Filcowanie: historia wyglądu, rodzaje i wybór materiałów

Domowe robótki są dziś dość powszechne i każda osoba może wybrać własną odmianę według własnych upodobań. Jeśli chcesz opanować jakąś uniwersalną technikę, która pozwala tworzyć piękne rzeczy od ubrań po obrazy, powinieneś zwrócić uwagę na filcowanie.

Filcowanie to filcowanie z wełny, która jest obecnie bardzo popularna. Ta technika pozwala tworzyć nie tylko nietypowe elementy wnętrza lub zabawki, ale nawet buty, biżuterię i ubrania. Istotą filcowania jest to wełna sypka zamienia się w bardzo gęsty filc. Dotyczy to tylko naturalnej wełny, której włókna mogą się ze sobą łączyć.

Pomimo popularności wśród współczesnych potrzebujących, filcowanie pojawiło się wiele lat temu. Ludy nomadyczne aktywnie stosowały tę technikę do robienia butów, dywanów, a nawet części przenośnych domów z filcu. Jakiś czas później pojawiła się wełna w ich codziennym życiu, z której zaczęły się dziać ubrania i codzienne użytkowanie. W XVI wieku filcowanie zaczęto stosować jako robótki ręczne. W XIX wieku zaprojektowano pierwszą maszynę do filcowania wełny, co znacznie ułatwiło proces produkcji artykułów gospodarstwa domowego.

Specjaliści wyróżniają dwa podstawowe rodzaje filcowania - mokre i suche. Wdrożenie pierwszej opcji jest niemożliwe bez użycia wody z mydłem, dzięki czemu stymulowane jest tarcie poszczególnych włókien. Ten typ służy do tworzenia płaskich przedmiotów, na przykład obrazów, ręczników, ubrań lub ozdobnych opakowań. Filcowanie na sucho odbywa się po przebiciu wełny za pomocą specjalnych narzędzi. Ta technika jest niezbędna do tworzenia przedmiotów objętościowych, na przykład zabawek lub biżuterii.

Dość często oba rodzaje filcowania są łączone w jeden produkt. Na przykład, jeśli powstaje zwierzę zabawkowe, samo ciało jest tworzone przy użyciu filcowania na sucho, a uszy, łapy i ubrania są już wykonane przy użyciu mokrego.

Jeśli mówimy o filcowaniu na sucho, zestaw niezbędnych narzędzi i materiałów będzie zawsze taki sam, niezależnie od tego, co jest planowane. Sama wełna powinna być gruba lub półcienka i koniecznie barwiona. Innym ważnym warunkiem jest to należy wybrać materiał nieprzędzony - przędza do tej techniki w ogóle nie jest odpowiednia. Użyta igła może cierpieć na zbyt cienkie nitki, co z kolei doprowadzi do przejścia. Materiał jest prezentowany w sklepach w formie taśmy lub w formie zgrzeblenia.

Niektóre rzemieślniczki decydują się na użycie tańszej niepomalowanej wełny, zwanej „taśmą” do podstawy, a następnie przykrywają ją wysokiej jakości materiałem. Ta opcja nie jest zbyt udana, ponieważ rękaw nie jest wystarczająco szanowany, wnętrza zabawki są miękkie, a zatem nie zachowują kształtu. Ogólnie rzecz biorąc, eksperci zalecają wybór grubych i grubych włókien, ponieważ mają one zdolność szybszego odpadania.

Gruba wełna owcza Valenky służy do realizacji pomysłów w stylu boho lub etnicznym. Hol, reprezentujący małe włosy owiec, służy głównie do wypychania lub jako podłoże do tworzenia owinięć i chodników. Włosy wielbłąda pozwalają tworzyć zabawki bez żadnego podkładu. Pół-cienka wełna owcza nadaje się do dekoracji gotowych przedmiotów. Jedwab kozy angorskiej z efektem jedwabiu nadaje się również do ozdabiania już uformowanych przedmiotów.

Igły do ​​tworzenia filcu powinny być wyjątkowe: mieć małe wycięcia w dolnej części. Jeśli włożysz taki instrument do wełny, włókna zaczną przylegać do wycięć, a tym samym przeplatać się. Igły będą wymagały różnych grubości. Z reguły filcowanie rozpoczyna się od użycia grubych narzędzi, a następnie zastępuje się cieńszymi. Zasadniczo grube igły są niezbędne do filcowania, co wiąże się z przetwarzaniem wełny, średnie muszą nadawać kształt, a cienkie są odpowiedzialne za drobne detale i dostosowanie pozostałych znaków.

Igły mogą mieć również różne sekcje, które różnią się liczbą promieni - trzy lub cztery. Na początek używa się narzędzi trójkątnych, a do ostatecznej dekoracji używa się narzędzi w kształcie gwiazdy. Wybór produktów jest lepszy niż produkcja zagraniczna. Szczotka do filcowania zapewni bezpieczeństwo zarówno dłoniom rzemieślnika, jak i powierzchni roboczej.

Podczas haftu na tej powierzchni zostanie umieszczony kawałek wełny, po czym zostanie on aktywnie przekłuty igłami. Dodatkowo warto położyć kawałek wiskozy, która zapobiega psuciu się gotowego produktu na włosiu. Aby chronić palce, możesz również użyć specjalnych naparstków wykonanych ze skóry lub gumy. Nie możemy zapominać o różnorodnych elementach dekoracyjnych: guziki, koraliki, koraliki, wstążki, koronki.

Do filcowania na mokro, oprócz tych samych materiałów, potrzebujesz sztywnej siatki, na przykład welonu lub moskitiery. Dla wygody przydaje się specjalna mata do filcowania i folia bąbelkowa. Zarówno w przypadku filcowania na sucho, jak i na mokro stosuje się w zasadzie syntetyczny winterizator, ale nie wszystkie rzemieślniczki mają do tego pozytywne nastawienie. Materiał ten służy do tworzenia objętości i jest powlekany na przędzionej wełnie.

Aby dokładnie zrozumieć, jak zrobić produkt przy użyciu techniki filcowania, lepiej jest znaleźć prostą klasę mistrzowską w Internecie i wdrożyć ją. Na przykład może to być broszka kwiatowa wykonana na ramie. Aby go stworzyć, potrzebujesz podstawowych materiałów i narzędzi: wełny, cienkich igieł i drutu, których grubość wynosi 0,4 milimetra. Ponadto przydatny jest pędzel użyty do podstawy, klej PVA, lakier akrylowy, nożyczki, koraliki o średnicy od 7 do 10 milimetrów, woda z mydłem i zapięcie broszki.

• Przede wszystkim rama z broszki w kształcie liścia jest uformowana z drutu. Następnie pasmo zieleni przebija się igłami, które znajdują się na podstawie i pod ramą. Rozmiar kawałka powinien nieznacznie przekraczać rozmiar liścia. Odwracając wełnę, należy powtórzyć przekłuwanie, ponieważ procedurę przetwarzania wykonuje się po obu stronach. Końce liści są złożone.
• Druciana rama jest ponownie umieszczana na przedmiocie obrabianym, a krawędzie są formowane za pomocą igieł, a kolor jest bardziej naturalny za pomocą ciemnozielonej wełny. Aby granice między poszczególnymi kolorami nie wyróżniały się zbytnio, sensowne jest prasowanie blachy żelazkiem.
• Ogonek tworzy się przez przyklejenie części skręconej wełny bezpośrednio na drut. Następnie powstaje gałązki z kawałka białej wełny, na środku której umieszcza się koralik. Piłka jest obniżana do płynu z mydłem i toczona w dłoniach. Wystające sznurki należy przeciąć nożyczkami do manicure. Odcinając górę od powstałej kuli, usuwając koralik i tworząc 8 cięć, możesz zrobić kwiat konwalii. Gotowe pąki zanurza się w mieszaninie wody i lakieru akrylowego.
• Aby zrobić konwalie, pozostaje sznurek do drutu, jeśli to konieczne, skręcając wełnę i tworząc rdzeń. Do niezawodnego mocowania dodatkowo stosuje się klej. Na samym końcu spięte są gotowe zapięcie gałązki, liścia i broszki.

Wybierając technikę filcowania na mokro, potrzebujesz mydła w płynie, do którego wpadną kawałki wełny. Dlatego to rozwiązanie jest przygotowywane przede wszystkim: kawałek mydła wciera się na tarce z dużymi otworami i wlewa się z kilkoma litrami świeżo przegotowanej wody. Po zmieszaniu substancji należy pozostawić do zaparzenia na około 2 godziny. Zasadniczo stosowanie mydła w płynie nie jest zabronione.

Sama praca zostanie wykonana na folii bąbelkowej umieszczonej z bąbelkami do góry. Pierwsza warstwa to warstwa podstawowa, na górze warstwa tła, a następnie warstwa ze wzorem. Wszystkie powinny być niegrube, ustawione prostopadle i zachodzące na siebie. Obrabiany przedmiot traktuje się wodą za pomocą butelki z rozpylaczem, po czym pokrywa się go siatką i zanurza w roztworze mydła. Jednorodność impregnacji zapewni konwencjonalny wałek do ciasta. Wreszcie wszystko jest wcierane ręcznie.

Podstawy filcowania dla początkujących patrz poniżej.