Ile żyje degu i od czego to zależy?

Chilijskie wiewiórki degu są lubiane przez dorosłych i dzieci za sprytne, wesołe usposobienie. To zwierzę należy do gryzoni, opieka nad nimi jest podobna do opieki nad takimi zwierzętami, ale ich właściciele muszą obserwować pewne niuanse treści. Jaka jest ich specyfika, natura i ile żyje - można znaleźć w artykule.

Drobna egzotyczna chilijska wiewiórka degu podobna wyglądem bardziej jak szczur, mysz, szynszyla, należy do gatunku gryzoni z Ameryki Południowej i Ameryki Łacińskiej z rodziny ośmio zębowych. W świecie naukowym nazywa się to Octodon Degus (krzew szczur) lub Degus, naturalnym środowiskiem jest obszar Piemontu z krzewami w krajach Ameryki Południowej - Boliwia, Argentyna, Chile, Peru.

Chilijskie białka mają długość ciała 10–24 cm (w zależności od płci), ich długi ogon wynosi 7–15 cm, waga waha się od 100 do 400 gramów. W niewoli waga kości udowej zwykle nie przekracza 200–250 gramów. Na wydłużonej twarzy zwierzęcia są ciemne koralikowe oczy, lekko spłaszczony nos, gęste wąsy, wibrys, duże zaokrąglone uszy wystające ponad głowę. Włosy tych gryzoni są miękkie, miękkie w dotyku, a na końcu ogona znajduje się mały pędzel długich włosów. Przednie nogi kości biodrowej, z którymi wychwytuje jedzenie, są krótsze i słabsze niż tylne nogi.

Kolor zwierzęcia w naturze jest szarobrązowy lub podpalany, z tyłu jest zwykle ciemniejszy, a na brzuchu jasnoszary lub kremowy. Teraz, w sztucznych warunkach, usuwany jest plamisty, niebieski i piasek. Podczas niebezpieczeństwa (w naturze jest to atak ptaków drapieżnych) lub stresującej sytuacji, wiewiórki zrzucają skórę z włosami z ogona, pozostawiając go wrogowi, a następnie zwierzę odgryza nagą, martwą część ogona dla siebie. Nie wyhoduje nowego ogona, więc po spotkaniu szczura z krótkim ogonem możemy założyć, że przeżyła stres.

Degu śpi w nocy, prowadząc aktywne życie w ciągu dnia. W naturze je na początku lub pod koniec dnia, w tym czasie słońce w jej ojczyźnie nie jest tak aktywne i zwierzę nie otrzyma udaru cieplnego. W domu białko może dostosować się do reżimu właścicieli.

Jak wiele gryzoni Chilijska wiewiórka gromadzi zapasy na sezon zimowy w swojej dziurze. Zęby tego gryzonia rosną przez całe życie. Tylko 20 zębów, ich małe zwierzę okresowo zgrzyta na różnych deskach lub gałęziach.

Opatrzone w naturalne warunki w paczkach, degus są towarzyskie z natury. Na pogórzu Andów, pod ziemią, wykopali całe komunikujące się tunele. Zwinny i szybki (przypominają w tym wiewiórki) w swoim społeczeństwie degu budują ścisłą hierarchię, nie lubią obcych i chronią przed nimi terytorium należące do grupy. Degu hodowane w domu można opisać jako bardzo zwinne, poruszające się zwierzęta o osobliwym i towarzyskim charakterze.

Są inteligentni, inteligentni, rozpoznają swoją nazwę, a nawet poddają się szkoleniom. Ale każda chilijska wiewiórka ma indywidualny charakter, który jest układany od dzieciństwa zwierzęcia. Dotyczy to szczególnie degusów hodowanych w niewoli. To, jak zachowa się zwierzę, co preferować w żywieniu, będzie zależeć od tego, jak był traktowany, w jakich warunkach dorastał.

Jeśli chodzi o narządy zmysłów, należy to zauważyć pole widzenia degu jest słabe, aczkolwiek z dobrym widokiem 360 °. Ale plotka jest bardzo ostra: w cichym i spokojnym otoczeniu uszy gryzonia są zrelaksowane i prawie leżą na głowach, ale natychmiast wyprostowują się, gdy usłyszą lekki szelest lub hałas. Degou może komunikować się za pomocą dźwięków, wyrażać swoje pozytywne nastawienie lub niezadowolenie.

Jedyne degu w domu będzie wymagało uwagi i przywiązania ze strony właściciela, który stanie się prawdziwym przyjacielem. Kilka chilijskich wiewiórek nie będzie się tak nudzić, będą się ze sobą komunikować, zachwycając oczy swoimi zabawnymi zachowaniami i grami. Krzew szczury są bardzo nieśmiałe i nerwowo reagują na ostry hałas lub ruch, muszą być oswojone z rękami przez długi czas i ostrożnie. Należy to wziąć pod uwagę przy ich utrzymaniu, a także ostrzec o ich cechach dzieci i gości, którzy przychodzą do domu.

Życie wiewiórek chilijskich w naturalnych warunkach, w których musisz sam zdobyć jedzenie i chronić się przed wrogami, jest zwykle krótsze niż życie spędzone w niewoli. Na wolności degu żyją tylko 5-6 lat, stając się z reguły ofiarą ptaków drapieżnych i lisów.

Prawie nie są dotknięte chorobami, mają silną odporność.. Oswojona wiewiórka może zadowolić właściciela przez 8–11 lat (średnio 9,5 lat), a nawet mistrzowie degu, którzy przeżyli do 15 roku życia, są znani. W tym samym czasie degus mający niezwykły, sztucznie uzyskany kolor, żyją znacznie mniej niż krewni naturalnej barwy. Życie gatunków niebieskich lub piaskowych wynosi tylko 3-4 lata.

Długowieczność tych zwierząt osiąga się dzięki wielkiej trosce i miłości właścicieli, a także zależy od następujących czynników:

• tworzenie sprzyjającego mikroklimatu;
• właściwe karmienie;
• rozmiar komórki;
• eliminacja stresu dla zwierzęcia;
• organizacja wypoczynku, komunikacja;
• terminowy kontakt z weterynarzem.

Przed pojawieniem się wiewiórki chilijskiej w domu należy zadbać o jej wygodny i trwały dom. Może to być metalowa klatka lub szklane akwarium o minimalnej wielkości 75 x 60 cm i wysokości 50–70 cm, a podłogę należy przykryć piaskiem, papierem lub szmatami. Aby wchłonąć odpady, ważne jest, aby nie używać gruboziarnistego wypełniacza podobnego do kota, granulatu, siana. Wypełniacze mogą zranić nogi kości udowej i jedzą siano, piasek, pochłaniającą pieluchę, będą odpowiednie do toalety.

Wewnątrz klatki powinno znajdować się kilka ważnych akcesoriów dla zwierzęcia. Są to różne mosty krzyżowe wykonane z drewna, które z czasem ulegają odgryzieniu, z obrotowym kołem o średnicy co najmniej 35 cm. Musisz również zainstalować „norkę” - może to być drewniany dom lub niepotrzebna ceramiczna doniczka. Do zgrzytania zębów nadaje się kilka zwykłych gałęzi drzew wrzuconych do domu.

Lepiej jest wybrać poidła z czystą wodą i podajnikiem automatycznie, aby uniknąć rozproszonego jedzenia i rozlanej wody.

Degas uwielbia kąpać się w piasku, lepiej jest tymczasowo umieścić basen z piaskiem dla tych procedur ze względu na czystość wokół. Ustawiają dom z dala od przeciągów i urządzeń grzewczych, starając się unikać bezpośredniego światła słonecznego. Zwierzęta nie lubią hałasu, więc miejsca w pobliżu telewizora i radia nie są odpowiednie. Kuchnia nie jest najlepszym miejscem dla chilijskiej wiewiórki, która nie toleruje silnych zapachów i wysokich temperatur. Obowiązkowe sprzątanie domu raz w tygodniu i ogólnie raz na 1-2 miesiące.

Dieta degu składa się z korzeni, ziaren zbóż, nasion, trawy, liści. Karma dla szynszyli jest dla nich najlepiej przystosowana w sklepach zoologicznych i stanowi mieszankę płatków zbożowych, płatków, suszonych ziół, korzeni, suszonych jagód. Czasami możesz karmić swojego zwierzaka świeżymi niesłodzonymi warzywami, jagodami dzikiej róży, jarzębiną, ale w żadnym wypadku słodyczami. Cukier jest przeciwwskazany w degusie; są podatne na cukrzycę. Dzienna norma jedzenia dla degu jest zwykle podzielona przez 3-5 razy w ciągu dnia.

Dbanie o gryzonie i dbanie o nie jest ważną częścią zawartości chilijskich wiewiórek. Stały kontakt z właścicielami zwiększy zaufanie zwierzęcia, poczuje się bardziej komfortowo. Musisz komunikować się z nim spokojnie, cichym głosem, unikając nagłych ruchów. Nie możesz złapać degu rękami z tyłu lub z boku, ze strachu może to pokazać reakcję ochronną i zrzucić skórę z ogona. Najpierw pokaż otwartą dłoń, trzymając ją cały czas przed oczami wiewiórki.

Oprócz gier i zabawy zdecydowanie musisz monitorować stan zewnętrzny sierści i skóry degu. Sierść powinna być gładka, bez grudek, skóra bez odcisków, zaczerwienienie. Śluzowe oko powinno być czyste, bez okruchów zapalenia spojówek. Zachowanie zdrowego degu powinno być wesołe, będzie mobilne, często skacze.

Degus nie jest podatny na choroby przewlekłe, ale mogą wystąpić problemy (często z powodu nietolerancji cukru i konsumpcji produktów skrobiowych), takie jak:

• Dentystyczne
• cukrzyca;
• wypadanie włosów
• zaćma
• otyłość
• zaburzenia trawienne.

Często zdarza się przeziębienie, dlatego hipotermia, zabiegi wodne, przeciągi są dla nich przeciwwskazane. Są leczeni na przeziębienia, pijąc dużo płynów, zapewniając odpoczynek i mycie błon śluzowych. W innych przypadkach pomoże terminowy kontakt z weterynarzem, przestrzeganie zasad higieny i żywienia z całkowitym wyłączeniem lub ograniczeniem sacharozy, fruktozy i orzechów.

Zobacz więcej szczegółów.