Funkcje zawartości degu w domu

Uzyskanie egzotycznych zwierząt może być dość trudne. Możesz jednak uniknąć wielu problemów, jeśli wcześniej przestudiujesz wszystkie funkcje. Pierwszym pytaniem, na które należy odpowiedzieć, jest to, czy konieczne jest zdobycie tej samej chilijskiej wiewiórki, czy nie.

Chilijska wiewiórka degu to bardzo słodkie i delikatne stworzenie. Ich względna rzadkość w gospodarstwie domowym czyni zwierzęta tylko bardziej atrakcyjnymi. Po zakupie degu możesz wyróżnić się wśród rodziny i przyjaciół. Prawdopodobnie niektóre osoby zdecydują się nawet naśladować hodowców.

Dlatego nie ma potrzeby poświęcania dużej ilości miejsca na degu. Ilość paszy wymagana dla tego zwierzęcia jest niewielka - maksymalnie 0,05 kg dziennie. I nawet nie ma potrzeby kupowania markowych związków. Doskonałą mieszankę paszową można łatwo przygotować własnymi rękami przy minimalnym koszcie. Przysmaki można również wytwarzać bez pomocy.

Konieczne jest karmienie degu dokładnie dwa razy dziennie. Jednocześnie - jak w przypadku ogólnej opieki - nie trzeba wkładać zbyt wiele wysiłku. Zdrowe zwierzę nie emituje nieprzyjemnych, a nawet obcych zapachów. Dlatego zwykle nie powoduje to niedogodności. A jeśli pojawią się jakieś dziwne zapachy, możesz szybko zareagować i wyleczyć swojego zwierzaka z pomocą weterynarza.

Czyszczenie komórek powinno odbywać się 1 raz na 7 dni, co oszczędza energię i wyraźnie planuje opiekę. Degou wyróżnia się dobrą odpornością, ale należy pamiętać, że nie dotyczy to kolorowych osób. Oglądanie życia chilijskiej wiewiórki to przyjemność. Bardzo łatwo ją wyszkolić. Ważne jest jednak rozważenie prawdopodobnych problemów:

• nieprzygotowanie większości weterynarzy do leczenia choroby zwyrodnieniowej;
• schludne małe zwierzę wyrzuca brud z klatki;
• Chilijska wiewiórka jest stale aktywna i hałaśliwa;
• będzie musiała poświęcić wiele uwagi;
• degu jest raczej nieśmiały, każdy obcy dźwięk może mu zaszkodzić.

Wiewiórka chilijska musi komunikować się z osobami tego rodzaju. Z samotnym zamknięciem zaczyna się nudzić i hałasować, jakby wzywając kogoś. W takim przypadku właściciele będą musieli poświęcić znacznie więcej czasu na zajęcia ze zwierzęciem. Dobrym pomysłem jest trzymanie pary degu (pod warunkiem, że mają ten sam wiek i płeć).

Ale to nie jest łatwe zadanie, musisz wziąć pod uwagę ograniczenia wiekowe. W wieku 4 miesięcy i starszych zwierzęta niechętnie postrzegają inne osoby wokół siebie, mogą być zirytowane, a nawet agresywne. Ważne: najbliżsi krewni nie są wykorzystywani do krycia. Nawet jeśli działa na zewnątrz dobrze, następne pokolenie może mieć słabą odporność, a nawet zdegenerować. W razie wątpliwości skonsultuj się ze specjalistą.

Rozmowa o cechach życiowych chilijskiego gryzonia nie może się kręcić i urządzania domów. Zazwyczaj jednego degu lub ich grupę umieszcza się w stalowej klatce z małą siatką na obwodzie. Nie używaj komórek mniejszych niż:

• 0,6 m długości;
• 0,45 m szerokości;
• 0,4 m wysokości.

Chodzi o imponującą mobilność zwierzęcia. Wiewiórka chilijska dobrze się czuje tylko na otwartej przestrzeni, kiedy może się swobodnie poruszać.

Czasami stosuje się szklane terraria o wymaganej objętości, w których zainstalowany jest ruszt. Miot jest wykonany:

• z wiórów drzewnych;
• sprasowane kolby kukurydzy;
• czysty biały papier.

W jednym z rogów wyposażają dom, w którym zwierzęta mogą urządzić sobie gniazdo. Zbiornik piasku jest umieszczony na przeciwległym końcu. Tam chilijskie wiewiórki zrobią suche kąpiele. Reszta miejsca służy do umieszczania dużych gałęzi, kamyków lub ceramicznych garnków. Na ścianach - zawsze na różnych wysokościach - połóż półki.

Biorąc pod uwagę mobilność chilijskiego gryzonia, należy zastosować koła wiewiórki. Aby zwierzęta mogły uzyskać wszystko, czego potrzebują, klatki są wyposażone w poidła i zestaw misek. Ważne: każda miska jest zarezerwowana na specjalny pokarm, więc nie należy ich mylić ani zastępować jednym naczyniem. Klatka zapewnia miejsce, w którym zostaną dodane korzenie drzew i dużych gałęzi. Z ich pomocą zwierzęta mogą wyostrzyć zęby.

Poprzeczki i bariery są koniecznie wyposażone. Bez nich degu nie będzie interesujący, nie będzie w stanie pokazać swojej działalności. W rezultacie możesz nawet napotkać poważne problemy zdrowotne. Komórki umieszcza się tylko tam, gdzie nie ma przebijających przeciągów i gdzie bezpośrednie światło słoneczne nie pada. Zwierzę potrzebuje stabilnych warunków do życia, bez szarpnięcia temperatury.

Niedopuszczalne jest umieszczanie plastikowych domów w celach. Wiewiórki będą ich wkrótce gryźć. I dobrze, tylko defekt estetyczny jest również kwestią toksyczności plastiku dla organizmu białkowego. Drewniane domy są bardziej trwałe. Zwłaszcza jeśli ostrożnie przykryjesz wszystkie części poza wymiarami szmatką lub taśmą aluminiową. Materiał mocowany jest za pomocą zszywek do zszywacza.

Niektórzy hodowcy świadomie wykonują drewniane domy bez osłony (aby gryzonie mogły ćwiczyć zęby). W takim przypadku dom będzie musiał ciągle się zmieniać. Budynki z trawy są oczywiście krótkotrwałe. O wiele dłuższa żywotność jest typowa dla domów wykonanych ze szkła ceramicznego lub organicznego. Wielkość domów dobiera się zgodnie z rozmiarem zwierząt domowych - aby mogły bez problemu wchodzić, wychodzić i pomieścić.

Faktem jest, że zwierzęta postrzegają je jako bezpieczne schronienie dla siebie i zgromadzonych rezerw. Oryginalna wersja - dom-Sennitsa:

• rama jest wzniesiona z szerokich prętów;
• z tych samych patyków (najlepsze rasy - wierzba, brzoza lub wiśnia) buduj ściany;
• zrobić dach ze sklejki;
• poszczególne części są mocowane za pomocą wkrętów samogwintujących.

Czasami robią domy labiryntowe z podszewki. W takich mieszkaniach przewidziano 2 gałęzie i 2 poziomy. Panele tworzą okrągłe przejścia jak dziury. Zazwyczaj labirynty są zbudowane z grubej płyty połączonej śrubami. Wymagane otwory wykonuje się za pomocą wierteł z okrągłymi dyszami.

Nie zaleca się stosowania farb, lakierów i emalii. Drzewo powinno pozostać nieprzetworzone, ale jednocześnie jest starannie szlifowane i strugane. Zamek w klatce musi być typu karabińczyka. Konwencjonalne sterty białek szybko uczą się otwierać.

Jedzenie gryzonia w mieszkaniu w mieście lub w prywatnym domu nie jest zbyt trudne. Ale musisz zwrócić uwagę na kluczowe zasady, aby nie było błędów. Ponieważ gatunek w przyrodzie jest całkowicie roślinożerny, nie można używać niczego innego niż produkty roślinne. I nawet wśród nich owoce, warzywa lub trawiaste łodygi nasycone cukrem są niedopuszczalne. Cukrzyca jest jednym z największych problemów dla degus.

Aby zminimalizować prawdopodobieństwo problemów, możesz użyć gotowej paszy od wiodących firm. Na pewno zawiera kompletny zestaw składników odżywczych i pierwiastków śladowych. Zdecydowanie powinieneś użyć wysokiej jakości siana.

Jak pasują gadżety koniczyna, sałatka i lucerna. Chilijskie mieszanki zbożowe wiewiórki mogą obejmować owies, jęczmień, pszenica i proso. Należy uważać na korę jabłoni, lip, gruszek, a także ich gałęzie. Jabłka i gruszki w diecie degu powinny być tylko niesłodzonymi odmianami. Są wstępnie wysuszone.

Możesz również użyć niewielkich ilości cienko pokrojonych marchewek. Najważniejsze, że nie wchodzi zbyt często w dietę. Małe ilości można wykorzystać do oswajania gryzoni i karmienia:

• jagody dzikiej róży i głogu;
• ziarna kukurydzy;
• nasiona słonecznika;
• nasiona dyni.

Standardowe mieszanki paszowe można rozcieńczać suszonymi kawałkami warzyw, chlebem lub domowymi krakersami. Dozwolone jest również karmienie fasolą. Należy wziąć pod uwagę, że nie domowe, ale zagraniczne suche karmy lepiej nadają się do degu.

Musisz uważać na świeży chleb. Jego nadmierne ilości mogą prowadzić do nadmiaru węglowodanów. Bez specjalnych ograniczeń podawaj cukinię, kalafior i sałatę. Ogórki dają w małych ilościach, zwłaszcza że same zwierzęta nie są zbyt chętne do ich zjedzenia. To samo dotyczy niesolonych ziemniaków gotowanych.

Owoce cytrusowe dają skromne porcje (1 plasterek na 7-8 dni). Morele, mango, banany i brzoskwinie są w ogóle niedozwolone. Kiwi podaje się tylko po sprawdzeniu alergii. Lepiej całkowicie porzucić persymony i figi. Ważne: siano należy pobierać tylko z zaufanych źródeł.

Powinien być fazowany w bezpiecznych miejscach. Obecność jaskierów, bielonych, piołunów, toksycznych dla zwierzęcia, jest niedopuszczalna. Ale mlecze, koniczyna, tymotka i wiechy są bardzo odpowiednie. Nie można dodać dużej turzycy - może to uszkodzić jamę ustną wiewiórki. Gałęzie w miesiącach letnich dają wraz z liśćmi.

Opieka nad degu w domu nie jest zbyt trudna. Podajniki są codziennie czyszczone i myte. W ten sam sposób codziennie sprzątają śmieci i pozbywają się niezjedzonego jedzenia. Czyszczenie suchych komórek odbywa się co tydzień. Musi być dezynfekowany co 30 dni.

Pływanie wiewiórki chilijskiej nie jest wymagane. Samo zwierzę podczas kąpieli z piaskiem oczyści włosy. Daegu jest przyjazny i docenia uwagę ludzi. Zwierzę nie będzie miało nic przeciwko próbie usadowienia się w jego ramionach. Kiedy jest głaskany, słychać mruczenie.

Oswajanie i kolejne szkolenia są bardzo proste. Zaczynają od rozwoju wrażeń białka absolutnego bezpieczeństwa i spokoju wokół osoby. Kiedy właściciele znajdują się obok zwierzęcia, nie powinni wykonywać zamiatających ruchów ani podnosić głosu. Jak tylko rozwinie się nawyk takiego zachowania, zaczynają zbliżać się z ucztą w rękach. Doskonały poziom intelektualny (według standardów świata zwierząt) sprawi, że oswajanie degusów nastąpi tak szybko, jak to możliwe.

Chilijska wiewiórka prawie natychmiast rozumie, czego się od niej wymaga.

Podnoszenie głosu, zwłaszcza przemoc fizyczna, jest niedopuszczalne. Przydatne jest opanowanie imitacji charakterystycznych sygnałów wymienianych przez samych degu. Pomoże to uniknąć gryzienia drutów lub wspinania się na niebezpieczne wysokie miejsca.

Ważne: nie można oswoić chilijskiej wiewiórki, ustawiając zbyt niską klatkę. W nizinie niziny stały się źródłem zagrożenia dla gatunku. Dlatego strach przed nimi jest osadzony w programie genetycznym. Zwierzę można odebrać tylko wtedy, gdy przyzwyczai się do domu, środowiska. Po zakończeniu adaptacji wiewiórka podbiegnie do drzwi, ledwo widząc właściciela.

Owłosione zwierzę postrzega chwytanie z góry jako atak drapieżnika. Dlatego możesz wziąć to tylko od dołu. Rozpoczyna się oswajanie, co pozwala na kontrolę i poruszanie się po całym mieszkaniu. Oczywiście odbywa się to tylko pod ścisłym nadzorem. Musimy natychmiast przyzwyczaić zwierzę do powrotu do klatki.

Kiedy jest karmiony czymś smacznym, musisz stworzyć jakiś specyficzny dźwięk. Po rozwinięciu odruchu warunkowego możliwe będzie wezwanie gryzonia do siebie za pomocą tego dźwięku. Należy jednak pamiętać, że bez wzmocnienia jedzeniem odruch osłabnie i wkrótce zniknie. Dotyczy to rozwoju technik. Kiedy zwierzę opanuje umiejętność (odpowiedź na imię, siedzenie na ramieniu lub coś innego), najpierw ustala się go 5-10 dni po pełnym nawyku, a dopiero potem zaczynają się uczyć czegoś innego.

Wiewiórka chilijska porusza się bez problemów zarówno na ziemi, jak i na drzewach lub krzewach. Surowo zabrania się trzymania zwierzęcia za ogon lub podnoszenia za niego degu. Następnie instynkt każe pozbyć się skóry, aby uciec, a następnie, będąc bezpiecznym, odgryźć resztki ogona. Tę okoliczność należy pamiętać zarówno podczas treningu, jak i podczas spacerów. Lepiej jest wyszkolić zwierzę, aby reagowało na polecenia i zakazy, niż łapać go tym samym ogonem.

Jeśli pójdziesz na spacer z bestią, która nie jest jeszcze przyzwyczajona do posłuszeństwa i nie zaczęła ufać osobie, może uciec lub ukryć się w pobliżu. Gdy rozmiar komórki jest wystarczający do aktywnego życia białka, konieczne jest przejście go 2 lub 3 razy w tygodniu. Jeśli nie można zapewnić codziennego ruchu w domu, należy codziennie chodzić z degu. Naruszenie tej zasady grozi poważną chorobą, a nawet przedwczesną śmiercią zwierzęcia.

Należy wziąć pod uwagę większą mobilność i ciekawość wiewiórek chilijskich. Bardzo często gryzą przewody elektryczne, urządzenia mobilne i inny sprzęt elektroniczny. Zwierzęta mogą zaszkodzić książkom i gazetom za pomocą czasopism oraz pieniędzy, dokumentów, obrazów ... Wszystko to musi być ostrożnie strzeżone. Niekontrolowany ruch gruzów po domu jest niedopuszczalny!

Chilijskie białka mają silny węch.Oczywiście daleko im do psów poszukiwawczych, ale zapachy właścicieli na ubraniach, pościeli i innych tkaninach zostaną dokładnie wykryte. Można się obawiać pojawienia się dziur. Kolejne zastrzeżenie: poruszając się po domu, degu może być prawie wszędzie. Musimy stale monitorować, aby nie nadepnąć na nie, nie przycisnąć drzwi ani nie spowodować uszkodzeń w żaden inny sposób.

Podczas szkolenia uczą zwierzaka poleceń:

• „Koło”;
• „Do mnie”;
• „Jump”;
• „Zabronione / niedozwolone”.

Przydaje się użycie chodzącej piłki, w której zwierzę będzie się poruszać, nie ryzykując zgubienia. Zacznij od spaceru w piłkę przez 10 minut. Stopniowo zwiększaj do 40 minut. Wyjdź na ulicę tylko ze smyczy i uprzęży. Możesz chodzić tam ze swoim zwierzakiem tylko w bezpiecznych miejscach - tam, gdzie nie ma trujących, ostrych, gorących; idealnie trawa lub piasek.

Film na temat treningu degu patrz poniżej.

Degu często łysa i łapie przeziębienie. Z powodu niekontrolowanego przejścia do niebezpiecznych miejsc zwierzę może zranić lub nawet złamać kończyny. Niewłaściwe odżywianie prowadzi do zaburzeń trawiennych i zatrucia. Zdrowe zwierzę jest zawsze aktywne i ciekawe. Pacjent siedzi na miejscu, marszczy włosy, jego oczy nie świecą i tak dalej.

Szacunki chilijskiego degu są z pewnością pozytywne. Ci, którzy je włączają, zauważają brak nieprzyjemnych zapachów, bezpretensjonalności i inteligencji. Ale hodowcy powinni pamiętać, że jest to wciąż gryzonie (ze wszystkimi wynikającymi z tego subtelnościami). Możesz obserwować wiewiórkę godzinami, szczególnie jeśli są dwa lub więcej zwierząt. Zachwycą dzieci i dorosłych.

Ale musimy pamiętać:

• o dość powszechnych chorobach;
• wysokie prawdopodobieństwo stresu;
• trudność w gojeniu;
• silne ugryzienia podczas trudnego obchodzenia się.