach podczas jednej lekcji, a florystyka wymaga ciągłych i nieustannych studiów, samodoskonalenia.

Pionowa odzwierciedla przede wszystkim lot, radosne emocje, wzrost nastroju. Pozioma - spokojna wobec obojętności, oderwana postawa, melancholia. Pojęcie koloru może również wiele wyrazić, na przykład odcienie ciepłego spektrum - żółty, pomarańczowy - symbolizują radosny nastrój i pozytywne, spokojne, usposobienie do innych. Zimna gama - niebieski, niebieski, szary - wyraża spokój, powściągliwość.

Istnieją neutralne palety, na przykład zielenie, które łączy wszystkie inne klawisze na jednym wykresie. Mistrz wie, jak bawić się odcieniami i kontrastami, aby wyrazić swoje emocje i obudzić je u innych.

Filozofia buddyzmu i religii odcisnęła wyraźny ślad na podstawowej kompozycji ikebany, która tradycyjnie była tworzona z dwóch gałęzi - dobra i zła, a następnie z trzech, gdy dołączył do nich obraz osoby. Ten trójkąt będzie stanowił podstawę wszystkich stylów i typów ikebana. Sztuka współczesna uległa pewnym zmianom: wnętrze zaczęło odgrywać bardzo ważną rolę, w którą wchodzi Ikebana, gama otaczającego koloru, światła.

W historii sztuki „żywych kwiatów” narodziły się setki szkół i różnych kierunków, ale niewiele jest takich uznanych i wpływowych. Specjaliści wyróżniają tylko trzy obszary.

• Ikenobo. Jest to pierwsza szkoła, która została założona w XV wieku przez Ikenobo Sensei. Ten mnich skomponował unikalne kompozycje dla świątyń: niezbyt krzykliwe, powściągliwe, ale niezwykle znaczące w znaczeniu. Ich rozmiar był jednak bardzo duży. Wśród stylów głównymi były seca i rikka.

• Ohara Późniejsza szkoła, urodzona już w XIX wieku i prezentująca nowy styl, który zdobył miłość na całym świecie - Moriban. Jego wyróżniające cechy to stosowanie niskich naczyń, wazonów z wodą i płaskiego dna.

• Sogetsu. Ta szkoła księżyca i trawy została założona w ubiegłym wieku i została założona przez Sofu Tesigahara. To właśnie ten mistrz po raz pierwszy zastosował w ikebanie materiały innych firm, takie jak metal, plastik i tkaniny. Teraz naturalne elementy kompozycji organicznie współistniały z naturalnym. Z tego powodu ikebana opuściła teren w parkach, placach, ulicach miasta, metrze.

W wielu krajach świata, w tym w Rosji, istnieją szkoły ikebana o różnych trendach stylistycznych. Ta sztuka przybyła do naszego kraju dość późno w XX wieku. Najczęściej uczą nie starych metod, ale nowoczesnych stylów.

Specjaliści wyróżniają następujące główne style w sztuce „świeżych kwiatów”:

• nageire (heika), znak rozpoznawczy - rozmieszczenie elementów w wazonach wysokiego typu ze wspornikiem wzdłuż krawędzi;
• cecha moribana - elementy nisko leżące poziomo; stosowane są płaskie naczynia, tace;
• jiyuka - pozwala ułożyć elementy w dowolnej kolejności i w dowolnym kierunku.

Rozważmy bardziej szczegółowo każdą z trzech głównych odmian.

Charakteryzuje się następującymi głównymi cechami:

• próbuje odzwierciedlić zasady filozofii naturalistycznej;
• różni się wielkością wykonania;
• używane są naczynia tylko niskiego typu, ale o różnych kształtach: kwadrat, koło, prostokąt, owal.

Istnieją trzy składniki kompozycji w tym stylu, których proporcji należy ściśle przestrzegać: Niebo, Człowiek, Ziemia (7: 5: 3). Ważne jest, aby polegać na wielkości naczynia, kolejności umieszczania elementów. Pierwszą akcją jest lokalizacja głównych obiektów na prętach, a następnie osiągają objętość, wprowadzając dodatkowe elementy uzupełniające fabułę.

Istnieją trzy główne formy stylu moribskiego.

• Tekutai - pionowy, umożliwiający stosowanie długich, wyprostowanych elementów, łodyg kwiatów roślin. Często są to bambus, żonkile, mieczyki. Podstawa może być instalowana ściśle pionowo z maksymalnym odchyleniem 30 stopni w dowolnym kierunku.

• Syatay - umożliwia nachylenie form i linii poprzecznych. Często stosuje się niezwykle zakrzywione materiały. Tutaj odchylenie jest dozwolone bardziej niż w tekutai. Efektem jest ukośny bukiet.

• Suitai - kaskadowa metoda układu. Tutaj stosuje się rośliny typu płynącego. Główne elementy kompozycji mogą wisieć pod naczyniem. Luksusowo wyglądaj na podstawkach, półkach.

Proporcjonalny stosunek i forma samej fabuły jest podobna do poprzedniego stylu, tutaj podstawową różnicę obserwuje się w wazonach, a dokładniej ich formę. Wykorzystuje naczynia wysokiego typu o zwężonym gardle, w których skomponowany jest zespół. Dodatkowe elementy do elementów złącznych są również stosowane w postaci rozgałęzień typu dzielonego, krzyży, podpór wykonanych z drewna.

Najobszerniejsza z odmian, w których wykorzystuje się nietrywialne materiały, aby podkreślić piękno przyrody. Często te zespoły są surrealistyczne, eklektyczne. Łączą starożytną sztukę i nowy, nowoczesny obraz świata. Dozwolone są różne zmiany kształtu, w tym wszelkie materiały, elementy dekoracyjne, w tym sztuczne. Żywy kwiat, martwe drewno, plastik, metal, szkło, kamień można łączyć w jednym zestawie.

Kształt wazonu jest również korzystnie oryginalny. Jiyuka pozwala na eklektyzm, mieszankę kierunków, włączenie obiektów geometrycznych, wyraziste kontrasty kolorów. Wyobraźnia artysty nie jest niczym ograniczona, może tworzyć bez ograniczeń.

Wszystkie zasady komponowania ikebany poprzedza podstawa - cel kompozycji, jej idea i główne znaczenie. Japończycy poświęcają temu procesowi sporo czasu, zwłaszcza że jest on w dużej mierze medytacyjny. Czasy, w których tylko doświadczony mnich mógł stworzyć zespół, należą już do przeszłości. Ale zasada postawy wobec ikebany, jako ofiary Wszechświata, jako rytualnej procedury, pod wieloma względami pozostała taka sama.

Każde dzieło musi mieć znaczenie filozoficzne. W tradycyjnej ikebanie jest to konfrontacja sił zła i dobra, później, dzięki rozwojowi chińskich nauk Konfucjusza, do kompozycji dodano trzeci element - człowieka. Oprócz konfucjanizmu nauki Zen przyczyniły się również do metod komponowania zespołów, podkreślając znaczenie ludzkiego życia, odrzucenie pompowania na rzecz obecnej chwili i rutyny.

Wszystko to ostatecznie wpłynęło na współczesne metody kompozycji, pomimo wszystkich zmian pod wpływem czasu. Aby poprawnie skomponować utwór, należy polegać na trzech głównych komponentach: Niebie, Ziemi, Człowieku i dodatkowych elementach, które łączą cały zespół w harmonijną całość. Ponadto należy przestrzegać zasad tworzenia zespołu:

• asymetria jest podstawą do umieszczenia elementów, ale ogólny skład opiera się na trójkącie;
• pomimo trójkątnej podstawy wszystkie części zespołu nie znajdują się na tej samej linii i w tej samej płaszczyźnie;
• Myśląc o proporcjach całej pracy, polegają przede wszystkim na kształcie, wysokości i wielkości naczynia;
• wybór wazonu jest niezwykle ważny: nie powinien zwracać na siebie uwagi, to znaczy być zbyt chwytliwym, lepiej wybrać wazon w jednym kolorze, który jest zgodny z ogólną kompozycją;
• naczynie może być dowolne: kosz, wiadro, zabawka, pojemniki szklane, drewno, porcelana.

Najpopularniejsze formy pojemników dla ikebana:

• płaski typ moribana: talerz, talerz, taca o dowolnym kształcie;
• wysoki typ, na przykład butelka, karafka.

Po przemyśleniu kompozycji i wybraniu naczynia przejdź do wyboru elementów. Bardzo ważne jest, aby poprawnie obliczyć rozmiar, w tym przede wszystkim warto zacząć od wielkości wazonu. Liczy się wybrany styl. Istnieją różne formuły do ​​obliczania wielkości elementów. Na początek określ długość nieba, do której dodaje się wysokość i średnicę statku i mnożymy przez 1,5. Następnie określ długość linii Człowieka, która jest? z nieba.

Ważny jest kąt nachylenia, który determinuje kształt całego zespołu. Linia Człowieka powinna być nachylona w kierunku linii Nieba. Najkrótszy element w zespole to Teren położony przed lub z dala od nachylenia dwóch poprzednich linii. Po zlokalizowaniu trzech głównych elementów w kompozycji zawarte są dodatkowe jusi. Najważniejsze, że nie powinny być dłuższe, chwytliwe niż główne i nie powinny wyróżniać się zbyt intensywnie.

Masywne elementy, zbyt wiele różnych materiałów, nadmierne wypełnienie kompozycji, blask nie są dozwolone w ikebanie. Podstawową zasadą jest dużo wolnej przestrzeni, powietrza, przejrzystości i znaczenia każdego elementu. Wszystkie części są przymocowane benzenem lub pianką dla kwiaciarni, jeśli materiały są sztuczne.

Nawet pomimo jasnych zasad nauka tworzenia w ten sposób jest raczej trudna. Jak każda sztuka, ikebana wymaga inspiracji, treningu, obdarzenia, wyobraźni. Specjaliści zalecają przede wszystkim wypróbowanie prostych zestawów i surowych, nietypowych materiałów.

Tworzenie ikebanów własnymi rękami w domu to bardzo ekscytujący proces. Co więcej, to kreatywne wydarzenie wymaga użycia różnych elementów. Kompozycje wykonane z naturalnego materiału wyglądają bardzo imponująco: suszone kwiaty, gałęzie sosny, gałęzie innych drzew, choinki, różne liście.Popularne są także kwiaty: mieczyki, storczyki, żonkile. Często używane części z pianiranu, inne materiały. W każdym razie podstawą całego zespołu jest pojemność.

Jeśli poważnie zdecydowałeś się na ikebanę, rozważ zakup specjalnej bazy - kenzana. Można go łatwo zastąpić gąbkami do kwiaciarni, polistyrenem, piaskiem, ekspandowaną gliną. Ważne jest, aby rozważyć, czy planujesz używać materiałów naturalnych czy sztucznych. W zależności od tego wybierz łączniki. Po przemyśleniu mocowania, wybrano naczynie i materiały, możesz zacząć tworzyć trójkąt.

Pamiętaj o tym elementy nie powinny znajdować się w jednej płaszczyźnie, zespół powinien być obszerny niezależnie od materiału, asymetryczny, wieloaspektowy.

Aby stworzyć kompozycję sztucznych lub naturalnych kwiatów, będziesz potrzebować naczynia: miski, wazonu, spodka, kory, tacy. Kwiaty są niezwykle pięknymi i doskonałymi elementami, więc naczynie nie powinno się z nim kłócić, raczej delikatnie podkreślać piękno i kruchość kwiatu. Wybierając pojemnik, zastanów się, jak będzie rezonować w kolorze ze szczegółami zestawu. Idealną podstawą do skromnych prac kwiatowych jest kosz lub wazon wykonany z ceramiki. Jeśli wolisz luksusowe kwiaty, takie jak chryzantemy, lilie, róże, użyj bardziej wyrazistych naczyń: wazony ze szkła, porcelany.

Solidne naczynie najlepiej podkreśli kolorowe kwiatowe elementy. Jeśli zrobisz środek zestawu sam wazon, i powinien on wyglądać bardziej wyraziście, ponieważ elementy w tym przypadku przyjmują skromnie wyglądające kwiaty, gałęzie. Sztuczne dekoracje w nowoczesnym stylu ikebana często stają się głównym. Takie aranżacje kwiatowe są nie mniej wyrafinowane i eleganckie, a jednocześnie można je łatwo pielęgnować i będą trwać bardzo długo, w porównaniu z żywym kwiatem.

Prosta klasa mistrzowska ikebany z róż wymaga:

• pojemność: wazon, kosz;
• rzeczywiste kwiaty i dekoracje;
• gąbka florystyczna;
• sekatory, nóż, nożyczki.

Algorytm:

• na dnie naczynia, które zostało wcześniej zwilżone, kładzie się gąbkę;
• niezbyt duża roślina znajduje się w centrum;
• przycinamy łodygi do wymaganego rozmiaru;
• ustaw kwiaty w koszu;
• naprawić;
• Dajemy wystrój do woli i projektu, uzupełniając ogólny obraz.

Kwiaty są dalekie od jedynego materiału do robienia ikebanów. Niezwykle wyglądają zestawy owoców, warzyw. Kalafior jest często używany jako element. Pietruszka, koperek i inne warzywa świetnie wyglądają jako dekoracje. Owoce doskonale uzupełniają grona jagodowe, gałęzie jarzębiny. Aby ta ikebana wyglądała bardziej interesująco, lepiej wybrać podstawę nietrywialnej formy. W nim możesz rozłożyć wybrane owoce lub ustawić na szaszłyki, dodając dodatkowy wystrój.

Takie kompozycje są bardzo powszechne zarówno w stylu minimalistycznym, jak i bardziej eleganckie. Suche nagie gałęzie są często brane pod uwagę, tworząc futurystyczne zespoły. Gałęzie świerku, sosny świetnie nadają się na zimę, prace wakacyjne, przeznaczone na prezent na uroczystość lub jako dekorację w domu. Gałęzie iglaste są ozdobione kulkami i innymi dekoracjami. Suche, skromne gałęzie doskonale uzupełniają kwiaty.

Oferujemy lekcje mistrzowskie na temat tworzenia eleganckiej kompozycji suchych gałęzi i dalii. Możesz użyć dekoracyjnych lub prawdziwych gałęzi z jagodami, gałęzi głogu, jarzębiny.

Algorytm operacji:

• w pojemniku są wybrane gałęzie;
• w trakcie umieszczania gałęzi są cięte, pozbyć się nadmiaru części;
• strefa środkowa jest ozdobiona zielenią i wybranymi gałęziami;
• ponieważ w kompozycji znajdują się naturalne kwiaty, konieczne jest wlewanie wody do wazonu;
• wybieramy dalie o różnych rozmiarach i wysokościach, włączamy je do zespołu;
• Kończymy kompozycję, edytując elementy.

Bardzo ważne jest, aby zainwestować w zespół, który ma ciebie, twój światopogląd. Często może to być zdarzenie lub po prostu ucieleśnienie pogody za oknem. Pory roku przynoszą określone motywy ikebanie. Bardzo często są one wykonane w pewnym momencie, na wakacje, jako prezent lub dla siebie. Motywy noworoczne, zimowe i świąteczne są często używane w ikebanie, a także jesienią.

Wiosenny nastrój ucieleśnia głównie kwiaty: tulipany, hiacynty, żonkile, frezja i gałęzie drzew owocowych. Przede wszystkim zdecyduj, który z kwiatostanów będzie odgrywał główną rolę, a który - niewielki, wokół całego zespołu jest zbudowany.

Algorytm tworzenia:

• przygotowujemy wszystkie elementy i narzędzia;
• przygotowujemy materiał zgodnie z wielkością naczynia;
• zwilżamy utrwalacz, umieszczamy go w pojemniku;
• wlać wodę, aby przykryć gąbkę;
• usuwamy dodatkowe liście z kwiatów, odcinamy łodygi;
• umieść bardziej wyraziste kwiaty na środku;
• następnie losowo dodaj wtórne rośliny kwitnące;
• rozróżniamy gałęzie drzew owocowych;
• umieszczamy małe kwiaty na krawędziach, podkreślając rozmiar i wyrazistość tych centralnych;
• korygujemy wszystkie rośliny, nadajemy im właściwy kierunek.

Motywy jesienne są bardzo wszechstronne, są jasne, soczyste i efektowne, a nastrój więdnącej natury może być zarówno podstawowy, jak i półpodręczny. Wystarczająco jasna gałąź z pięknymi jesiennymi liśćmi w połączeniu z kwiatami w tonie, aby uzyskać pełen wdzięku zestaw. Fantazja nie jest powstrzymywana.

Oferujemy algorytm tworzenia motywu jesiennego:

• na dnie statku znajduje się zatrzask z kolcami, kupowany jest w sklepach kwiaciarskich;
• gałęzie drzewa jesiennego, takie jak drzewo owocowe, są przerzedzone;
• nadać im niezbędny kierunek i kształt;
• zamknij w pojemnikach;
• przycinać łodygę wybranego kwiatu, takiego jak róże, chryzantemy;
• uwolnij je od nadmiaru liści;
• Ułóż kwiaty na różnych wysokościach, na przykład róża powyżej, chryzantema poniżej;
• dodaj wystrój, rozwiń zestaw.

Zwracamy uwagę na kilka pięknych kompozycji, które możesz stworzyć własnymi rękami i ozdobić wnętrze.

Zobacz, jak zrobić ikebanę z papieru na poniższym wideo.