Wszystko o pirofobii

Nic dziwnego, że mądre przysłowie mówi: „Boją się jak ogień”. I naprawdę, kto nie boi się otwartego ognia? Wszyscy się go boją: ludzie i zwierzęta. Spalająca moc może zniszczyć całe osady z powierzchni ziemi, powodując ogromne szkody w rolnictwie. Strach przed żywiołami jest racjonalny.

Trzeba jednak pamiętać, że wszystko jest ograniczone. Kiedy poczucie samozachowawczości przekształca się w pirofobię, musisz wziąć to bardziej niż poważnie.

Gdy dana osoba doświadcza niewytłumaczalnego strach przed ogniem, ten strach nazywa się pirofobią (po grecku pyro oznacza ogień, a fobos oznacza strach). Od czasów starożytnych ta fobia była nieodłączną cechą człowieka.

Osoba w obliczu ognia zdała sobie sprawę, że jest to bardzo niebezpieczne zjawisko. Dlatego ten rodzaj strachu znajduje się w naszej głębi świadomości. Nawet we współczesnym świecie, kiedy technologia posunęła się daleko do przodu, zdarzają się straszne przypadki, w których ludzie giną w pożarze. I te fakty robią niezatarte wrażenie na niektórych osobach. Dlatego większość ludzi stara się trzymać z dala od źródeł ognia., w wyniku nieprzewidzianych okoliczności, możesz stracić bliskich i własność.

Mimo tych obaw człowiek nie może się obejść bez źródła ognia. Od dawna jesteśmy przyzwyczajeni do ogrzewania naszych domów i gotowania z nimi. Mimo wszystko ogień nie był posłuszny człowiekowi do końca i czasami przejawia jego nory. Właśnie dlatego są ludzie, którzy ulegają panice, co prowadzi do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

Mogą być różne, ale warto rozważyć główne.

• Czynnik dziedziczny. Obsesyjne warunki mogą być przekazywane dziecku od rodziców. Ryzyko fobii wzrasta, gdy dana osoba przechodzi przez następujące okresy: dorastanie, wczesna dorosłość, menopauza i tak dalej. Należy pamiętać, że predyspozycje genetyczne są przejawem instynktu poczucia samozachowawczości.

Rodzice dają dzieciom neuropsychiczną reakcję na stres. Zwłaszcza rozwój każdej fobii, w tym paniczny strach przed ogniem, zależy od temperamentu i indywidualnych cech pewnej osobowości.

• Czynnik społeczny. Występuje u osób z zależnym typem charakteru i u tych, którzy mają tendencję do unikania problemów. Hipotezy biochemiczne i różne negatywne zależności (uzależnienie, alkoholizm, niekontrolowane leki) mogą również przyczyniać się do rozwoju fobii.
• Czynniki psychologiczne. Jest ich bardzo dużo. Mogą to być: niska samoocena, tendencja do wyolbrzymiania wszystkiego i postrzegania wszystkiego we wszystkim negatywnie, niezdrowa sytuacja w rodzinie (konflikty), izolacja od społeczeństwa, różnego rodzaju stresy, trauma psychiczna, lęk, podejrzliwość i tak dalej.

Ale warunki psychasteniczne przyczyniają się do powstawania różnych fobii, w tym pirofobii. Trzeba o tym pamiętać wszystkie stany obsesyjne są wynikiem długotrwałej traumy psychicznej z dzieciństwa. Strach przed ogniem może wystąpić, ponieważ w dzieciństwie dziecko otrzymało bardzo poważne oparzenia. W wieku dorosłym, w wyniku stresu i zmęczenia, jego wspomnienia pojawiają się i obejmują świadomość z nową energią, co prowadzi do fobii.

Pirofobia to ciągły irracjonalny strach przed źródłem otwartego ognia, czy to ogniem, czy tylko ogniskiem. Szczegóły dotyczące osoby doświadczającej prawdziwej fobii są całkowicie nieistotne. Człowiek nie może nawet jasno wyjaśnić, dlaczego boi się ognia. Wystarczy, że poczuje zapach pieczenia, gdy zacznie panikować.

Trudno przeoczyć manifestacje nienormalnego strachu. W zachowaniu pojawiają się zamieszanie i nerwowość, mowa staje się szarpana i zagubiona.

Oczywiście taki stan wpływa na dalsze samopoczucie osoby. Jeśli panika będzie się utrzymywać, mogą pojawić się następujące objawy:

• splątany oddech i szybki puls, przerwy w pracy serca;
• drżenie kończyn;
• wzrost lub spadek ciśnienia;
• nudności, wymioty
• przebarwienia skóry (stają się szkarłatne lub zbyt blade);
• ciężkie pocenie się;
• rozszerzone źrenice;
• zamieszanie lub utrata przytomności.

W tej kwestii ważne jest zintegrowane podejście. Obawy można wyeliminować przy pomocy psychologa. Zidentyfikuje przyczynę stanu obsesyjnego, a następnie zacznie cię od niego pozbawiać poprzez wpływy psychiczne. W cięższych przypadkach terapeuta zaleci leczenie farmakologiczne.

Jeśli jednak uważasz się za silną i silną wolę, możesz całkowicie pozbyć się pirofobii. Aby to zrobić, musisz znaleźć dla siebie hobby, zapisać się do klubu sportowego, ćwiczyć jogę, poprowadzić szereg zajęć relaksacyjnych, wypić kojące spotkania ziołowe lub zacząć biegać na duże odległości.

Ćwiczenia bardzo dobrze pomagają odwracać uwagę w stanach obsesyjnych. Ale jeśli sprawa nie podlega korekcie, lepiej nie ryzykować i skonsultować się ze specjalistą.

Tak więc wszystkie metody zwalczania fobii są podzielone na następujące:

• psychokorekcja;
• leczenie uzależnień;
• metody alternatywne lub uzupełniające.

W bardzo ciężkich przypadkach lekarz przepisuje leki. Są one potrzebne, aby złagodzić objawy somatyczne i psychiczne.

Do leczenia stosuje się beta-blokery. Służą do łagodzenia objawów somatycznych. Leki skutecznie blokują hormony stresu. Poprawia to ogólne tło, zmniejsza się ryzyko nabycia choroby przewlekłej.

Leki przeciwdepresyjne są przepisywane w ciężkich przypadkach. Przechwytując serotoninę, zmniejszają lęk. Środki uspokajające powstrzymują wegetatywne przejawy lęku. Leki przeciwpsychotyczne stosuje się, gdy u pacjenta rozwiną się poważne zaburzenia behawioralne, dokładnie z napadami paniki, agresji i skłonności samobójczych.

Pomoc psychoterapeutyczna jest nie mniej skuteczna, ale nie powoduje działań niepożądanych organizmu. Obejmuje leczenie za pomocą programowania neurolingwistycznego, racjonalną metodę psychoterapii, hipnozę, metodę poznawczo-behawioralną. Należy zrozumieć, że w psychoterapii ważne jest wzajemne zrozumienie między pacjentem a specjalistą. W takim przypadku musi nastąpić pełna wymiana informacji, doświadczeń.

Następnie są przetwarzane i symulowane w różnych sytuacjach. W takim przypadku istnieją informacje psychologiczne, gdy lekarz udziela pacjentowi pełnych informacji o jego chorobie.

Dzięki takiemu podejściu człowiek zaczyna rozumieć naturę swoich fobii, co pozwala zidentyfikować przyczynę ich rozwoju. Ponadto, równocześnie z tą metodą podejścia, specjalista prowadzi poradnictwo, którego celem jest badanie praktycznej wiedzy, w przyszłości jednostka może z niej skorzystać w sytuacjach krytycznych.

To konsultacje dają pacjentowi możliwość nauczenia się, jak prawidłowo postrzegać swoje obawy i wybierać taktykę podczas kryzysu. Jednocześnie prowadzone są badania nad samooceną indywidualnej osobowości, co pomaga pozbyć się lęku.

Dość proste, ale skuteczne metody pomogą zmniejszyć niepokój:

• studiuj za pomocą specjalnej literatury wszystkie działania, które należy wykonać, jeśli wybuchnie pożar;
• zainstaluj w domu (mieszkaniu) czujniki przeciwpożarowe, które sygnalizują rozpoczęty dym; mieć dostępne środki gaśnicze;
• zawsze przestrzegaj zasad bezpieczeństwa.