Trichofobia: dlaczego powstaje i jak sobie z tym poradzić?

Strach przed ludzkimi włosami jest uważany za jedną z najczęstszych fobii we współczesnym świecie. Prawdopodobnie każdy z nas czuje się nieswojo, gdy włosy opadają na ubranie lub jedzenie, ale obsesyjny strach znacznie obniża jakość życia. Z tego artykułu dowiesz się o cechach fobii włosów, możliwych przyczynach jej rozwoju, objawach i metodach leczenia.

Strach przed włosami nazywa się trichofobią. Jest to bardzo częste zaburzenie, na które zwykle cierpią kobiety, ale może również wystąpić u mężczyzn i dzieci. W rozsądnych granicach istnieje pewna korzyść z niechęci do włosów, co wskazuje na czystość osoby.

Niektórzy eksperci uważają, że dana osoba boi się wypadania włosów, ponieważ wiąże się z czymś martwym, martwą częścią ciała. Inni uważają, że fobia jest spowodowana większą dbałością o higienę w ogóle. Jednak w zdecydowanej większości przypadków ten strach jest nieprzytomny - osoba cierpiąca na fobię nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego jego włosy popychają go do tego stopnia.

Leczenie każdego rodzaju fobii rozpoczyna się od zidentyfikowania jej przyczyn. Jeśli spróbujesz pozbyć się tylko strachu, nie zastanawiając się, co go spowodowało, fobia może powrócić, a nawet się pogorszyć. Przyczyny fobii mogą być wewnętrzne, a nawet dziedziczne. - Niektóre cechy charakteru sprawiają, że jesteśmy predysponowani do pewnych obaw.Co więcej, często przyczyny i przyczyny zewnętrzne - nasze doświadczenia życiowe i sytuacje, w których się znajdujemy, mogą wywoływać rozwój fobii włosów.

Psychologowie identyfikują wiele czynników, które w niesprzyjających okolicznościach mogą prowadzić do rozwoju takiego zaburzenia u osoby takiej jak trichofobia. Rozważ najczęstsze z nich.

• Czynnik dziedziczny Nigdy nie można zaprzeczyć nawet chorobom psychicznym, takim jak fobie. Eksperci są pewni, że jeśli wśród krewnych znajdowała się osoba cierpiąca na trichofobię, istnieje duża szansa, że ​​jej krewni również będą narażeni na tę samą fobię. W ten sposób strach może być przenoszony genetycznie. Warto jednak zauważyć, że taki wzór niekoniecznie musi być. Jeśli twój krewny miał trichofobię, możesz uniknąć tego zaburzenia - dziedziczność daje ci tylko predyspozycje, a reszta zależy od innych czynników.
• Kontuzja w dzieciństwie - Jest to najczęstszy powód, który psychologowie biorą pod uwagę przede wszystkim podczas pracy z fobią u pacjenta. Faktem jest, że to dzieci są bardzo wrażliwe, podatne na wpływy zewnętrzne i mają bogatą wyobraźnię na wszelkie skojarzenia, w tym negatywne. Jeśli dana osoba doświadczyła silnego strachu w dzieciństwie, zwykle nie zapomina - nawet jeśli dorosły nie pamięta szczegółów, wrażenia te są bardzo dobrze odłożone w podświadomości. I to zjawisko bardzo często staje się przyczyną rozwoju fobii. W tym przypadku celem psychologa jest rozmowa z pacjentem i różne techniki, aby znaleźć prawdziwy powód, który wywołał strach we wczesnym dzieciństwie.
• Negatywne doświadczenia życiowe również bardzo często związany z rozwojem fobii. Już w wieku dorosłym człowiek mógł przeżyć pewien rodzaj szoku związanego z włosami. W takim przypadku, jeśli wstrząs był ujemny, ryzyko nagłego wystąpienia fobii u osoby dorosłej jest bardzo prawdopodobne. Nie jest łatwo się go pozbyć, ponieważ wiąże się z prawdziwym strachem, który człowiek bardzo dobrze pamięta, ale doświadczeni psychologowie i psychoterapeuci z powodzeniem rozwiązują ten problem.
• Narzucony strach - To interesujący powód, o którym zaczęli aktywnie rozmawiać zaledwie kilka lat temu. Polega ona na tym, że osoba tak naprawdę nie cierpi na zaburzenie, ale ma duży kontakt z ludźmi podatnymi na trichofobię. Widząc, jakie podrażnienie i panika powodują włosy przyjaciela, człowiek zaczyna zachowywać się w ten sam sposób, aw przyszłości może rozwinąć się prawdziwa fobia. W niesprzyjających okolicznościach każdy może zarazić się fobią, jednak najbardziej podatni na to są ludzie, którzy ulegają wpływom i uzależnieniu od innych ludzi.
• Stan stresu często również wywołuje fobię. W tym przypadku zasoby psychiczne osoby są wyczerpane - psychologowie doskonale zdają sobie sprawę, że stres negatywnie wpływa na całe ciało i ogólnie zdrowie. W stanie depresji powstają wszelkiego rodzaju lęki, które jeszcze bardziej uciskają człowieka. Jeśli nie unormujesz zdrowia psychicznego, wydostanie się z tego rodzaju fobii jest bardzo trudne.
• Inne zaburzenia psychiczne, takie jak nerwica i psychoza, często stają się podstawą do pojawienia się trichofobii. Faktem jest, że w takich warunkach ludzka psychika jest niezwykle wrażliwa i podatna - łatwo ją drażnić i łatwo poddaje się panice. Jednocześnie reakcje na bodziec stają się nawykiem - jeśli dana osoba kilkakrotnie odczuwała awersję do włosów w kontekście nerwicy, często z tego rozwijają się fobie.

Każda osoba cierpi na fobię na różne sposoby, jednak można wyróżnić wiele typowych objawów, które odróżniają tę chorobę. Poniżej znajdują się najczęstsze.

• Ataki paniki, niekontrolowane gesty i mimika twarzy często odróżniają fobię od zwykłego strachu. To tak, jakby człowiek traci kontakt z rzeczywistością i nie może się kontrolować.
• Czasami pojawiają się zawroty głowy i trudno jest człowiekowi stać na nogach. Spróbuje usiąść, oprzeć się, wziąć kogoś za rękę.
• Kołatanie serca i zwiększona presja - Kolejny znak. Z nim w połączeniu są nadmierne pocenie się, nierówny oddech, drżenie w głosie.
• Skurcze kończyn dolnych lub górnych może również wskazywać na obecność prawdziwej fobii u osoby. Wynika to z obciążenia mięśni - ze strachu osoba napina mięśnie tak bardzo, jak to możliwe, a ciało nie wytrzymuje obciążenia.
• Czasami możliwe jest omdlenie. patrząc na włosy na ciele lub w jedzeniu. Ten objaw nie zależy nawet od siły fobii, ale ogólnie od skłonności osoby do omdlenia.
• Nudności, wymioty i biegunka są również objawy charakteryzujące trichofobię. Sprawiają, że życie pacjenta jest bardzo niewygodne, ponieważ mogą się objawiać przy każdej okazji z utratą włosów.

Na początkowych etapach rozwoju fobii objawy często mają charakter czysto psychologiczny - jest to obsesyjny strach, panika, obrzydzenie, silny stres, któremu towarzyszy uwalnianie adrenaliny do krwi. Dlatego oddychanie znika i serce przyspiesza. Jednocześnie na późniejszych etapach objawy fizjologiczne, takie jak skurcze i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, stają się coraz bardziej odczuwalne.

Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z fobią, ale musisz to zrobić. Jeśli choroba zostanie pozostawiona przypadkowi, będzie postępować i będzie coraz bardziej obniżać jakość życia pacjenta. W zależności od stopnia rozwoju fobii możesz wybrać różne sposoby radzenia sobie z zaburzeniem - spróbuj rozwiązać problem samodzielnie lub skonsultuj się ze specjalistą.

Samokontrola fobii będzie skuteczna na samym początku rozwoju choroby. Musisz mieć wielką siłę woli, być świadomym swojego strachu i pozyskać wsparcie bliskich. Walcz z fobią na własną rękę eksperci zalecają następujące środki.

• Ćwiczenia oddechowe może pomóc uspokoić lęk i nauczyć się lepiej kontrolować siebie. Ćwiczenia oddechowe 15 minut dziennie. W stresującej sytuacji spróbuj zebrać się w sobie i zacznij głęboko oddychać - może to pomóc nie panikować. Z czasem pokój stanie się nawykiem i będziesz mógł łatwo kontrolować siebie.
• Joga i medytacja - Również przydatne praktyki mające na celu spokój i relaks. Możesz znaleźć dobrego trenera lub zrobić to sam, ale staraj się wykonywać wszystkie ćwiczenia poprawnie i starannie.
• Wypróbuj naturalne środki łagodzące, na przykład bardzo pomagają herbaty ziołowe. Przyzwyczajaj się do picia każdej nocy mięty pieprzowej, melisy lub waleriany - nie będą działać natychmiast, ale po kilku tygodniach zauważysz, że twoje zdrowie się poprawi.
• Sport również bardzo ważne dla zarządzania stresem. Faktem jest, że w trakcie przeżywania negatywnych emocji do krwi wlewa się dużo adrenaliny. Aby złagodzić ten stres, pomoże intensywna aktywność fizyczna. Ponadto podczas ćwiczeń wytwarzany jest endorfin, który odpowiada za dobry nastrój i pozytywny.
• Prawidłowe odżywianie - Kolejny ważny punkt. Nasze ciało jest fabryką chemiczną i działa znacznie lepiej, jeśli wszystkie substancje są w wystarczającej ilości. Ogólny stan zdrowia również przyczyni się do zarządzania stresem.

Czasami psychoterapeuci przepisują leki w celu zwalczania fobii. Zwykle dzieje się tak w zaawansowanych przypadkach, gdy nie można samodzielnie poradzić sobie z chorobą. Może być inaczej leki przeciwdepresyjne, uspokajające, a także tabletki hormonalne w celu normalizacji poziomów hormonalnych. Wszystkie te leki należy stosować wyłącznie pod nadzorem lekarza i na jego zalecenie.

Jeśli skonsultujesz się ze specjalistą na wcześniejszym etapie rozwoju fobii, prawdopodobnie nie będziesz potrzebować tabletek. Na początek kompetentny psychoterapeuta spróbuje ustalić prawdziwą przyczynę twojej fobii w procesie komunikacji, ankiet lub testów. Warto zauważyć, że zawsze istnieje kilka przyczyn - zwykle jest to kombinacja czynników prowadzących do zaburzeń psychicznych. Zadaniem specjalisty jest identyfikacja dominujących przyczyn.

Terapia może być indywidualna - w procesie komunikacji terapeuta popchnie cię do rozwiązania problemu, pokaż różne wyniki i podaj wskazówki. Nie licz jednak na to, że lekarz wykona za ciebie całą pracę. Walka z fobią jest pracą wewnętrzną, musisz zdawać sobie sprawę z problemu i starać się go rozwiązać wszelkimi środkami. Następnie z pomocą profesjonalisty możesz szybko i skutecznie pozbyć się nieprzyjemnych objawów.

Dobre wyniki w leczeniu pokazów fobii terapia grupowa. Dlatego pacjenci rozumieją, że nie są sami w swoim problemie. Wspierają się nawzajem i wspólnie uczą się radzenia sobie z fobią.