Gorący batik: historia, wybór materiałów i techniki

Aby zmienić starą rzecz w nową lub stworzyć spektakularny prezent własnymi rękami, wystarczy użyć techniki gorącego batiku. Praca z woskiem umożliwia łatwe pokrycie powierzchni monofonicznych o nietypowych wzorach i wzorach bez szczególnych trudności.

Gorący batik to technika malowania tkanin, która jest aktywnie stosowana od dawna. Jego istota polega na tym, że wzór tworzy stopiony wosk lub podobny materiał. Po barwieniu tkaniny i usunięciu wosku na powierzchni pozostaje wzór, biały lub wielokolorowy.

Malowanie na gorąco służy do kształtowania konturu, a także chroni niektóre fragmenty przed rozprzestrzenianiem się farby.

Ludzie malowali tkaninę od wielu lat, ale pierwsi, zdaniem archeologów, Indonezyjczycy z wyspy Jawa zaczęli to robić w XIII wieku. Mieszkańcy tak dobrze opanowali tę technikę, że stała się znana na całym świecie. Każdy klan od wieków nabierał własnych cech malarskich. Sam termin jest używany od XVIII wieku, a kraj jego pochodzenia nosi nazwę Holandia. Gorący batik pojawił się na długo przed zimnym batikiem, ponieważ ten ostatni pojawił się dopiero na początku XX wieku.

Obróbka tkanin nie jest możliwa bez specjalnych narzędzi. Przede wszystkim mówimy o metalowym kubku z podwójnym dnem, który pozwala umieścić żarówkę w środku. W tym pojemniku wosk lub inna zbędna kompozycja zostanie podgrzana.

Aby zastosować go bezpośrednio na tkaninie, wymagane będą różne urządzenia: noże, lejki, wózki inwalidzkie zamocowane na drewnianych uchwytach.

Związki rezerwacyjne są przygotowywane według kilku przepisów.

Na przykład może to być mieszanina 660 gramów parafiny i 340 gramów wazeliny technicznej. Odpowiednia jest również kombinacja 500 gramów parafiny, 250 gramów technicznej wazeliny i takiej samej ilości wosku pszczelego. Wreszcie 790 gramów parafiny zmieszanej z 210 gramami wazeliny uważa się za równie skuteczne.

Farby lepiej zabrać ze sobą specjalne, zaprojektowane do stworzenia batika. Przy wyborze materiału ważne jest monitorowanie, czy jest on przymocowany za pomocą pary z żelazkiem czy zwykłą wodą. Lepiej jest przygotować pędzle o różnych rozmiarach. Rama będzie pasować zarówno do samodzielnego zakupu, jak i do regularnego zakupu.

Gorący batik może być jednowarstwowy lub wielowarstwowy. W pierwszym przypadku, jak sama nazwa wskazuje, wosk nakłada się na jedną warstwę. Dość często takiej technice towarzyszy wtryskiwanie innej farby w elementy ograniczone rezerwą. Wypełnianie odbywa się jeszcze zanim cała płaszczyzna została pokryta farbą tła, a powstałe części rezerwy są również chronione przez skład rezerwy.

Dwie lub więcej warstw implikuje już technikę wielowarstwową. Praca jest taka sama, z wyjątkiem końcowej części. Innymi słowy, na każdym etapie wykonywany jest prosty batik, po którym tworzone jest nakładanie się. Powtórz zalecaną procedurę nie więcej niż cztery razy.

Odmiany tej techniki obejmują odwrotny batik. Zasadniczo jest on tworzony w taki sam sposób, jak tradycyjny, ale kolory są używane w odwrotnej kolejności - od ciemnej do jasnej. Prace rozpoczynają się od miejsc, które powinny być pomalowane w zimnym odcieniu, a następnie przeprowadzana jest procedura bielenia.

Oddzielnie można odróżnić obraz od plamy, która jest uważana za najbardziej złożoną odmianę gorącego batiku. Technikę stosuje się w taki sam sposób, jak w przypadku wielowarstwowego batiku, ale zamiast ciągłych kolejnych nakładek stosuje się plamy o różnych odcieniach. W każdym miejscu narysowana jest część ornamentu z kompozycją rezerwową, po czym zachodzi na nią inny kolor. Procedurę powtarza się tylko 3 razy, a na ostatnim etapie aktywowany jest ciemny odcień.

Malowanie na tkaninie z reguły odbywa się w kilku etapach, a znaczna ich część jest przygotowawcza. Pierwszym krokiem jest opracowanie szkiców. Liczne prace są prezentowane w Internecie, więc zwykle nie ma problemów z wyborem rysunków. Niektóre proste wzory szkiców na ogół nie wymagają na przykład, jeśli mówimy o „groszku” lub prostych geometrycznych kształtach. Jednocześnie przemyślana jest również kolorystyka.

Ponieważ jednowarstwowy gorący batik oznacza płynny „przepływ” kwiatów, konieczne jest ich wybranie, aby harmonijnie się łączyły.

Podczas tworzenia wielowarstwowego batiku kolory są wybierane w taki sposób tak aby ich nakładające się na siebie nie wyglądały brzydko. Idealnie, przed rozpoczęciem pracy, wybrane kolory są testowane na osobnym fragmencie tkanki.

Sam obraz przed malowaniem przechodzi proces odtłuszczania. Wystarczy tylko wyprać tkaninę, co zapobiegnie również możliwemu skurczowi. Istnieje jeszcze bardziej skomplikowana metoda, która polega na moczeniu wstęgi w roztworze sody. Wykorzystywana jest soda, ponieważ jest w stanie myć wszystkie roztwory chemiczne, które producent może dodać na etapie produkcji. Roztwór przygotowuje się ze zwykłej sody i czystej wody, a tkankę w nim moczy się przez około 30 minut.

Gotowy materiał jest przymocowany na noszach, a czasami jest zwilżony. Stół, na którym odbędzie się barwienie, lepiej jest zabezpieczyć, na przykład przez zaciśnięcie przezroczystą folią. Rama jest instalowana poziomo, a zapotrzebowanie na kozę określa się w zależności od jej wielkości.

Szkic jest rysowany na tkaninie za pomocą specjalnego jednorazowego ołówka lub markera. Ważne jest, aby robić to ostrożnie, aby nie popychać powierzchni. W przypadku, gdy planowana jest praca w ciepłych i jasnych odcieniach, w żadnym wypadku nie należy używać pióra do rysowania.

Istotą zastosowania substancji rezerwowej jest to, że chroni naturalny odcień płótna przed farbą. Najpierw stosuje się jasne kolory, a następnie ciemniej. Wosk naprawia kolor na malowanych obszarach, a następny jest już rozprowadzany w wolnych miejscach.

Wosk można nakładać za pomocą różnych narzędzi, w zależności od pojawiającego się wzoru. Suchą szmatkę traktuje się za pomocą pędzla, wałka piankowego lub stempla.

Specjaliści po prostu wlewają wosk na tkaninę z wygodnego pojemnika, tworząc linie, plamy, krople i inne abstrakcyjne wzory. Przed pracą wosk jest podgrzewany w łaźni wodnej lub kuchence elektrycznej, ponieważ musi on dodatkowo całkowicie namoczyć kawałek materiału.

Właściwości rozgrzewające można określić na podstawie wyglądu wosku. Jeśli materiał jest dobrze rozgrzany, wosk przejdzie, a płótno nieco ciemnieje, pozostając przezroczystym, jeśli spojrzysz na prześwit. Gdy wosk pozostaje biały na powierzchni, oznacza to, że nie jest wystarczająco rozgrzany. Bezpośrednie barwienie odbywa się za pomocą pędzla wykonanego z gumy piankowej, zwykłego pędzla lub polaru. Praca jest z pewnością wysuszona w jakościowy sposób.

Niektórzy eksperci wolą na ostatnim etapie użyć efektu crackle, który powstaje przy użyciu najciemniejszego odcienia. W tym przypadku całe płótno jest pokryte woskiem, a następnie zdeformowane przez tworzenie zagnieceń. Powstałe pęknięcia są zabarwione mieszaniną mydła i barwnika. W rezultacie powstają spektakularne „antyczne” pęknięcia.

Usunięcie rezerwy nie jest szczególnie trudne. Dobrze wysuszone dzieło jest usuwane z noszy, po czym płótno aktywnie ugniata się. W rezultacie wosk pęka, aw postaci okruchów spada z obrazu. Do usunięcia resztek materiału rezerwowego wymagany jest papier i żelazko. Po podszyciu tkaniny, na przykład zwykłymi gazetami i ręcznikami papierowymi, konieczne jest prasowanie gorącym żelazkiem. Procedurę trzeba będzie powtórzyć przez chwilę, wymieniając papier, aż cały wosk wyjdzie.

Dowiesz się więcej o technice gorącego batiku, oglądając poniższy film.